เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่181สงครามมนุษปีศาจ2
181 สงครามมนุษ ปีศาจ 2
“งั้นตอนนี้ รายงานสถานการณ์ที่กองทัพลอร์ดปีศาจสะสมอยู่ในทวีปปีศาจ
“ครับ รายงาน!”
อัศวินตอบด้วยเสียงดังกับนายพลยูเวอิน
ตาของหลายคนที่อยู่ในภาพฉายชี้ไปที่นั่น
“ก่อนอื่น ผมจะพูดเกี่ยวกับกองทัพที่ถูกนำโดยราชาสัตว์ ซากัน…”
เขาอ่านตำแหน่งของกองทัพลอร์ดปีศาจ ขนาดของกองทัพ และองค์ประกอบ
ทุกคนฟังด้วยสีหน้าที่จริงจัง
…แต่ทั้งหมดมันบินเลยหัวผมไปเพราะผมไม่ได้มาจากโลกนี้
ยังไงซะ แม้ว่านายจะบอกชื่อของตำแหน่งในทวีปลอร์ดปีศาจ และรายละเอียดของเผ่าปีศาจ ผมไม่รู้มากเกี่ยวกับมัน
เมื่อผมมองกลับไป ซา-ซังต้องเบื่อจากการฟังเธอได้ลูบหลังแมวดำ
เธอเป็นฮีโร่ด้วยนะ รู้มั้ย?
(ลูซี่ เจ้าหญิง ได้โปรดอธิบายมันให้ชั้นได้มั้ย?) (มาโกโตะ)
ผมถามสหายของผมจากโลกนี้
(หืมม ชั้นไม่รู้มากเกี่ยวกับทวีปปีศาจ…) (ลูซี่)
(ชั้นไม่ได้ออกไปจากประเทศแห่งความมืดจนถึงไม่นานมานี้ ขอโทษ อัศวินของชั้น) (ฟูเรีย)
ลูซี่และฟูเรีย-ซังส่ายหัวของพวกเธอไปข้างๆ ด้วยสีหน้ามีปัญหา
ดูเหมือนพวกเธอสองคนไม่รู้มากเกี่ยวกับข้างนอกทวีป
เจ้าหญิงโซเฟียหรือฟูจิ-ยังน่าจะรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้
บางที่ผมควรจะถามกัปตัวออร์โธภายหลัง
มีหลายข้อมูลเกี่ยวกับกองทัพลอร์ดปีศาจจากอัศวินแห่งแสง และมันไม่ส่งสัญญานว่าจะจบ
จากนั้น ผมสังเกตุจากหลายภาพฉายในที่นี่ คนที่แสดงอยู่ที่นั่นคือหน้าของเจ้าหญิงโซเฟีย
เธออยู่ข้างเจ้าหญิงโนเอล ดังนั้น มันน่าจะเป็นห้องในปราสาทไฮแลนด์
ผมก็เห็นออราเคิลเอสเธอร์ที่นั่น ดังนั้น มันน่าจะเป็นการรวมกันของออราเคิลแห่งเทพธิดา
“…”
ระหว่างที่มองภาพฉาย ตาของผมสบกับเจ้าหญิงโซเฟีย
เจ้าหญิงโซเฟียยิ้มอ่อนๆและขยับปากของเธอเบาๆ
(โชคดี)
เธอไม่ได้พูดมันออกมา แต่ผมอ่านได้จากการเคลื่อนไหวของปาก
ผมควรจะบอกอะไรบางอย่างกับเธอด้วยมั้ย?
หลังจากคิดอยู่นาน ผมโบกมือเบาๆ
“เฮ้ย ฮีโร่ของโรเซส! อย่ามาจีบกันที่นี่!”
(เก่ะห์!) (มาโกโตะ)
คนที่บ่นผมคือเกรา-ซัง
สายตาของคนในการประชุมมารวมกันที่ผม
“โฮ่ ช่างมีความสบายนะนั่น ผู้ใช้สปิริต-คุง ถ้านายเบื่อขนาดนั้น มาที่นี่แทนมั้ย?”
แม้แต่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะก็เข้ามาร่วมด้วยรอยยิ้ม
สายตาของทุกคนบนภาพฉายนั้นเย็นชา
อย่างไรก็ตาม หน้าของเจ้าหญิงโซเฟีย แดงสดเหมือนกับจะควันขึ้นได้ทุกเวลา
ขอโทษ โซเฟีย!
เจ้าหญิงโนเอลตามมาด้วยรอยยิ้มที่เบี้ยว
ผมควรจะขอโทษภายหลัง
“นายทำอะไรน่ะ มาโกโตะ?” (ลูซี่)
“เป็นไอ้โง่เหรอ อัศวินของชั้น?” (ฟูเรีย)
“อาา ทากัตซูกิ-คุง นายควรจะฟังมันดีๆนะ รู้มั้ย?” (อายะ)
ผมได้ยินเสียงจากสหายของผมจากข้างหลัง
ฟูเรียและลูซี่ก็เรื่องนึง แต่เธอเป็นคนสุดท้ายที่ผมอยากจะได้ยินนั่นพูดจากซา-ซัง!
“ยังไงซะ ถ้างั้น มันดูเหมือนคนที่นี่ได้เริ่มเบื่อแล้ว ดังนั้นมาสรุปสถานการณ์ปัจจุบันด้วยมากแค่นี้เถอะ”
แม้แต่นายพลยูเวอินก็แหย่ผม
…ผมขอโทษจริงๆที่ทำอย่างนั้นในการประชุมที่สำคัญ! (ผมจะขอโทษภายหลัง)
“เอสเธอร์-ซามะ ได้โปรดอธิบายการพัฒนาในอนาคต จากตอนนี้ไป” (ยูเวอิน)
“เข้าใจแล้ว” (เอสเธอร์)
ด้วยคิวจากนายพลยูเวอิน เทพธิดาแห่งโชคชะตาก้าวออกมาข้างหน้า
“ใน 6 วัน กองทัพของราชามอนสเตอร์ทะเลฟอร์เนียสจะปรากฏตัวขึ้น ที่ชายฝั่งของทวีปทิศตะวันตก” (เอสเธอ)
เสียงของออราเคิลเอสเธอร์สะท้อนไปอย่างลื่นไหน
“ประเทศแห่งดินคาริลัน และประเทศแห่งแสงไฮแลนด์ ประเทศแห่งไม้สปริงล็อก และประเทศแห่งน้ำโรเซส…กองทัพลอร์ดปีศาจจะมาจากชายฝั่งในบริเวณนั้น อย่างไรก็ตามนายต้องไม่เผชิญหน้าพวกเขา พวกเขาทั้งหมดเป็นการเบี่ยงความสนใจ… มันท้องหมดเป็นกับดักที่จะแยกเราจากที่ที่กองกำลังหลักของเราอยู่” (เอสเธอร์)
หลายคนในภาพฉายได้ฟังคำพูดของเธอ
“บนคืนที่ 7 ราชาสัตว์ซากันจะโจมตีคาเมลอน เป้าหมายของพวกมันคือฮีโร่แห่งแสง และเพื่อลดพลังของประเทศคาเมลอน แม้ว่าพวกมันไม่สามารถที่จะได้ชีวิตของฮีโร่แห่งแสง พวกมันมีแผนที่จะทำให้พันฒมิตรประเทศทั้งหกอ่อนแอ โดยการทำให้คาเมลอนเป็นสนามรบ” (เอสเธอร์)
“…ตรรกะเหมาะสม แต่มันเป็นแผนที่ดีที่เชื่อยากว่ามันจะคิดโดยปีศาจ” (ทาริสก้า)
คนที่พูดกับคำอธิบายของออราเคิลเอสเธอร์คือนายพลทาริสก้า
“นี่นใช่แล้ว นายพล คนที่คิดแผนนี้ไม่ใช่ปีศาจ แต่เป็นกึ่งปีศาจ อาร์คบิชอปไอแซคที่บูชาโบสถ์งู” (เอสเธอร์)
“พวกปรสิตพวกนั้น… กึ่งปีศาจควรจะถูกลบออกไปโดยทันทีจริงๆ ไม่ควรจะต้องถามว่าพวกเค้ามาจากโบสถ์งูมั้ยอีกแล้ว
คนที่พูดอะไรแรงๆแบบนั้นคือโป้ป
“…จึ” (ฟูเรีย)
ผมได้ยินฟูเรีย-ซังจึ้ปากของเธอ
แน่นอนว่ามันจะไม่รู้สึกดี
ขอโทษ แต่ทนมันสักครู่หนึ่ง
(…แม้อย่างนั้น…) (มาโกโตะ)
มันอย่างที่ออราเคิลเอสเธอร์พูด ว่าศัตรูจะไม่มาที่ลาโฟรเอจ?
เมื่อผมคิดอย่างนั้น ออราเคิลแห่งโชคชะตามองมาทางนี้ดั่งเธออ่านใจของผม
“อ้า ใช่ ใช่ กองทัพลอร์ดปีศาจจะปรากฏในประเทศที่ล่มสลายลาโฟรเอจด้วย มีแค่กึ่งปีศาจอยู่ที่นั่น ดังนั้น ไม่จำเป็นต้องปกป้องพวกเขา มันจะมีปัญหาถ้าพวกมันสร้างฐานในทวีปทิศตะวันตก ดังนั้น ขับไล่พวกมันออกไป สาวกของเทพมารโนอาห์” (เอสเธอร์)
ออราเคิลเอสเธอร์ -เทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอรา-ซามะ มองมาทางนี้ด้วยรอยยิ้มที่นิสัยร้าย
“…รับทราบ” (มาโกโตะ)
ผมพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ
แต่สายตาของออราเคิลเอสเธอร์เย็นชา
“เธอทราบจริงๆเหรอ? วัตถุประสงค์ของครั้งนี้คือกำจัดราชาสัตว์ซากัน แล้วก็รักษาศักยภาพของสงครามไว้ในเวลานั้น ที่เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อิบลิสฟื้นคืนชีพ เราต้องเลี่ยงการต่อสู้ที่ไม่จำเป็นไม่ว่ายังไง เข้าใจมั้ย สาวกของเทพมารที่รีบเข้าไปในอันตรายชั่วพริบตา?” (เอสเธอร์)
“…”
เธอพูดเหมือนเธอได้เห็นมัน…ซึ่งเธอน่าจะเห็น
เพราะทั้งหมดเธอเป็นเทพธิดาแห่งโชคชะตา
“มอนสเตอร์ทะเลประมาณ 10,000 ตัวจะปรากฏขึ้นพรุ่งนี้ในประเทศแห่งความมืด พวกมันน่าจะยืนพร้อมในระยะที่เวทมนตร์ไปถึงเพื่อยั่วยุพวกนาย” (เอสเธอร์)
“พรุ่งนี้?!” (มาโกโตะ)
นั่นเร็ว
“แต่นายต้องไม่รับการยั่วยุ ถ้ามันเปลี่ยนเป็นการต่อสู้ คนตายในอัศวินแห่งแสงจะไม่น้อย มันอาจจะมีมอนสเตอร์จำนวนหนึ่งที่เชี่ยวชาญในการโจมตีไม่ทันตั้งตัว ที่จะโจมตีคนในประเทศแห่งความมืด…แต่คนที่ตายจะเป็นกึ่งปีศาจ” (เอสเธอร์)
“เธอ…!” (ฟูเรีย)
ผมได้ยินเสียงที่ต่ำของฟูเรีย-ซังจากข้างหลัง หลังจากการพูดที่อุกอาจนั้น
“แน่นอนว่า ชีวิตของกึ่งปีศาจนั้นมีค่าน้อยกว่าแมลง ไม่มีความจำเป็นต้องใช้กองกำลังติดอาวุธของเรากับพวกเค้า”
โป้ปพูดตาม แต่หลายคนพยักหน้ากับเรื่องนี้
คนพวกนี้…
ผมควรจะบ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้แล้ว
เมื่อผมกำลังจะส่งเสียงของผม
“รอเดี๋ยว อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)
“เจ้าหญิง?” (มาโกโตะ)
ฟูเรีย-ซังจับแขนของผมและกระซิบ
“จุดยืนของนายตอนนี้แย่ ด้วยชื่อของนายที่เป็นสาวกของเทพมารถูกเปิดเผย อย่าไปกระตุ้นไฟมากกว่านี้!” (ฟูเรีย)
“แต่…!” (มาโกโตะ)
“แค่อย่า!” (ฟูเรีย)
ฟูเรียซังพูดมันขนาดนั้น ดังนั้นผมเดาว่าไม่มีทางเลือก
“ชั้นจะเก็บนั่นไว้ในใจ…” (มาโกโตะ)
“ดี” (เอสเธอร์)
ออราเคิลเอสเธอร์ตอบอย่างพอใจกับคำพูดผม
“ยังไงซะถ้างั้น มาจบการประชุมวันนี้ที่นี่เถอะ ถ้ามีอะไรบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้น รายงานมันทันที” (ยูเวอิน)
นายพลยูเวอินประกาศจุดจบของการประชุม
การประชุมพันฒมิตรหกประเทศจบลงแบบนี้
ภาพฉายหายไปทีละภาพ
มีความรู้สึกที่มัวๆอยู่ในผม
ผมไม่ได้อยู่ในอารมณ์ดี
มากลับไปและฝึกเถอะ
“ฮีโร่ มาโกโตะ-โดโนะ” (ออร์โธ)
“ครับ?” (มาโกโตะ)
หลังจากภาพฉายทั้งหมดได้ตัดไป กัปตันออร์โธ-ซังเรียกผมให้ยุด
“ถ้ามันเกี่ยวกับกึ่งปีศาจ ไม่มีความจำเป็นต้องกังวล” (ออร์โธ)
““?””
ฟูเรีย-ซังและผมเอียงหัวของเรา
“เจ้าหญิงโนเอลได้สั่งให้เราปกป้องผู้คนในประเทศแห่งความมืด โดยไม่เลือกปฏิบัติ นายผลยูเวอินก็เหมือนกันในใจ” (ออร์โธ)
“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)
แต่พวกเขาไม่พูดอะไรที่การประชุมเมื่อกี้นี้กับออราเคิลเอสเธอและโป้ปนะ
“เนื่องจากจุดยืนของพวกเค้า พวกเค้าพูดอะไรไม่ได้กับท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ แต่ในเรื่องของการบริหารจัดการกองทัพ คนที่มีคำพูดสุดท้ายคือนายพล เจ้าหญิงโนเอลคิดถึงการลบล้างการเลือกปฏิบัติของเชื่อชาติ และนายพลยูเวอินเห็นด้วยกับมัน คนของประเทศแห่งความมืดจะถูกปฏิบัติในฐานะคนที่ต้องปกป้อง” (ออร์โธ)
ออร์โธ-ซังพูดเรื่องนี้อย่างมั่นใจ
เข้าใจแล้วนั่นคือสถานการณ์พื้นฐาน
กองพลอัศวินที่ 1 ที่ออร์โธ-ซังนำเป็นกองพลที่มีผู้มีประสบการณ์มานานมากมาย แม้ว่าในหมู่อัศวินแห่งแสง
ผมคิดว่ามันแปลกนิดหน่อยที่กองพลที่มีพลังมากขนาดนี้จะมาเพื่อป้องกันประเทศแห่งความมืด แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว
“ไม่ใช่ว่านั่นยอดเยี่ยมเหรอ เจ้าหญิง?” (มาโกโตะ)”…ใช่ ผู้หญิงคนนั้นมีเจตนาจะปฏิบัติกับกึ่งปีศาจอย่างเท่าเทียม หือห์” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังได้ทำสีหน้าที่ซับซ้อน
เธอมีความคิดของเธอเกี่ยวกับเรื่องเจ้าหญิงโนเอล แต่เธอต้องรู้สึกซาบซึ้งกับที่เธอทำครั้งนี้; เธอรู้สึกขัดแย้งกันเพราะเรื่องนี้เหรอ?
ยังไงซะ ไม่ว่าจะกรณีไหน มันยอดเยี่ยมที่ความกังวลหนึ่งหายไปแล้ว
งั้นตอนนี้ มากลับกันเถอะ
ผมกำลังจะเดินออกไป แต่ออร์โธ-ซังจับมือของผม
“ออร์โธ-ซัง?” (มาโกโตะ)
“ผมยังพูดไม่หมดครับ มาโกโตะ-โดโนะ” (ออร์โธ)
เขาจับมือผมด้วยกำลังที่มากนะนี่
“การประชุมตอนนี้ เป็นเรื่องที่มันเป็นโชคชะตาของทวีปแม้ว่าคุณเป็นฮีโร่ มันมีปัญหาที่คุณไม่มีสมาธิ” (ออร์โธ)
“ค-ครับ…” (มาโกโตะ)
ออร์โธ-ซังพูดถูก
“ดูเหมือนมาโกโตะ-โดโนะไม่รู้มากเกี่ยวกับภูมิศาตร์ของทวีปปีศาจ และเผ่าของกองทัพลอร์ดปีศาจ ผมจะสอนคุณเพื่ออนาคตของคุณ คุณมีเวลามั้ยตอนนี้?” (ออร์โธ)
“…ครับ ได้โปรดทำอย่างนั้น” (มาโกโตะ)
ดูเหมือนการโบกมือให้เจ้าหญิงโซเฟียระหว่างการประชุม ไม่ดีใจมุมมองของทหาร
“โอเค งั้นด้วยกันกับลูซี่ ซา-ซัง และเจ้าหญิง!” (มาโกโตะ)
“““เอออ๋?!”””
ผมไม่อยากอยู่ข้างหลังคนเดียว
การสอนดำเนินไปหลายชั่วโมง
◇วันต่อมา◇
“ศัตรูถูกพบ! มีประมาณ 10,000!”
มีการรายงานจากคนเฝ้าระวังของอัศวินแห่งแสง
“มันเหมือนที่เอสเธอร์-ซังพูดเลย” (มาโกโตะ)
“แค่เหมือนที่ถูกบอก หือห์ มาโกโตะ-โดโนะ” (ออร์โธ)
กัปตันออร์โธตอบอย่างจริงจังกับที่ผมพูด
พวกเรายืนอยู่ที่ชายฝั่งข้างหลังของซากวังแห่งความมืด
พวกเราอยู่ในระยะ ที่ในที่สุดผมก็สามารถเห็นศัตรูได้ด้วยมองไกล
ผมเห็นตัวเล็กๆของมอนสเตอร์ทะเลขนาดยักษ์ไกลๆ
มอนสเตอร์ทุกตัวอย่างน้อยก็ขนาดเท่าเรือตกปลา
“ออร์โธ-ซามะ เราได้ให้กองกำลังมุ่งหน้าไปที่ชายฝั่งแล้วครับ!”
“ได้เลย ทำอย่างที่เอสเธอร์-ซามะพูด เราจะไม่โจมตีจากฝั่งของเราไม่ว่ายังไง วัตถุประสงค์มันเพื่อยั่วยุเรา”
“แล้วในกรณีที่พวกมันโจมตีเราล่ะ?”
“ดึงมันมากเท่าที่ทำได้ อย่างไรก็ตาม อย่าอนุญาตให้มันมาถึงดินแดน”
“ครับท่าน!”
“เราจะทำอะไรดีกับการเฝ้าระวังตอนกลางคืน?”
“เราจะทำการเฝ้าระวัง 24/7 ด้วยการสับเปลี่ยนคนทุก 8 ชั่วโมง กะได้ถูกบอกกับทุกคนไปแล้ว”
“ได้เลย งั้นอีกจุดหนึ่งที่กังวลคือ…”
การสนทนาที่ตึงเครียดของกัปตันออร์โธ-ซังกับลูกน้องของเขาดำเนินต่อไป
พูดถึงแล้ว ไม่ใช่ว่ามันปลอดภัยกว่าให้มอนสเตอร์ทะเลขึ้นฝั่งเหรอ? นั่นเป็นความคิดที่ผมมี และผมรู้ในการสอนเมื่อวาน ว่านั้นคิดผิด
พวกมันเป็นมอนสเตอร์ทะเล แต่ไม่ใช่ว่าพวกมันออกมาที่ดินไม่ได้
มอนสเตอร์ทะเลปรกติอยู่ในน้ำ แต่พวกมันสามารถใช้ชิวิตได้อยู่บนบกหลายวัน
อีกครั้งที่ผมมองทะเลที่แพร่อยู่ข้างหน้าผม
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นทะเลตั้งแต่มาที่โลกนี้
30% ของประเทศโรเซส ประกอบไปด้วยทะเลสาบขนาดยักษ์ ทะเลสาบ ชิเมะ ดังนั้น ผมได้เห็นน้ำเยอะๆแล้ว
แต่มันมีความต่างที่ชัดเจนที่นี่
“หืมม…” (มาโกโตะ)
“มีอะไรเหรอ มาโกโตะ?” (ลูซี่)
ระหว่างที่ผมกอดอกและคิด ลูซีวางหัวของเธอไว้บนไหล่ของผม
หน้าของโดนแก้มของผม
ผมรู้สึกถึงอุณหภูมิที่สูงได้
“ชั้นแค่คิดว่า {มีสปิริตน้ำเยอะ} ในทะเล” (มาโกโตะ)
มุมมองของผมเต็มไปด้วยสปิริตน้ำ มากกว่าที่ไหนๆที่ผมเคยไปมาก่อน
“เฮฮฮ๋ จริงอ่ะ? เธอเห็นมันด้วยมั้ย ลู-จัง?” (อายะ)
ซา-ซังกอดมือของผมรอบคอของเธอและกระโดดใส่ผม
ผมรู้สึกถึงความรู้สึกที่นุ่มข้างหลังผมได้
“ชั้นไม่เห็นมัน ชั้นไม่ได้ฝึกความเชี่ยวชาญเวทมนตร์น้ำ” (ลูซี่)
“หืมม แต่เธอในท้ายที่สุดก็เห็นพวกเขาได้ถ้าเธอฝึก หือห์ พวกเธอสองคนดีจัง~” (อายะ)
ลูซี่และซา-ซังได้ใกล้ขึ้น และใกล้ขึ้น ระหว่างที่คุยกันอย่างปรกติ
“เธอสองคน เธอติ—” (มาโกโตะ)
“เธอติดกับอัศวินของชั้นมากไปแล้ว” (ฟูเรีย)
“อะ!” “เอ๋?”
ฟูเรีย-ซังจับหลังคนของลูซี่และซาซัง และยกพวกเธอขึ้นเหมือนแมว
แข็งแรงมาก!
“เฮ้ อัศวินของชั้น ไม่ใช่ว่ามันดีกว่าที่จะกลับไปที่เต็นท์เหรอ?” (ฟูเรีย)
จริงๆแล้ว ออร์โธซังบอกให้เรารอพร้อมที่ฐาน
เห็นว่าเพื่อให้เตรียมตัวถึงเวลาที่มอนสเตอร์โจมตี
แต่ผมอยากจะเห็นด้วยตาของผมเอง ผมเลยมากับพวกเขา
ฟูเรีย-ซังคะยั้นคะยอให้ผมกลับไป แต่ตาของผมแอบมองมอนสเตอร์ที่อยู่ในทะเลเปิดเป็นครั้งคราว
แต่นอนว่าเธอจะกังวลเกี่ยวกับกองทัพลอร์ดปีศาจที่จะโจมตีประเทศบ้านเกิดของเธอ
“ฟูริ ปล่อยเราลงได้แล้ว!” (ลูซี่)
“ฟู-จัง ปล่อย~” (อายะ)
ลูซี่และซา-ซังดิ้นขาของพวกเธอ
พวกเธอดูเหมือนแมวจริงๆ
“เจ้าหญิง ปล่อยสองคนลง แล้วก็ รอซักพัก” (มาโกโตะ)
มีบางอย่างที่ผมอยากยืนยัน
ผมยกแขนผมขึ้นบนท้องฟ้า
“สปิริต-ซัง สปิริต-ซัง” (มาโกโตะ)
เมื่อผมเรียก…เมฆรวมตัวกันและมันเริ่มฝนตก
สปิริตน้ำมารวมกันมากขึ้นอีก
และจากนั้น มานาจำนวนมหาศาลมารวมกันที่แขนขวาของผม
มานาพอที่จะยิงเวทมนตร์ระดับนักบุญหลายครั้ง
“อัศวินของชั้น…นายควบคุมอากาศเมื่อกี้นี่เหรอ?” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังมองมาทางนี้ชะงักเล็กน้อย
“ม-มาโกโตะ มานานั้น…” (ลูซี่)
ลูซี่จ้องอย่างตั้งใจที่แขนขวาของผม
“อุว้า เย็น! เอ้! เอ้!” (อายะ)
ซา-ซังโบกมือของเธอปัดฝน นั่นน่าประทับใจ
แม้ว่าเมื่อทั้งหมดนั้นเกิดขึ้น มานามารวมกันต่อไป
อากาศเริ่มสั่น และคลื่นของน้ำขึ้นมาเล็กน้อยเหมือนจะตอบสนองกับสิ่งนี้ทั้งหมด
(นี่เป็นครั้งแรกที่รวมมานาได้ง่ายขนาดนี้จากสปิริต…) (มาโกโตะ)
(มาโกโตะ อิทธิพลของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์นั้นน้อยในประเทศแห่งความมืด ดังนั้นมีสปิริตอยู่เยอะ) (โนอาห์)
(โนอาห์-ซามะ เข้าใจแล้ว รับทราบ) (มาโกโตะ)
นี่เป็นข้อมูลที่ดี
ผมรวมมานาได้มากพอแม้ว่าจะไม่ใช้แขนสปิริต
“อ-อืม…มาโกโตะ-โดโนะ แต่คุณทำอะไรอยู่?” (ออร์โธ)
ออร์โธ-ซังถามด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย
ผมมองหน้าของออร์โธ-ซัง แขนของผม และมอนสเตอร์ในทะเลลเปิดไกลๆ…และคิดสิ่งนี้
“ออร์โธ-ซัง มันโอเคที่จะขับไล่กองทัพลอร์ดปีศาจนั่นมั้ย?” (มาโกโตะ)
เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 50/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord
