เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่241ทากัตซูกิมาโกโตะพบกับOOOO

241 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกับOOOO

 

“ชั้นคือ…อาเบล”

 

ผู้หญิงที่ดูเหมือนกับเจ้าหญิงโนเอลเลย พูดคำนี้อย่างอึดอัด

 

“เธอเป็นผู้หญิงเหรอ…อาเบล-ซัง?” (มาโกโตะ)

 

ผมพึมพำคำนี้อย่างเหม่อลอย

 

“ไม่…นั่น…” (อาเบล)

 

ทันทีที่อาเบลกำลังจะพูดบางอย่าง

 

(เธอสืบทอดเลือดของคนปีกสวรรค์) (เฮเล)

 

คนที่กระโดดเข้ามาในวงสนทนาคือมังกรขาว-ซัง

 

หรือเหมือนกับ ผมไม่เคยได้ยินนั่นมาก่อนมากกว่า

 

คนปีกสวรรค์?

 

“เมล-ซัง อะไรคือคนปีกสวรรค์?” (มาโกโตะ)

 

(นาย…นายพูดเกี่ยวกับชั้นเมื่อนายพูดว่าเมล-ซังเหรอ…? ยังไงซะ โอเค เราแพ้ ดังนั้นเรียกเราตามต้องการเลย คนปีกสวรรค์เป็นหนึ่งในเผ่าที่รับใช้พระเจ้าของดินแดนสวรรค์) (เมล)

 

“เผ่าที่รับใช้ดินแดนสวรรค์…” (มาโกโตะ)

 

เข้าใจแล้ว…นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเรื่องนั้น

 

แต่มันจริงที่ว่าฮีโร่อาเบลมาจากคนปีกสวรรค์หรือ?

 

ผมไม่เคยได้ยินมันมาก่อน และมันไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นในหนังสือภาพด้วย

 

ผมมองหน้าเธอ

 

ปีกสีขาวสวยปรากฏจากข้างหลังฮีโร่อาเบล

 

“โออ้!” (มาโกโตะ)

 

นางฟ้า

 

นางฟ้าอยู่ที่นี่

 

“มันอย่างที่มังกรขาว-ซามะพูด ชั้นมีเลือดของคนปีกสวรรค์ นั่นเกี่ยวกับ {เพศ} ของชั้นด้วย” (อาเบล)

 

เหมือนจะพูดเสริมคำพูดของอาเบล มังกรขาว-ซังพูดต่อ

 

(คนปีกสวรรค์เป็นเผ่าที่มีแค่ผู้หญิง แต่ฮีโร่-คุงก่อนหน้าเป็นมนุษย์เพศชาย พูดอีกอย่าง เธอต้องเป็นเลือดผสม) (เมล)

 

“ใช่ เมื่อชั้นเป็นชาย ชั้นเรียกตัวเองว่าฮีโร่อาเบล ชื่อนี้ถูกมอบให้ชั้นโดยพ่อมนุษย์ของชั้น แต่มีเวลาที่ไม่ธรรมดา ที่เลือดของชั้นในฐานะคนปีกสวรรค์แข็งแรงกว่า และในเวลานั้น ชั้นจะจบที่การเปลี่ยนเป็นรูปแบบผู้หญิงชื่อที่ถูกมอบโดยแม่คนปีกสวรรค์คือ {แอนนา}”

 

“แอนน่า?!” (มาโกโตะ)

 

ผมไม่รู้ว่าผมช็อกไปกี่ครั้งวันนี้

 

(ฮีโร่อาเบล…และหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนาคือ…คนคนเดียวกัน…?) (มาโกโตะ)

 

นั่นแม้แต่เป็นไปได้ด้วยเหรอ?

 

ในตำนาน ฮีโร่อาเบลและหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนาคือเพื่อนวัยเด็กและคนรักกัน

 

ในหนังสือ ภาพวาด เรื่องราวที่ถูกบอกกันในโบสถ์ นั่นเป็นที่มันถูกบอกและกระจายข่าวไป

 

แต่อาเบลเองบอกผมเรื่องนี้ตอนนี้

 

ไม่มีข้อพิสูจน์ที่ใหญ่ไปกว่านี้แล้ว

 

มันต้องเป็นความจริง

 

“มาโกโตะ-ซัง มันหายากที่นายตกใจมาก…ชั้นรู้สึกผิดที่ปิดบังมันจากนาย คนเดียวที่รู้เรื่องนี้คือพ่อแม่ที่ตายไปแล้วและอาจารย์ของชั้น” (อาเบล)

 

(คนปีกสวรรค์ควรจะอาศัยอยู่แค่ในทวีปลอยฟ้า แล้วก็ ปีศาจเกลียดคนรับใช้ของเทพเจ้าซึ่งก็คือคนปีกสวรรค์ ถ้ามันถูกค้นพบว่าเธอคือคนปีกสวรรค์ที่พื้นผิว ไม่ต้องสงสัยว่าชีวิตของเธอจะตกเป็นเป้าหมาย) (เมล)

 

“ใช่…นั่นถูกต้องที่สุด ชั้นไม่มีทางเลือกนอกจากจะซ่อนความจริงนั้น…เหมือนแม่ของชั้น…” (อาเบล)

 

อาเบลปิดตาของเขาอย่างเศร้า

 

ผมพูดระหว่างที่ฮีโร่อาเบลและเมล-ซังพูดไม่ได้

 

มันทั้งหมดเป็นข่าวใหม่สำหรับผม

 

คนปีกสวรรค์

 

เกี่ยวกับพ่อแม่ของฮีโร่อาเบล

 

แล้วก็ เกี่ยวกับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา

 

(แต่มีบางอย่างที่ชัดเจนตอนนี้) (มาโกโตะ)

 

-ฮีโร่แห่งแสงอาเบล

 

-หญิงสาวศักดิสิทธิ์แอนนา

 

-ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

 

-จอห์นนี่-ซัง

 

-มังกรศักดิ์สิทธิ์เฮเลเมอร์ค

 

{ทั้งห้าได้รวมกัน}

 

ปาร์ตี้ในตำนานทั้งหมดอยู่ที่นี่!

 

นั่นโล่งใจ…ผมทำมันแล้ว โนอาห์-ซามะ อัลเธน่า-ซามะ…

 

ระหว่างที่ผมรู้สึกซึ้งใจที่นี่ บางคนสะกิดไหล่ผม

 

“อืม…มาโกโตะ-ซัง?” (อาเบล)

 

อุ้ปส์ นั่นไม่ดีเลย ผมอยู่ในโลกของผมนั่น

 

“ชั้นเข้าใจสถานการณ์แล้วตอนนี้ งั้น เมื่อไหร่ที่เราจะไปกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ล่ะ?” (มาโกโตะ)

 

“หือห์?!” (อาเบล)

 

(หือห์?!) (เมล)

 

ฮีโร่อาเบลและมังกรขาว-ซังเปิดปากกว้างกับคำพูดของผม

 

แม้แต่มังกรก็ทำหน้าแบบนั้นได้ หือห์

 

“นายพูดอะไรกระทันหันน่ะ มาโกโตะ-ซัง?!” (อาเบล)

 

(นายบ้าไปแล้วเหรอ?!) (เมล)

 

พวกเธอทำเหมือนกับผมเป็นคนบ้า

 

ไม่ดีเลย ผมตื่นเต้นเกินไปที่นี่

 

ไม่ว่าปาร์ตี้ในตำนานจะรวมกันแล้วการไปหาเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่กระทันหันจะไม่ใช่การเรียงลำดับที่ถูกต้อง

 

“ใช่ ก่อนอื่นต้องเป็นลอร์ดปีศาจไบฟรอน” (มาโกโตะ)

 

“ไม่ อืม…พูดมันเหมือนกับนั่นง่ายน่ะ…” (อาเบล)

 

(นาย…ราชาอมตะเป็นหนึ่งในคนชั้นสูงแม้ว่าภายในหมู่ลอร์ดปีศาจทั้ง 9 นะ รู้มั้ย…?) (เมล)

 

ข้อเสนอที่จะกำจัดลอร์ดปีศาจก่อน แค่ทำให้พวกเธอทั้งสองคนทำหน้าตาสงสัย

 

ทำไมล่ะ?

 

“…ฮึนน มันเสียงดัง…” (โมโมะ)

 

โมโมะตื่นขึ้นจากเสียงของอาเบลและเมล-ซัง

 

เธอคลานออกจากเตียง

 

“มาสเตอร์~ ฮีโร่อาเบลตื่อ—ผู้หญิงคนนี้ใครน่ะ?!” (โมโมะ)

 

“อ้า โมโมะ-จัง ชั้นคือ…” (อาเบล)

 

“โมโมะ-จัง?! คนนี้ทำตัวสนิทสนมเกินไปแม้ว่าจะเจอกันครั้งแรก

 

“ไม่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกทะ—” (อาเบล)

 

(พูดถึงแล้ว ผู้ใช้สปิริต-โดโนะ ชั้นไม่รู้แม้แต่ชื่อของนาย ได้โปรดบอกชั้นจะได้มั้ย?) (เมล)

 

มันหนวกหูในทีเดียว

 

และจากนั้น ผมสังเกตหลังจากที่เมล-ซังพูด มันจริงที่ว่าเราไม่ได้แนะนำตัวอย่างถูกต้อง

 

ผมทำให้โมโมะที่สับสนใจเย็น และอธิบายเกี่ยวกับการที่มังกรขาว-ซังจะช่วยเหลือเรา และตัวของอาเบล

 

และพวกเราแต่ละคนแนะนำตัวเอง

 

◇◇

 

(ฟุมุ…ผู้ใช้สปิริต มาโกโตะ ฮีโร่อาเบล และสาวลูกครึ่งแวมไพร์โมโมะ หือห์ รอคอยที่จะได้ทำงานร่วมกันกับนายนะ) (เมล)

 

เมล-ซังมองลงมาที่เรา

 

ผมพูดแบบนั้น แต่มันแค่ตัวเธอใหญ่มากจนเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมองลงมาหาเรา

 

“รอคอยนะ มังกรขาว-ซามะ…” (อาเบล)

 

“…ร-รอคอยที่จะได้ทำงายร่วมกันเธอ เฮเลเมอร์ค-ซามะ” (โมโมะ)

 

ฮีโร่อาเบลและโมโมะดูเหมือนจะยังเก็บตัวกับเมล-ซัง

 

โอ้ ใช่ พูดถึงสหาย มีสาวคนสำคัญอีกคนหนึ่ง

 

“เดีย” (มาโกโตะ)

 

“ค่ะ ราชาของเรา” (เดีย)

 

เดียปรากฏขึ้นด้วยการหมุนวนอย่างสง่างามจากที่ไหนก็ไม่รู้

 

“ขอบคุณที่เฝ้าระวัง ต้องขอบคุณเธอ เราได้พักอย่างดี” (มาโกโตะ)

 

“มันเป็นเกียรติกับชั้นที่ได้ช่วยเหลือ” (เดีย)

 

“เมล-ซังได้กลายเป็นสหายของเรา ดังนั้นได้โปรดแนะนำตัวของเธอ” (มาโกโตะ)

 

“ค่ะ…” (เดีย)

 

รอบยิ้มของเดียที่มาทางผม ทำการพลิก 180 องศาอย่างสมบูรณ์และเปลี่ยนไปเป็นหน้าที่ไม่สนใจอย่างสมบูรณ์

 

เมลเห็นเดียและประหม่า

 

“อืม…รู้สึกเป็นเกียรติซะที่ได้รับใช้ราชาของเรา…?” (เดีย)

 

“เฮ้ย” (มาโกโตะ)

 

ผมจับไหล่ของเดีย และดึงเธอมาหาผม

 

“ร-ราชาของเรา?” (เดีย)

 

“เดีย-คุง? เมล-ซังช่วยเราด้วยเจตนาดี เคารพหน่อย” (มาโกโตะ)

 

“ค-ค่ะ…ขออภัย…” (เดีย)

 

“ขอโทษเมล-ซัง สำหรับความหยาบคายของเดีย” (มาโกโตะ)

 

(อ-อุมุ ชั้นไม่ถือ แล้วก็ มันไม่ใช่ด้วยเจตนาดี ชั้นถูกข่ม—) (เมล)

 

ช่างโล่งใจ!

 

อย่างที่คาดกับมังกรในตำนาน-ซามะ

 

ช่างมีหัวใจที่ยอมรับ

 

“มาทำมันอีกครั้งเถอะ มังกรขาว ชั้นคือสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ อันไดน์ ที่ถูกมอบเกียรติให้ชื่อเดียโดยราชาของเรา ยินดีที่ได้รู้จัก” (เดีย)

 

เดียสุภาพครั้งนี้

 

(ชั้นเป็นมังกรโบราณ เฮเลเมอร์ค พูดถึงแล้ว ศาสตร์ของการมอบชื่อให้อันไดน์นั่น เวทมนตร์ของเทพเจ้าไททัน—) (เมล)

 

“เดีย!” (มาโกโตะ)

 

ผมสังเกตว่ามังกรขาว-ซังกำลังจะพูดบางอย่าง ดังนั้นผมรีบสั่งสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่

 

ชั้นที่ลึกที่สุดถูกปกคลุมไปด้วยหมอกในทันที

 

มันไม่ใช่หมอกทั่วไป มันเป็นหมอกที่มีมานาของสปิริตอยู่ข้างใน

 

ผมใช้เวทมนตร์กับสิ่งนี้ได้

 

“ฮฮฮฮิ้!”

 

ผมได้ยินการกรีดร้องของมังกรโบราณ

 

นั่นคือมังกรแดง-คุง?

 

(ม-มีอะไรเหรอ มาโกโตะ?) (เมล)

 

มังกรขาวส่งเสียงในความตกใจ

 

“XXXX, XXXXXXXX (เมล-ซัง เธอพูดภาษาสปิริตได้มั้ย?)” (มาโกโตะ)

 

“XXX (ได้)” (เมล)

 

นั่นโล่งใจ

 

อย่างที่คาดกับมังกรโบราณที่มีอายุมามากกว่า 10,000 ปี

 

เธอรู้ทุกอย่าง

 

“XXXXXXXX, XXXXXXXXX? (มันเป็นความลับที่ว่าชั้นเป็นสาวกของเทพเจ้าไททันเก่าแก่ เธอพูดให้ตรงกับเรื่องของชั้นได้มั้ย?)” (มาโกโตะ)

 

“XXXXXXX (ร-รับทราบ)” (เมล)

 

ฟฟฟฟู่ นั่นเกือบไป นั่นเกือบไป

 

ผมลืมบอกเธอว่าอย่าพูดอะไรทั้งนั้น

 

“มาโกโตะ-ซัง?” (อาเบล)

 

“มาสเตอร์ มีอะไรเหรอ?” (โมโมะ)

 

อาเบลและโมโมะทำสีหน้าสงสัย

 

“ไม่ มันไม่มีอะไร ไม่ต้องกังวลเกี่ยบกับมัน อาเบล-ซัง โมโมะ” (มาโกโตะ)

 

ผมพยายามจะให้ดูใจเย็นด้วยโล่งจิต

 

ฮีโร่อาเบลก้าวมาข้างหน้าและจับมือผม

 

“อืม…มาโกโตะ-ซัง…” (อาเบล)

 

“ม-มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ธ-เธอสงสัยในตัวผม?

 

เธอพบว่าผมติดตามเทพเจ้าเดียวกันกับลอร์ดปีศาจเคนหรือ?

 

ไม่ มันควรจะโอเค

 

ไม่มีข้อพิสูจน์

 

มันไม่ได้ถูกเขียนแม้แต่ในโซลบุคของผม

 

“อืม…ได้โปรดเรียกชั้นว่าแอนนาเมื่อชั้นอยู่ในรูปนี้ได้มั้ย?”

 

เธอพูดเรื่องนี้ระหว่างที่อยู่ไม่สุข

 

ความตึงเครียดหายไป

 

(อะไร…งั้นมันก็เรื่องนั้น) (มาโกโตะ)

 

นั่นโล่งใจ

 

งั้นมันไม่ใช่ว่าความเชื่อของผมถูกค้นพบ

 

“งั้น แอนนา-ซัง ชั้นรอคอยที่จะได้ทำงานร่วมกับเธอนะ” (มาโกโตะ)

 

“…ค-ค่ะ” (แอนนา)

 

ผมจับมือกับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา

 

ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอยิ้มด้วยแก้มที่แดงเล็กน้อย

 

เธอยังไม่ฟื้นหรือ?

 

“มาสเตอร์~” (โมโมะ)

 

“มีอะไร โมโมะ?” (มาโกโตะ)

 

“ไม่มีอะไร~” (โมโมะ)

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพองแก้มของเธอ

 

เธอหิวหรือ?

 

ผมจะให้เธอดื่มเลือดผมภายหลัง

 

“งั้นตอนนี้ กลับไปที่ชั้นกลางกันเถอะ เมล-ซัง มันโอเคที่จะมาที่นี่อีกครั้ง เมื่อเราต้องการความช่วยเหลือจากเธอมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

เมื่อผมพูดอย่างนี้ มังกรขาวเอียงหัวของเธออย่างสงสัย

 

(ชั้นจะไปด้วยกันกับนาย นั่นจะสะดวกมากกว่า ใช่มั้ย?) (เมล)

 

“เอ๋? นั่นโอเคเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

แน่นอนว่านั่นจะดีกว่า

 

แต่นั่นโอเคหรือ?

 

เมล-ซังดูเหมือนจะเป็นผู้นำมังกรโบราณที่นี่

 

“มังกรแม่! ไปด้วยกันกับมนุษย์มันแค่…!”

 

“ถ้าเป็นอย่างนั้น ชั้นก็จะไปด้วยกันกับนาย!”

 

“เราควรทำยังไงดี?!”

 

มังกรโบราณเริ่มส่งเสียง

 

(ชั้นแค่อยากจะเยี่ยมเยียนโลกพื้นผิวหลังจากซักพัก พวกเจ้าทั้งหมดอยู่ที่นี่ ชั้นที่ลึกที่สุดของลาเบรินทอสปลอดภัย ถ้าเจ้าอยากจะมาด้วย บอกมาโกโตะ แค่นั่น…แต่ชั้นคิดว่าเจ้าจะเป็นภาระ เมื่อเห็นว่าเจ้าแม้แต่จะกันเวทมนตร์ของอันไดน์จากก่อนหน้ายังไม่ได้นะ) (เมล)

 

“““……”””

 

มังกรโบราณทั้งหมดเงียบทันที

 

แอนนาดูเหมือนจะพบว่ามันยากที่จะพูดอะไร

 

เพราะทั้งหมดเธอโดนน็อคจากมัน

 

มังกรขาว-ซัง ชี้สายตามาทางนี้อย่างจริงจัง

 

(ขอชั้นถามอย่างเดียว มาโกโตะ วัตถุประสงค์ของนายคือเพื่อกำจัดเทพเจ้าของเหล่าปีศาจ อิบลีส นั่นถูกต้องมั้ย?” (เมล)

 

“ใช่ เธอพูดถูกต้อง” (มาโกโตะ)

 

มังกรโบราณ แอนนา และแม้แต่โมโมะสั่นกับเรื่องนี้

 

งั้นในยุคนี้ มันไม่ได้ถูกเรียกว่าเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ หือห์

 

มันทำให้ผมสับสนจริงๆ เมื่อมันมีความต่างที่นั่นที่นี่ในประวัติศาสตร์

 

แต่วัตถุประสงค์ของผมไม่เปลี่ยนไป

 

กำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อิบลีสด้วยกันกับฮีโร่แห่งแสง อาเบล

 

(กำจัดหนึ่งคนที่สูงที่สุดเหนือลอร์ดปีศาจ…หือห์ ปรกติชั้นจะแค่รับมันเป็นคำพูดของคนบ้า แต่…) (เมล)

 

“ไม่มีทางที่นั่นจะเป็นไปได้! แม้แต่ราชามังกร แอสทารอธ-ซามะยังเทียบมันไม่ได้เลย!”

 

“ไม่มีทางที่มนุษยจะกำจัดเทพเจ้าปีศาจ!”

 

“มนุษย์ที่โง่เง่าที่ไม่รู้จักความน่ากลัวของอิบลีส…”

 

ดูเหมือนมังกรโบราณไม่เชื่อที่เราจะไปกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่

 

“เราทำได้” (มาโกโตะ)

 

เมื่อผมพูดอย่างนี้ระหว่างที่มองตรงไปที่ตาของพวกเขา มังกรโบราณเงียบ

 

ยังไงซะ มันช่วยไม่ได้ที่พวกเขาคิดแบบนี้ในยุคนี้

 

แต่ในฐานะบางคนที่มาจากอนาคต การกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อิบลีสเป็นความจริง

 

ไม่มีความจำเป็นต้องกังวล

 

นั่นเพราะสมาชิกในตำนานทั้งหมดโอเค

 

ตอนนี้ที่เหลือคือให้สิ่งต่างๆเหมือนกันกับประวัติศาสตร์

 

มัน {ไปได้ดี} จนถึงตอนนี้

 

“กิ้งก่า…มันดูเหมือนนายยังไม่เข้าใจพลังของราชาของเรา” (เดีย)

 

“““……”””

 

เดียห่อแขนรอบไหล่ผมและควบคุมมานา

 

อากาศหนักขึ้นในชั้นที่ลึกที่สุด

 

เฮ้ย หยุดละเมิดพวกเขาด้วยพลังทันทีสิ เดีย-คุง

 

(ได้โปรดอย่ารังแกครอบครัวมังกรของชั้นมาก) (เมล)

 

“หยุดมัน เดีย” (มาโกโตะ)

 

“…ค่ะ” (เดีย)

 

เดียทำให้มานาของเธอสงบทันทีหลังจากที่มังกรขาว-ซังและผมพูด

 

“งั้น มันดูเหมือนคนเดียวที่จะมากับเราคือเมล-ซัง แต่ค่อนข้างมีระยะทางระหว่างที่นี่กับชั้นกลาง มีทางลัดหรืออะไรบางอย่างมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

ผมพูดอย่างนี้ขณะที่ผมนึกถึงการเดินทางไกลในดันเจี้ยน

 

(อย่ากังวล ชั้นพาพวกนายไปที่ที่นายต้องการได้ด้วยเทเลพอร์ต) (เมล)

 

โออ้! เธอทำบางอย่างแบบนั้นได้?

 

ได้เลย!

 

ผมหันหาแอนนาและโมโมะ…และจากนั้นสังเกต

 

“แอนนา-ซัง มันโอเคที่เธอจะอยู่ในรูปนั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“…ถ้าเป็นไปได้ ชั้นอยากจะกลับไปรูปมนุษย์ แต่มันไม่ได้ดูเหมือนว่าชั้นยังอยู่ในรูปแบบที่สมบูรณ์แบบ” (แอนนา)

 

แอนนา-ซังทำสีหน้ามีปัญหา

 

มังกรขาวโยนเส้นช่วยเหลือเข้ามา

 

(ถ้าเธอดื่มจากน้ำพุแห่งชีวิตนั้น เธอจะสามารถฟื้นได้) (เมล)

 

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

 

น้ำพุข้างมังกรขาว แน่นอนว่ามันเอ่อล้นไปด้วยมานาที่ทรงพลัง

 

แอนนาเข้าหาน้ำพุ และดื่มน้ำจากที่นั่น

 

และจากนั้น แสงปกคลุมตัวของแอนนา

 

“อะะ! ตัวของชั้นฟื้นฟู…” (แอนนา)

 

แอนนาหันไป และผมบอกได้ว่าความเหนื่อยที่เห็นได้ในเธอได้หายไป

 

และจากนั้น รูปผู้หญิงของแอนนากลับไปที่รูปชายของอาเบล

 

ดูเหมือนน้ำของน้ำพุแห่งชีวิตมีผลเหมือนยารักษา

 

ผมเข้าหาน้ำพุ ตักน้ำ และดื่มมัน

 

ทันทีต่อมา ตัวผมรู้สึกร้อน

 

ทั้งตัวของผมเอ่อล้นไปด้วยมานา

 

ว-ว้าว…

 

เป็นไปได้มั้ยว่าน้ำของน้ำพุนี้ อยู่ระดับเดียวกันกับอีลิกเซอร์?

 

“อะะ! หนูก็อยากจะดื่มมันด้วย!” (โมโมะ)

 

โมโมะวิ่งมาที่นี่

 

เธอเข้าหาน้ำพุแห่งชีวิต

 

หืม?

 

ผมมีความรู้สึกที่ไม่ดีที่อธิบายมันยาก

 

ในทันทีนั้น ตัวหนังสือปรากฏขึ้นตรงหน้าผม

 

[{มันโอเคสำหรับโมโมะที่จะดื่มจากน้ำพุแห่งชีวิต?}]

 

ใช่

 

ไม่

 

นี่มัน…?!

 

“โมโมะ หยุด!” (มาโกโตะ)

 

(เดี๋ยว! แวมไพร์น้อย!) (เมล)

 

“เฮ๋?” (โมโมะ)

 

มังกรขาว-ซังและผมตะโกนออกไปในเวลาเดียวกัน

 

โมโมะหยุดอยู่กับที่

 

“อย่าดื่มนั่น!” (มาโกโตะ)

 

(น้ำของน้ำพุแห่งชีวิตเป็นพิษถึงตายสำหรับอันเดด เธอจะพินาศ) (เมล)

 

“ฮ-ฮฮฮฮฮิ้!” (โมโมะ)

 

โมโมะรีบกลับมาเกาะผม

 

น-นั่นอันตราย

 

ใช่…ยารักษาไม่ดีสำหรับอันเดด

 

“นี่ โมโมะ ดื่มเลือดของชั้น” (มาโกโตะ)

 

“ค-ค่ะ…” (โมโมะ)

 

ผมเสนอแขนให้โมโมะและมอบเลือดของผมให้เธอนิดหน่อย

 

ผมถอนหายใจครั้งใหญ่

 

มีหลายสิ่งเกิดขึ้นในวันนี้ มันเหนื่อย

 

ผมอยากจะใช้เวลา แล้วพัก

 

แล้วก็ ผมขาดเลือดด้วย ดังนั้นผมอยากกินเนื้อ

 

“งั้น กลับไปที่ชั้นกลางของลาเบรินทอสเถอะ” (มาโกโตะ)

 

“อ้า แต่มาโกโตะ-ซัง…” (อาเบล)

 

“ได้โปรด มังกรขาว-ซัง” (มาโกโตะ)

 

(อุมุ ปล่อยมันให้ชั้น) (เมล)

 

พูดคำนี้ วงกลมเวทมนตร์ปรากฏอยู่รอบเราและมังกรขาว-ซัง

 

“มังกรแม่-ซามะ!”

 

“ดูแลตัวเองนะ!”

 

มังกรโบราณได้โบกมือของพวกมันดังไม่เต็มใจที่จะแยกกัน

 

การได้เห็นมังกรโบกมือ เหมือนไม่ใช่เรื่องจริง

 

(ชั้นจะไม่อยู่ซักพัก พวกเจ้าทั้งหมด) (เมล)

 

มังกรขาว-ซังพูดเรื่องนี้อย่างหนักแน่น

 

และจากนั้น เราถูกห่อหุ้มไปด้วยแสง

 

◇◇

 

ทิวทัศน์เปลี่ยนไป

 

สิ่งแรกที่ผมสังเกตคือเสียงของน้ำตก

 

“อะ!”

 

“คย้า!”

 

“โว้”

 

ฮีโร่อาเบลและโมโมะยืนบนน้ำไม่ได้ ดังนั้นผมจับมือของพวกเขาทั้งสองและใช้เดินบนผิวน้ำ

 

เมื่อผมมองไปรอบๆ ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นทะเลสาบใต้ดินของชั้นกลาง

 

โออ้ เทเลพอร์ตสะดวกจังเลย

 

งั้นตอนนี้ ผมควรกลับไปและคุยกับโวล์ค-ซังและจูเลียตต้า-ซัง…

 

เสียงกรีดร้องของบางคนสะท้อน ตัดผมออกจากความคิดของผม

 

“มังกรโบราณ!!”

 

“ม-ไม่ใช่ว่านั่นมันลอร์ดของลาเบรินทอสเหรอ?!”

 

“ว-วิ่งหนีไปปปปปป!!!”

 

“ช่วยด้วยยยย!!”

 

ชาวบ้านที่ต้องได้ทำหน้าที่เป็นคนเฝ้าระวัง วิ่งหนีดั่งแมงมุมที่กระจายตัว

 

(เฮ้ มาโกโตะ นี่โอเคมั้ย?) (เมล)

 

เมล-ซังมองผมด้วยหน้าตาที่มีปัญหา

 

……เวร

 

 

 

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord