เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่231ทากัตซูกิมาโกโตะพูดกับฮีโร่อาเบล
231 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พูดกับฮีโร่อาเบล
ตอนสปอนเซอร์ โดย คุณ Teerawat
“…!!!!!!!!!!!”
เสียงร้องแห่งความตายที่ฟังไม่รู้เรื่องของบาลามก้องอยู่ในหูผม
อุว้า ขอแสดงความเสียใจ ขอแสดงความเสียใจ
…ผมคิดเรื่องนี้มาก่อน แต่ไม่ใช่ว่าเทคนิคนี้มันเต็มไปด้วยเลือดมากเกินไปหรือ เออร์-ซามะ?
ผมคิดว่าผมอาจจะได้ยินเสียงของเทพธิดาเออร์-ซามะ แต่ผมไม่ได้ยินอะไรเลยซักนิด
เทคนิคบูชาใช้งานอย่างถูกต้องมั้ย?
ภาพของนางฟ้ากินปีศาจมันพิลึกมากจนผมมองไปทางอื่น…
ผมดูมันอีกครั้ง
ไม่มีอะไรเหลืออยู่แล้ว
(ได้โปรดพักผ่อนอย่างสงบสุข…) (มาโกโตะ)
ผมประสานมือทั้งสองเข้าด้วยกัน ที่ไม่ใช่วัฒนธรรมของโลกนี้
“มาโกโตะ-ซามะ!” (โมโมะ)
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะโมโมะกอดผม
“โมโมะ พี่แก้แค้นให้หนูแล้ว” (มาโกโตะ)
“นั่นน่าทึ่ง! …มาโกโตะ-ซามะ หนู…หนู…” (โมโมะ)
โมโมะกอดผมอย่างแน่น แต่ความแข็งแกร่งของเธอหลังจากที่เป็นแวมไพร์นั้นโดดเด่น
มันเริ่มเจ็บนิดหน่อย
“มาโกโตะ-ซัง! มันอันตรายที่จะอยู่นานไป! ไปจากที่นี่เถอะ!” (อาเบล)
ฮีโร่อาเบเรียกผมด้วยเสียงที่รีบ
จริง ไบฟรอนควรจะอยู่ในปราสาท และถ้าบางคนเหมือนเซเตคมาเจอเรา มันจะเป็นจุดจบ
เราจะแข็งเป็นหินในทันทีและถูกกวาดล้าง
ผมสร้างหมอกด้วยเวทมนตร์น้ำอีกครั้ง และใช้ซ่อนเพื่อไปจากที่นี่
เราเจอคนที่ตามมาหลายครั้ง แต่ผมสู้พวกเขาด้วยเวทมนตร์สปิริต
เป็นอีกครั้งที่เราหนีจากดินแดนของลอร์ดปีศาจสำเร็จ ฟาร์มมนุษย์
◇มุมมอง ฮีโร่อาเบล◇
มันเป็นทั้งวันแล้วตั้งแต่ตอนนั้น
เราวิ่งหนีต่อไป
มันต่างจากก่อนหน้า
มันเป็นความจริง ว่าโมโมะ-จังเป็นแวมไพร์
มันดูเหมือนความสามารถทางกายภาพของโมโมะ-จังเพิ่มอย่างมากมาย ตอนนี้เธอเป็นสัตว์ประหลาด และเราเคลื่อนไหวได้เป็นเวลานาน
“ด-เดี๋ยว…มาพักเถอะ…” (มาโกโตะ)
คนที่หมดพลังงานคือมาโกโตะ-ซัง
แม้ว่าเขาแข็งแกร่งมากตจนเขากำจัดคนสนิทลอร์ดปีศาจได้ง่ายๆ…นั่นผิดคาด
เราเดินซักพัก และพักที่ถ้ำ ที่ดูเหมือนเราซ่อนข้างในได้
มาโกโตะ-ซังนอนลงทันที และโมโมะ-จังเฝ้าระวัง
ผมตักน้ำใกล้ๆ และได้ปลาจำนวนหนึ่ง
“ได้โปรดให้หนูทำอาหาร!” (โมโมะ)
โมโมะ-จังเสนอตัวทำอาหาร
ผมคิดว่ามันจะเป็นแค้มป์ไฟ แต่เธอทำให้หินร้อนด้วยเวทมนตร์ไฟ และปรุงปลาให้สุกบนมัน
เข้าใจแล้ว…มีควันน้อยกว่าเมื่อเทียบมันกับแค้มป์ไฟ
มันเป็นวิธีที่ดี
กลิ่นหอมของปลาสุกลอยไปรอบๆ
ผมโรยเกลือลงบนปลา ด้วยเกลือที่ผมมี
“มันเสร็จแล้ว มาโกโตะ-ซามะ ได้โปรดตื่นขึ้น” (โมโมะ)
“ขอบคุณ โมโมะ-จัง” (อาเบล)
“สวัสดีตอนเช้า…โมโมะ อาเบล-ซัง” (มาโกโตะ)
มาโกโตะ-ซังและผมเคี้ยวปลาที่ย่างมันๆ
อร่อย…
ระหว่างที่ผมมีความสุขกับเรื่องนี้ ผมรู้สึกถึงความรู้สึกที่มีชีวิตรอดมาอีกครั้ง
กำจัดบาลามมันแค่…
ผมมองดูมาโกโตะ-ซังและสังเกตสภาพของโมโมะ-จังข้างเขา
“โมโมะ-จัง เธอจะไม่กินเหรอ?” (อาเบล)
สาวคนนี้ไม่กินอาหารที่เธอทำเองเลยซักนิด
“อืม…หนู…หนูไม่หิวตอนนี้ ดังนั้น…” (โมโมะ)
โมโมะ-จังตอบอย่างอ่อนแอด้วยหน้าที่ซีด
แต่ไม่มีทางที่เธอจะไม่หิวหลังจากที่เคลื่อนไหวมากเท่านั้นนะ…
“อ้าา งั้นมันเป็นอย่างนั้น” (มาโกโตะ)
มาโกโตะ-ซังดูเหมือนจะสังเกตบางอย่างทันที หลังจากที่เห็นสภาพของโมโมะ
“โมโมะ มันโอเคที่จะดื่มเลือดพี่” (มาโกโตะ)
““?!””
ข-เข้าใจแล้ว!
โมโมะ-จังเป็นแวมไพร์
นั่นทำไมเธอต้องการเลือดไปเป็นอาหารของเธอ
“ม-มาโกโตะ-ซามะ! มันไม่ใช่อย่างนั้น! หนู…!” (โมโมะ)
โมโมะ-จังมีหน้าที่ซีดขายขณะที่เธอส่ายหัวอย่างรุนแรงไปข้างๆ
แวมไพร์ต้องดื่มเลือด
ไม่ ปีศาจเป็นตัวตนแบบนั้น
สำหรับปีศาจและมอนสเตอร์ของกองทัพลอร์ดปีศาจ มนุษย์นั้นคืออาหาร
นั่นทำไมมนุษย์และปีศาจอยู่ด้วยกันไม่ได้
“หนูไม่กินเลือด! หนูจะไม่กิน! ได้โปรดอย่าโยนหนูทิ้ง…” (โมโมะ)
ภาพที่โมโมะ-จังปฏิเสธมันอย่างสิ้นหวังและเกือบมีน้ำตา นั้นยากสำหรับผม
ผมไม่ได้สังเกต
สาวคนนั้กังวลและทุกข์ทรมานมากขนาดนี้
แต่มาโกโตะ-ซังไม่ได้ดูเหมือนจะถือมันเลยซักนิด
“มันโอเค ดื่มได้แล้วน่า” (มาโกโตะ)
มาโกโตะ-ซังจับโมโมะ-จังและพาเธอไปที่คอของเขา
อะ?! มาโกโตะ-ซังใช้กำลังมากกว่าที่เขาดูเหมือน?!
“ฮ่าห์! มาโกโตะ-ซามะ?! อืม…พี่จะไม่ไม่ชอบหนูแม้ว่าหนูดื่มเลือดเหรอ…?” (โมโมะ)
“พี่ไม่ถือ เธอจะทรุดถ้าเธอไม่ดื่มนะ รู้มั้ย?” (มาโกโตะ)
“ค-ค่ะ…งั้น ขออภัย” (โมโมะ)
โมโมะ-จังลังเลที่จะขึ้นบนมาโกโตะ-ซังและห่อแขนของเธอรอบคอเขา
ปากเล็กๆของเธอสัมผัสกับคอมาโกโตะ และเอาปล่อยเสียงคราง ‘คุห์!’ ในความเจ็บเล็กน้อย
โมโมะ-จังกอดตัวเขาแน่น และเสียงของการกลืนสะท้อน
เรื่องนั้นดำเนินต่อไปอีกซักพัก และโมโมะ-จัง ‘ฮ่าาห์’ ด้วยกันกับการถอนหายใจ
สีหน้าเธอดูดีขึ้น สีชมพูกลับมาที่แก้มของเธอ และเธอดูเหมือนอยู่ในความงุนงง
“มาโกโตะ-ซามะ…” (โมโมะ)
โมโมะ-จังยังอยู่ข้างบนมาโกโตะ-ซังด้วยหน้าที่เหม่อลอย
ปากของเธอย้อมเป็นสีแดงจากเลือด และเสน่ห์ที่เหมือนมนต์เห็นได้จากหน้าเด็กๆของเธอ
และจากนั้น ปากของเธอเข้าหามาโกโตะ-ซังอย่างช้าๆ และ…รอเดี๋ยว เอ๋?!
*เปชิ!*
เสียงทื่อๆถูกสร้าง
“โอ้ย!” (โมโมะ)
มาโกโตะ-ซังตีหน้าผากของโมโมะ-จังเบาๆ
โมโมะ-ขังทำหน้าดั่งจะพูด ‘อ้า!’ และหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงสด
“ห-หนู…หนูพยายามจะทำอะไร?!” (โมโมะ)
“อาา ไม่ ขอโทษ โมโมะ ชั้นเปิดใช้เสน่ห์ตลอดเวลาน่ะ” (มาโกโตะ)
““เอ๋?””
คำพูดของมาโกโตะ-ซังทำให้โมโมะ-จังและผมส่งเสียงของเราในความตกใจ
“มันต้องการในเวทมนตร์สปิริต พี่หยุดมันแล้ว ดังนั้นมันโอเค” (มาโกโตะ)
“เข้าใจแล้ว…” (โมโมะ)
“พี่ได้พักแล้ว ดังนั้นเธอพักผ่อนต่อ โมโมะ เมื่อเราพักผ่อนซักพัก เราจะเคลื่อนไหวอีกครั้ง” (มาโกโตะ)
“ค-ค่ะ… อืม มาโกโตะ-ซามะ แต่หนูเป็นแวมไพร์นะ…มันโอเคจริงๆที่จะให้หนูไปกับพี่เหรอ?” (โมโมะ)
“ใช่ ชั้นไม่ถือ” (มาโกโตะ)
ในทันใดนั้น มาโกโตะ-ซังมองผม
“ช-ชั้นโอเคกับเรื่องนั้นด้วย ถ้ามาโกโตะ-ซังโอเคกับมัน!” (อาเบล)
จริงๆแล้วผมกลัวโมโมะ-จังที่กลายเป็นแวมไพร์นิดหน่อย แต่ผมบอกมันไม่ได้
“…หนูดีใจ แม้ว่าหนูจะกลายเป็นแบบนี้…” (โมโมะ)
โมโมะ-จังหลับในไม่นานระหว่างพูดในเสียงที่จากหายไปดั่งโล่งใจ
จริงๆแล้วเธอต้องอยากพักผ่อน
แม้ว่าความสามารถทางกายภาพเธอเพิ่ม เธอยังเป็นเด็ก
โดยไม่สังเกตแม้แต่เรื่องนั้น ผม…
มาโกโตะ-ซังแปรงผมสีขาวบริสุทธิ์ของโมโมะ-จัง
เขาใจเย็นขนาดนี้ได้อย่างไร?
“อาเบล-ซัง มันโอเคที่นายจะไม่พักผ่อนเหรอ?” (มาโกโตะ)
มาโกโตะ-ซังเอาผมไปใส่ใจด้วย
“ชั้นโอเค” (อาเบล)
“อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)
ความเป็นจริงก็คือ ผมไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น
ผมคิดว่าอาจจะมีบางอย่างที่ผมช่วยได้ แต่ผมทำอะไรไม่ได้ในท้ายที่สุด…
““…””
เราเปลี่ยนเป็นเงียบ
เมื่อไม่มีอะไรจะทำ มาโกโตะ-ซังจะสร้างสิ่งมีชีวิตด้วยเวทมนตร์น้ำ
ฝูงของปลาเล็กๆที่ส่องประกาศผ่านหน้าผม
…ว้าว
ทุกรายละเอียดเล็กๆถูกสร้างด้วยความละเอียดที่ละเอียดอ่อนอย่างไม่น่าเชื่อ
เกล็ดมันส่องแสง ครีบจะวิ่งเป็นคลื่น และตาของพวกมันขยับ
แค่สมาธิมากแค่ไหนที่คนนึงต้องการ เพื่อจะทำเวทมนตร์ที่ละเอียดออกมากขนาดนี้?
ผมมองหน้าเขา
มาโกโตะ-ซังไม่ได้มองเวทมนตร์เลยซักนัด และเขามองหน้าของโมโมะ-จังเหมือนพี่ชายกับน้องสาว
ไม่ดีเลย ผมเทียบกับเขาไม่ได้เลยซักนิด
คนนี้น่าทึ่งจริงๆ
พูดจากใจแล้ว ผมคิดว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะช่วยโมโมะ-จังที่ถูกลักพาตัว
มาโกโตะ-ซังนั่นได้ทำบางอย่างที่บุ่มบ่าม
แต่เมื่อมองดูทุกอย่างตอนนี้เมื่อมันเสร็จไปแล้ว เขาช่วยชีวิตโมโมะ-จังดั่งมันธรรมชาติ และแม้แต่กำจัดคนสนิทของลอร์ดปีศาจ
ดั่งมันเป็นความหมายของคำว่าฮีโร่
มาสเตอร์ของผมบอกกับผม ‘กลายเป็นแบบนั้น’; ฮีโร่ในอุดมคติ
“มาโกโตะ-ซัง…นายน่าทึ่งจริงๆ” (อาเบล)
“อาเบล-ซัง?” (มาโกโตะ)
เมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว ผมพูดนั่นออกมาดังๆ
“ชั้นเป็นฮีโร่ที่ไร้ประโยชน์ แม้ว่าชั้นได้รับสกิลฮีโร่สายฟ้ามาจากเทพธิดาแห่งแสง-ซามะ ชั้นเชี่ยวชาญมันไม่ได้…ชั้นเป็นฮีโร่ที่อ่อนแอที่สุดภายในฮีโร่ของลาเบรินทอสที่เราจะมุ่งหน้าไป มาสเตอร์ที่คอยดูแลชั้นปกป้องชั้นจากลอร์ดปีศาจเคน…” (อาเบล)
น้ำตาไหลจากตาของผม
ผมน่าสมเพชมาก…
“ไม่มีจุดประสงค์ที่ชั้นจะรอดชีวิต…มาสเตอร์ของชั้น… ฮีโร่ไฟควรจะเป็นคนที่รอดชีวิต
เทียบกับการกระทำที่น่ายกย่องของมาโมโตะ-ซัง จุดอ่อนของผมมันน่ารังเกียจ
สิ่งเดียวที่ออกจากปากผมคือการบ่น
มาโกโตะ-ซังไม่พูดอะไร
เมื่อผมยกสายตา เขาจ้องผม
เขาผิดหวังที่ผมพูดสิ่งที่น่าสมเพช ที่ไม่เหมาะกับฮีโร่หรือ…?
ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรจากหน้าที่ตกตะลึงของเขา แต่ถ้าผมต้องอธิบายมัน มันดูเหมือนหน้าของความสงสัย
ผมอาย
“ชั้นพูดบางอย่างแปลกๆ มาโกโตะ-ซัง ชั้นขอโทษ ได้โปรดสร้างปาร์ตี้กับฮีโร่ดินโวล์ค-ซังและฮีโร่ไม้ จูเลียตต้า-ซังที่ลาเบรินทอส พูดจริงๆชั้นไม่เหมาะกับการเป็นฮีโร่ ชั้นมั่นใจว่าชั้นจะเป็นภาระ…” (อาเบล)
“อาเบล-ซัง นั่นไม่จริง” (มาโกโตะ)
มาโกโตะ-ซังต้องพยายามที่จะให้กำลังใจผม แต่มันไม่สะท้อนกับผมเลย
“มันโอเค มันเป็นไปไม่ได้อย่างสมบูรณ์ที่ชั้นจะสู้กับลอร์ดปี—” (อาเบล)
“อาเบล-ซัง ชั้นจะบอกนายในรายละเอียดของคำทำนายของชั้น” (มาโกโตะ)
มาโกโตะ-ซังตัดคำพูดผม
มันเกี่ยวกับคำทำนายของอัลเธน่า-ซามะหรือ?
เขาบอกผมเกี่ยวกับเรื่องนั้นมาก่อน ดังนั้นผมยังจำมันได้
“มันเกี่ยวกับให้ช่วยฮีโร่…ใช่มั้ย? นั่นทำไมนายเสี่ยงชีวิตนายเพื่อช่วยฮีโร่ดินโวล์ค-ซังและฮีโร่ไม้จูเลียตต้า-ซัง” (อาเบล)
“ผิด” (มาโกโตะ)
มาโกโตะส่ายหัวของเขาไปข้างๆ
ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ…?
งั้นอะไร?
“{ช่วยฮีโร่อาเบล}” (มาโกโตะ)
“เอ๋?” (อาเบล)
ผมไม่เข้าใจคำพูดของมาโกโตะ-ซัง
เขาพึ่งพูดอะไร?
“คำทำนายของอัลเธน่า-ซามะคือ ‘ช่วยฮีโร่อาเบล’ นั่นทำไมชั้นมาเพื่อช่วยอาเบล-ซัง” (มาโกโตะ)
เขามองตรงมาที่ผม และหัวของผมว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์
ขอบคุณสำหรับเงิน 75 บาท จากคุณ Teerawat
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 450/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord
