เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่219ทากัตซูกิมาโกโตะคุยกับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์
219 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คุยกับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์
“อืม มีเวลามั้ย?” (ฟูเรีย)
สีม่วงอ่อน…เนกลิกี*…คือที่มันเรียก ใช่มั้ย?
«TLN: Negligee»
ฟูเรีย-ซัง มีเสื้อชั้นในใส่นอนที่มีเสน่ห์ขณะที่เธอเข้ามาที่ห้องผม
“ใช่ แน่นอน” (มาโกโตะ)
ผมตกใจโดยความต่างกับบรรยากาศปรกติของเธอ และผมชวนเธอนั่งในห้องของผม
แต่ ฟูเรีย-ซังนั่งอยู่บนเตียงของผม
ทำไมที่นั่นล่ะ?
มันเป็นการคุยที่ซีเรียสหรือ?
แต่เมื่อลูซี่และซา-ซังมาที่ห้องของผม พวกเขาคุยระหว่างที่ผมฝึกนะ…
หลังจากคิดเกี่ยวกับมัน ผมหยุดฝึกและนั่งบนเก้าอี้
“……”
“……..?”
ฟูเรีย-ซังไม่พูดอะไรเลย
“เจ้าหญิง?” (มาโกโตะ)
ก่อนผมจะพูด ‘อะไรพาเธอมาที่นี่?’…
“นั่งข้างชั้น!” และเธอตบเตียง
“อ-โอเค” (มาโกโตะ)
ผมพูดคำนี้ระหว่างที่นั่งข้างฟูเรีย-ซัง
และจากนั้น ผมแอบมองหน้าเธอ
เธอไม่สบตา
แต่ผมบอกได้ว่าเธอพยายามจะพูดบางอย่าง
มันเป็นอะไรที่พูดยากเหรอ?
มันน่าจะเกี่ยวกับการออกจากปาร์ตี้ เพราะเธอได้เป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์และจะไปสร้างประเทศ
ถ้าแผนของฟูเรีย-ซังคือโฟกัสเรื่องนั้น ผมมีแผนจะช่วยเธอ
อ้า แต่ผมสัญญากับซากุไร-คุง ว่าผมจะช่วยเขาในการสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่
เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น เราต้องแยกทางกัน
แล้วก็ ตัวผมเองอยากจะไปโผล่ในการต่อสู้ครั้งสุดท้าย
ผมรอฟูเรีย-ซังพูดระหว่างที่ผมคิดเรื่องนี้
“……”
“……”
ผมได้ยินเสียงคนพลุกพล่านได้จากในเมืองไกลๆ
กลางคืนในซิมโฟเนียนั้นยาวนาน
แต่ข้างในห้องเงียบสงัด
“อ-อืม! อัศวินของชั้น!” (ฟูเรีย)
“หืม?” (มาโกโตะ)
ฟูเรีย-ซังจับมือของผมและหันหน้ามาทางนี้
ตาของเธอจริงจัง
เธอจะพูดอะไร…?
“เมื่อวันก่อน…นายช่วยชั้นจากฮีโร่แห่งพระอาทิตย์…ของคุณสำหรับเรื่องนั้น” (ฟูเรีย)
“เอ๋?” (มาโกโตะ)
คุยเกี่ยวกับเรื่องนั้นที่จุดนี้เหรอ?
ผมคิดแน่นอนว่ามันจะเป็นการพูดเกี่ยวกับอนาคต
“ชั้น…มีความสุข เสน่ห์ของชั้นไม่ได้ผลกับนาย กระนั้น นายเสี่ยงชีวิตเพื่อชั้น…” (ฟูเรีย)
“แต่ตายไม่ได้อยู่ในแผนของชั้นนะ…” (มาโกโตะ)
มากกว่านั้น ด้วยมือของเออร์-ซามะ
โนอาห์-ซามะก็ดุผมแรงจริงๆด้วย
ผมถอนหายใจเบาๆ
“เฮ้ อัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)
“ค-ครับ?” (มาโกโตะ)
หัวของผมอยู่ในโหมดสำนึกอดีต ดังนั้นผมเปลี่ยนเกียร์
ผมหันหน้าหาฟูเรีย-ซังอีกครั้ง
“ชั้นได้ถูกมอบหลายอย่างจากนาย นายช่วยชั้นจากไฮแลนด์ พาชั้นไปหลายประเทศมาก ช่วยชั้นจากฮีโร่แห่งพระอาทิตย์ และทำให้ชั้นเป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์…” (ฟูเรีย)
“หืมม…” (มาโกโตะ)
แต่เธอเป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ต้องขอบคุยอัลเธน่า-ซามะนะ
เรื่องอื่นก็ไม่ได้ขอบคุณแค่ผมด้วย
“ชั้นได้เป็นอัศวินผู้คุ้มกันและได้สกิลเสน่ห์ นั่นทำไมเราเท่ากัน ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“นั่นอย่างเดียวไม่พอหรอก มันไม่เท่ากัน แต่ชั้นไม่รู้ว่าจะจ่ายนายคืนยังไง อะไรที่นายทำแล้วมีความสุข หรือจะทำยังไงเพื่อจะบอกความรู้สึกเหล่านี้กับนาย…” (ฟูเรีย)
“…”
‘ไม่จำเป็นต้องสงวนท่าทีหรอกน่า’ คือที่ผมอยากจะพูด แต่เมื่อผมเห็นน้ำตาเอ่อขึ้นมาในตาของฟูเรีย-ซัง ผมกลืนคำนั้น
เมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว ตัวที่เพรียวของฟูเรีย-ซังพิงผมและหน้าเธอใกล้มาก จนมันรู้สึกว่ามันจะมาถึงหน้าผม
ตาแฉะๆที่เหมือนออบซิเดียนสีดำมองผม
“มาโกโตะ…” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังเรียกชื่อของผม
จากความทรงจำ เธอเรียกชื่อผมแค่เวลานั้นที่เราทำสัญญาอัศวินผู้คุ้มกัน
“อย่าบุ่มบ่ามมากอีกนะ…” (ฟูเรีย)
“เจ้าหญิง…” (มาโกโตะ)
ตาของฟูเรีย-ซังมองผมตรงๆดั่งมันจะแทงทะลุเข้าไปในผม และผมขยับไม่ได้
โล่งจิตยังใช้งานอยู่ ใช่มั้ย…?
เสียงของหัวใจของผมเต้นดัง
{ฟูเรีย-ซังปิดตาของเธออย่างเงียบๆ}
หน้าของเธอเข้ามาใกลล้อย่างช้าๆ และริมฝีปากของเธอดันกับผม
ทันทีที่ผมจูบ ผมได้กลิ่นดอกไม้เล็กน้อย
ผมจับไหล่เธอ และเมื่อผมสงสัยว่าผมปิดตาด้วยมั้ย…
“มาโกโตะ! มาฝึกกัน!” (ลูซี่)
“ทากัตซูกิ-คุง! ชั้นทำขนมตอนกลางคืน!” (อายะ)
ประตูเปิดด้วยเสียงปั้ง
ลูซี่พูดเกี่ยวกับการฝึกกระนั้นเธอมีขวดไวน์ในมือของเธอ และซา-ซังโผล่มากับจานอาหารในมือ
““……””
สายตาของสี่คนสบกัน
ฟูเรีย-ซังแยกจากผมในทันที
“ธ-เธอเข้าใจผิดแล้ว!” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังตะโกน
ลูซี่และซา-ซังเมินเธอและมาที่นี่
“ฮ่าาา… มาโกโตะ สำหรับตอนนี้ ดื่มนี่” (ลูซี่)
ลูซี่ที่ควรจะมาฝึก ด้วยเหตุผลบางอย่างเติมแก้วด้วยไวน์
“สำหรับเสือ ทากัตซูกิ-คุง นี่เนื้อสำหรับดึกดื่น~” (อายะ)
ซา-ซังวางจานยักษ์ลงด้วยรอยยิ้ม
…แต่ผมเป็นพวกที่ไม่กินเยอะตอนกลางคืนนะ…
“อ-อืม…นักเวทย์ลูซี่-ซัง? ฮีโร่อายะ-ซัง?” (ฟูเรีย)
เสียงของฟูเรีย-ซังสั่น
ผมพยายามถามอะไรที่กวนใจผม
“เธอได้ยินเสียงของเราสองคนเหรอ?” (มาโกโตะ)
“แน่นอน” (ลูซี่)
“ดังและชัดเจน” (อายะ)
ลูซี่และซา-ซังตอบมาง่ายๆ
“อะ?!” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังตกใจ แต่ลูซี่มีหูที่น่ากลัวของเอลฟ์ และราชินีลาเมียซา-ซังผู้ที่ตรวจจับการสั่นแม้แต่เล็กน้อยได้
การคุยกันในตึกเดียวกันกับสองคนนี้ เหมือนกันกับการคุยข้างๆเธอ
“แต่ชั้นคิดไม่ถึงว่าเธอจะจูบ” (ลูซี่)
“ใช่ ฟู-จังค่อนข้างบุกเลยล่ะ” (อายะ)
“ด-เดี๋ยว! เธอได้ยินทุกอย่างเหรอ?!” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังลน กับลูซี่และซา-ซังที่ทำตัวปรกติ
…ผมก็ไม่ใจเย็นขนาดนั้นด้วย
แค่อะไรบนโลกนี้ของการจูบเมื่อกี้นี้…
“ตอนนี้ ฟูริ ดูเหมือนในที่สุดเธอก็ยอมรับความรู้สึกที่มีกับมาโกโตะ” (ลูซี่)
“ชั้นจะไม่ยกโทษให้เธอถ้าเธอพยายามจะดิ้นออกจากครั้งนี้~” (อายะ)
“ไม่มีทาง! เธอจงใจปล่อยให้ชั้นไหลไปเรื่อยเหรอ?!” (ฟูเรีย)
“ไม่ มันไม่ใช่อย่างนั้น…” (ลูซี่)
“เธอรู้มั้ย…แค่การได้ยินสิ่งที่เธอพูดทำให้หัวใจชั้นเต้นเร็วขึ้น” (อายะ)
“ฮือออ…พอมาคิดว่าเธอฟังอยู่…” (ฟูเรีย)
3 สาวได้มีการคุยอย่างมีชีวิตชีวาที่นั่น
แต่นี่มันห้องผมนะ…
“มา มาโกโตะ มาดื่ม” (ลูซี่)
“แล้วการฝึกล่ะ?” (มาโกโตะ)
“นายทำมันได้ระหว่างดื่ม ใช่มั้ย?!” (ลูซี่)
วันนี้ลูซี่ดันมากกว่าปรกติ
“ทากัตซูกิ-คุง นายวางมือลงบนฟูจัง หือห์~” (อายะ)
“ซ-ซา-ซัง?!” (มาโกโตะ)
ตาของเธอน่ากลัว!
ฟูเรีย-ซังอยู่ข้างผมมีหน้าที่แดงสดแม้ว่าก่อนดื่ม
ในท้ายที่สุด มันจบที่ปาร์ตี้ดื่ม
“งั้น มาโกโตะ นายจะเป็นคู่กับฟูริมั้ย?” (ลูซี่)
“อาา ฟู-จังด้วย หือห์~” (อายะ)
“หืมม…” (มาโกโตะ)
ลูซี่และซา-ซังได้แหย่ๆผม
“เดี๋ยว! มันไม่ใช่แบบนั้น!” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังตัดเข้ามา
“หืม? ฟูริ แม้ว่าหลังจากอะไรแบบนั้น เธอจริงใจไม่ได้เหรอ?” (ลูซี่)
“ดูเหมือนเธอยังดื่มไม่พอ ลู-จัง” (อายะ)
“แล้วก็! นายดื่มด้วย มาโกโตะ!” (ลูซี่)
“ทำไมชั้นด้วยล่ะ…” (มาโกโตะ)
สองคนที่ใจเย็นตอนเย็นได้น่ากลัว
ลูซี่และซา-ซังให้ผมดื่มไปเยอะเลย
ฟูเรีย-ซังก็ทำให้ผมดื่มไปเยอะด้วย
แม้ว่าเมื่อมันได้ดึกตอนกลางคืน ลูซี่และซา-ซังไม่ปล่อยเรา
“…ชั้นจะนอนที่นี่วันนี้!” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังนอนบนเตียงของผม
เฮ้ย เฮ้ย…
“งั้นชั้นจะทำอย่างนั้นด้วย” (ลูซี่)
“ชั้นจะไปเอาหมอน เค๊~?” (อายะ)
ดูเหมือนลูซี่และซา-ซังจะนอนที่นี่ด้วย
…ทำไม?
“พวกเธอ แม้เว่าพวกเธอจะค้างคืนในห้องอัศวินของชั้นอย่างเมินเฉย ทำไมพวกเธอยัง…” (ฟูเรีย)
“อะ?! ไม่ใช่ว่านั่นโอเคเหรอ?!” (ลูซี่)
“นั่นใช่แล้ว มันเป็นเพราะลู-จังเข้ามาขวางตลอดเลย!” (อายะ)
“เธอมีแผนจะทำให้มันเป็นความผิดชั้นเหรอ?! เธอก็เข้ามาขวางตลอดเวลาด้วย อายะ!” (ลูซี่)
“นั่นไม่จริงเลย! มันเป็นความผิดลู-จัง!” (อายะ)
“โอเค…ชั้นผิดเองที่ถาม…ชั้นง่วงแล้ว” (ฟูเรีย)
ทั้ง 3 ดูจะเหมือนมีชีวิตชีวา
ผมนอนตะแคงข้างที่มุมของเตียง
มันใช้เวลาไม่นานก่อนผมจะทนความง่วงไม่ได้และหลับ
◇◇
วันต่อมา
ผมตื่นช้ากว่าปรกติ
เมื่อผมมองข้างผม…ฟูเรีย-ซังหลับอยู่
สายของเนกลิกีเธอหลุดออกมา ผมเลยจับมันกลับไปที่มัน
ข้างหลังมีซา-ซังและลูซี่กอดกันขณะที่พวกเธอหลับ
พวกเธอทั้งสองคนสนิทกันดีจริง
หรือเหมือนกับจำนวนคนของเตียงนี้บ้าไปแล้วมากกว่า
ผมนั่งที่มุมของเตียง
เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อีบลิสฟื้นคืนชีพวันนี้
ผมบอกได้คร่าวๆ ว่าทั้งเมืองเสียงดัง
ได้เลย มาเตรียมการเพื่อออกไปเถอะ!
แค่ทันทีนั้นที่ผมกำลังจะออกจากเตียง…
*ปั้ง!!*
ประตูเปิดโดยไม่แม้แต่จะเคาะ
“ฮีโร่มาโกโตะ เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ฟื้นคืนชีพแล้ว! ได้โปรดมาที่โบสที่ยิ่งใหญ่งของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนนาทัน—”
คนที่เข้ามาคือเจ้าหญิงโซเฟีย
““……””
เจ้าหญิงโซเฟียมองหน้าผม จากนั้นมองไปที่ฟูเรีย ลูซี่ และซา-ซัง และจากนั้นกลับมามองผม
ผมเลี่ยงสายตา
เจ้าหญิงโซเฟียเดินมาทางนี้
เหงื่อเย็นวิ่งผ่านหลังผม
เจ้าหญิงโซเฟียทำให้ผมมองไปข้างหน้าด้วยพลังที่โดดเด่น
ตรงหน้าผมมีเจ้าหญิงโซเฟียที่ยิ้มอย่างอ่อนโยน…กระนั้นเส้นเลือดมันปูดออกมา
“เมื่อคืนต้องสนุกแน่” (โซเฟีย)
“มันเข้าใจผิดนะ!” (มาโกโตะ)
(โกหก~) (เออร์)
(โกหกไม่ดีนะ) (โนอาห์)
เออร์-ซามะและโนอา-ซามะตอบโต้
ผมเอาใจเจ้าหญิงโซเฟียเยอะเลย และสามารถที่จะแก้อารมณ์เธอได้อย่างไรก็ไม่รู้
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 100/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord
