เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่249ความต้องการของทากัตซูกิมาโกโตะ

249 ความต้องการของ ทากัตซูกิ มาโกโตะ

“ผมไปเจอโนอาห์-ซามะได้มั้ย…?” (มาโกโตะ)

คำเหล่านั้นออกมาจากปากผมอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ความเหงานี้ที่ผมรู้สึกมาตลอดเวลาตั้งแต่มาที่อดีต

ถ้าผมแค่ได้ชำเลืองมองโนอาห์-ซามะ…

“ว่าแล้ว…” (ไอรา)

ไอรา-ซามะมองดูผมเหมือนสมเพชผม

ผมบอกไม่ได้ว่าคำขอนี้ยากที่จะได้มั้ย

เท่าที่ผมเห็นจากเออร์-ซามะ เธอดูเหมือนสามารถจะเข้าออกที่ของโนอาห์-ซามะได้อย่างง่ายดาย

“…ทากัตซูกิ มาโกโตะ เกี่ยวกับคำขอของนาย…” (ไอรา)

ไอรา-ซามะกอดอกและทำสีหน้าที่ซับซ้อน

มันจะเป็นอย่างไร…?

ผมรู้สึกถึงหัวใจผมเต้นเร็วขึ้นได้ ขณะที่ผมรอคำตอบของไอรา-ซามะ

“…โนอาห์ของยุคนี้…{น่ากลัว}” (ไอรา)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

คำตอบที่คาดไม่ถึงได้ตอบกลับมา

โนอาห์-ซามะที่ใจดีนั้น…น่ากลัวหรือ?

“ไม่ เธอแค่ใจดีกับนายเพราะนายเป็นผู้ศรัทธาของเธอ… โนอาห์ของอานาคตได้มีขวากหนามน้อยลงถึงจุดที่ไม่น่าเชื่อ และเออร์-โอเน่ซามะ ไปอยู่ที่นั่นอย่างเมินเฉย แต่…ยกเว้นว่าชั้นจะมีธุระที่นั้น แน่นอนว่าชั้นไม่อยากไปวิหารทะเลลึก…แต่ชั้นต้องไปไม่ว่ายังไงแม้ชั้นจะไม่อยากไปเวลาก่อนหน้านะ” (ไอรา)

“อ้า ตอนนี้เมื่อท่านพูดถึงมัน ท่านไม่ได้สนิทกับโนอาห์-ซามะ ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมคิดว่าผมได้ยินบางอย่างแบบนั้นมาจากเออร์-ซามะ

เมื่อผมพูดอย่างนั้น ไอรา-ซามะทำสีหน้าที่อธิบายยาก

“นายพูดมันใส่หน้าชั้นตรงๆจริงๆ… นั่นใช่แล้ว ชั้นเป็นลูกคนเล็กที่สุดของโอลิมเปีย และทุกคนจะเอาใจชั้น แต่เมื่อโนอาห์อยู่ พวกเค้าทั้งหมดจะไปหาเธอ… แม้ว่าเธอมีหน้ากากสำหรับคนภายนอกดีเท่านั้น แต่ข้างในเธอแย่ที่สุดเลย…” (ไอรา)

“อืม~…ไอรา-ซามะ?” (มาโกโตะ)

ผมหยุดเทพธิดา-ซามะที่พึมพำเรื่องที่มืดมน

“…ชั้นพูดกับตัวเองที่นี่น่ะ ลืมเกี่ยวกับมันซะ” (ไอรา)

“โอเค….” (มาโกโตะ)

“ยังไงซะ นายพูดได้ว่าเราไม่สนิทกัน แต่ความเป็นพระเจ้าของโนอาห์และชั้นต่างกันอย่างสิ้นเชิง โนอาห์อยู่ในระดับเดียวกันกับอัลเธน่า-โอเน่ซามะ ดังนั้น ชั้นจะเทียบกับเธอไม่ได้เลย” (ไอรา)

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

มันไม่คลิกกับผม แต่เธอพูดว่าโนอาห์-ซามะแข็งแกร่งกว่าเหรอ?

“นั่นใช่แล้ว ในยุคนี้ โนอาห์อยู่กับฝั่งเทพเจ้ามาร ดังนั้น ถ้าชั้นติดต่อกับเธออย่างไม่คิด มันอาจจะกลับกันกลายเป็นเธอส่งลอร์ดปีศาจเคนมา และกวาดล้างพวกเราทั้งหมด” (ไอรา)

“…ผมจะไม่ชอบเรื่องนั้น” (มาโกโตะ)

“ถ้านายอยากจะคุยกับโนอหา์ นายต้องพาลอร์ดปีศาจเคนมาเป็นมิตรของนาย แต่…ฮีโร่อาเบลจะไม่อนุญาตเรื่องนั้น…” (ไอรา)

“ทุกทางถูกปิด…” (มาโกโตะ)

งั้นผมคิดต่อกับโนอาห์ไม่ได้ง่ายๆ หือห์…

ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะไปที่วิหารทะเลลึกตรงๆถ้างั้น?

มันทีที่ไหล่ผมตก…

{ไอรา-ซามะเข้าหาผมและลูบแก้มของผมอย่างอ่อนโยน}

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ…ถ้านายปรารถนา ชั้นมอบชื่อของฮีโร่ของเทพธิดาแห่งโชคชะตาให้มั้ย? ไม่ใช่แค่นั้น ชั้นจะใส่ใจและวิญญานทั้งหมดเพื่อสนับสนุนนายในฐานะสาวกของชั้น” (ไอรา)

“อ-ไอรา-ซามะ…?” (มาโกโตะ)

ผมลนจากการเปลี่ยนน้ำเสียงของเธอกระทันหัน และพยายามจะถอยหลังไป

แต่มือของเทพธิดาห่อรอบเอวผม และท่านดึงผมเข้าไปหาท่าน

ลมหายใจที่อุ่นของท่านโดนกับหูของผม

“มันต้องเหงาแน่ๆในยุคนี้ ใช่มั้ย? ชั้น -เทพธิดาแห่งโชคชะตา- เป็นเพียงคนเดียวที่เข้าใจนายนะ รู้มั้ย?” (ไอรา)

“นั่น…” (มาโกโตะ)

นั่นอาจจะจริง

ผมเป็นสิ่งมีชิวิตต่างถิ่นในยุคนี้

พวกผิดปรกติที่มาจากโลกที่สงบสุข

ตั้งแต่ทีแรก ความรู้สึกถึงมูลค่าของเราต่างกัน

แม้ว่าเมื่อผมพูดว่าเราควรจะกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ คนส่วนใหญ่จะไม่คิดว่าผมจริงจัง

นั่นทำไมผมรู้สึกอยู่คนเดียวตลอด

“นายทำได้ดีด้วยตัวนายเอง แต่ไม่ใช่ว่านายไปถึงขีดจำกัดแล้วเหรอ? นายไม่คิดว่ามันจะดีกว่าที่จะพึ่งบางคนเหรอ?” (ไอรา)

“…นั่น…” (มาโกโตะ)

จนถึงตอนนี้ ผมมีโนอาห์-ซามะ ลูซี่ ซา-ซัง…

สหายที่จะช่วยผม และเพื่อนที่จะสนับสนุนผม…

การได้มาในอดีต…ผมรู้สึกเหงานิดหน่อย

“เฮ้ ทากัตซูกิ มาโกโตะ…นายมา {เปลี่ยน} จากโนอาห์มาเป็นชั้นมั้ย?” (ไอรา)

คำพูดเหล่านั้นฟังดูเหมือนน้ำผึ้งหวานๆ

“น-นายต้องไม่นะ! ราชาของเรา!!” (เดีย)

เสียงที่ลนดังสะท้อน

ผู้บุกรุกกระทันหันคือเดีย

“โอ้ชั้น สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ อันไดน์ เธออยู่ที่นี่เหรอ?” (ไอรา)

“ป-ไปไกลๆนะ เทพธิดา! ร-ราชาของเรา…ไม่มีทางที่เค้าจะทิ้งชั้น—” (เดีย)

“ชั้นจะไม่ทำ ไอรา-ซามะเพียงแต่แหย่ชั้น” (มาโกโตะ)

เมื่อผมพูดอย่างนี้ ไอรา-ซามะปล่อยมือของเธอที่ห่อรอบเอวของผม และถอยออกไปจากผม

“ให้ตายสิ ชั้นตรงนี้ทำขนาดว่าล่อนาย…อย่างน้อยลนนิดหน่อยสิ” (ไอรา)

“น่าเศร้าสำหรับท่าน โนอาห์-ซามะเป็นคนเดียวเท่านั้น” (มาโกโตะ)

“…คุห์! เทพธิดานั่น!” (ไอรา)

งั้นเธอก็ล้อเล่นจริงๆ

แม้อย่างนั้น เดีย ที่ปรกติแล้วจะมีท่าทางที่หยิ่ง วานอนสอนง่ายตรงหน้าไอรา-ซานะ

ไอรา-ซามะต้องอ่านใจผม ท่านพูด

“ต้องเป็นความทรงจำของสงครามดินแดนสวรรค์ สปิริตรับมือกับเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้” (ไอรา)

“เข้าใจแล้ว~” (มาโกโตะ)

“ม-มันไม่ใช่ว่าชั้นกลัวนะ! นายต้องไม่ฟังคำสบประมาทของเทพธิดาคนนี้ ราชาของเรา!” (เดีย)

พูดคำนี้ เดียหายไป

มันดูเหมือนเธอรับมือกับไอรา-ซามะไม่ได้

“ได้โปรดอย่ารังแกเดียมากเกินไป โอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)

“ชั้นรู้ ยังไงซะ มันจะราบรื่นมากกว่าถ้านายเปลี่ยนศาสนามาเป็นของชั้น แต่ใส่นี่แทนละกัน” (ไอรา)

พูดคำนี้ เธอมอบสร้อยที่ดูเหมือนจะสร้างจากบางอย่างที่ดูเหมือนเงิน

ตอนนี้เมื่อผมมาดูมันใกล้ๆ มันเหมือนนาฬิกา…เดี๋ยว มัน《คือ》นาฬิกา

“นี่มันอะไร? เป็นไปได้มั้ยว่าผมหยุดเวลาได้ถ้าผมใส่น—” (มาโกโตะ)

“ขอโทษที่ต้องบอกนาย แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น มันเป็นอุปกรณ์สื่อสารกับชั้น” (ไอรา)

“อุปกรณ์สื่อสาร?” (มาโกโตะ)

ผมเอียงหัวของผมวินาทีหนึ่งกับคำพูดเหล่านั้น ที่ไม่เหมาะกับอิเซไก

อุปกรณ์สื่อสาร…หือห์

พูดอีกอย่าง…

“ผมคุยกับท่านตอนไหนก็ได้ด้วยนี่เหรอ?” (มาโกโตะ)

นั่นใช่แล้ว ชั้นไปด้วยกันกับนายไม่ได้ ดังนั้นถ้ามีปัญหาอะไร ติดต่อกับชั้นด้วยสิ่งนี้” (ไอรา)

“โอออ้!” (มาโกโตะ)

นั่นทำให้มั่นใจ

เพราะทั้งหมดมันเป็นการสนับสนุนจากเทพธิดาแห่งโชคชะตา ที่มองเห็นอนาคต

“ผมรอคอยที่จะได้ทำงานร่วมกับท่านจากตอนนี้ไป” (มาโกโตะ)

“ใช่ เหมือนกัน ทากัตซูกิมาโกโตะ มันได้เวลาที่จะกลับไปหาสหายของนายแล้ว” (ไอรา)

“โอเค” (มาโกโตะ)

ไอรา-ซามะและผมกลับไปที่ห้องโถงบูชาที่ปราญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะอยู่

◇◇

“มาสเตอร์! ดูสิ!” (โมโมะ)

“…โออ้” (มาโกโตะ)

โมโมะเตาะแตะมาทางนี้พร้อมกับผ้าคลุมเชยๆ และอุปกรณ์เวทมนตร์ที่ส่งเสียง

“ไม่ใช่ว่ามันยากที่จะเดินข้างในเหรอ?” (มาโกโตะ)

“อย่างนั้นเหรอ…?” (โมโมะ)

โมโมะที่ดูสลดใจน่ารัก ดังนั้นผมขยี้ผมของเธอ

“มาโกโตะ-ซัง คุยเสร็จแล้วเหรอ?” (อาเบล)

“นั่นมันนานนะ ผู้ใช้สปิริต-คุง” (เมล)

ฮีโร่อาเบลและมังกรขาว-ซังมาทางนี้ด้วย

พวกเขาได้พร้อมอุปกรณ์อย่างดี

“ชั้นคุยเสร็จแล้ว อาเบล-ซัง นายเจอดาบศักดิ์สิทธิ์ดีๆมั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมถามสถานการณ์ของวัตถุประสงค์ของเรา ที่จะเอาดาบมา

แต่ฮีโร่อาเบลพบว่ามันยากที่จะพูด

เอ๋?

มันดูเหมือนมีอาวุธเวทมนตร์ที่หลายหลายภายในสิ่งที่ไอรา-ซามะเตรียมมา

“ผู้ใช้สปิริต-คุง อาวุธเวทมนตร์ที่นี่เหนือสุดของเหนือสุด แต่ไม่มีดาบศักดิ์สิทธิ์” (เมล)

“ชั้นได้เอาดาบเวทมนตร์ที่ทำมาจากมิธริลมา มันดีกว่าอาวุธที่ชั้นมีมาก แต่อย่างที่มังกรขาว-ซามะพูด มันไม่ใช่ดาบศักดิ์สิทธิ์” (อาเบล)

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

ผมมองดูดาบของฮีโร่อาเบล

แต่ในตาของผม สิ่งนั้นดูเหมือนดาบเวทมนตร์ที่แข็งแกร่งนะ…มันเห็นได้ชัดว่ามันขาดไปสำหรับฮีโร่

เข้าใจแล้ว นี่มีปัญหา

“เราควรจะทำยังไงดี?” (มาโกโตะ)

“ฮึ่ม ปล่อยมันให้ชั้น” (ไอรา)

ออราเคิลเอสเธอร์ -ที่มีไอรา-ซามะอยู่ข้างใน- ดันหน้าอกของเธอออกมาด้วยความมั่นใจ

“มุ่งหน้าไปที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์แอสเครอัส ที่ยอดของภูเขาแอสเครอัสสูงกว่าเมฆสีดำสนิธ; ที่นั่นที่ใกล้กับสวรรค์ มีวิหารแห่งแสงอยู่ ในที่นั้น นายจะได้ยินเสียงของอัลเธน่า-โอเน่—อัลเธน่า-ซามะ ถ้านายทำอย่างนั้น นายจะสามารถได้การสนับสนุนที่จะปราบลอร์ดปีศาจ” (ไอรา)

เธอพูดอย่างเคร่งขรึม

ฮีโร่อาเบล มังกรขาว-ซัง และปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะได้ฟังมันอย่างจริงจัง

แต่ผมกังวลนิดหน่อยที่นี่

ท่านกำลังจะพูดว่า โอเน่-ซามะที่นั่น ไม่ใช่เหรอ?

(…ไอรา-ซามะ นิสัยจริงๆของท่านเล็ดออกมาแล้ว) (มาโกโตะ)

ผมมองดูไอรา-ซามะด้วยการหรี่ตา

(เมินมัน) (ไอรา)

แววตาที่ท่านจ้องมองมาที่ผม

นี่มันจะโอเคจริงๆเหรอ?

เชื่อในคำพูดของเทพธิดาสมองลม…

ผมถอนหายใจเบาๆ

ยังไงซะ แม้ว่าด้วยเรื่องนั้น…นี้มันง่ายกว่าเวลาที่ผมอยู่คนเดียวอย่างสมบูรณ์ในยุคนี้

ดูเหมือนวัตถุประสงค์ของเราจะถูกตัดสินแล้ว

“แต่เราจะออกจากเมืองนี้ยังไง?” (อาเบล)

อาเบลถามระหว่างที่เราเก็บของ

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord