เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่230ทากัตซูกิมาโกโตะคือผู้ใช้สปิริต
230 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คือผู้ใช้สปิริต
“โมโมะ ในการขอโทษที่มาช้าในการช่วยหนู ชั้นจะแก้แค้นให้เธอ” (มาโกโตะ)
ผมพูดกับโมโมะ
“เอ๋?” (โมโมะ)
เธอส่งเสียงของเธอ และแก้มเธอย้อมเป็นสีชมพู
ผมเท่เกินไปหรือ?
“…ชั้นได้ยินมันผิดมั้ยเนี่ย? ชั้นคิดว่าชั้นได้ยินบางอย่างไร้สาระโง่ๆมาจากปศุสัตว์” (บาลาม)
บาลามขมวดคิ้วในความไม่พอใจ
ดูเหมือนเขาได้ยินผม
“อาเบล-ซัง ชั้นปล่อยโมโมะให้นายได้มั้ย?” (มาโกโตะ)
ผมฝากโมโมะไว้กับฮีโร่อาเบล
“ได้โปรดเดี๋ยว มาโกโตะ-ซัง!” (อาเบล)
“มาโกโตะ-ซามะ!” (โมโมะ)
ทั้งสองคนยังลนอยู่ แต่ผมหันไปเผชิญหน้ากับปีศาจบาลามที่ตีไม่เข้า
“ฆ่าทุกคนยกเว้นฮีโร่” (บาลาม)
บาลามมอบคำสั่งห้วนๆ
“““ครับท่าน!”””
“““กุโออออออออออ้!!”””
ปีศาจและมอนสเตอร์กระโดดเข้าใส่เราในเวลาเดียวกัน
“คุห์!” (อาเบล)
“ฮฮฮฮฮิ้!” (โมโมะ)
ฮีโร่อาเบลปกป้องโมโมะที่กรีดร้อง
ผมเรียกกับรอบข้าง
“XXXXXXXX (สปิริต-ซัง ได้โปรดทำมัน)” (มาโกโตะ)
(((((จ้า!)))))
ผมร้องขอสปิริตน้ำในภาษาสปิริต
ก่อนที่ฝูงของมอนสเตอร์จะขยี้เรา…
“[โลกน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)
มอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้ๆแข็งในน้ำแข็ง
แต่ยังมีศัตรูหลายตัว
ผมได้ยินบาลามพูดว่า ‘โฮฮฮ่…’ ประทับใจ
“《ตาย!!》”
ปีศาจที่ถือเคียวยักษ์สีดำสนิทกระโดดใส่เรา
“นั่น…?!” (โมโมะ)
“ผู้บัญชาการแวมไพร์!” (อาเบล)
ผมได้ยินโมโมะและฮีโร่อาเบล
มันเป็นปีศาจที่มีชื่อเสียง?
“XXXXXXX (อันไดน์ ได้โปรดครับ)” (มาโกโตะ)
(ค่ะ ถ้ามันเป็นคำร้องขอของราชาของเรา)
มันดูเหมือนจะเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง ผมเลยขออันไดน์
…’ราชาของเรา’ นั่นมันอะไรกัน?
ผมควรจะยืนยันเรื่องนั้นภายหลัง
“เวทย์น้ำ: [บาเรียน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)
ผมใช่มานาของอันไดน์เพื่อใช้เวทมนตร์น้ำระดับนักบุญ
“กุว้าาาาาา!”
ที่ว่าผู้บัญชาการแวมไพร์แข็งไปกับบาเรียและทั้งหมด
มันเป็นมิติเดียวมาซักพักแล้ว…
ยังไงซะ นั่นโอเค
เพราะทั้งหมด แช่แข็งพวกเขาเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุด
“โจมตีมันทั้งหมดทีเดียว” (บาลาม)
บาลามสั่งลูกน้องของเขาด้วยน้ำเสียงที่โมโหเล็กน้อย
มอนสเตอร์และปีศาจพุ่งเข้ามาเหมือนซึนามิ
ผมยืมมานาจากสปิริตน้ำและอันไดน์เพื่อสู้พวกเขากลับ
มานาของสปิริตไม่มีขีดจำกัด
แต่ผมเสียการควบคุมในอดีต และปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะโกรธผมนะ…
มันต้องขอบคุณความเชี่ยวชาญเวทมนตร์ 999 หรือ?
ผมใช้เวทมนตร์ได้อย่างง่ายๆ
ผมชำเลืองมองฮีโร่อาเบลและโมโมะ
ทั้งสองคนอ้าปากค้าง
เมื่อตาผมสบกับโมโมะ เธอพูด ‘นั่นเหลือเชื่อ มาโกโตะ-ซามะ!’ ด้วยตาที่เป็นประกาย
หน้าตาของเธอคือของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเลย ดังนั้นมันรู้สึกแปลก…
“ไอ้เวร! แกไปมองที่ไหน?!”
“[โลกน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)
ปีศาจที่ตื่นเต้นกระโดดใส่ผม ดังนั้นผมแช่แข็งเขา
ยังมีศัตรูเหลืออีกเยอะ
มาทำเรื่องนี้โดยไม่ลดการป้องกันลงกันเถอะ
◇มุมมอง คนสนิทลอร์ดปีศาจคนหนึ่ง◇
ข้าถูกขนานนามว่า ปีศาจที่ตีไม่เข้า บาลาม และข้าได้รับใช้ไบฟรอน-ซามะมา 500 ปี
ข้าได้จบชีวิตคนโง่ๆนับไม่ถ้วน ที่มีเป้าหมายมาที่ลอร์ดปีศาจ-ซามะ
ครั้งนี้มันเป็นการประหารฮีโร่ที่เซเตคจับมา
พวกการ์กอยโง่ๆจบที่การปล่อยให้ฮีโร่จำนวนหนึ่งหนีไป แต่มีหนึ่งคนที่กลับมาอย่างโจ่งแจ้ง
‘ฆ่าฮีโร่แห่งแสงให้แน่นอน’
นั่นเป็นคำสั่งของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
มันเป็นมากกว่า 1,000 ปีที่โลกนี้ได้สงบสุขมาสำหรับปีศาจ
ถ้าที่เรียกกันว่าฮีโร่แห่งแสงเป็นศัตรูที่มีค่าพอ ข้าอยากจะไขว้ดาบกับเขา
แต่ข้าไม่มีความคาดหวัง
มีแค่ไม่กี่คนที่เป็นภัยกับลอร์ดปีศาจ-ซามะ
ข้ายังไม่ได้เจอนักสู้ดีๆมาเลยใน 100 ปีนี้
จนมาถึงวันนี้
ลูกน้องของข้าถูกแช่แข็งไปทีละคน ทีละคน
“น่าสนใจ…” (บาลาม)
คู่ต่อสู้ที่มีสันหลัง
คนที่ทำตัวหยาบคาย ใกล้กับที่ที่ไบฟรอน-ซามะอยู่
อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับฮีโร่สายฟ้าที่สั่น เขาทำตัวสงบอย่างสมบูรณ์
“ชั้นคือปีศาจที่ตีไม่เข้า บาลาม! คนสนิทที่หนึ่งของลอร์ดปีศาจ ไบฟรอน-ซามะ!” (บาลาม)
ข้าชักดาบเวทมนตร์ที่เอวของข้า
นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าแนะนำตัวข้ากับมนุษย์
มนุษย์ชำเลืองมองข้า แต่ไม่ตอบ
“แนะนำตัวแก!” (บาลาม)
ข้าตะโกน แต่ไม่มีการตอบ
ข้าผิดหวัง
ในท้ายที่สุด มันแค่มนุษย์ชั้นต่ำ
พอมาคิดว่ามันทำไม่ได้แม้แต่การแนะนำตัวในฐานะนักรบ
งั้น ข้าจะฟันมันตายด้วยการวาดดาบครั้งเดียว
“ดาบที่ผ่านไม่ได้: [ตัดแห่งความมืด]” (บาลาม)
คลื่นดาบสีดำยักษ์ได้ถูกปล่อยจากดาบเวทมนตร์ของข้า
“XXXXXXXX”
นักเวทย์นั่นพูดคำที่ข้าไม่คุ้นเคย และบาเรียยักษ์กันคลื่นดาบ
โลกน้ำแข็ง หือห์
มันน่าประทับใจ แต่มันไม่เหมือนว่าเขามีมานาไม่จำกัด
เมื่อมันมานาหมด มันจะจบ
ข้าใช้ดาบเวทมนตร์เพื่อโจมตีอย่างต่อเนื่อง
ตอนนี้ มันจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนกันเชียว?
◇◇
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้…” (บาลาม)
การฟัน การแทง เวทมนตร์ของข้า ทุกอย่างถูกกันโดยเวทมนตร์ของเขา
เมื่อเวลาที่ข้ารู้ตัว ลูกน้องข้าถูกกวาดล้าง
เขาใช้เวทมนตร์ไปกี่ครั้งกันนี่?
ทำไมมานาของเขาไม่หมด?
มันไม่มีเหตุผล
เขาไม่ {ขยับแม้แต่ก้าวเดียว} จากตำแหน่งของเขา
เขายิงเวทมนตร์ต่อไปด้วยหน้าที่เย็นชา
“XXXXXXXX? XXX…”
เขาได้พูดในภาษาที่ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนในทางที่ไม่มีใครอยู่
…ไม่ นั่นคือภาษาสปิริตที่เคน-ซามะจะใช้นานๆครั้งหรือ…?
เขาเป็นผู้ใช้สปิริต?
แต่แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น
เขามองมาทางนี้ด้วยตาที่ข้าอ่านไม่ได้…
เขาเดินมาหาข้าอย่างช้าๆ
“ม-มา!” (บาลาม)
ข้าตั้งท่ายืนด้วยดาบเวทมนตร์ที่ถูกส่งต่อมาเป็นชั่วอายุคน และเทมานาทั้งหมดใส่มัน
“อุโออออออออออออออ้!!” (บาลาม)
เทคนิคไม้ตายของข้าที่ลดอายุขัยเมื่อใช้
ข้าใส่ทั้งหมดลงไปในการโจมตีนี้ ผ่านดาบเวทมนตร์ของข้า
การฟัน 99 ครั้ง ที่ฟันศัตรูใดๆก็ตามเป็นชิ้นเล็กๆโจมตีเขา
แต่…
“[บาเรียน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)
เทคนิคไม้ตายของข้าถูกกันโดยบาเรียน้ำแข็งที่ไร้หัวใจ
ใบมีดของข้าหยุด โดยยังไม่ไปถึงเขาเลย
“คุห์!” (บาลาม)
ข้าหล่นไปบนเข่าหลังจากที่ปล่อยเทคนิคที่แข็งแกร่งที่สุด
พื้นถูกแช่แข็ง
คลื่นเย็นๆได้คืบคลานขึ้นมาอย่างช้าๆ
และเขาเข้าหาข้า
ทำไมนักเวทย์ปิดระยะ…?
แต่นี่เป็นโอกาสของข้า
ท-ที่พึ่งสุดท้ายของของข้า…
มันเป็นเทคนิคเล่ห์กล ที่ไม่เหมือนนักรบ…
“อย่า มาโกโตะ-ซัง! ตาของบาลามเป็นตาเวทย์แห่งความกลัว! ถ้านายมองตาเขา นายขยับไม่ได้จากความกลัว!”
ฮีโร่สายฟ้าตะโกน แต่มันสายเกินไปแล้ว
“นี่เป็นจุดจบ!!” (บาลาม)
ข้าใช้งานตาเวทมนตร์แห่งความกลัว และมองตาเขา
เขาหยุดเคลื่อนไหว…หรือเขาสมควรจะหยุด
{นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ารู้สึกกลัว หลังจากข้าสบตากับตาของศัตรู}
“อาาา…อาา…”
ข้าพูดไม่ออก
เขาไม่ตอบโต้ข้าเลยมาซักพักแล้ว ไม่ว่าข้าจะเรียกเขาขนาดไหน
ข้าเข้าใจแล้วตอนนี้
ปศุสัตว์ ที่ไม่รู้แม้แต่การแนะนำตัว
นั่นคือที่ข้าดูถูกเขา
แต่ในท้ายที่สุด เขาเป็นแค่คนป่าเถื่อน และไม่ใช่นักรบ
แต่นั่นไม่ใช่
ตาของเขา…ตาที่เขาใช้มองข้า…คือตานั้นที่บางคนมองดู {มดคลานอยู่ที่พื้น}
หรือยุงที่บินใกล้ๆหู
คนที่ข้ารับรู้ว่าเป็นศัตรูของข้าได้มองดูข้าดั่งว่าข้าเป็นแค่ก้อนหินข้างทาง
เขาไม่มีความสนใจในตัวข้าเลย
เขา…ไม่คิดว่าข้าเป็นศัตรูของเขา
ข้าขยับไม่ได้
ตัวของข้าแข็งจากเวทมนตร์น้ำ
แต่ตัวข้าที่ได้ถูกมอบเลือดของไบฟรอน-ซามะเป็นผู้ไม่ตาย
ไม่มีใครฆ่าข้าได้…คือที่ข้าคิด
และแม้อย่างนั้น ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน
{ข้าจะถูกฆ่า}
ความกลัวที่สิ้นหวังโจมตีข้า
ชายคนนั้นชักมีดจากเอวของเขาและยกมันสูง
“เทพธิดาแห่งน้ำเออร์-ซามะ…ผมขอถวายมันให้ท่าน” (มาโกโตะ)
เทพธิดาแห่งน้ำเออร์!
งั้นเขาก็เป็นฮีโร่น้ำ หือห์!
แต่ฮีโร่น้ำควรจะถูกฆ่าโดยเคน-ซามะไปแล้ว…
ฮีโร่ใหม่เกิดหรือ?
ไม่ว่าจะดูมันอย่างไร นั่นมันเร็วเกินไปมาก!
ไม่ ตั้งแต่ทีแรก ฮีโร่น้ำเป็นฮีโร่ที่อ่อนแอที่สุดที่ถูกฆ่าก่อนตลอด
เขาควรจะเป็นฮีโร่น้ำ แต่…
แค่…นายคืออะไรบนโลกนี้กัน?
หัวข้าอยู่ในความวุ่นวาย แต่ข้าขยับตัวข้าไม่ได้
มีดเล็กๆแทงตัวข้า
ในทันทีต่อมา แสงเล็กๆล้อมรอบบริเวณนี้
(คุคุ…คุคุ…คุคุ…คุคุ…)
(คย้า! คย้า!)
อะ?!
พวกมันปรากฏตัวตรงหน้าข้า…เด็กน้อยที่มีปีกเล็กๆ
คนรับใช้ของสวรรค์ ที่ยิ้มอย่างน่าเกลียดโดยมีฟันเห็นได้ชัด -นางฟ้า
พวกมันเริ่ม {กิน} ตัวข้า
“《อออออออออออออออ้าาาาาาาา!!!》” (บาลาม)
ข้ากรีดร้อง
ขาถูกกินทั้งเป็น
ความเจ็บปวด ความกลัว และที่สุดของทั้งหมด สัญชาติญานข้าเข้าใจว่าตัววิญญานถูกกินอยู่
นี่มันเป็นไปไม่ได้
แม้ว่าข้าได้รับกายที่ไม่ตายจากเลือดของลอร์ดปีศาจ-ซามะ ถ้าวิญญานข้าถูกกิน ข้าฟื้นคืนชีพไม่ได้
“โมโมะ อาเบล-ซัง {ชั้นเสร็จแล้ว}”
เขาหันไปแล้วกลับไปหาสหายของเขา
“…ด-เดี๋ยว! …นายเป็นใครบนโลกนี้กัน?!” (บาลาม)
ไม่มีการตอบ
แต่เขามองกลับมา
และจากนั้น เขามองข้าดั่งอยู่ในความสงสัย
“นายยังคุยได้เหรอ?”
เขาพึมพำเหมือนจะสมเพชข้า
อาา…
เขาไม่ใช่ฮีโร่
ฮีโร่ที่ข้าเผชิญหน้ามาก่อนจนถึงตอนนี้ มีความขุ่นเคืองที่ถูกต้อง มีความเกลียดเพราะการกดขี่มนุษย์ มีการแก้แค้นให้คนรักที่ถูกฆ่า; พวกเขาทั้งหมดจะมีอารมณ์ที่แข็งแกร่ง
แต่เขาต่างออกไป
ความรู้สึกของความถูกต้อง เกลียด แก้แคน; เขาไม่มีสิ่งเหล่านั้นเลย
มันดั่งเขาอยู่ใน ‘งาน’
เขาฆ่าปีศาจดั่งเป็นการหายใจ
เทพเจ้าแห่งความตาย
เทพเจ้าแห่งความตายสำหรับปีศาจ
ได้โปรดระวังตัว ไบฟรอน-ซามะ
เทพเจ้าที่น่ารังเกียจของสวรรค์ส่งนักฆ่ามา
ได้โปรดยกโทษให้ผมที่พินาศที่นี่
—{ข้าถูกกินโดยเวทมนตร์ของมนุษย์ที่ข้าดูถูกว่าเป็นปศุสัตว์…และตาย}
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 375/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord
