เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่201ทากัตซูกิมาโกโตะพูดกับเทพธิดาแห่งโชคชะตา

201 ทากัตซูกิ มาโกโตะพูดกับเทพธิดาแห่งโชคชะตา

 

เทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอรา-ซามะ

 

เธอยังถูกเรียกว่าเทพธิดาแห่งโชคลาภด้วย

 

คนที่ติดตามเทพธิดาแห่งโชคชะตาเป็นคนที่มาจากประเทศแห่งการค้า คาเมลอน

 

อย่างที่ชื่อบ่งบอก มันเป็นประเทศที่การค้าเจริญรุ่งเรือง และมีพ่อค้ามากมาย

 

แม้ว่าเป็นประเทศของพ่อข้าที่เป็นนักสัจนิยม คาเมลอนเห็นว่ามีคนที่เคร่งศาสนาจำนวนมากอย่างผิดปรกติ

 

แต่ผมได้ยินมาว่าการปฏิบัติของพวกเขาพิเศษ

 

ปล่อยเรื่องศาสนาไว้…

 

ผมกำลังมองไอรา-ซามะที่ยืนอยู่ข้างหลังเออร์-ซามะ

 

เทพธิดาเล็กๆได้จ้องผม

 

“เธอ…ยังมีสติแม้ว่ามองเทพธิดาโดยตรง หือห์” (ไอรา)

 

“…?” (มาโกโตะ)

 

นั่นคือที่เออร์-ซามะพูดกับผมก่อนหน้า

 

ความสวยของไอรา-ซามะนั้นเหนือมนุษย์ และเสียงที่ออกมาจากท่าน ไม่เหมือนอะไรที่คุณพบได้ทุกที่

 

“ไม่ใช่ว่าชั้นบอกเธอเหรอ? เค้าเป็นสาวกของชั้น งั้นมันเป็นเรื่องที่แน่นอน” (โนอาห์)

 

“เธอตกใจด้วย ไม่ใช่เหรอ ไอรา-จัง? มาโกะ-คุงมองเทพเจ้าได้โดยตรง” (เออร์)

 

แต่มันไม่น่าประทับใจด้วยเสน่หาของเออร์-ซามะ และโนอาห์-ซามะที่มีเสน่ห์จะทำให้ทุกอย่างตาค้างได้นะ

 

พวกท่านต้องอ่านความคิดของผม คิ้วของไอรา-ซามะกระตุก

 

“มันทำให้ชั้นโกรธจริงๆ เธอจะบอกว่าชั้นด้อยกว่าโนอาห์เหรอ?” (ไอรา)

 

“น่า น่า ไอรา-จัง มันเป็นเรื่องของรสนิยม” (เออร์)

 

“ฮึ่ม” (ไอรา)

 

เออร์-ซามะพยายามจะปลอบโยนไอรา-ซามะ แต่อารมณ์ของเธอไม่ดีขึ้นเลย

 

“ฟุฟุฟุ ช่างเป็นเด็กที่น่ารัก” (โนอาห์)

 

“อะ โนอาห์-ซามะ?!” (มาโกโตะ)

 

ในทางกลับกัน โนอาห์-ซามะอารมณ์ดี

 

เธอขยี้ผมของผม

 

แม้ว่ามันอยู่ในฝันของผม ผมได้กลิ่นที่หวานของท่าน

 

ไม่ว่าอย่างไร ทำไมไอรา-ซามะมาที่นี่ล่ะ?

 

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (ไอรา)

 

ดั่งจะตอบคำพูดของผม ไอรา-ซามะเรียกชื่อของผม

 

“เธอช่วยฮีโร่แห่งแสง และช่วยในการปราบลอร์ดปีศาจ… ทำได้ดีมาก” (ไอรา)

 

“โอเค…” (มาโกโตะ)

 

แตผม่ไม่ได้ทำมันเพื่อท่านนะ

 

“หึ้ห์?” (ไอรา)

 

อ๊ะ เหี้ย

 

แม้ว่าผมไม่พูดมันออกมาดังๆ ท่านอ่านใจของผม

 

หลุดปากครับ หลุดปาก (แต่ไม่ได้พูดมันนะ)

 

“คุคุคุ… เธอซื่อสัตย์จริงๆ มาโกะ-คุง” (เออร์)

 

ไหล่ของเออร์-ซามะสั่น

 

“มาโกโตะ ซึนเดเระคนนี้พยายามที่จะขอบคุณเธอที่เติมเต็มความผิดพลาดของเธอ เพราะเธอมีโอกาส พูดที่อยู่ในใจออกมาอย่างที่เธอต้องการเลย” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะยกนิ้วและขยิบตาให้ผมขณะที่เธอพูดแบบนี้

 

โฮ่ห์!

 

งั้นมันเป็นอย่างนั้น

 

ช่างเป็นเทพธิดาที่เข้าหายาก

 

“จึ!” (ไอรา)

 

ไอรา-ซามะกอดอกและไม่ปฏิเสธมัน

 

นั่นหมายถึงมันเป็นอย่างที่โนอาห์-ซามะพูด

 

ผมยื่นคำขอกับหนึ่งในเทพธิดาที่คุมโลกนี้ได้

 

นี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญ

 

ผมหันกลับไปหาที่ที่ไอรา-ซามะอยู่

 

“ผมขออะไรก็ได้เหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“แน่นอนสิ! ชั้นเป็นเทพธิดานะ ชั้นมอบให้เธอได้ทุกอย่าง” (ไอรา)

 

‘ฮึ่ม’ ไอรา-ซามะพองอกที่เรียบร้อยของเธออย่างภาคภูมิใจ

 

“ตอนนี้ พูดสิ่งที่ต้องการออกมา!” (ไอรา)

 

โออ้!

 

ประโยคนั้นจากเทพธิดา

 

ช่วยไม่ได้ที่จะตื่นเต้นกับสิ่งนี้

 

ได้เลย งั้นผมมีหนึ่งคำขอ

 

“ได้โปรดปล่อยโนอาห์-ซามะจากวิหารทะเลลึก!” (มาโกโตะ)

 

ด้วยสิ่งนี้ ผมได้ปลดปล่อยโนอาห์-ซามะแล้ว! ย้าหู้!

 

แต่หน้าของไอรา-ซามะแข็งไปกับคำพูดของผม

 

“ห-เหมือนชั้นจะทำอย่างนั้นได้น่ะ!” (ไอรา)

 

“เอออ๋~” (มาโกโตะ)

 

สิ่งที่ผมได้กลับมาคือคำว่าไม่

 

ทำไม?

 

ผมชำเลืองมองโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะ

 

เออร์-ซามะถอนหายใจ

 

โนอาห์-ซามะยักไหล่

 

“มาโกะ-คุง โนอาห์ถูกผนึกอยู่ในวิหารทะเลลึกเป็นการลงโทษจากเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ ยังไงซะ มันเหมือนห้องขังเหรอ? นายทำไม่ได้แม้ว่าน่าแค่กำจัดลอร์ดปีศาจ” (เออร์)

 

“เออร์ นั่นเป็นวิธีที่ย่ำแย่ที่จะพูดมัน มันฟันดูเหมือนชั้นเป็นผู้ต้องหา” (โนอาห์)

 

“ไม่ได้ ‘ฟังเหมือน’ มันเป็นเพราะเธอทำเละในดินแดนสวรรค์เยอะแยะในอดีต…” (เออร์)

 

“ไม่ใช่ว่านั้นโอเคเหรอ? บางอย่างเล็กๆเหมือนการขโมยสมบัติศักดิ์สิทธิ์จากคลังของราชาเทพเจ้า…” (โนอาห์)

 

“ไม่มีทางที่นั่นจะโอเค! สมบัติศักดิ์สินธิ์ของป่าป๊านั้นมีพลังมากพอที่จะทำลายดาวเคราะห์ได้เลยนะ รู้มั้ย?!” (เออร์)

 

เออร์-ซามะและโนอาห์-ซามะได้ทะเลาะกันที่นั่น

 

สมบัติศักดิ์สิทธิของราชาเทพเจ้าจูปิเตอร์เหรอ?!

 

ทำลายดาวเคราะห์

 

ว้าว การสนทนาของเทพธิดาอยู่ในระดับนึงไปเลย

 

มันดูเหมือนมันเป็นคำขอที่เป็นไปไม่ได้

 

“มาโกโตะ-คุง ทางเดียวที่จะปลดปล่อยโนอาห์ ผู้ศรัทธาของโนอาห์ต้องไปที่วิหารทะเลลึก และ{พบกับโนอาห์โดยตรง}” (เออร์)

 

เงื่อนไขที่ผมถูกบอกก่อนหน้า

 

“นั่นเป็นทางเดียว หือห์…” (มาโกโตะ)

 

“ยังไงซะ ถ้ามันเป็นเรื่องที่ไอราทำอะไรเกี่ยวกับมันได้ ชั้นจะไม่มีปัญหาอยู่นี่หรอก” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะหัวเราะคิกคัก

 

ฮ่าาา…ผมคิดว่าเป็นความคิดที่ดี

 

ยังไงซะ ไม่มีการตกลงที่หวานแบบนั้น

 

มาวางแผนปล่อยโนอาห์-ซามะด้วยตัวเองเถอะ

 

งั้นตอนนี้ คำขอของผมสำหรับไอรา-ซามะคือ…

 

“งั้น ถอนการตีตราว่าเป็นเทพมารจากโนอาห์-ซามะ และทำให้เธอเป็นเทพธิดาองค์ที่ 8 ของโบสถ์เทพธิดา ได้โปรดครับ” (มาโกโตะ)

 

“น-นั่นเป็นไปไม่ได้!” (ไอรา)

 

ไอรา-ซามะร้อง

 

เอ๋ นี่ก็ไม่ดีด้วยเหรอ?

 

เมื่อผมมองดูโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะที่มีตาเหมือน ‘เลือกอะไรอย่างอื่นสิ’

 

“ม-ไม่มีอะไรอย่างอื่นเหรอ…?” (ไอรา)

 

หืมม…

 

บางอย่างที่เป็นแง่บวกสำหรับโนอาห์-ซามะ…

 

“งั้น อย่างน้อย…ทำให้โนอาห์-ซามะมีผู้ศรัทธาเยอะได้ แทนที่จะเป็นแค่ 1” (มาโกโตะ)

 

อย่างน้อยท่านก็ทำได้มากขนาดนี้ ใช่มั้ย?

 

แต่หน้าของไอรา-ซามะมืดมน

 

“……ช-ชั้นทำแบบนั้นไม่ได้” (ไอรา)

 

เอ๋? นั่นก็ด้วยหรือ?

 

ท่านทำอะไรไม่ได้เลยสิถ้างั้น!

 

“กุนุนุนุ…” (ไอรา)

 

ไอรา-ซามะปิดหน้าของท่านในความเดือดดาล

 

เออ๋…ผมเศร้าจริงๆนะที่นี่ รู้มั้ย

 

เทพธิดาบอกผมว่า ‘ชั้นจะมอบให้เธอทุกอย่าง’ นะ รูมั้ย?

 

“อ้า มาโกะ-คุง มาโกะ-คุง สิ่งที่นายพูดขึ้นมาตอนนี้จะมีผลกับข้อตกลงของดินแดนสวรรค์ที่ตกลงกันหลังสงคราม โดยเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์และเทพเจ้าไททันทั้งหมด” (เออร์)

 

“คนที่เปลี่ยนเรื่องนั้นได้คือจูปิเตอร์ หรืออัลเธน่า ที่ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของเค้า ชั้นดีใจที่เธอพยายามจะช่วยชั้นที่นี่ แต่ไอรา ผู้ที่เด็กที่สุดในเทพธิดาทั้ง 7 มีหลายสิ่งที่เธอทำไม่ได้” (โนอาห์)

 

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

 

ถูกอธิบายโดยเทพธิดาสองคน ผมยอมรับอย่างไม่เต็มใจ

 

ผมมองดูและเห็นหน้าของเทพธิดาแห่งโชคชะตานั้นแดงและมีน้ำตาในตาของท่าน

 

ดูเหมือนเธอรู้สึกอายหลังจากพูดว่า ‘อะไรก็ได้’

 

เธอต้องอ่านความรู้สึกของผม เธอจ้องผมตรงๆ

 

“ช-ชั้นเป็นเทพธิดาของประเทศแห่งการค้า ที่มากมายที่ชั้นมอบให้ได้คือเงิ…เธอได้ถูกให้เงินโดยเจ้าหญิงและปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ หือห์ แล้วคนรักล่ะ…อย่างที่คาดของฮีโร่ เธอมีเยอะเลย งั้น แล้วดาบหรือชุดเกราะในตำนานล่ะ…เอ๋?! เธอใส่มันไม่ได้?!” (ไอรา)

 

นั่นเทพธิดาแห่งโชคชะตาสำหรับคุณล่ะ

 

โดยไม่ต้องรอคำตอบของผม เธอมองดูคำตอบในอนาคตของผม

 

“ผมเหวี่ยงอาวุธที่หนักกว่ามีดไปไม่ได้…” (มาโกโตะ)

 

ผมจบที่การทำหน้าที่เศร้าเล็กน้อยกับเรื่องนี้

 

แม้แต่ไม้เท้าของลูซี่ ยังหนักไปสำหรับผม…

 

แม้ว่าผมจะฝึกร่างกายผมด้วย

 

“ม-ไม่มีทางน่า… ไม่มีอะไรที่ชั้นให้เธอได้…” (ไอรา)

 

เทพธิดาแห่งโชคชะตาที่ทำตัวมั่นใจจนถึงตอนนี้ได้หวั่นไหว

 

โนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะดูเรื่องนี้ด้วยรอยยิ้มบนหน้าของพวกท่าน

 

งั้นท่านก็ไม่ช่วยไอรา-ซามะ

 

หืมม คำขอเบาๆ…

 

“งั้น อย่างน้อยมอบสกิลให้ผมได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“เอ๋?” (ไอรา)

 

อะไรที่ผมใช้ได้

 

อย่างน้อยก็ทำมากขนาดนั้นได้ ใช่มั้ย?

 

“พูดถึงแล้ว ชั้นได้มอบสกิลของขวัญให้เค้า เวทมนตร์สปิริต” (โนอาห์)

 

“ออออุ…สกิลของขวัญมัน…” (ไอรา)

 

ไอรา-ซามะได้มองลงไปข้างล่าง

 

“ไอรา-ซามะ?” (มาโกโตะ)

 

“มาโกะ-คุง อย่างที่เราบอกเธอมาก่อน เพื่อที่จะมอบสกิลของขวัญ เธอต้องเปลี่ยนศาสนา นั่นทำไม ถ้าเธอเปลี่ยนไปหาไอรา เธอได้สกิลได้ รู้มั้ย?” (เออร์)

 

เปลี่ยน หือห์

 

“ไม่เปลี่ยน แม้ว่าถ้าผมต้องทำ ผมชอบที่จะเป็นเออร์-ซามะมากกว่าไอรา-ซามะ” (มาโกโตะ)

 

ผมชำเลืองมองเออร์-ซามะขณะที่ผมพูดแบบนี้

 

เออร์-ซามะบอกผมว่าเธอจะมอบเวทมนตร์น้ำระดับนักบุญให้ผม

 

นั่นดีกว่าเยอะ

 

แต่ยังไงซะ เปลี่ยนในตัวเองนั้นไม่ต้องถามเลยนะ

 

“ฟุฟุฟุ ชั้นรอด้วยมือที่อ้ากว้างสำหรับการเปลี่ยนของเธอมาโกะ-คุง” (เออร์)

 

“…เธอ…เธอยังไม่ยอมแพ้ที่จะเปลี่ยนมาโกโตะเหรอ?” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะจ้องเออร์-ซามะ

 

“การต่อสู้ยังไม่จบจนกว่าเธอจะยอมแพ้ โนอาห์☆” (เออร์)

 

“จบมันได้แล้ว!” (โนอาห์)

 

สองท่านนี่สนิทกันดีจริงๆ

 

แล้วก็ การสนทนานั้นมันพบได้อย่างบ่อยในมังงะ

 

ทำไมพวกท่านรู้เกี่ยวกับมัน? …เพราะพวกท่านเป็ฯเทพเจ้า หือห์

 

เออร์-ซามะดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้ และทุบมือของท่าน

 

“แล้วอย่างนี้ล่ะ? มาโกะ-คุงจะเปลี่ยนเป็นศาสนาของไอรา-จัง {ชั่วคราว} และหลังจากที่ได้สกิลของขวัญ เค้าจะ{กลับ}ไปหาโนอาห์ สกิลของขวัญไม่หายไปเมื่อถูกมอบแล้ว ดังนั้นมันยอดเยี่ยมนะ รู้มั้ย?” (เออร์)

 

“น-นั่น! อย่างที่คาดกับเออร์-โอเน่ซามะ! มาทำอย่างนั้นกันเถอะ! โนอาห์! นั่นเป็นยังไง?!” (ไอรา)

 

“หืมม ชั้นโอเคกับเรื่องนั้น ตราบใดที่มาโกโตะกลับมา” (โนอาห์)

 

ม-มีวิธีที่เป็นช่องโหว่แบบนี้ด้วยเหรอ…?

 

แต่ผมถูกสอนโดยวิหารแห่งน้ำว่าการทำแบบนั้นสมควรที่จะได้รับความอับอาบย และจะได้รับการลงทันฑ์จากสวรรค์จากมันนะ

 

แต่เทพธิดาเองบอกผมเองเลย

 

งั้นน่าจะไม่มีปัญหากับมัน

 

“ตอนนี้! เปลี่ยนมาศาสนาของชั้น เทพธิดาแห่งโชคชะตา ชั่วคราว! ด้วยสิ่งนั้น ชั้นจะมอบสกิลของขวัญให้เธอ! เวทมนต์โชคชะตานั้นทรงพลังนะ รู้มั้ย?! ชั้นมอบเทเลพอร์ตและเวทมนตร์เวลาให้เธอได้!” (ไอรา)

 

ท่านต้องได้ความมั่นใจของท่านกลับมา เธอประกาศสิ่งนี้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของท่าน

 

มันจริงที่ว่าผู้ใช้เวทมนตร์แห่งโชคชะตานั้นหายากมากและทรงพลัง

 

ผมมั่นใจว่ามันจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งใหญ่ในอนาคต

 

[{คุณจะเปลี่ยนเป็นศาสนาของเทพธิดาแห่งโชคชะตา และได้รับสกิลของขวัญ?}]

 

ใช่

 

ไม่

 

ตัวเลือกลอยขึ้นมา

 

ผู้เล่นอาร์พีจีก็บอกผมด้วย

 

ว่านี่เป็นตัวเลือกที่สำคัญสุดขีด

 

อย่างไรก็ตาม ยังไงซะ…คำตอบของผมถูกตั้งไว้แล้ว

 

“ไอรา-ซามะ…ผมซาบซึ้ง แต่…” (มาโกโตะ)

 

ผมบอกเธอว่าผมปฏิเสธ

 

“เอ๋? เออออออออ๋?!” (ไอรา)

 

“มาโกะ-คุง ทำไมล่ะ?” (เออร์)

 

“มาโกโตะ ทำไมไม่รับสิ่งที่จะถูกมอบให้เธอล่ะ?” (โนอาห์)

 

เทพธิดาทั้ง 3 ส่งเสียงในความช็อค

 

พวกท่านไม่เข้าใจ

 

ท่านสามคนไม่เข้าใจ

 

ท่านอ่านใจผมได้ ใช่มั้ย?

 

“เปลี่ยนศาสนาชั่วคราวแล้วกลับไปหลังจากนั้นเลย? นั่นไม่มี{ศรัทธา}” (มาโกโตะ)

 

ทันทีที่ผมเปลี่ยนศานา…{ศรัทธา}ของผมต่อโนอาห์-ซามะจะตายไป

 

“““…”””

 

เทพธิดาทั้งสามท่านเงียบกับคำพูดของผม

 

ดูเหมือนพวกท่านเข้าใน

 

“สาวกของโนอา…รู้สึกเหมือนคนคลั่งศาสนาทุกครั้งเลย” (เออร์)

 

“ฟุฟุฟุ มาโกโตะน่ารักมาก นี่ นี่” (โนอาห์)

 

เออร์-ซามะถอนหายใจด้วยหน้าที่ทึ่ง

 

โนอาห์-ซามะมีรอยยิ้มบนหน้าและขยี้ผมของผมอีกครั้งหนึ่ง

 

มันจั๊กจี้

 

“คคคคุ…ชั้นทำอะไรให้เธอไม่ได้ถ้างั้น…” (ไอรา)

 

ในทางกลับกัน ไอรา-ซามะมีหัวห้อยลง ครวญ

 

“เห้อ! ชั้นไม่สนอีกแล้ว! เมื่อเธอคิดความหวังได้ มาเจเอสเธอร์ละกัน!” (ไอรา)

 

พูดสิ่งนี้ เทพธิดาแห่งโชคชะตาหายไป

 

“อ้าา ไอรา-จังหลุดแล้ว” (เออร์)

 

“อารมณ์ร้อนง่ายจัง ไอรานั่น” (โนอาห์)

 

“ผมทำบางอย่างที่ไม่ดีนั่น” (มาโกโตะ)

 

เธอมีปากเสีย แต่มันดูเหมือนเธอเสนอสิ่งนี้ด้วยความรู้สึกจากใจ

 

เมื่อผมคิดได้ ผมควรจะขอมัน

 

“ไม่ว่ายังไง ไอรา-ซามะเห็นอนาคต ใช่มั้ย? งั้นไม่ใช่ว่าเธอรู้ว่าผมต้องการอะไรก่อนหน้าเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“หืมม ชั้นคิดว่าเธอไม่เห็นอนาคตของเธอนะ มาโกโตะบางทีนั่นทำไมเธอมาถามเธอโดยตรง” (โนอาห์)

 

เอ๋ ทำไมล่ะ?

 

“ไม่…เราได้ถูกแสดงเหตุผลเมืองกี้นี้ ระดับความคลั่งศาสนาต่อเทพมารที่ไม่ด้อยไปกว่าโบสถ์งู…” (เออร์)

 

“เฮ้! หยุดเรียกชั้นว่าเทพมารนะ!” (โนอาห์)

 

“โอ้ย! อย่าตีชั้นสิ โนอาห์” (เออร์)

 

ได้ยินที่เออร์-ซามะพูด โนอาห์-ซามะทุบเธอ

 

เข้าใจแล้ว ยิ่งศรัทธาต่อเทพเจ้าสูงต่อเทพเจ้าที่ไม่ใช่เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์มากเท่าไหร่ มันยิ่งยากขึ้นที่จะเห็นอนาคตมากเท่านั้น ใช่มั้ย?

 

“ความผิดพลาดของไอรา-จังก็เพราะนั่นด้วย แผนครั้งนี้เป็นสิ่งที่สร้างขึ้นมาโดยโบสถ์งู ศรัทธาของโบสถ์งูต่อเทพเจ้างูถึงความบ้าคลั่ง ศรัทธาของปีศาจสูโบสถ์งูนั้นไม่มากขนาดนั้น ดังนั้นมันไม่มีปัญหาจนถึงตอนนี้ แต่…โบสถ์งูเป็นปัญหา” (เออร์)

 

“ยังไงซะ ไอราต้องสำนึกตอนนี้ ไม่ใช่เหรอ? เพราะทั้งหมดเธอพูดมาก่อนว่า ‘ชั้นได้เล่นไพ่ของชั้นแล้ว’” (โนอาห์)

 

“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

โบสถ์งูมีปัญหา

 

ถ้าเรามีมาตรการณ์ป้องกันสำหรับพวกเขา มันจะยอดเยี่ยม

 

“ที่สำคัญกว่านั้น มาโกะ-คุง คิดเกี่ยวกับคำขอของไอรา-จัง โอเคมั้ย? เพราะทั้งหมดเธอดูเหมือนจะซาบซึ้งกับนาย” (เออร์)

 

“ใช่ ใช่ มาโกโตะ เพราะทั้งหมดไอราที่หญิงนั้นได้แสดงท่าทางหายากของความเป็นมิตร ฟุฟุฟุ ชั้นแหย่เธอได้ซักพักเลย” (โนอาห์)

 

“เห้อ โนอาห์ สาวคนนั้นทำตัวเข้มแข็ง แต่ความอดทรจิตใจของเธออ่อนแอ ดังนั้นเก็บมันไว้พอดีๆนะ โอเคมั้ย?” (เออร์)

 

มันจริงเรื่องนั้น เห็นนั่นมาก่อน เธอดูเหมือนเธอแค่ทำตัวเข้มแข็ง

 

ไอรา-ซามะอ่อนแอกับการกล้าแสดงออก หือห์

 

ภาพที่เห็นเริ่มสลัว

 

ดูเหมือนเราถึงขีดจำกัดแล้ว

 

“ยังไงซะ ถ้างั้น โนอาห์-ซามะ เออร์-ซามะ…” (มาโกโตะ)

 

ผมเอ่ยคำลา และโนอาห์-ซามะเข้าหาผม

 

“มาโกโตะ” (โนอาห์)

 

“ค-ครับ?” (มาโกโตะ)

 

มือที่สวยงามของโนอาห์-ซามะจับแก้มของผม

 

“ทำได้ดีมากที่กำจัดลอร์ดปีศาจ” (โนอาห์)

 

“…ขอบคุณ” (มาโกโตะ)

 

คำพูดของโนอาห์-ซามะซึมเข้าไปในหัวใจของผม

 

เมื่อผมตอบ หน้าที่สวยของโนอาห์-ซามะเข้าหาผม

 

“แต่…อย่ากดดันตัวเองล่ะ รู้มั้ย?” (โนอาห์)

 

คำกระซิบของโนอาห์-ซามะดังในหูผม และสติของผมห่างไกลออกไป

 

◇◇

 

เมื่อผมตื่นขึ้นมา ผมอยู่บนเตียงที่โรงแรม

 

“อย่ากดดันตัวเอง…หือห์” (มาโกโตะ)

 

ผมพูดกับตัวเอง

 

ตอนนี้เมื่อผมมาคิดดูแล้ว ลูซีและซา-ซังบอกอย่างเดียวกันกับผมหลังๆ

 

บางทีผมควรจะชวนเธอทั้งสองมาเล่นรอบๆที่ไหนซักที่…คือสิ่งที่ผมคิด ขณะที่ผมพยายามจะลุกขึ้นจากเตียงของผม…ตัวของผมโดนกับบางอย่าง

 

“หืม?” (มาโกโตะ)

 

ลูซี่หลับอยู่

 

เอออออออ๋?!

 

ผมรีบพยายามจะกระโดดออกไป แต่ผมสังเกตุว่าผมโดนบางอย่างอีกฝั่งหนึ่ง

 

“ซา-ซัง?!” (มาโกโตะ)

 

ซา-ซังหลับอยู่อีกฝั่งดั่งจะแซนวิชผม

 

ทำไมผมอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ล่ะ?

 

อะไรเกิดขึ้นเมื่อคืนเหรอ…?

 

ถ้าผมจำไม่ผิด ฟูเรีย-ซังร่ายคำสาปหลับกับผม

 

ในทันทีนั้น ผมได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ

 

เสียงฝีเท้าพวกนี้คือ…

 

“เรามีปัญหาแล้ว-เดสุ โซ! ทักกิ-โดโนะ!”

 

คนที่กระโดดเข้ามาในห้องผมคือฟูจิ-ยัง

 

“ข่าวใหญ่ได้—ไม่ ขอโทษที่รบกวน ใช้เวลาตามสบาย-เดสุ โซ” (ฟูจิ)

 

ฟูจิ-ยังกระโดดเข้ามาด้วยแรงส่งค่อนข้างมาก แต่ทันที่ที่เขาเห็นลูซี่และซา-ซังอยู่บนเตียงกับผม เขาปิดประตูอย่างช้าๆ และกำลังจะจากไป

 

“ดะ เดี๋ยวก่อน!” (มาโกโตะ)

 

ผมรีบปลุกลูซี่และซา-ซัง

 

“ฮึนนน ชั้นหลับดีจัง ชั้นหลับได้ดีจริงๆด้วยมาโกโตะอยู่ข้างชั้น” (ลูซี่)

 

“เตียงของทากัตซูกิ-คุงดีที่สุดจริงๆ” (อายะ)

 

ทำไมพวกเธอใช้มันโดยไม่ขออนุญาติเจ้าของล่ะ?

 

ลูซี่และซา-ซังพูดว่าพวกเธอจะไปล้างหน้า

 

พวกเธอน่าจะไม่กลับมาซักพัก

 

ที่สำคัญกว่านั้น เรื่องของฟูจิ-ยัง

 

“งั้น ฟูจิ-ยัง ข่าวใหญ่อะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“อ๊ะ ใช่!” (ฟูจิ)

 

สีหน้าของฟูจิ-ยังเปลี่ยนเป็นซีเรียสกับคำถามของผม

 

“โบสถ์งูถูกกวาดล้างแล้ว!” (ฟูจิ)

 

พ-พูดอะไรน้าาาาาา?!

 

 

 

เป้าหมายเดือน 5/66

ค่าเน็ต 0/200

กาแฟ 0/300

ค่าไฟ 0/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord