เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่202ทากัตซูกิมาโกโตะได้รับความช็อก

202 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ได้รับความช็อก

 

“โบสถ์งูได้ถูกกวาดล้างแล้ว!” (ฟูจิ)

พูดว่าอะไรน้าาาาาา?!

 

นี่คึอที่ไอรา-ซามะบอกว่า ‘ชั้นได้เล่นไพ่ของชั้นแล้ว’ เหรอ?

 

แต่ยังไงล่ะ?

 

“ฟูจิ-ยัง แค่อะไรเกิดขึ้น…?” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นยังไม่รู้รายระเอียด แต่…ที่ชั้นรู้คือนั่นมันโดยคำสั่งของออราเคิลแห่งเทพธิดาและโป้ป ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของไฮแลนด์ เอล็กซานเดอร์-โดโนะ เคลื่อนไหวคนเดียวไปที่ทวีปปีศาจ และโจมตีที่ซ่อนของโบสถ์งู เห็นว่าเค้าฆ่าอาร์คบิชอปทั้งหมดของโบสถ์งูที่ซ่อนอยู่ที่นั่นด้วย” (ฟูจิ)

 

“…ข-เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

 

ผมได้ถูกอธิบายรายละเอียดมากพอ

 

จริงๆเลย เครื่องข่ายข้อมูลของฟูจิ-ยังนี่มันอะไรกัน?

 

“ไม่ว่ายังไง ฮีโร่ไฮแลนด์ที่เหม่อลอยนั่นทำด้วยตัวเค้าเองเหรอ? ไม่ใช่ด้วยกันกับอัศวินแห่งแสงและเทมพลาเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“นั่น…เห็นว่าพวกเค้าไม่ได้เคลื่อนไหวกองทัพน่ะ เขาเคลื่อนไหวคนเดียว-เดสุ โซ” (ฟูจิ)

 

ฟุมุ งั้นเขาก็แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อจริงๆ

 

ไม่ใช่ว่าเราจะสามารถกำจัดลอร์ดปีศาจได้ง่ายกว่านี้ด้วยการช่วยของฮีโร่เอล็กซ์เหรอ?

 

ด้วยเหตุผลบางอย่างเขาได้ทำอะไรแยกกับซากุ-คุงในแผนก่อนหน้านี้

 

“สมาชิกหัวหน้าของโบสถ์งู มีหัวที่ถูกตัดแสดงอยู่ที่ข้างหน้าปราสาทไฮแลนด์ หัวของอาร์คบิชอปไอแซคที่นายได้ข้องเกี่ยวอย่างลึกซึ้งด้วย ทักกิ-โดโนะ…” (ฟูจิ)

 

“เอ๋?! เค้าด้วยเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ผมช็อก

 

เขาทำให้มอนสเตอร์ต้องห้ามอาละวาดที่โฮรัน สร้างการแตกตื่นของมอนสเตอร์ในซิมโฟเนีย อยากจะชุบชีวิตลอร์ดปีศาจในประเทศแห่งไม้ และคนที่เสนอ (น่าจะ) แผนของกองทัพลอร์ดปีศาจที่ใช้ประโยชน์จากประเทศแห่งไม้

 

อาร์คบิชอปไอแซค

 

เข้าใจแล้ว…ไอแซค-ซังตายแล้ว หือห์

 

มากกว่านั้น หัวเขาถูกจัดแสดง

 

ในท้ายที่สุด ผมไม่เห็นหน้าเขาระหว่างที่เขายังมีชีวิต

 

สงสัยจังว่าหน้าตาเขาเป็นอย่างไร

 

“ทักกิ-โดโนะ อยากจะไปดูมั้ย?” (ฟูจิ)

 

ฟูจิ-ยังถามผมอย่างลังเล

 

“ไม่…ไม่ไปจะดีที่สุด” (มาโกโตะ)

 

ผมส่ายหัวไปข้างๆ

 

อย่ามาทำอะไรอย่างการไปดูศพคนตายเถอะ

 

แม้ว่าศัตรูที่มีปัญหาจะจากไปแล้ว ด้วยเหตุผลบางอย่างมันทิ้งความขมปากไว้

 

“แล้วก็มีข่าวใหญ่อีกข่าว-เดซุ โซ!” (ฟูจิ)

 

“โฮฮฮ่” (มาโกโตะ)

 

ฟูจิ-ยังพูดในน้ำเสียงที่สนุกและปัดอารมณ์ที่ซีเรียสออกไป

 

“เจ้าหญิงโนเอลได้สำเร็จการทดสอบของพระเจ้า และได้เป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์-ซามะแล้ว!” (ฟูจิ)

 

“บททดสอบของพระเจ้า?” (มาโกโตะ)

 

ผมเอียงหัวของผม

 

“ฮีโร่มาโกโตะ โนเอล-ซามะได้ก้าวข้ามบททดสอบของพระเจ้าและได้พลังเดียวกันกับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา-ซามะ” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียปรากฏตัว

 

ใช่ มีเรื่องนั้นอยู่ด้วย

 

เข้าใจแล้ว งั้นเจ้าหญิงโนเอลก็ได้เป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ หือห์

 

“ทักกิ-โดโนะ สกิลของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา-ซามะ ‘เพลงการเดินทัพแห่งชัยชนะ’ เป็นสกิลในตำนาน ที่เปลี่ยนหลายพันคนให้เป็นเหมือนกองทัพนึงในคนคนเดียว-เดสุ โซ” (ฟูจิ)

 

เข้าใจแล้ว…สกิลบัฟ หือห์

 

บัฟหลายพันคนในทีเดียวค่อนข้างบ้าคลั่ง

 

ปรกติแล้วเวทมนตร์บัฟบัฟได้แค่ไม่กี่สิบคนมากที่สุด

 

งั้นมันก็เป็นสกิลพิเศษของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์-ซามะ หือห์

 

“นายจะบอกว่าเจ้าหญิงโนเอลใช้นั่นได้เหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“ใช่ มันดูเหมือนโนเอล-ซามะได้ถูกมอบความไว้วางใจไว้ด้วยเพลงการเดินทัพแห่งชัยชนะ” (โซเฟีย)

 

“ได้ยินแล้วมั่นใจเลย” (มาโกโตะ)

 

แต่ผมอยากได้ความมั่นใจก่อนสงครามนะ โอ้ยังไงซะ มันดีที่ว่าอย่างน้อยเราก็ไปถึงการต่อสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่

 

“พูดุถึงแล้ว มาที่นี่ด้วยธุระเหรอ เจ้าหญิงโซเฟีย?” (ฟูจิ)

 

“ฟูจิยังเปลี่ยนการสนทนาเหมือนอ่านใจของผม

 

“ใช่ นั่นถูกแล้ว ชั้นขอโทษสำหรับลอร์ดฟูจิวาระ แต่ชั้นจะขอยืมมาโกโตะและพาเค้าไปหาเจ้าหญิงโนเอล” (โซเฟีย)

 

“แน่นอน-เดซุ โซ นำเค้าไปเลย!” (ฟูจิ)

 

เอ๋

 

ตัดสินใจโดยไม่รอคำตอบผมเหรอ?

 

แต่ยังไงซะ เธอเป็นเจ้านายของผม ดังนั้นผมจะไปนะ

 

เจ้าหญิงโซเฟียและผมมุ่งหน้าไปที่ปราสาทไฮแลนด์

 

“นั่น…” (มาโกโตะ)

 

มีคนหลายคนรวมกันอยู่ทีพลาซ่าข้างหน้าปราสาทไฮแลนด์

 

ดูเหมือนพวกเขาดูหัวของสมาชิกหัวหน้าของโบสถ์งู

 

มีแม้แต่คนที่โยนหิน

 

…พูดไม่ได้จริงๆว่ามันไร้รสนิยม

 

โบสถ์งูเป็นกลุ่มที่สวดเรื่องอิสระของกึ่งปีศาจ และวิธีของพวกเขาสุุดขีดและเป็นการก่อการร้ายแบบไม่เลือกเหยื่อ

 

ไฮแลนด์และคาเมลอน ที่โบสถ์เทพธิดามีอิธทิพลมาก ตกเป็นเป้าหมายอยู่บ่อยครั้ง และเห็นได้ชัดว่ามันธรรมดา สำหรับคนธรรมดาที่จะถูกร่างแห

 

พวกเขาต้องเป็นคนที่เสียครอบครัวไปเพราะพวกเขาแน่

 

ถ้าการดูสภาพที่น่าสมเพชของศัตรูที่พวกเขาเกลียด ลดอารมณ์ที่ขมขื่นของเขาไป นั่นเองมันก็มีความหมายด้วย…น่าจะนะ

 

คนดูคุยกันอยู่

 

ผมฟังสิ่งที่พวกเขาพูดด้วยเงี่ยหู

 

“ช่างโล่งใจ รู้มั้ยว่ากี่ครั้งแล้วที่พวกเค้าเข้ามาเกะกะธุรกิจของชั้น”

 

“ใช่ ต้องขอบคุณฮีโร่-ซามะและโป้ป-ซามะ”

 

“ใครจะรู้ว่ากี่คนแล้วที่เสียชีวิตไปเพราะพวกเค้า…”

 

“แต่โป้ป-ซามะใจดีจัง พวกเค้าควรจะแค่ลบล้างกึ่งปีศาจไปให้หมด”

 

“จริงๆเลย ถ้าเราปล่อยดินแดนที่สกปรกอย่างลาโฟรเอจไว้ สมาชิกหัวหน้าคนใหม่ของโบสถ์งูจะเกิดมาแน่นอน”

 

“ประเทศแห่งความมืดควรจะถูกเผา”

 

“เพราะพวกเค้า…พ่อของชั้น…!”

 

“กึ่งปีศาจควรจะหายไปจากโลกนี้เลย!”

 

ผมไม่รู้ว่าจะรู้สึกอย่างไรดี

 

โบสถ์งูเต็มไปด้วยกึ่งปีศาจ แต่มันไม่เหมือนกึ่งปีศาจทั้งหมดตามโบสถ์งู

 

ซิสเตอร์ของเด็กๆในสลัมเขตที่ 9 เป็นกึ่งปีศาจที่สงบสุข ที่ตามเทพธิดาแห่งแสง

 

แต่สำหรับคนทั่วไป กึ่งปีศาจเองต้องดูชั่วร้ายทั้งหมด

 

ลาโฟรเอจ…คือบ้านเกิดของฟูเรีย-ซัง

 

เพื่อนร่วมชาติของฟูเรีย-ซังใช้ชีวิตทุกนาทีของชีวิตในความยากจนชั้นใต้ดิน

 

จะมีวันที่พวกเขาอยู่โดยสบายใจได้มั้ย?

 

ผมควรจะปรึกษาเรื่องนี้กับไอรา-ซามะ

 

เมื่อคิดอย่างนี้ เจ้าหญิงโซเฟียและผมข้ามประตูรั้ว

 

◇◇

 

“…ขอโทษ ฮีโร่มาโกโตะ ชั้นนัดไปแล้ว แต่…” (โซเฟีย)

 

“เลขาของเจ้าหญิงโนเอลทำคิวสองเท่า ดังนั้นมันไม่ใช่ความผิดของเธอ เจ้าหญิงโซเฟีย” (มาโกโตะ)

 

เมื่อเราไปที่ปราสาทไฮแลนด์ เจ้าหญิงโนเอลไม่อยู่

 

เจ้าหญิงโซเฟียได้พูดไปว่า ‘นี่หมายความว่ายังไง?!’ แต่คำตอบนั้นเป็นอะไรที่เย็นชาอย่าง ‘โนเอล-ซามะทำเรื่องอื่นอยู่ มาลองทีหลัง และปรับกำหนดการของท่าน’

 

แม้ว่ามันความผิดของพวกเขา…นั่นเป็นการปฏิบัติที่ย่ำแย่

 

มีความต่างในเจ้าหญิงคนต่อไปของประเทศใหญ่ ซึ่งก็คือไฮแลนด์ และเจ้าหญิงของประเทศเล็กๆ หือห์

 

พวกเราไม่มีทางเลือกนอกจากจะจัดการพบกันไว้ใหม่ในกำหนดการ และกำหนดการนั้นมันหลายวันจากตอนนี้ไป

 

พวกเราเตาะแตะกลับมาที่ห้องที่โรงพยาบาล

 

“โอ้ ชั้น ยินดีต้อนรับกับมา มาโกโตะ-ซามะ โซเฟีย-ซัง”

 

““เอ๋?””

 

และจากนั้น เมื่อเรากลับไปที่ห้องที่โรงพยาบาล เจ้าหญิงโนเอลอยู่ที่นั่น

 

เกิดอะไรขึ้น?!

 

แล้วผมก็สงสัยทำไมมีเทมพลาร์มากมายในโรงพยาบาล!

 

พวกเขาทั้งหมดเป็นคนคุ้มกันของเจ้าหญิงโนเอล หือห์

 

“เห็นว่าเธอมาเพื่อเจอกับเจ้าหญิงโซเฟียและอัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังแปรงหลังของแมวดำในอารมณ์ที่ไม่ดี

 

ลูซี่และซา-ซังดูเหมือนจะประหม่าเองด้วย กับตัวตนของคนต่อไปในบัลลังก์ของไฮแลนด์

 

“เกิดอะไรขึ้น โนเอล-ซามะ?!” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของเธอ

 

งั้นตอนนี้ ที่ผมควรจะพูดที่นี่คือ…

 

เจ้าหญิงโนเอล ยินดีด้วยกับเรื่องของบททดสอบของพระเจ้า” (มาโกโตะ)

 

“ขอบคุณมาก มาโกโตะ-ซามะ โซเฟีย-ซัง ชั้นขอโทษแทนกับความหยาบคายของเลขาของชั้นด้วย ชั้นจบการนัดและมุ่งหน้ามาที่นี่” (โนเอล)

 

“ไม่มีทางน่า…ชั้นปลื้มกับเรื่องนี้” (โซเฟีย)

 

โออ้

 

เธอให้ลำดับความสำคัญเรามากกว่า หือห์

 

เจ้าหญิงโซเฟียแข็งไปกับเรื่องนี้

 

แต่กำหนดการของเจ้าหญิงโนเอลต้องแน่นแน่ๆ

 

งั้นทำไมเธอมาที่นี่ล่ะ?

 

ผผมเอียงหัวของผม เจ้าหญิงโนเอลหัวเราะคิกคักขณะที่เธอมาทางนี้

 

“มาโกโตะ-ซามะ” (โนเอล)

 

“ค-ครับ?” (มาโกโตะ)

 

มีอะไรเหรอ?

 

“มันดูเหมือนว่านายได้เป็นอัศวินผู้คุ้มกันของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ…เมื่อนับการปราบลอร์ดปีศาจเมื่อวันก่อน ปราสาทไฮแลนด์เต็มไปด้วยการคุยเกี่ยวกับนาย” (โนเอล)

 

“อย่างนั้นเหรอ…?” (มาโกโตะ)

 

นั่นเป็นเกียรติจริงๆ

 

ยังไงซะ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะเป็นคนที่เป็นที่นิยม

 

ค่าของความเป็นที่นิยม หือห์

 

“เรียวซูเกะ-ซังคุยเกี่ยวกับนายอยู่ตลอด มาโกโตะ-ซามะ ได้โปรดอยู่กับเราต่อไปเพื่อกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ด้วยนะ โอเคมั้ย?” (โนเอล)

 

เธอจับมือผมเบาๆแล้วมองดูผม

 

ผมรู้สึกดังแสงได้อาบผมอยู่

 

น-นี่คือพลังของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์-ซามะ?

 

ตาที่เย็นชาของลูซี่ ซา-ซัง และเจ้าหญิงโซเฟียได้แทงหลังผม

 

แต่มันดูเหมือนพวกเธอห้ามตัวเองเพราะเจ้าหญิงโนเอล

 

“ชั้นจะพยายาม” (มาโกโตะ)

 

ผมให้คำตอบที่ปลอดภัย

 

“ต้องทำอย่างนั้นให้แน่นอนนะ โอเคมั้ย?!” (โนเอล)

 

เจ้าหญิงโนเอลเข้าหาหนักกว่าเดิม

 

เดี๋ยว เธอใกล้เกินไปแล้ว

 

ผมกำลังจะสร้างระยะ เมื่อ

 

“อย่าทำสนิทเกินไปกับอัศวินของชั้นได้มั้ย?” (ฟูเรีย)

 

ผมถูกดึงโดยฟูเรีย-ซัง

 

“โอ้ ชั้น ขอโทษสำหรับเรื่องนั้น ออราเคิลแห่งความมืดฟูเรีย” (โนเอล)

 

“ฮึ่ม” (ฟูเรีย)

 

เจ้าหญิงโนเอล {ไม้แม้แต่จะมอง} ฟูเรียซัง ขณะที่เธอแยกออกไป

 

“ไฮแลนด์มีฮีโร่และนักสู้ที่พึ่งพาได้มากมาย ใช่มั้ย? อัศวินของชั้นนั้นอ่อนแอ ดังนั้น อย่าให้เค้าเข้าไปเกี่ยวกับธุระของเธอได้มั้ย ออราเคิลแห่งแสงโนเอล?” (ฟูเรีย)

 

“แน่นอน ไฮแลนด์จะยืนอยู่ข้างหน้าในการต่อสู้กับกองทัพลองปีศาจ แต่ทุกคนควรจะจับมือกัน แล้วก็ ชั้นเป็น {หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์} แล้ว” (โนเอล)

 

“เข้าใจแล้ว งั้นเธอก็อวดสินะ?” (ฟูเรีย)

 

“ไม่ ชั้นไม่ได้ทำอย่างนั้น ไม่มีความจำเป็นต้องพูดมันอย่างนั้น ฟูเรีย” (โนเอล)

 

ฟูเรีย-ซังและเจ้าหญิงโนเอลไม่สบตากัน

 

แต่น้ำเสียงของพวกเธอสงบนะ…

 

บรรยากาศมันเป็นขวากหนามและไม่สบาย

 

เจ้าหญิงโนเอลต้องได้สังเกตบรรยากาศ เธอหันมาทางผมและยิ้มดั่งจะเปลี่ยนเรื่อง

 

“ใช่แล้ว! ชั้นมีข้อความมาให้นาย มาโกโตะ-ซามะ” (โนเอล)

 

“ชั้น?” (มาโกโตะ)

 

“มันดูเหมือนเรียวซูเกะมีอะไรอยากจะคุยด้วย ได้โปรดไปเจอเค้าทันที” (โนเอล)

 

เจ้าหญิงโนเอลพูดสิ่งนั้น

 

(…หืม?) (มาโกโตะ)

 

แต่คำพูดของเจ้าหญิงโนเอลกวนใจผมตะหงิดๆ

 

(แต่ซากุไร-คุงโผล่มาที่นี่ค่อนข้างบ่อยนะ…) (มาโกโตะ)

 

จริงๆแล้ว เขามาให้ห้องที่โรงพยาบาลไม่นานมานี้

 

เขาจะคุยกับผม ฟูเรีย-ซัง และซา-ซัง

 

และในเวลานั้น มีแค่การคุยทั่วไป…

 

นั่นหมายความว่าเขาอยากจะคุยกันแค่เราสองคนเหรอ?

 

“ตอนนี้เมื่อมาพูดถึงแล้วฮีโร่แห่งแสง-ซามะไม่ได้อยู่กับเธอวันนี้” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียกระโดดเค้ามาในการสนทนานี้

 

“ใช่ เพราะทั้งหมดเรียวซูเกะยุ่งนะ ชั้นก็ไม่มีเวลาว่างเยอะในกำหนดการไปซักพักนึงเลยล่ะ” (โนเอล)

 

รอยยิ้มของเจ้าหญิงโนเอลมีความเศร้าอยู่บางๆ

 

โอ้ อย่างนั้นเหรอ?

 

ซากุไร-คุงและเจ้าหญิงโนเอลใช้วิถีชีวิตที่กำหนดการไม่ตรงกัน หือห์

 

แต่มันดูเหมือนมันจะเป็นความคิดที่แย่ที่จะบอกเจ้าหญิงโนเอลว่า ซากุไร-คุงได้แอบมาที่นี่

 

เมื่อผมมองซา-ซัง เธอส่งสายตาเหมือนจะบอกว่า ‘นายเข้าใจ ใช่มั้ย?’

 

ผมรู้ ผมรู้

 

ผมอ่านบรรยากาศได้นะ ผมจะให้เธอรู้ไว้

 

“โอ้ชั้น แต่เรียวซูเกะมาที่นี่บ่อยครั้งไปนะ ไม่ใช่ว่านั่นถูกเหรอ อัศวินของชั้น?” (ฟูเรีย)

 

“เก่ะห์” (มาโกโตะ)

 

เฮ้ย!

 

อย่าพูดอะไรที่ไม่จำเป็นสิ ฟูเรีย-ซัง!

 

อ้า รอยยิ้มบนหน้าของโนเอลหายไปแล้ว

 

ฟูเรียได้แกล้งทำหน้า ‘อุ้ปส์’

อันธพาลนั่น เธอตั้งใจทำ ไม่ใช่เหรอ

 

“…ฟูเรีย ที่เธอพูดนั้นจริงมั้ย?” (โนเอล)

 

“ชั้นไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ลืมมันซะ” (ฟูเรีย)

 

“ชั้นไม่ได้เจอเค้ามาเป็นอาทิตย์แล้วนะ รู้มั้ย?!” (โนเอล)

 

“เข้าใจแล้ว เธอลำบากสินะ ชั้นสงสารเธอ” (ฟูเรีย)

 

“และแม้อย่างนั้น เค้ามาเจอกับเธอเนี่ยนะ?!” (โนเอล)

 

“เฮ้ อย่าจับมือชั้น นั่นเจ็บนะ” (ฟูเรีย)

 

“เรียวซูเกะ-ซัง! ผู้หญิงคนนี้ดีขนาดนั้น?!” (โนเอล)

 

อ้าา เจ้าหญิงโนเอลจะหลุดแล้ว

 

“พูดนั่นกับเจ้าตัวเองซี่” (ฟูเรีย)

 

“…ชั้นทำไม่ได้” (โนเอล)

 

“ฮ่า! ใส่หน้ากากนักบุญต้องลำบากจริงๆ” (ฟูเรีย)

 

“ชั้นไม่อยากได้ยินมาจากคนที่เสน่ห์คนโดยไม่เลือกนะ” (โนเอล)

 

“ห๋า?” (ฟูเรีย)

 

“อะไรล่ะ?” (โนเอล)

 

ฟูเรีย-ซังและเจ้าหญิงโนเอลจ้องกันที่ระยะเผาขน

 

เราปล่อยให้สิ่งนี้ดำเนินต่อไปไม่ได้!

 

“โอเค เจ้าหญิง หยุด” (มาโกโตะ)

 

“โนเอล-ซามะ ใจเย็นๆ” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟีย และผมดึงพวกเธอห่างกัน

 

ทั้งสองคนเหมือนหมากับแมวเลย

 

ผมคิดว่ามันช่วยไม่ได้เมื่อซากุไร-คุงอยู่ แต่แม้ว่าเขาไม่อยู่ มันเป็นแบบนี้

 

“ขออภัยกับนิสัยของชั้น โซเฟีย-ซัง ถ้าอย่างนั้น ไปเจอกับเรียวซูเกะ-ซังนะ มาโกโตะ-ซามะ โอเคมั้ย?” (โนเอล)

 

“อ-โอเค” (มาโกโตะ)

 

เจ้าหญิงโนเอลยิ้มอย่างสง่างาม

 

ผมพยักหน้ารัวๆ

 

“…ฟุฟุฟุ เรียวซูเกะ-ซัง ชั้นจะคุยกับนายยาวๆเลยคืนนี้” (โนเอล)

 

ผมจบที่การได้ยินเจ้าหญิงโนเอลพึมพำขณะที่เธอจากไปด้วยเงี่ยหู

 

น-นี่นมันแย่แล้ว

 

เจ้าหญิงโนเอลไปทางยันเดเระ*

«TLN: รักจนฆ่า»

 

ขอโทษ ซากุไร-คุง

 

ผมอธิษฐานให้เขาในหัวใจของผม

 

เจ้าหญิงโซเฟียวิ่งตามหลังเจ้าหญิงโนเอลไป

 

ดูเหมือนเธออยากจะปรึกษาโนเอลเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง

 

การเองเวลาจากคนที่ยุ่งมันลำบากจริงๆ หือห์

 

และในแบบนี้ เวลาที่สงบสุขก็กลับมาสู่ห้องของโรงพยาบาล

 

(งั้นตอนนี้…การเคลื่อนไหวต่อไปควรจะเป็น…) (มาโกโตะ)

 

มันเป็นคำขอหายากจากเจ้าหญิงโนเอล

 

มาทำนั่นให้มันเสร็จเร็ซๆเถอะ

 

ผมไปที่คาตานะที่อ่อนโยนเพื่อถามฟูจิ-ยัง

 

“ฟูจิ-ยัง ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

 

“โอ้ มีอะไร ทักกิ-โดโนะ?” (ฟูจิ)

 

“ชั้นมีคำขอ…” (มาโกโตะ)

 

◇◇

 

ที่ที่ผมคุยกับซากุไร-คุงได้

 

ตอนนี้มันไม่ง่ายที่จะได้เวลามาจากซากุไร-คุงที่เป็นส่วนแกนกลางของการปราบลอร์ดปีศาจ

 

แล้วดังนั้น ผมให้ฟูจิ-ยังปรับมันให้ผม

 

ผมคิดว่าฟูจิ-ยังควรจะใช้เวลากับเรื่องนี้ แต่…

 

“โยโกยามะ-โดโนะเป็นคนที่ดูแลกำหนดการของซากุไร-โดโนะ-เดสุ โซ เมื่อชั้นบอกว่า ‘ทักกิ-โดโนะอยากจะเจอเขา’ เขาปรับกำหนดการด้วยลำดับความสำคัญสูงที่สุด” (ฟูจิ)

 

มันเป็นอย่างนั้น

 

ตอนนี้เมื่อผมมาคิดดูแล้ว โยโกยามะ ซากิ-ซังเป็นผู้หมวดของกองพลของซากุไร-คุง ใช่มั้ย

 

คอนเนคชั้นของเพื่อนร่วมชั้นนั้นแข็งแกร่ง

 

ผมสามารถที่จะนัดได้ในวันถัดไปเลย

 

ผมรอซากุไร-คุงในบาร์ของถนนที่เจริญรุ่งเรืองของไฮแลนด์

 

มันเสียงดัง แต่คุณภาพของลูกค้าไม่แย่

 

มันดูเหมือนไม่ต้องกังวลอะไรว่าจะไปข้องเกี่ยวกับคนแปลกๆ

 

ผมกินมันฝรั่งทอดและไส้กรอกอย่างอิดโรยขณะที่ผมดื่มเบียร์เพื่อรอ

 

ซากุไร-คุงอยากจะคุยเรื่องอะไรกัน

 

เป็นไปได้มั้ยว่าเขาเห็นฟูเรีย-ซังจูบผม (บนหน้าผาก) เมื่อวันก่อน?!

 

ไม่ บนเกาะของผม นั่นไม่นับ…

 

(จริงเหรอ?) (โนอาห์)

 

นั่นใช่แล้ว โนอาห์-ซามะ

 

(ระวังการนอกใจที่นองเลือด~☆) (โนอาห์)

 

“ไม่ ไม่ มันไม่มีอะไรอย่างนั้น ไม่มี ไม่มี” (มาโกโตะ)

 

…ไม่มี ใช่มั้ย?

 

ระหว่างที่ผมคิดอะไรโง่ๆ…

 

“เฮ้ยา ทากัตซูกิ-คุง ขอโทษที่ต้องรอ” (ซากุไร)

 

“ฮ-เฮ้ยา นั่น ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)

 

เพื่อนสมัยเด็กที่ไม่กระฉับกระเฉงของผม (ฮีโร่แห่งแสง) ปรากฏตัว

 

 

 

เป้าหมายเดือน 5/66

ค่าเน็ต 0/200

กาแฟ 0/300

ค่าไฟ 0/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord