เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่194ซากุไรเรียวซูเกะจำได้
194 ซากุไร เรียวซูเกะ จำได้
◇มุมมอง ซากุไร เรียวซูเกะ◇
ผมจบในโลกคู่ขนานเมื่อ 2 ปีก่อน
ผมได้ถูกตรวจสกิลในวิหารแห่งน้ำ และทันทีที่พวกเขารู้ว่าผมเป็นฮีโร่แห่งแสง ผมได้ถูกชมอย่างเร่าร้อนในฐานะผู้กอบกู้เกิดใหม่
มันไม่ได้ไม่ดีทั้งหมด
ประเทศแห่งแสงพูดว่าพวกเขาจะยินดีต้อนรับผมด้วยการปฏิบัติที่ดีที่สุด และพูดว่าผมพาเพื่อนมากับผมได้
ว่าพวกเขาจะปฏิบัตกับผมเหมือนแขกของรัฐ
ถ้าผมทำหน้าที่ในฐานะฮีโร่แห่งแสง เห็นว่าพวกเขาจะรับประกันการดำรงชีวิตของผมตลอดชีวิตของผม
ผมเรียกร้องที่จะนำเพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดด้วย แต่คนที่มีสกิลที่แข็งแกร่งพูดว่า ‘ชั้นจะทำที่ชั้นต้องการ’ และจากไป
แม้แต่ทากัตซูกิ-คุง ที่ผมอยากจะให้มา ปฏิเสธผม ซึ่งน่าเสียดาย
หลังจากนั้น ผมเรียนรู้เกี่ยวกับโลกนี้ เรียนรู้ว่าจะใช้เวทมนตร์และดาบอย่างไร พบกับคนหลายคน
และจากนั้น การต่อสู้กับกองทัพลอร์ดปีศาจ
พวกเรามีตำแหน่งที่เหนือกว่าในการต่อสู้
ผมสามารถจะกำจัดลอร์ดปีศาจได้เหมือนที่วางแผนไว้
โดยไม่มีผู้เสียชีวิตมาก
“ดันกองทัพลอร์ดปีศาจไปให้มากกว่านี้!”
บางคนพูดอย่างนั้น แต่นายพลยูเวอินที่เป็นผู้บัญชาการห้ามการไปไกลเกินไป
อย่างไรก็ตาม กองทัพลอร์ดปีศาจไม่ได้ถอยทัพอย่างสมบูรณ์ และมันจบที่เราดูสถานการณ์…และเราถูกโจมตี
บางทีเนื่องจากเราลดการป้องกันลงหลังจากกำจัดลอร์ดปีศาจ เมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว ผมและกองพลที่ 7 แต่ถูกแยกจากคนอื่นด้วยมาเรีย
บาเรียที่สร้างโดยเฉพาะเพื่อขังฮีโร่แห่งแสงนั้นทรงพลัง และมันเป็นครั้งแรกที่การโจมตีของผมไม่ได้ผล
แล้วก็ แสงอาทิตย์ที่เป็นแกนของสกิลฮีโร่แห่งแสงถูกทำให้อ่อนแอลง
นี่น่าจะเป็นแผนของศัตรูด้วย
สหายของผมล้มตาย…ทีละคน ทีละคน…
และจากนั้น คนเดียวที่ยังยืนอยู่ คือผม
(…นี่คือจุดจบ หือห์) (ซากุไร)
ผมคิดอย่างนี้ขณะที่ผมเหวี่ยงดาบ
ผมยังสู้ได้
ผมโอเคอีก 1 ชั่วโมง
ผมไหว 2 ชั่วโมง
3 ชั่วโมงอาจจะเจ็บปวด
4 ชั่วโมง…น่าจะเป็นไปไม่ได้
การช่วยเหลือจะไม่มาที่นี่
สหายของผมได้มอบชีวิตเพื่อผมไปแล้ว
ผมไม่คิดว่าผมสามารถจะหนีจากบาเรียสีดำนี้ได้ และมอนสเตอร์ได้โจมตีอย่างไม่จบไม่สิ้น
ผมรู้สึกเหมือนผมจะบ้าไป
ผมไม่ได้เหวี่ยงดาบเพราะความรู้สึกว่าเป็นฮีโร่ แต่เพราะความกลัว…เพราะผมไม่อยากตาย
หรือบางทีมันหัวใจผมที่สิ้นหวัง?
แต่มันจะจบในไม่นานนะ
……
ในท้ายที่สุดผมทิ้งความคิดทั้งหมดไป และเริ่มฟันศัตรูตายในท่าทางของหุ่นยนต์
และจากนั้น ในเวลาที่เข่าผมกำลังจะยอมแพ้ น้ำเย็นได้ถูกเทบนหัวของผม
(ชั้นถูกโจมตีเรอะ?!) (ซากุไร)
แต่ผมไม่ได้บาดเจ็บเลยซักนิด
มันนไม่มีเจตนาฆ่า หรือเหมือนกับ มันเป็นเวทมนตร์น้ำที่ผมแม้แต่บอกก็ยังไม่ได้เลยว่ามันเป็นการโจมตีหรือไม่มากกว่า
คนที่ทำอย่างนั้น…เป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม
◇◇
“สำหรับตอนนี้ มาทำอะไรบายอย่างเกี่ยวกับบาเรียนี้กันเถอะ” (มาโกโตะ)
หน้าที่ว่างเปล่าของทากัตซูกิ-คุงนั้นเหมือนเดิมตลอด ขณะที่เขาพูดสิ่งนี้
มันเป็นหน้าเดียวกันเมื่อเขาช่วยผม เมื่อผมมีปัญหาในปีแรกของมัธยมต้น
“นายทำลายบาเรียนี้ได้เหรอ ทากัตซูกิ-คุง?!” (ซากุไร)
ผมพยายามจะทำลายบาเรียหลายครั้ง
แล้วก็ ควรจะมีนักเวทย์ที่มีทักษะมากมายอยู่กับนายพลยูเวอินข้างนอก
แม้ด้วยนั้น มันยังไม่มีการเจาะทะลุมา ทั้งวัน
การตอบของทากัตซูกิ-คุงไม่ได้ตอบคำถามผม
“ซากุไร-คุง จับชั้นไว้” (มาโกโตะ)
“เอ๋?” (ซากุไร)
“เร็ว เร็ว” (มาโกโตะ)
“ข-เข้าใจแล้ว” (ซากุไร)
ผมจับไหล่ของทากัตซูกิ-คุง
“แต่มันไม่จำเป็นต้องทั้งสองมือนะ…ยังไงซะ โอเค” (มาโกโตะ)
พูดสิ่งนี้ ทากัตซูกิ-คุงยกมือซ้ายของเขาขึ้นสูง
“เวทย์น้ำ: [น้ำตกที่ยิ่งใหญ่]” (มาโกโตะ)
“อุว้า!” (ซากุไร)
ทันทีต่อมา น้ำจำนวนมากดั่งสระว่ายน้ำได้กลับหัว กวาดทั้งที่
และมันดำเนินต่อไปและ {ไม่มีสัญญานว่าจะจบ}
ที่ที่เราอยู่ถูกกลืนโดยน้ำทันที
ผ-ผมจะจมน้ำ!
“เวทย์น้ำ: [หายใจใต้น้ำ]” (มาโกโตะ)
“เวทย์น้ำ; [พูดใต้น้ำ]” (มาโกโตะ)
เสียงมาถึงหูของผม
〈ได้ยินชั้นมั้ย ซากุไร-คุง?〉 (มาโกโตะ)
〈…ใช่…นั่นน่าประทับใจ มีเวทย์แบบนี้ หือห์〉 (ซากุไร)
ผมเรียนรู้เกี่ยวกับหายใจใต้น้ำในลาเบรินทอส แต่ผมไม่รู้ว่ามีเวทมนตร์ที่อนุญาตให้พูดได้ด้วย
แล้วก็ ทากัตซูกิ-คุงใช้น้ำตกที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งอนุญาตให้สร้างน้ำจำนวนมหาศาล
เขาใช้ 3 เวทมนตร์ในเวลาเดียวกัน
นักเวทย์ที่ใช้ 3 เวทมนตร์ในเวลาเดียวกันหายากแม้ว่าในอัศวินแห่งแสง
ในทันทีนั้น…
(ทากัตซูกิ-คุง! ศัตรูมาแล้ว!) (ซากุไร)
แม้ว่าอยู่ใต้น้ำ มีมอนสเตอร์ที่เข้าหาเราด้วยความเร็วสูง
“เวทย์น้ำ: [มังกรน้ำ]” (มาโกโตะ)
ทากัตซูกิ-คุงยิงเวทมนตร์ {โดยไม่แม้แต่มองไปที่นั่น}
มอนสเตอร์หมุนเหมือนพวกมันถูกล้างไป
〈ชั้นคิดว่าข้างในบาเรียใกล้จะเจ็มไปด้วยน้ำแล้ว~ น้ำที่สร้างจากเวทมนตร์ถูกปฏิบัติเหมือนการโจมตีด้วยเวทมนต์ หือห์ มันถูกดูดซึมไปโดยบาเรีย…เป็นไปอย่างที่คาด〉 (มาโกโตะ)
ทากัตซูกิ-คุงเกาแก้มของเขาและหัวเราะเบาๆ
แต่ ไม่ใช่ว่านั่นแย่เหรอ?
〈ถ้ามันถูกดูดซึมไปโดยบาเรีย ไม่ใช่ว่ามันไม่มีประโยชน์เหรอ…?〉 (ซากุไร)
〈มันโอเค ชั้นแค่ต่องสร้างน้ำมากกว่าที่มันถูกดูดซึม〉 (มาโกโตะ)
〈…ทำอย่างนั้น…ได้เหรอ?〉 (ซากุไร)
〈ได้ ด้วยเวทย์สปิริต น่ะนะ〉 (มาโกโตะ)
ทากัตซูกิ-คุงพูดระหว่างที่แสงรอยยิ้มที่อวดดี
อาา หน้านี้พูดว่าเขาตั้งในกับมันอย่างแน่นอน
มันเป็นหน้าที่ทากัตซูกิ-คุงทำเมื่อเขาจะทำการแกล้ง
〈งั้นตอนนี้ มาไปที่ขั้นต่อไปกัน〉 (มาโกโตะ)
〈ขั้นต่อไป?〉 (ซากุไร)
อะไรในโลกนี้ที่มันจะเป็นได้กัน?
“เวทย์น้ำ: [ทะเลลึก]” (มาโกโตะ)
ทันทีที่ผมได้ยินคำพูดนั้น ความเย็นวาบวิ่งมาที่หลังผม
นี่เป็นเวทมนตร์ที่…ทากัตซูกิ-คุงใช้กับฮีโร่สายฟ้าที่ไฮแลนด์
〈ซากุไร-คุง อย่าปล่อยมือนะ โอเคมั้ย?〉 (มาโกโตะ)
ผมพยักหน้าอย่างลนลาน
และจากนั้น ผมได้ยินเสียงของทากัตซูกิ-คุง -ด้วยเวทมนตร์น้ำเป็นตัวกลาง
“น้ำลึก: 10,000 เมตร” (มาโกโตะ)
ระบบเมตรไม่ใช่ระบบวัดระยะที่ใช้บนโลกนี้
นั่นทำไมเวทมนตร์นี้ต้นกำเนิดมาจากทากัตซูกิ-คุง
ถ้าผมจำไม่ผิด ทะเลที่ลึกที่สุดของโลกเราคือร่องลึกก้นสมุทรมาเรียนา
ความลึกคือ 10,900 เมตร
พูดอีกอย่าง 10,000 เมตรในทะเลลึกนั้นใกล้กับความลึกที่สุดในโลกของเรา
ผมไม่ใช่พวกวิทยาศาตร์ แต่ผมคิดว่าการคำนวน 3m^3 คือ 1 ตัน
ไม่มีสิ่งมีชีวิตที่ใช้ชิวิตอยู่ในนั้นได้
ผมใช้ [ตรวจจับ]
มอนสเตอร์ที่มีชีวิตอยู่ข้างในบาเรีย…
ไม่มี
(ท-ทากัตซูกิ-คุง…) (ซากุไร)
ผมกังวล
นี่เป็นเวทมนตร์ที่ 5
มากกว่านั้น เวทมนตร์ขนาดนี้
มันโอเคกับมานากับการควบคุมหรือ?
〈โออ้ มอนสเตอร์ที่เข้ามาในบาเรียได้ถูกกำจัดไปด้วยตัวมันเอง โชคดีจัง~〉
ผมได้ยินเสียงที่เด้งของทากัตซูกิ-คุง
อา เขาดูเหมือนจะโอเคโดยสิ้นเชิง
ผมรออีกซักพักข้างในน้ำ แต่มอนสเตอร์มาหาเราไม่ได้ถ้าให้เริ่มพูด
มันเป็นเวลาที่สงบสุข
〈ไม่มีอะไรให้ทำเลย〉 (มาโกโตะ)
ทากัตซูกิ-คุงยืดตัวดั่งเขาเบื่อ
เขาใช้น้ำตกที่ยิ่งใหญ่ต่อไปดั่งมันไม่มีอะไรเลย และเขากำจัดมอนสเตอร์ที่เข้ามาโดยใช้ทะเลลึก
แต่ปรกติแล้วคุณจำเป็นต้องมีสมาธิจำนวนที่ไม่น่าเชื่อนะ
〈ทากัตซูกิ-คุง นายจะทำอะไรหลังจากนี้…?〉 (ซากุไร)
มันไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าเราออกไปจากบาเรียนี้ไม่ได้
คำพูดที่น่าตกใจมาจากทากัตซูกิ-คุง
〈สำหรับตอนนี้ มาลองรอ 24 ชั่วโมงเถอะ〉 (มาโกโตะ)
〈ยี่สิบสี่?!〉 (ซากุไร)
ผมตกใจมาก ผมเกือบจะปล่อยมือออก
นั่นทั้งวัน
〈จากออราเคิลเอสเธอร์-ซัง นายจะไม่สามารถมีชีวิตรอดคืนนี้ ดังนั้นถ้าเราสามารถหยุดเรื่องนั้น ไม่ใช่ว่าภาพอนาคตจะเปลี่ยนเหรอ?〉 (มาโกโตะ)
〈แต่แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น 24 ชั่วโมงมันแค่…〉 (ซากุไร)
ไม่มีทางที่เขาจะตั้งสมาธิได้นานขนาดนั้น
〈แต่ถ้ามันเป็นเกม ชั้นเล่นได้ 3 วันติดกันนะ〉 (มาโกโตะ)
〈…〉
ตอนนี้ที่เขาพูดถึงมัน นั่นก็จริง
เมื่อทากัตซูกิ-คุงพูดว่าเขาไม่ได้นอนมา 3 วัน มันหมายถึงว่าเขาไม่ได้นอนมา 3 วันจริงๆ
〈ไม่มีอะไรจะทำ งั้นมาคุยเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง ซากุไร-คุง〉 (มาโกโตะ)
〈ตอนนี้เหรอ?!〉 (ซากุไร)
ผมได้โดนกับการเปลี่ยนที่ใหญ่จากความต่างระหว่างตอนนี้กับสถานการณ์ที่สิ้นหวังก่อนหน้านี้ แต่ผมพยายามใช้สมองของผมเพื่อหาอะไรมาพูด
〈งั้น เกี่ยวกับมังกรโบราณที่ชั้นสู้เมื่อชั้นไปที่ประเทศแห่งดิน…〉 (ซากุไร)
〈โอ้ สวย! ชั้นอยากได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนั้น!〉 (มาโกโตะ)
ทากัตซูกิ-คุงชอบหัวเรื่อง
หลังจากนั้น ผมฟังเวลาที่ทากัตซูกิ-คุงอาละวาดในประเทศแห่งไฟ
ผมได้คำถามรัวเป็นกระสุนเกี่ยวกับคู่หมั้นของผม และเมื่อผมสงสัยว่า มันมีอะไรเหรอ เขาขอคำแนะนำจากผมพูดว่า: ‘ชั้นได้ถูกลากไปในเรื่องของผู้หญิงง่ายๆ เห็นมั้ย… แต่ชั้นมีเป้าหมายที่จะจบแบบฮาร์ดคอร์โลกนี้นะ’
ผมไม่คิดว่าผมเป็นคนที่เหมาะสมที่เขาควรจะถามเรื่องนั้นกับผม
พวกเขาคุยกันต่อซักพัก
และในทันทีนั้น…*แคร๊ก*
ผมได้ยินเสียงเหมือนบางอย่างแตก
นี่มัน…?!
〈ทากัตซูกิ-คุง!〉 (ซากุไร)
〈อะไร นั่นมันเร็วกว่าที่ชั้นคิด〉 (มาโกโตะ)
บาเรียแตก
〈แค่ยังไงกัน…กับบาเรียนั่น…?〉 (ซากุไร)
〈ชั้นคิดว่ามันเพียงแต่ถึงขีดจำกัดที่มันสามารถดูดซึมไปได้〉 (มาโกโตะ)
ทากัตซูกิ-คุงพูดดั่งมันไม่มีอะไร
ทำลายบาเรีย
มีวิธีใหญ่ๆสำหรับการทำเรื่องนั้น
หนึ่งคือเข้าใจสูตรเวทมนตร์ และทำลายสูตร; วิธีที่ฉลาด
อีกอย่างคือตีบาเรียที่ทรงพลังด้วยเวทย์ที่ทรงพลังเพื่อทำลายมัน; วิธีใช้แรงบังคับ
ทากัตซูกิ-คุงใช้อย่างหลัง
〈แต่ชั้นคิดว่ามันจะอยู่นานกว่านี้นะ…〉 (มาโกโตะ)
มันรู้สึกแปลก
สำหรับวิธีที่ทากัตซูกิ-คุงพูด มันดั่งมีบาเรียจะดีกว่า…
“ซากุไร-คุง มันเป็นตานายแล้ว” (มาโกโตะ)
“…ได้เลย” (ซากุไร)
ผมเขาใจเหตุผลว่าทำไมในไม่นาน
บาเรียพังทลาย และน้ำที่ทากัตซูกิ-คุงสร้างได้เปลี่ยนเป็นมังกรขนาดยักษ์และขึ้นไปบนท้องฟ้า
ฟ้าที่ผมไม่เห็นมาทั้งวัน ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำ
อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างที่ทำให้ผมตกใจมากขึ้นไปอีก
สัวต์สีเงินขนาดยักษ์ได้ยืนอยู่ตรงหน้าเรา
ผมคุ้นเคยกับตัวนั้น
แต่สัตว์สีเงินในความทรงจำผมแก่กว่านี้
มันไม่หนุ่มเหมือนสัตว์ยักษ์ตรงหน้าเรา
ราชาสัตว์ ซากัน
จากที่ทากัตซูกิ-คุงพูดในบาเรียคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเราคือคนที่สืบทอดพลังของรุ่นก่อน และเป็นลอร์ดปีศาจคนต่อไป
เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 180/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord
