เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่222ทากัตซูกิมาโกโตะถูกกดดันให้เลือก

222 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ถูกกดดันให้เลือก

 

“…ได้โปรดนายไปที่อดีตเมื่อ 1,000 ปีได้ ช่วยฮีโร่อาเบล…และช่วยโลกได้มั้ย?” (อัลเธน่า)

 

อัลเธน่า-ซามะประกาศเบาๆ

 

เมื่อผมดูดีๆแล้ว สีหน้าของท่านปวดร้าวเล็กน้อย

 

ทุกคนในโบสถ์มองดูผมที่อยู่ข้างหลังสุด

 

ทุกคนรอคำตอบจากผม

 

ฮ่าาา…ผมไม่มีทางเลือกนอกจากไป

 

ผมเกาหัวขณะที่ผมมุ่งหน้าไปที่เวทีที่อัลเธน่า-ซามะอยู่

 

“ฮีโร่มาโกโตะ…”

 

บางคนจับแขนของผม

 

“โซเฟีย…” (มาโกโตะ)

 

“นายจะ…ไปเหรอ?” (โซเฟีย)

 

เธอมองผมด้วยหน้าที่ดั่งเกือบจะร้องไห้ ดังนั้น ผมตอบไม่ได้ทันที

 

“ขึ้นอยู่กับเงื่อนไข” (มาโกโตะ)

 

ผมตอบด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือ

 

ผมเดินผ่านโบสถ์อย่างช้าๆ

 

เมื่อเวลาที่ผมสังเกต ลูซี่ ซา-ซัง และฟูเรีย-ซังตามมา

 

ยังไงซะ นั่นโอเค

 

ผมยืนอยู่ข้างหน้าเวที ตรงหน้าอัลเธน่า-ซามะ

 

“อัลเธน่า-ซามะ มีหลายสิ่งที่ผมอยากถาม” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นจะตอบ” (อัลเธน่า)

 

เธอน่าจะรู้คำถามของผมแล้ว แต่อัลเธน่า-ซามะพยักหน้าอย่างหนัก

 

“ถ้าผมไป 1,000 ปีในอดีต ผมจะกลับมาที่ปัจจุบันได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

 

นี่เป็นจุดที่สำคัญที่สุด

 

ถ้าผมเป็นคนเดียวที่เปลี่ยนอดีตได้ ไม่มีทางเลือกนอกจากไป

 

แต่ ผมอยากจะถูกเว้นจากการเดินทางไปอย่างเดียว

 

“ชั้น -ในฐานะเทพธิดาแห่งโชคชะตา- จะตอบคำถามนั้น…” (ไอรา)

 

ไอรา-ซามะประกาศเงียบๆ

 

“ยุคปัจจุบันคือยุคแห่งแสงที่พวกเราเหล่าเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ปกครองโลกอยู่ นั่นทำไมมันง่ายที่จะส่งนายไป 1,000 ปีในอดีต… แต่ยุคเมื่อ 1,000 ปีก่อนในอดีตเป็นยุคมืดที่มารปกครอง อิทธิพลของพวกเราเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์สู่ดินแดนมนุษย์นั้นอ่อนแอสุดขีด…เพื่อที่จะใช้ประโยชน์พลังนั้น ที่อยู่ระดับเดียวกับการเดินทาง มันจะต้องการ 100 ปีสำหรับแสงที่จะเพิ่มขึ้นหลังจากเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้ถูกปราบ…” (ไอรา)

 

“ม-ไม่มีทางน่า!” (อายะ)

 

ซา-ซังร้องในเสียงที่เบาลง

 

“พูดอีกอย่าง…” (ลูซี่)

 

เสียงของลูซี่สั่น

 

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ นายจะกลับมาที่ปัจจุบันไม่ได้…” (ไอรา)

 

คำพูดของไอรา-ซามะมีน้ำหนักมากกับผม

 

…เฮ้ย เฮ้ย พูดจริงอ่ะ?

 

“อัศวินของชั้น! ปฏิเสธ! ไม่มีความจำเป็นที่นายต้องทุกข์กับเรื่องนั้น!” (ฟูเรีย)

 

ฟูเรีย-ซังตะโกน

 

นั่นจริง…ไม่ว่าจะพูดมันยังไง มันไร้เหตุผลเกินไป

 

พวกเขาโดยพื้นฐานแล้วบอกผมว่า ‘เสียสละตัวเองเพื่อช่วยโลก’

 

ผมมองตรงไปที่เทพธิดาแห่งแสง โดยไม่พูดอะไร

 

อัลเธน่า-ซามะต้องเข้าใจที่อยู่ในหัวของผมแล้ว

 

“ชั้นจะมอบความปรารถนาให้นาย ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (อัลเธน่า)

 

อัลเธน่า-ซามะพูด

 

“ความปรารถนาของผม…หือห์” (มาโกโตะ)

 

ผมไม่ต้องการทองหรือชื่อเสียง

 

อัลเธน่า-ซามะมีหน้าที่พูดว่าท่านรู้นั่นแล้ว ขณะที่ท่านพูดต่อ

 

“ชั้นจะนำ {ข้อจำกัด} เกี่ยวกับผู้ศรัทธาของเทพธิดาโนอาห์” (อัลเธน่า)

 

“?!” (มาโกโตะ)

 

จากตอนนี้ไป มันไม่สำคัญว่าโนอาห์จะมีผู้ศรัทธามากเท่าไหร่” (อัลเธน่า)

 

“…เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

 

มันเป็นสิ่งใหญ่ที่ควรได้รับ

 

ผมเป็นแค่ผู้ศรัทธาคนเดียวจนถึงตอนนี้

 

ผมเพิ่มจำนวนของผู้ศรัทธาไม่ได้

 

แม้อย่างนั้น…

 

“หมดแล้วเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ผู้คนส่วนใหญ่ใน ทวีปทิศตะวันตกอุทิศตนให้กับโบสถ์เทพธิดา

 

มันยากที่จะเพิ่มจำนวนของผู้ศรัทธาด้วยตัวเอง เพราะโนอาห์-ซามะถูกปฏิบัติอย่างเทพมาร

 

นั่นทำไมตาของเธอตกลงมาที่ผม -คนต่างโลก

 

“แน่นอนว่า นั่นไม่ใช่ทั้งหมด เราจะยินดีต้อนรับโนอาห์ในฐานะ {เทพธิดาคนที่แปด} ของโบสถ์เทพธิดาในทวีปนี้ พูดอีกอย่าง เธอจะไม่เป็นเทพมาร แต่จะเป็นเป้าหมายของศาสนาอย่างเป็นทางการ” (อัลเธน่า)

 

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

 

นี่มันน่าประทับใจ

 

มันเหมือนเปลี่ยนจากเทพมารตลอดทางไปถึงศาสนาของรัฐกระทันหัน

 

““อะ?!””

 

คนที่ตอบสนองกับคำพูดของอัลเธน่า-ซามะมากกว่าผมอีก คือคนของโบสถ์

 

แน่นอน

 

ตัวตนที่พวกเขาสอนกันเป็นเทพมาร ตอนนี้เป็นเป้าหมายของการอธิษฐาน

 

เมื่อผมมองดูข้างผม มีลูซี่ และฟูเรีย-ซังหมดคำพูด

 

เจ้าหญิงโนเอลบนเวทีดูเหมือนจะตกใจกับเรื่องนี้ด้วย

 

(นี่เป็นระดับที่ต่างไปเลย…) (มาโกโตะ)

 

นี่โดยไม่ต้องสงสัยว่าเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

 

แต่ถ้าท่านจะมาไกลขนาดนี้

 

“ท่านก็ปล่อยโนอาห์-ซามะจากวิหารทะเลลึกเลยสิ…” (มาโกโตะ)

 

“นั่น…เราทำไม่ได้” (อัลเธน่า)

 

อัลเธน่า-ซามะตอบคำพึมพำของผม

 

“อะไร? งกมาก” (มาโกโตะ)

 

““อะ?!””

 

อัลเธน่า-ซามะไม่ได้ดูเหมือนจะกวนใจกับการพูดที่หยาบคายของผม

 

จริงๆแล้วมันเป็นคนรอบๆ ที่ชะงัก

 

อัลเธน่า-ซามะเข้าหาผมและกระซิบในหูผม

 

“ชั้นคิดถึงเรื่องนั้นและขอการอนุญาตจากพ่อ ราชาเทพเจ้า… แต่ไอ้พ่อเวรนั่นพูดว่า: ‘เงื่อนไขที่จะปล่อยเธอก็คือแต่งงานกับชั้น ดังนั้นไม่’! โนอาห์-ซามะเป็นเพื่อนวัยเด็กของชั้น นายรู้มั้ย! แม้ว่ามันก็เจ็บปวดแล้ว ที่เขาพยายามจะลงมือกับเพื่อนวัยเด็กของชั้น เค้าไม่สำนึกสักนิดบน เรื่องลูกนอกสมรส! ไอแก่โง่นั่น!!” (อัลเธน่า)

 

“อัลเธน่า-ซามะ…รูปแบบการพูดของท่านยุ่งเหยิงนะ” (มาโกโตะ)

 

“…ชั้นขอโทษ” (อัลเธน่า)

 

อัลเธน่า-ซามะสไลด์ไปอย่างช้าๆ

 

…เทพธิดาองค์นี้นั้นลำบาก

 

“ตอนนี้ นายจะทำอะไร ทากัตซูกิมาโกโตะ?” (ไอรา)

 

ไอรา-ซามะถาม

 

“มาโกโตะ…นายจะไปเหรอ?” (ลูซี่)

 

“ฮีโร่มาโกโตะ…” (โซเฟีย)

 

เสียงที่ไม่สบายใจของลูซี่มาถึงหูผม และในเวลาที่ผมสังเกต เจ้าหญิงโซเฟียจับแขนเสื้อของผม

 

ตอนนี้ ผมควรทำอะไรดี

 

นี่มันมีปัญหา

 

แต่ ‘คนที่สำคัญที่สุด’ ที่จะทำการตัดสินใจสุดท้ายไม่ได้อยู่ที่นี่

 

ผมตัดสินใจเรื่องนี้โดยไม่ปรึกศากับท่านไม่ได้

 

ผมมองหน้าเทพธิดาแห่งแสง

 

“ได้ เราควรจะเรียกเธอ” (อัลเธน่า)

 

อัลเธน่า-ซามะวางมือขวาไว้ข้างหน้าและวงกลัมเวทมนตร์สีรุ้งขนาดยักษ์ปรากฏขึ้น

 

“{ลงมา เทพธิดา โนอาห์}” (อัลเธน่า)

 

โบสถ์ได้เสียงดังกับคำพูดของอัลเธน่า-ซามะ

 

“…การลงมาของเทพมารเหรอ?!’

 

‘แต่นี่เป็นโบสถ์ที่ยิ่งใหญ่ของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนานะ’

 

‘หน้าตาที่น่ากลัวแบบไหนที่มันจะมี’

 

ผมได้ยินความคิดเห็นเหล่านั้น

 

แสงเอ่อล้นจากวงกลมเวทมนตร์สีรุ้ง

 

ผมได้ยินเสียงคลืนน้ำลาย

 

“ชั้นถูกเรียกและชั้นมา! ย้าน ย้าน ย้านนนน!” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะกระโดดออกมาด้วยพลังงานที่ดี คู่กับการตะโกนที่กระตือรือร้น

 

“““……”””

 

ความตึงเครียดที่เทพมารจะออกมาจากช่องว่าง ที่โนอาห์-ซามะกระโดดออกมาได้เปลี่ยนบรรยากาศในโบสถ์เทพธิดาให้แปลกประหลาด

 

เดี๋ยว โนอาห์-ซามะ?

 

อย่าทำนั่นในฉากสำคัญได้มั้ย?

 

ไอรา-ซามะจับหัวของท่าน แต่อัลเธน่า-ซามะไร้สีหน้า

 

“ท่านพลาดนั่น โนอาห์-ซามะ” (มาโกโตะ)

 

“โอ้ชั้น จริงเหรอ?” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะดูเหมือนจะไม่ถือมันและเหวี่ยงผมของท่านขณะที่ท่านยิ้ม

 

ท่านสวยเหมือนเคย

 

ลูซี่และซา-ซังข้างผมก็หมดคำพูดด้วย

 

ฮ่าาา…พวกเธอถูกทำลายภาพลวงตาถึงเทพธิดาที่ผมติดตามหรือ?

 

ผมมีรอยยิ้มที่เบี้ยว ขณะที่ผมหันไปหาสมาชิกปาร์ตี้ของผม

 

“เฮ้ ลูซี่ โนอาห์-ซามะเป็นแบบนี้ แต่ท่านปรกติแล้วจริงจัง—เอ๋?” (มาโกโตะ)

 

ลูซี่ทรุดตรงไปที่พื้น

 

“เอ๋?! ลูซี่?! เฮ้ย เป็นอะไรน่ะ!” (มาโกโตะ)

 

ผมรีบหยิบเธอขึ้นและยืนยันหน้าของเธอ และตาของเธอเหลือกขึ้น น้ำลายไหลจากปาก หมดสติ

 

เกิดอะไรขึ้น

 

“อ้าา…อ้าาาา…อ้าา…” (อายะ)

 

ซา-ซังแค่ยืนอยู่ที่นั่น ส่งเสียงครวญด้วยตาที่ว่างเปล่า

 

“ซา-ซัง?! เธอโอเคมั้ย?!” (มาโกโตะ)

 

ผมมองไปรอบๆไม่รู้ว่าจะทำอะไรระหว่างที่ยังจับลูซี่

 

“ฮืออออ…อุอ้าาา…”

 

“อ้าา…อ้าาาาาาาา!”

 

“…คิ้ฮิ้! คิ้ฮิ้ฮิ้ฮิ้…”

 

คนที่อยู่ในโบสถ์แปลกไป

 

น-นี่มันอะไรกัน?!

 

“โนอาห์!!!” (อัลเธน่า)

 

อัลเธน่า-ซามะตะโกนด้วยเสียงที่ทำให้แก้วหูแตกได้

 

“เธอทำอะไรที่ปรากฏในร่างจริงในดินแดนมนุษย์ล่ะ?! ซ่อนร่างจริงเดี๋ยวนี้นะ! ทุกคนที่นี่ {บ้า} ไปแล้ว!” (ไอรา)

 

ไอรา-ซามะส่งเสียงของท่าน

 

เอ๋…บ้า?

 

“อ้าา ตอนนี้เมื่อเธอมาพูดถึงมัน ชั้นได้ปรากฏในแบบเดียวกันเมื่อชั้นเจอกับมาโกโตะ” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะพึมพำเหมือนกับไม่สนุกกับเรื่องนี้ และรูปลักษณ์ ของท่านโปร่งใสครึ่งหนึ่ง

 

“เห็นยัง นี่โอเค ใช่มั้ย?” (โนอาห์)

 

“มันไม่ใช่ทั้งหมด! เราจะทำอะไรดีล่ะตอนนี้ คนที่นี่ได้นำคนในทวีปทิศตะวันตกนะ รู้มั้ย?!” (ไอรา)

 

โนอาห์-ซามะ…ทำให้สหายของผมกลับเป็นปรกติได้โปรด” (มาโกโตะ)

 

ผมบ่นกับเทพธิดาของผมด้วยเหมือนกัน

 

“ช่วยไม่ได้” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะดีดนิ้วของท่าน

 

“{สปิริตเวทมนตร์ ย้อนเวลา}” (โนอาห์)

 

รอบข้างได้ปกคลุมในแสงสีรุ้ง

 

ในทันใดนั้น ความรู้สึกของทิศทางจากทุกทางได้หายไป

 

อากาศเปลี่ยนเป็นแปลกและหนืด

 

ความรู้สึกแปลกหายไป แสงหายไป และกลับไปก่อนหน้านั้น

 

“อ-เอ๋?” (ลูซี่)

 

“หืม?” (อายะ)

 

ลูซี่และซา-ซังขยับหัวของพวกเธออย่างกระสับกระส่าย

 

“ลูซี่ ซา-ซัง!” (มาโกโตะ)

 

ช่างโล่งใจ

 

พวกเธอกลับมามีสติ

 

คนรอบๆดูเหมือนจะกลับไปเป็นปรกติด้วย

 

“โนอาห์ เธอ…” (ไอรา)

 

“อะไร มีปัญหาเรอะ?” (โนอาห์)

 

“เราต้องคุยกันภายหลัง โนอาห์” (อัลเธน่า)

 

ไอรา-ซามะและอัลเธน่า-ซามะบ่นกับโนอาห์-ซามะ

 

ผมอยู่ในความงงงวยระหว่างที่ฟังเรื่องนี้

 

ผมไม่เข้าใจว่ามันอะไร แต่ผมได้เข้าใจว่าอะไรเกิดขึ้น

 

ย้อนเวลากลับ —ปาฏิหาริย์ของเทพเจ้า

 

หนึ่งในเวทมนตร์ที่ {ชุบชีวิตคนตาย} ได้

 

ช่างเป็นเวทมนตร์ที่ใช้ทันทีที่ลงมาสถิต

 

แล้วก็ เธอผ่านมันเหมือนไม่มีอะไร แต่อะไรคือสปิรีิตแห่งเวลา

 

สมองของผมตามไม่ทัน

 

ระหว่างที่ผมยังสับสน โนอาห์-ซามะพูดกับผม

 

“เห็นยัง กลับไปเป็นปรกติอย่างถูกต้อง ใช่มั้ย?” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะโบกมือของท่านด้วยรอยยิ้ม แต่เธอทำเละ ไม่ใช่เหรอ?

 

เทพธิดาองค์นี้…

 

“เฮ้ เฮ้ มาโกโตะ เทพธิดาที่นายติดตาม…รู้มั้ย…” (ลูซี่)

 

ลูซี่กระซิบใส่หูของผม

 

ตอนนี้ที่เธอพูดถึงมันแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้เจอโนอาห์-ซามะ

 

“เห้อ อย่าพูดเกี่ยวกับท่านแบบนั้นสิ” (มาโกโตะ)

 

“แต่นายชื่นชมเทพธิดาตั้งมากมาย ดังนั้นชั้นจินตนาการถึงเทพธิดา-ซามะที่ดีนะ…” (อายะ)

 

“ชั้นเริ่มจะรู้สึกว่าอัศวินของชั้นถูกหลอกโดยเทพธิดาที่ไม่ดี…” (ฟูเรีย)

 

แม้แต่ซา-ซังและฟูเรีย-ซัง

 

ทำให้พวกเธอบ้าอย่างแรกที่พวกท่านเจอ มันทำความประทับใจแรกแย่…

 

คนได้ ‘เทพมารนั้น…’ และ ‘ช่างน่ากลัว…’

 

ตัวของโนอาห์ซามะเองทำเหมือนดั่งไม่มีอะไร

 

นี่มันแย่แล้ว โนอาห์-ซามะ~

 

ทุกคนกลัว

 

ท่านต้องได้ยินเสียงในใจของผม โนอาห์-ซามะเอียงหัวของท่านและวางนิ้วมือไว้ที่แก้มของท่านและได้ ‘หืมม’ ขณะที่เธอเดินหน้าไปเล็กน้อยที่เวที

 

“ทุกคน~ ชั้นโนอาห์☆ ยินดีที่ได้รู้จัก♥” (โนอาห์)

 

ท่านหลิ่วตา

 

ในทันทีต่อมา ลมที่สดชื่นพัดมา และกลิ่นของดอกไม้ครอบงำ

 

มันดั่งเราอยู่ในทุ่งดอกไม้…เดี๋ยว มีดอกไม้บานจริงๆ?!

 

ภ-ภาพลวงตา หือห์…

 

“อาา…โนอาห์-ซามะ…”

 

“ช่างงดงาม…”

 

“ผมจะเปลี่ยนศาสนาไปเป็นของท่าน…”

 

ตาของผู้คนในโบสถ์ได้เปลี่ยนเป็นหัวใจ

 

อุว้าา พวกเขาโดนเสน่ห์อย่างง่ายๆเลย

 

“นี่มันค่อนข้างน่าสงสัย…” (ลูซี่)

 

“บางอย่างกลิ่นตุๆ…” (อายะ)

 

“นั่นศัตรู…” (ฟูเรีย)

 

ลูซี่ ซา-ซังและฟูเรียไม่ได้โดนเสน่ห์นะ

 

“โอ้ ชั้น นั่นน่าเศร้า แม้ว่าชั้นได้ดูพวกเจ้ามาตลอดเวลานี้” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะกระโดดลงจากเวทีและมาใกล้เรา

 

“““?!”””

 

ลูซี่ ซา-ซัง และฟูเรีย-ซังสั่น

 

“เฮ้ ลูซี่-จัง อายะ-จัง มาสนิทกันนะ โอเคมั้ย? แล้วเปลี่ยนศาสนามาเป็นของชั้นมั้ย?” (โนอาห์)

 

“…อ-อืม…” (ลูซี่)

 

“น-นี่มันน่ากลัว…ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

 

ลูซี่และซาซังได้ถูกโจมตีโดยความเป็นพระเจ้าของโนอาห์-ซามะ

 

“โนอาห์-ซามะได้โปรดหยุดทำตัวยิ่งใหญ่กับเพื่อนของผม” (มาโกโตะ)

 

ผมดึงเทพธิดาไป

 

เทพธิดาองค์นี้ทำอะไร?

 

“เออ๋ ชั้นเพียงแค่รับสมัครพวกเธอ…” (โนอาห์)

 

“ผมจะเป็นคนที่ชวนลูซี่และซา-ซัง” (มาโกโตะ)

 

“มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ที่ชั้นมาอยู่ในดินแดนมนุษย์ ชั้นเลยตื่นเต้น~☆” (โนอาห์)

 

“ตื่นเต้นเกินไปแล้ว” (มาโกโตะ)

 

ผมดึงโนอาห์-ซามะไปที่เวที

 

แน่นอนว่าอัลเธน่า-ซามะก็อยู่ที่นั่นด้วย

 

“ตอนนี้ โนอาห์ สั่งสาวกของเธอ บอกเค้าให้ไปเมื่อ 1,000 ปีก่อนในอดีต” (อัลเธน่า)

 

อัลเธน่า-ซามะพูด

 

“หืม? ชั้นไม่อยากทำอ่ะ” (โนอาห์)

 

“เธอพูดอะไรนะ?” (อัลเธน่า)

 

โนอาห์-ซามะปฏิเสธอัลเธน่า-ซามะ

 

“โนอาห์-ซามะ?” (มาโกโตะ)

 

โดยการเป็นเทพธิดาองค์ที่ 8 ของโบสถ์เทพธิดา และได้โอกาศที่จะได้ผู้ศรัทธามากมาย

 

นั่นควรจะเป็นความต้องการที่ยาวนานของเทพเจ้าไททัน ที่ถูกปฏิบัติเป็นเทพมาร

 

ถ้าผู้ศรัทธาของโนอาห์-ซามะเพิ่มจำนวน เทพเจ้าไททันจะได้รับความแข็งแกร่ง

 

ผมคิดว่าผมจะถูกสั่งให้ทำดั่งมันเป็นธรรมชาตินะ…

 

“มาโกโตะ นายตัดสินใจด้วยตัวเอง” (โนอาห์)

 

“…” (มาโกโตะ)

 

“โนอาห์…เธอคิดอะไรอยู่ที่นี่น่ะ?” (อัลเธน่า)

 

เสียงของอัลเธน่า-ซามะเข้มงวดขึ้น

 

แต่โนอาห์-ซามะอยู่ในรอยยิ้มที่ชวนสั่นเหมือนครั้งแรกที่เราเจอกัน

 

มือขาวที่บริสุทธิ์จับแก้มของผม

 

“มาโกโตะ มันโอเคสำหรับนายที่จะตัดสินใจ ช่วยโลก หรือทำลายมัน…” (โนอาห์)

 

รอยยิ้มของท่านไม่มีเงาแม้แต่เงาเดียวของความสงสัย

 

โนอาห์-ซามะมอบตัวเลือกที่หนักให้ผม

 

 

 

เป้าหมายเดือน 5/66

ค่าเน็ต 200/200

กาแฟ 300/300

ค่าไฟ 100/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord