เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่203ทากัตซูกิมาโกโตะคุยกับฮีโร่แห่งแสง
203 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คุยกับฮีโร่แห่งแสง
“ทากัตซูกิ-คุง นายรอมั้ย?” (ซากุไร)
“ชั้นมาไม่นานมานี้ ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)
ผมจบที่การสนทนาเหมือนคู่รักที่เจอกัน
ผมดื่มเบียร์แก้วที่สอง
ซากุไร-คุงสั่งน้ำผลไม้และอาหารจำนวนหนึ่ง
เมื่อเครื่องดื่มมา เราชนแก้วแล้วคุยเรื่องทั่วไปกัน
ตั้งแต่เวลาที่ซากุไร-คุงได้กำจัดลอร์ดปีศาจ กำลังใจของอัศวินแห่งแสงเห็นได้ชัดว่าเพิ่มขึ้น
เขาหัวเราะและบอกว่าการฝึกลำบาก
“พูดถึงแล้ว ชั้นมีบางอย่างอยากจะปรึกษากับนาย” (ซากุไร)
“…มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)
หน้าของซากุไร-คุงซีเรียส
ดูเหมือนเราจะเข้าหัวเรื่องหลักแล้วตอนนี้
“เมื่อเวลาที่เราสู้กับราชาสัตว์…ชั้นคิดว่าชั้นจบแล้ว” (ซากุไร)
“…ใช่ นั่นมันสถานการณ์ที่ค่อนข้างอันตราย” (มาโกโตะ)
เกี่ยวกับเวลานั้น หือ
เฮ้อ เหตุการณ์นั้นจบไปแล้ว ดังนั้นไม่ใช่ว่านายควรจะคิดขึ้นก้าวต่อไปแทนหรือ?
เทพธิดาแห่งโชคชะตาก็ค่อนข้างมีแรงจูงใจด้วย
ผมดื่มเอลของผมระหว่างที่คิดอย่างนั้น
“ทากัตซูกิ-คุง ในศึกกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ โอกาสที่ชั้นจะตายสูง ในเวลานั้น นายกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่กับฮีโร่คนอื่นแทนชั้นได้มั้ย?” (ซากุไร)
“…?”
ซากุไร-คุงพูดอะไรบางอย่างแปลกๆ
ผมเอียงหัวของผม และซากุไร-คุงเอียงมาข้างหน้าแล้วพูดให้ชัดเจนยิ่งขึ้น
“ทากัตซูกิ-คุง ถ้ามันเป็นนายที่จัดการกับสถานการณ์อะไรก็ได้อย่างใจเย็น แม้ว่าจะกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่น่ากลัว…” (ซากุไร)
“รอเดี๋ยวนะ ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)
ผมรู้สึกว่าบางอย่างแปลกที่นี่ และตัดคำพูดของซากุไร-คุง
“มันจริงที่ว่าเวทมนตร์โชคชะตาพูดว่า ‘ฮีโร่แห่งแสงจะถูกฆ่าโดยเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่’” (มาโกโตะ)
“ช-ใช่…นั่นใช่แล้ว นั่นทำไมชั้นถึงขอให้นาย…” (ซากุไร)
“สร้างมาตรการณ์ป้องกันอะไรก็ได้หลังจากนายตายไม่ได้เหรอ?” (มาโกโตะ)
“เอ๋?” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงเปิดปากกว้างกับคำพูดผม
หน้าของเขาบอกว่าเขาไม่ได้คิดเรื่องนั้น
“โลกนี่มีสกิลที่ทำให้นายฟื้นหลังจากนายตาย มันควรจะมีไอเท็มที่มีผลแบบเดียวกันด้วย รู้มั้ย” (มาโกโตะ)
“บางอย่างแบบนั้นมัน…” (ซากุไร)
“ชั้นได้เจอกับบางคนที่มีสกิลแบบนั้น ดังนั้น ไม่ต้องสงสัยเลย” (มาโกโตะ)
แต่ผมพูดเกี่ยวกับซา-ซังที่นี่นะ
สกิลผู้เล่นเกมแอคชั่นของเธอ: ชีวิตที่เหลือ
“แต่…ไอเท็มที่มีผลแบบนั้นเป็นสมบัติชาติ หรือสมบัติศักดิสิทธิ์…” (ซากุไร)
“ใครสนกับว่ามันจะเป็นสมบัติของชาติหรือสมบัติศักดิ์สิทธิ์? เพราะทั้งหมดถ้าซากุไร-คุงแพ้ มนุษยชาติจะแพ้ไปด้วย” (มาโกโตะ)
“จริง…แต่ถ้ามีอุปกรณ์เวทมนตร์ที่โดดเด่นแบบนั้น ไม่มีทางที่โนเอลจะไม่รู้เกี่ยวกับมัน” (ซากุไร)
“หืมม…นั่นก็จริง” (มาโกโตะ)
มันจริงที่ว่าเจ้าหญิงที่โนเอลอยู่ในความรักอย่างลึกซึ้งกับซากุไร-คุงจะพลาดอะไรแบบนั้น
…แต่ผมมีความคิด
ถ้ามันไอรา-ซามะ…ไม่ใช่ว่าไอรา-ซามะจะรู้เหรอ?
เพราะทั้งหมดเธอเป็นเทพธิดา! อย่างน้อยเธอควรจะรู้มากเท่านั้น!
“ชั้นจะไปเจอกับคนรู้จัก” (มาโกโตะ)
“โอเค…ขอบคุณ ทากัตซูกิ-คุง ขอโทษ ชั้นใจอ่อนหลังๆมานี่…” (ซากุไร)
“ซากุไร-คุง…” (มาโกโตะ)
งั้นเค้าก็รู้สึกไม่ดีจริงๆ
หืม ผมควรจะเชียร์เขายังไงดี…?
คุ ผมเกลียดนิสัยไม่เข้าสังคมของผมเพราะผมคิดคำดีๆไม่ออกเลย!
“พวกนายฮีโร่สองคนทำหน้าที่น่าสมเพชจัง”
“เฮ้ยา ทากัตซูกิ-คุง เรียวซูเกะ”
ระหว่างที่ซากุไร-คุงและผมคุยกันเกี่ยวกับหลายอย่าง สองสาวพูดกับเรากระทันหัน
‘ผู้หญิงจีบเหรอ?!’ คือที่ผมคิด แต่ผมรู้จักทั้งสองคน
“หืม? เจ้าหญิงและโยโกยามะ-ซัง?” (มาโกโตะ)
“ซากิ และฟูเรีย ด้วย มีอะไรเหรอ?” (ซากุไร)
ฟูเรีย-ซังอยู่ในชุดเดิมของเธอที่ดูเป็นวันพีช
โยโกยามะ-ซังไม่ได้ดูใส่เกราะแบบเดิม และใส่เสื้อกับกระโปรง
“มันจะน่าเบื่อที่จะกินกันแค่ชายสองคน ใช่มั้ย? เรามาที่นี่เพื่อนนั่งเป็นเพื่อน” (ฟูเรีย)
“ขอโทษที่รบกวน” (ซากิ)
ฟูเรีย-ซังนั่งข้างผม และ โยโกยายะ-ซังนั่งข้างซากุไร
เดี๋ยว นี่ไม่ใช่คู่ภรรยาและคู้รักเหรอ?
มันโอเคมั้ย? คือที่ผมคิด…แต่สองคนนี้จริงๆแล้วสนิทกัน
มีแค่เจ้าหญิงโนเอลและฟูเรีย-ซังที่ไม่สนิทกัน
“อะไรพามาที่นี่ล่ะ?” (มาโกโตะ)
ผมถามฟูเรีย-ซังในเสียงเบา
“ชั้นได้เดินอยู่รอบๆเมือง และเจอกับอัศวินศักดิ์สิทธิ์-ซัง จากนั้นชั้นได้ยินมาว่านายและเรียวซูเกะเจอกันที่นี่ ชั้นเลยมาเพื่อนั่งด้วย มีปัญหามั้ย?” (ฟูเรีย)
“ไม่มี” (มาโกโตะ)
แต่มันโอเคจริงๆเหรอ…? เจ้าหญิงโนเอลโกรธเมื่อวานนะ
ยังไงซะ มันควรจะโอเคตราบใดที่เธอไม่รู้
“นายคุยกันเสร็จแล้ว ใช่มั้ยล่ะ? เรียวซูเกะเป็นคนยุ่ง เราอาจจะอยู่ด้วยกันที่ทำงาน แต่เราใช้เวลาด้วยกันในเวลาว่างไม่ได้เลย” (ซากิ)
โยโกยามะ-ซังหน้ามุ่ย
ใช่ คนสวยหมายเลขหนึ่งในห้องเรียนน่ารักจริงๆ
“นายทำอะไรน่ะ ถูกหว่านเสน่ห์โดยภรรยาของคนอื่น?” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังดึงแก้มของผม
“ชั้นไม่ได้ถูกหว่านเสน่ห์” (มาโกโตะ)
“ฟูเรียและทากัตซูกิ-คุงสนิทกันดีนะ” (ซากิ)
“จ-จริงเหรอ?! มันปรกติน่ะ!” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังรีบปล่อยเมื่อโยโกยามะ-ซังพูดอย่างนั้น
“เธอดูเหมือนว่าจะสบายดีนะ ฟูเรีย” (ซากุไร)
“และนายไม่ได้ดูสบายดีเลย เรียวซูเกะ” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังพูดนี่ออกมาตรงๆ และรอยยิ้มของซากุไร-คุงเศร้าเล็กน้อย
“ใช่ ตั้งแต่การต่อสู้กับกองทัพลอร์ดปีศาจก่อนหน้านี้ เรียวซูเกะดูซึมๆยังไงไม่รู้” (ซากิ)
“ฮึ่ม ชั้นจะฟัง ไหนพูดออกมา อ๊ะ! ก่อนนั่น ชั้นอยากจะดื่มไวน์!” (ฟูเรีย)
“ชั้นอยากได้แซงเกรีย~ ร้านนี้มีเครื่องดื่มให้เลือกเยอะแยะเลย แล้วอาหารอร่อยด้วย” (ซากิ)
“เฮ้ นักดาบศักดิ์สิทธิ์-ซัง พายปลาที่นี่อร่อยมั้ย?” (ฟูเรีย)
“มันอร่อย! ชั้นก็ยังแนะนำเทอร์รีนผักและฟริตเตอร์กุ้ง!” (ซากิ)
ฟูเรีย-ซังและโยโกยามะ-ซังมีชีวิตชีวาแล้วเลือกอาหารจากเมนู
ที่นี่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นทันที
มีสาวๆอยู่รอบๆทำให้ที่ไหนก็มีชีวิตชีวาขึ้นจริงๆ!
ซากุไร-คุงดูเหมือนจะมีกำลังใจขึ้นมาเล็กน้อยแล้วตอนนี้
“ตอนนี้เมื่อชั้นมาคิดเกี่ยวกับมัน…” (ซากิ)
โยโกยามะ-ซังมองมาทางนี้
“ชั้นบอกบอกสิ่งนี้กับฟูเรีย-ซังด้วยเหมือนกัน แต่การเคลื่อนไหวของโป้ป-ซามะน่าสงสัยมาหลังๆ นายเป็นสาวกของเทพมาร ไม่ใช่เหรอ ทากัตซูกิ-คุง? ระวังโป้ป-ซามะและเทมพลาร์นะ” (ซากิ)
“ระวังเหรอ?” (มาโกโตะ)
“มันหมายความว่ายังไง ซากิ?” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงและผมเอียงหัวกับอะไรที่โยโกยามะ-ซังพูด
“มันอาจจะยากที่จะสังเกตสำหรับเรียวซูเกะ เพราะโป้ป-ซามะเป็นมิตรกับเขา แต่โป้ปซามะเป็นคนที่รุนแรงกับศาสนาอื่น” (ซากิ)
“…ชั้นรู้เรื่องนั้น เพราะโป้ปรุ่นนี้ตั้งท่า การกดขี่กับผู้คนในประเทศแห่งความมืดเข้มข้นขึ้น” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังกัดนิ้วในความรำคาญ
มันจริงที่ว่าเขาและฟูเรีย-ซังและผมเหมือนเป็นศัตรูคู่อริ
“พ่อแม่ของโป้ป-ซามะเหตุว่าตายในการก่อการร้ายของโบสถ์งูในอดีต ตั้งแต่นั้นมา เค้ามีความแค้นที่แผดเผากับโบสถ์งู…” (ซากิ)
“…ไม่ใช่ว่ามันได้แก้แค้นแล้วเมื่อวันก่อนเหรอ?” (มาโกโตะ)
ฮีโร่ของไฮแลนด์ เอล็กซ์กวาดล้างที่ซ่อนของโบสถ์งู
ไม่ใช่การแก้แค้นของโป้ป-ซามะสำเร็จแล้วเหรอ?
“นั่น…เค้าพูดว่านั่นเพื่อที่จะไม่ให้โบสถ์งูเกิด เค้าถอนต้นอ่อนของความชั่วร้าย และดังนั้น เค้าได้ตั้งรายชื่อกึ่งปีศาจและผู้ศรัทธาพระเจ้าจากศาสนาอื่นที่มีอิทธิพลสูง…” (ซากิ)
“ไม่ใช่ทากัตซูกิ-คุงและฟูเรียตกอยู่ในหมวดหมู่นั้นเหรอ…?” (ซากุไร)
“ช่างเป็นคนที่น่าปวดหัว…” (ฟูเรีย)
“หมายความว่าเค้าทำรายชื่อของคนที่อาจจะเป็นผู้กระทำความผิดเหรอ…?” (มาโกโตะ)
โป้ปเป็นบางคนที่อันตรายมากกว่าที่ผมคิด!
“แต่ ชั้นมีข่าวดี” (ซากิ)
โยโกยามะ-ซังมองดูผมและยิ้ม
“นายได้เป็นอัศวินผู้คุ้มกันของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่สีขาว-ซามะ ใช่มั้ย? แม้แต่โป้ป-ซามะก็จะลงมือกับปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะไม่ได้ และผลของมัน นายได้ทำให้ความปลอดภัยของนายเป็นที่มั่นใจแล้ว ทากัตซูกิ-คุง” (ซากิ)
“เข้าใจแล้ว! เป็นไปได้มั้ยว่านายรู้เรื่องนี้ล่วงหน้า ทากัตซูกิ-คุง?” (ซากุไร)
“น-นายพูดอย่างนั้นได้” (มาโกโตะ)
ซากุไร-คุงและโยโกยามะ-ซังรับมันอย่างดี
ผมไม่ได้คิดลึกมากไปเกี่ยวกับมันเลย…
“ชั้นโอเค แต่…ชั้นกังวลเกี่ยวกับเจ้าหญิง” (มาโกโตะ)
“ฮึ่ม ชั้นโอเค ออราเคิลแห่งความมืดถูกเกลียดโดยโบสถ์เทพธิดา โดยพื้นฐานแล้วเป็นความจริงไปแล้วที่จุดนี้น่ะ” (ฟูเรีย)
“ระวังตัวนะ มันจะดีที่สุดที่จะไม่เดินไปไหนมาไหนคนเดียวเหมือนที่เธอทำวันนี้” (ซากิ)
“ใช่ ขอบคุณ” (มาโกโตะ)
โยโกยามะ-ซังเป็นสาวที่ดี
หลังจากนั้น เรากินระหว่างที่เราคุย
การสนทนามีชีวิตีชีวาเป็นพิเศษเมื่อพูดเกี่ยวกับการต่อสู้กับลอร์ดปีศาจเมื่อวันก่อน
“เวทมนตร์ดาบที่ซากุไร-คุงใช้ทรงพลังจัง” (มาโกโตะ)
“แต่ชั้นไม่ได้ยืมพลังจากนางฟ้าสูงขนาดนั้นในการฝึกของชั้นนะ” (ซากุไร)
“ใช่ เมื่อทากัตซูกิ-คุงอยู่ใกล้ๆ เรียวซูเกะทรงดีจริง” (ซากิ)
“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)
“มันจริง! นายควรจะเข้ากองพลของชั้น ทากัตซูกิ-คุง!” (ซากุไร)
“แต่การฝึกของอัศวินแห่งแสงนั้นพูดกันว่าหนักที่สุดในทวีปนะ…” (มาโกโตะ)
ผมชอบฝึกด้วยตัวของผมเอง แต่กองทัพเคลื่อนไหวเป็นกลุ่ม
“มันโอเค ชั้นจะอยู่ที่นั่นกับนาย!” (ซากุไร)
“ซากุไร-คุง มือชั้นเจ็บ” (มาโกโตะ)
“เรียวซูเกะ นายเมาเหรอ?” (ซากิ)
“อะไรกัน? พวกนายเป็นคู่รักกันเหรอ?” (ฟูเรีย)
“เธอพูดอะไรน่ะ?” (มาโกโตะ)
มันมีชีวิตชีวาที่สามารถพูดถึงเรื่องโง่ๆแบบนั้นได้
“เรียวซูเกะดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นนิดหน่อยตอนนี้ ชั้นดีใจที่ชั้นให้เค้าได้เจอกับนาย ทากัตซูกิ-คุง” (ซากิ)
โยโกยามะ-ซังยิ้ม
“ช่างอุทิศตน สนับสนุนเรียวซูเกะทั้งในที่สาธารนะและที่ส่วนตัว การเป็นคู่หมั้นของฮีโร่แห่งแสง ไม่ใช่ว่าเธอสามารถที่จะสบายๆกว่านี้ได้เหรอ? ไม่มีความจำเป็นที่ต้องโผล่ไปที่สนามรบด้วย” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังถอนหายใจดั่งทึ่งโดยสิ่งนี้
จริง ผมรู้สึกเหมือนภาระบนโยโกยามะ-ซังนั้นค่อนข้างหนัก
“ยังไงซะ…ใช่ แต่ชั้นเป็นคนเดียวที่สู้อยู่ข้างเรียวซูเกะได้…” (ซากิ)
“ไม่ใช่เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นทั้งหมดมีสกิลที่แข็งแกร่งเหรอ?” (มาโกโตะ)
เกิดอะไรขึ้นกับคนมากมายที่อยู่ในวิหารแห่งน้ำ?
“แม้ว่านายทีสกิลที่แข็งแกร่ง นายต้องฝึกมันให้เชี่ยวชาญ ทหารที่มีประสบการณ์จบที่การแข็งแกร่งกว่าในตอนจบ” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงทำสีหน้าที่ซับซ้อน
“หืม…มันเป็นอย่างนั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)
แต่ผมทำเต็มที่กับเวทมนตร์ระดับประถมของผมนะ ช่างเป็นคนที่ตามใจตัวเอง!
ยังไงซะ มันเป็นเพราะผู้ใช้สปิริตที่โนอาห์-ซามะให้ผมนั้นแข็งแกร่ง ดังนั้นโอเค!
“แต่หน้าที่หมายเลขหนึ่งของคู่หมั้นฮีโร่แห่งแสงคือมีลูกของเค้า ใช่มั้ย? ไม่ใช่นั่นทำให้เธอทุกข์เหรอ นักดาบศักดิ์สิทธิ์-ซัง?” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังมีแอลกอฮอล์อยู่ในเลือด และสร้างคำถามที่ส่วนตัวมากขึ้นด้วยรอยยิ้มบนหน้าของเธอ
ซากุไร-คุงได้ทำสีหน้ามีปัญหา ยังไงซะ แน่นอนว่าเขาจะเป็นอย่างนั้น
“หืมม…ลูก หือห์ ชั้นยังอยู่ในหลักสิบ ดังนั้นเป็นแม่เร็วขนาดนั้นมันค่อนข้าง…แล้วก็ ชั้นเป็นผู้ช่วยของเรียวซูเกะ ดังนั้นชั้นอยู่ข้างเค้าได้นานที่สุดในหมู่คู่หมั้น เวลาของเค้ากับชั้นนานกว่าแม้แต่เจ้าหญิงโนเอล” (ซากิ)
“เข้าใจแล้ว” (ฟูเรีย)
มันจริงที่ว่าโยโกยามะ-ซังอาจจะใกล้ที่สุดกับเขาในหมู่คู่หมั้น
“…แล้วก็…ชั้นเพียงแต่ใช้ยาคุมกำเนิด…เราทำมันอย่างถูกต้อง ถูกมั้ย เรียวซูเกะ?” (ซากิ)
“อา…ใช่” (ซากุไร)
โยโกยามะ-ซังเมาเหรอ?!
เราไม่ต้องการหัวเรื่องลามกอนาจารแบบนี้!
“อ-อ้า…เข้าใจแล้ว” (ฟูเรีย)
แม้ว่าฟูเรีย-ซังโยนหัวเรื่องออกมาเอง เธอจบที่มีหน้าที่แดง
ฟูเรีย-ซังเป็นพวกที่ไร้เดียงสาอย่างคาดไม่ถึง
“ท-ทากัตซูกิ-คุง มันเป็นยังไงกับอายะ-จังบ้าง?! สาวนั้นประกาศ ‘ชั้นจะเป็นภรรยาของทากัตซูกิ-คุง!’ นายแต่งงานรึยัง?!” (ซากิ)
โยโกยามะ-ซังต้องได้สังเกตบรรยากาศแปลกๆที่นี่ เธอเปลี่ยนหัวเรื่องอย่างบังคับ
“…เกี่ยวกับการแต่งงาน ยังไงซะ…ในท้ายที่สุด” (มาโกโตะ)
“นายสนใจเธอดีๆรึเปล่า? อายะ-จังบอกว่าเธออยากได้ลูก 4 คน งั้นนายก็ได้ทำงานหนัก!” (ซากิ)
ไม่ใช่ว่าหัวเรื่องกลับมาแบบเบาๆเหรอ?!
“อา ใช่…ชั้นจะทำเต็มที่” (มาโกโตะ)
“นายเป็นคู่หมั้นของเจ้าหญิงโซเฟีย ใช่มั้ย? นายก็มีแฟนเอลฟ์ที่น่ารักที่เรียกว่าลูซี่-ซัง นายใช้เวลาตามลำพังกับอายะ-จังมั้ย?” (ซากิ)
คำถามเป็นชุดจากโยโกยามะ-ซังไม่หยุด!
“อ-อืม…งั้นงั้น?” (มาโกโตะ)
ขอโทษ ผมฝึกอยู่ตลอดเวลาแล้วไม่ได้สร้างเวลามาก
โยโกยามะ-ซังมองผมด้วยการจ้องตรงๆ
“ครั้งสุดท้ายที่นายทำมันกับอายะ-จังนั้นเมื่อไหร่กัน? คายมันออกมานะ!” (ซากิ)
โยโกยามะ-ซังเป็นคนเมาที่น่ารำคาญ
“ซากิ เธอสร้างปัญหาให้ทากัตซูกิ-คุงที่นี่…” (ซากุไร)
“หุบปากเลย เรียวซูเกะ! มา ตอบ!” (ซากิ)
“…อึก” (มาโกโตะ)
นี่มันมีปัญหาจริงๆ
แม้ว่าผมจะให้คำตอบที่คลุมเครือ โยโกยามะ-ซังและซา-ซังเป็นเพื่อนกัน ดังนั้นผมรู้สึกว่าเธอจะรู้ทันที
มาตรงไปตรงมาที่นี่เถอะ…
“ตั้งแต่ทีแรก อัศวินของชั้นเป็นหนุ่มบริสุทธิ์นะ รู้มั้ย?” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังได้ ‘ฮ่าาา ให้ตายซิ’ ขณะที่เธอเปิดเผยสิ่งนี้
“《เอ๋?》” (ซากุไร)
“เออออออออ๋?!” (ซากิ)
ไม่มีความจำเป็นต้องส่งเสียงดังตกใจ ซากุไร-คุง และโยโกยามะ-ซัง!
“ทากัตซูกิ-คุง…นายเดินทางด้วยกันกับอายะ-จัง ใช่มั้ย?” (ซากิ)
“มันไม่ได้ฟังดูน่าเชื่อถือที่มากจากชั้น แต่…ชั้นคิดว่านายควรจะให้ความสนใจเธอมากกว่านี้” (ซากุไร)
กุ! มีเพื่อนร่วมชั้นตักเตือนผมรู้สึกอาย
ระหว่างที่ผมคิดว่าจะตอบพวกเขายังไง ฟูเรีย-ซังพูดออกมาก่อน
“อัศวินของชั้นฝึกจนถึงจตี 2 และตื่นขึ้นเร็วมากกว่า เค้าไม่มีเวลาจะดูแลคนอื่นหรอก” (ฟูเรีย)
““…””
“ไม่ใช่นั่นโอเคเหรอ? สกิลของชั้นอ่อนแอ ดังนั้นชั้นต้องฝึกเพื่อทดแทน” (มาโกโตะ)
“ชั้นคิดว่ามันโอเคที่จะพักซักนิดนะ” (ฟูเรีย)
“ความผ่อนปรนแม้แต่วินาทีนึ่งนำไปสู่ความตายได้!” (มาโกโตะ)
“ชั้นไม่เข้าใจว่านายพูดถึงเรื่องอะไร…” (ฟูเรีย)
ผมก็ด้วย
“ทากัตซูกิ-คุงนำไปสู่วิถีชีวิตแบบนี้ตลอดเหรอ?” (ซากุไร)
“ตั้งแต่เมื่องไหร่ที่นายทำอย่างนั้น?” (ซากิ)
“ตั้งแต่ชั้นมาที่โลกนี้” (มาโกโตะ)
““…””
ทั้งสองเงียบ
“เรียวซูเกะ เพื่อนวันเด็กของนายบ้า” (ซากิ)
“ถ้านายชมเค้ามาก มันจะเข้าไปในหัวของอัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)
ช่างเป็นอะไรที่ย่ำแย่ที่พูด
แล้วก็ พวกเขาน่าจะไม่ได้ชมผม ฟูเรีย-ซัง
ปาร์ตี้ดื่มได้จบลงไปในแบบนั้น
ผมคิดว่าซากุไร-คุงยิ้มนิดหน่อยที่นี่
เค้าอาจจะมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย
-บนทางกลับของเรา
“ชั้นดื่มมากไป…” (ฟูเรีย)
“หน้าที่ของเราเปลี่ยนจากครั้งที่แล้ว” (มาโกโตะ)
ตอนนี้เมื่อผมคิดเกี่ยวกับมันแล้ว มันเป็นคู่หูสาวกเทพมารและกึ่งปีศาจ
…ผมควรจะใช้ตรวจจับเผื่อไว้
แต่ผมไม่คิดว่าจะถูกโจมตีโดยเทมพลาร์นะ
“เฮ้…อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)
“หืม? มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)
“ในอดีต…ชั้นชอบเรียวซูเกะนิดหน่อย” (ฟูเรีย)
“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)
ผมสังเกตุหลังจากที่ตอบไป
ในอดีต? ตอนนี้มันต่างออกไปแล้วเหรอ?
“ชั้นไม่รู้มากเกี่ยวกับโลกนี้ที่ออกมาจากประเทศแห่งความมืด เพราะเค้าเป็นเพียงคนเดียวที่ใจดีกับชั้นในไฮแลนด์ที่เต็มไปด้วยศัตรู ชั้นเข้าใจผิดไป ว่าเรียวซูเกะอาจจะชอบชั้นด้วย” (ฟูเรีย)
“เพราะทั้งหมดซากุไร-คุงเป็นนักฆ่าผู้หญิง…” (มาโกโตะ)
แต่ผมคิดว่าซากุไร-คุงเห็นฟูเรีย-ซังดีอยู่นะ
แต่เขามีคู่หมั้นมากกว่า 20 ดังนั้นมันยากนิดหน่อยที่จะเป็นคนที่เขารัก
“ภาพที่ชั้นเห็นโลกกว้างขึ้นหลังๆ ขอบคุณนายที่พาชั้นไปทุกที่ อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)
“เข้าใจแล้ว นั่นยอดเยี่ยม” (มาโกโตะ)
มันดูเหมือนไม่กี่เดือนมานี้เป็นประสบการณ์ที่ดีกับฟูเรีย-ซัง
“ชั้นหวังว่าเธอจะมีการพบกันที่ดีครั้งหน้านะ เจ้าหญิง” (มาโกโตะ)
“…นาย…นั่นจงใจเหรอ?” (ฟูเรีย)
“อะไร?” (มาโกโตะ)
“หยุดหน้าที่ตกตะลึงนั่น มันทำให้ชั้นรำคาญ…เฮ้ อัศวินของชั้น ใครเป็นคนที่มีความสำคัญมากที่สุด? เจ้าหญิง-ซามะของประเทศแห่งน้ำเหรอ? นักเวทย์-ซังเหรอ? ฮีโร่ของประเทศแห่งไฟ-ซังเหรอ? หรือบางที…คนอื่นเหรอ?” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังที่เมาถามผมด้วยตาที่แฉะนิดหน่อย
“มากที่สุด…?” (มาโกโตะ)
แม้ว่าเธอจะถามผมอย่างนั้น…คนแรกที่ผมเจอเมื่อมาถึงที่โลกนี้…
“โนอาห์-ซามะ บางทีนะ?” (มาโกโตะ)
คนแรกที่มาเจอผมเป็นเทพธิดา
“ไม่ใช่ว่านั่น…เทพธิดาของนายเหรอ? ยังไงซะ ไม่มีโอกาสหรอกที่จะอยู่กับเธอ ดังนั้นชั้นคิดว่านั่นดีกว่า” (ฟูเรีย)
“อยู่?” (มาโกโตะ)
“มันไม่มีอะไร เรามาถึงที่พักแล้ว ชั้นจะไปนอนแล้วตอนนี้ ฝันดี อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)
พูดสิ่งนี้ ฟูเรีย-ซังเข้าไปที่ห้องของเธอ
ก้าวเท้าของเธอมั่นคงอย่างคาดไม่ถึง
◇เช้าวันต่อมา◇
เมื่อผมฝึกที่โรงแรม ผมได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบของฟูจิ-ยัง
เสียงนี้คือฟูจิ-ยัง
ผมรู้สึกเหมือนบางอย่างคล้ายกันเกิดขึ้นเมื่อวาน
“ทักกิ-โดโนะ!”
“น้อง!”
แต่มันต่างออกไปในส่วนที่ว่าปีเตอร์อยู่ข้างเขา
“ได้โปรดฟังนี่!” (ฟูจิ)
“นี่มันย่ำแย่แล้ว! น้อง! ได้โปรดมาทันทีเลย!” (ปีเตอร์)
“อ-อะไร?!” (มาโกโตะ)
““มาน่า มาน่า!””
ผมถูกพามาข้างนอกโดยไม่รู้เรื่องดีว่าอะไรเกิดขึ้น
ดูเหมือนเราจะกลับไปที่ประสาทไฮแลนด์ที่ลานฝึกของกองทัพอยู่
“ฟูจิ-ยัง ปีเตอร์ มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)
“เทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอรา-ซามะได้ลงมาสถิต!” (ฟูจิ)
“ไอรา-ซามะได้ลงมาสถิต?” (มาโกโตะ)
ไม่ใช่ว่าเทพธิดาก็เป็นแบบนั้นตั้งแต่ก่อนหน้านี้เหรอ?
ไม่ นั่นไม่ใช่อย่างนั้น
คนที่รู้มีเพียงโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะ
“นั่นใช่แล้ว เทพธิดาแห่งโชคชะตาไม่เคยปรากฏตัวในประเทศอื่น แต่มันถูกตัดสินว่าเธอจะสถิตเพื่อจะให้ผู้คนของไฮแลนด์มีกำลังใจ” (ปีเตอร์)
“ดังนั้น เราคิดว่าเราควรจะชวนนายด้วย ทักกิ-โดโนะ!” (ฟูจิ)
“ว้าว ฟูจิวาระ-ซัง ตั๋วนั้นพรีเมี่ยมนะ มันมีราคาที่สูงเกินไปนะ รู้มั้ย!” (ปีเตอร์)
“ใครจะรู้ว่าใช้เงินมากเท่าไหร่ที่จะได้ 3 ใบนี้!” (ฟูจิ)
“น้อง วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดเลย!” (ปีเตอร์)
“หือห์…?” (มาโกโตะ)
ผมตามความตื่นเต้นของสองคนนี้ไม่ทัน
ตอนนี้เมื่อผมมาคิดดูแล้ว ฟูจิ-ยังและปีเตอร์เป็นผู้ศรัทธาขอเทพธิดาแห่งโชคชะตาไอรา-ซามะ ใช่มั้ย?
ผมไปที่ตำแหน่งอย่างที่ถูกบอก
-ที่ข้างหลังของปราสาทไฮแลนด์
เห็นว่ามันหามผู้คนนอกจากกองทัพที่นี่ปรกติแล้ว แต่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยผู้คน
พวกเขาทั้งหมดเห็นว่าเป็นผู้ศรัทธาของไอรา-ซามะ แต่มันรู้สึกแปลกๆ
“ไอรา-ซามะ ★ ลีฟ!”
“ไอรา-ซามะ ★ เลิฟ!”
“ผมตายได้เพื่อไอรา-ซามะ!”
คืออะไรที่ถูกเขียน และมีชายใส่เสื้อฮัปปิและถือพัด
“โอเค เรียงแถวกัน”
“ต้องไม่แซงคิวนะ ไอรา-ซามะเกลียดพวกนั้นที่ไม่ตามกฎ”
“การซื้อของจำกัดที่ 3 ชิ้นต่อคน! ขายต่อไม่ถูกอนุญาติ”
อะไรที่ดูเหมือนสมาชิกสตาฟได้ใช้เวทมนตร์ขยายเสียงเพื่อนำผู้คน
น-นี่มันอะไรกัน?
“น่า น่า เราไปที่นั่น” (ฟูจิ)
“ฟูจิวาระ-ซัง นี่เป็นครั้งแรกในที่นั่งวีไอพี!” (ปีเตอร์)
ระดับความตื่นเต้นของฟูจิ-ยังและปีเตอร์สูง
อะไรจะเกิดขึ้นที่นี่
หลังจากนั้น พื้นที่ไว้ออกกำลังกายเต็ม 120%
ความตื่นเต้นของผู้คนที่รอบางอย่างนั้นท่วมท้น
และจากนั้น ช่วงเวลานั้นมาถึง
รอบข้างปกคลุมไปด้วยความมืด
(ศัตรูโจมตี?!) (มาโกโตะ)
ผมตกใจ แต่มันดูเหมือนมันเป็นเพียงบาเรียที่ปิดแสง
ที่เกิดขึ้นต่อไปคือสปอร์ตไลท์ส่องแสงเวที
นั่น…เวทมนตร์แสง ส่องแสง…น่าจะนะ
และจากนั้น สาวน่ารักได้ยืนอยู่ในสปอร์ตไลท์
เดี๋ยว นั่นเอสเธอร์-ซังนี่
เธอใส่ชุดที่โบกสะบัดและแวววาวระยิบระยับ ผมเลยบอกไม่ได้ว่ามันเป็นเธอทันที
หรือเหมือนกับ อะไรเกิดขึ้นกันนี่…?
{ออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์-ซังพูด}
“ไฮ~☆! มันเป็นไอดอลของทุกคน ไอรา-จัง☆! คนมารวมกันที่นี่เพื่อดูชั้นมากมายเลย ขอบคุณ~☆! มีความสุขเต็มมมมมมที่นะวันนี้ โอเค๊☆?”
………ขออภัย อะไรวะ?
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 0/200
กาแฟ 0/300
ค่าไฟ 0/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord
