เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่253ทากัตซูกิมาโกโตะสู้กับลอร์ดปีศาจเคน

253 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สู้กับลอร์ดปีศาจเคน

ฮีโร่ทำงานแยกกันหือห์…ชั้นจะให้แกคายตำแหน่งของเค้าออกมา” (เคน)

ชายที่ห่อหุ้มไปด้วยเกราะสีดำสนิท ตั้งท่ายืนด้วยดาบใหญ่ยักษ์ดั่งมันเบา

สาวกของโนอาห์-ซามะ ลอร์ดปีศาจเคน

นี่เป็นครั้งที่ 3 ที่เราเจอกัน

ในครั้งแรกผมพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะไม่ถูกฆ่า

ในครั้งที่ 2 ผมหนีทันที

และตอนนี้…

(ตอนนี้มันมีแค่ชั้นและเมล-ซัง) (มาโกโตะ)

คิดเกี่ยวกับมันปรกติแล้ว ทางเลือกเดียวของเราคือหนี

แต่…

-“{ชั้นจะบอกนายเรื่องนี้เผื่อไว้ แต่ชั้นไม่แนะนำมันนะ…}”

ผมนึกถึงการสนทนากับโนอาห์-ซามะ

ถ้าเมล-ซังไป ผมจะสู้กับเคนหนึ่งต่อหนึ่ง

เป็นไปได้มั้ยว่าทางเลือกเดียวของผมคือ {เกลี้ยกล่อม} เขา?

“ผู้ใช้สปิริต-คุง ซื้อเวลาและหนี—” (เมล)

“เมล-ซัง ชั้นจะเบี่ยงความสนใจของเค้า ไปที่วิหารแห่งแสงและพาอาเบล-ซังมา” (มาโกโตะ)

“อะไรกัน?! อย่าบอกชั้นนะว่านายมีแผนจะเสียสละตัว—” (เมล)

“ชั้นไม่” (มาโกโตะ)

เมล-ซังตกใจกับที่ผมพูดแต่เธอคิดมันใหม่หลังจากที่เห็นหน้าของผม

“ดูเหมือนนายจะมีแผน” (เมล)

“นิดหน่อย” (มาโกโตะ)

“อย่ากดดันตัวเองนะ โอเคมั้ย?…ชั้นจะกลับมาในครึ่งวัน” (เมล)

ปรกติแล้วมันเป็นระยะทางที่จะใช้ 1 วัน

“เพียงพอ” (มาโกโตะ)

เมื่อผมพูดอย่างนี้ ผมกระโดดจากหลังของมังกรขาว-ซัง

ขอบคุณผ้าคลุมขนนกสีน้ำเงินที่ไอรา-ซามะมอบให้ผม ผมบินได้

ลอร์ดปีศาจเคนมองทั้งผมและมังกรขาว-ซัง

เขาคิดเกี่ยวกับการไล่ตาม แต่มันดูเหมือนเขาโฟกัสเป้าหมายมาที่ผม

เขาเข้าหาผม

“เดีย พร้อมมั้ย?” (มาโกโตะ)

“ค่ะ ราชาของเรา” (เดีย)

เดียปรากฏอยู่ข้างผม

“พอมาคิดว่าแกโยนหลังมังกรไปด้งยตัวเอง ดูเหมือนแกจะไม่เห็นค่าชีวิตของแกเองนะ!” (เคน)

ลอร์ดปีศาจเคนในชุดเกราะสีดำ หัวเราะดั่งจะดูถูกผม และกระโจนเข้าหาผม

ผมวางบาเรียน้ำแข็ง และใช้งานเวทมนตร์เพื่อปิดบังวิสัยทัศน์

“เวทย์น้ำ: [พายุหิมะ]” (มาโกโตะ)

ผมจะกำจัดวิสัยทัศน์ของเขาก่อน

การบินของผ้าคลุมขนนกสีน้ำเงิน ไม่ได้เร็วขนาดนั้น

หรือเหมืนกับ มันช้ามากว่า

ถ้าเราทำการต่อสู้แห่งความเร็ว พวกเขาจะจับผมได้ในทันที

“ฟุฮ่าฮ่าฮ่า การดิ้นรนที่ไร้ประโยชน์!!” (เคน)

ลอร์ดปีศาจเคนคำราม แต่ผมเมินเขา

ผมชี้ไปที่เขา และพึมพำ

“เวทย์น้ำ: [ก้อนน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)

ก้อนน้ำแข็งสี่เหลี่ยมยักษ์หลายก้อนยิงไปที่เคน

“อ้าาก! น่ารำคาญว่ะ!” (เคน)

ดาบของลอร์ดปีศาจตัดพวกมันเหมือนเนย แต่บางก้อนโดนเขา

แต่ความเสียหายถูกลดเพราะเกราะของลอร์ดปีศาจ

แม้อย่างนั้น มันดูเหมือนมันน่ารำคาญที่จะถูกระแทกด้วยก้อนของน้ำแข็งอย่างต่อเนื่อง

“XXXXXXXXXXXXXXX! (สปิริตไฟ! สปิริตลม! เป่ามันไปไกลๆ!” (เคน)

ผมได้ยินเขาตะโกนในภาษาสปิริต

พายุไฟยักษ์ปรากฏขึ้นโดยมีลอร์ดปีศาจอยู่ตรงกลาง

ผมรู้สึกถึงความร้อนทันที

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! เวทย์ของแกไม่ได้ผลกับช—” (เคน)

คำเยาะเย้ยนั้นอยู่ไม่นาน

ทอร์นาโดไฟยักษ์บางลงอย่างช้าๆจนเหมือนไฟเทียน และในท้ายที่สุดก็หายไป

“…”

เพราะเกราะของเขาปกคลุมทั้งตัวของเขาตลอดทางไปถึงหัว ผมไม่เห็นสีหน้าที่แสดงออกมาของเขา แต่ผมบอกได้ว่าเขาสับสน

อีกครั้งที่เเขาพุ่งเข้ามาหาผม แต่ผมใช้พายุหิมะและก้อนน้ำแข็งใส่เขา

“ไม่เข้าใจเหรอว่ามันไร้จุดหมาย?!” (เคน)

ลอร์ดปีศาจเคนตะโกนและตัดก้อนน้ำแข็ง

แต่ทันทีต่อมา ก้อนน้ำแข็งชนกับเกราะของลอร์ดปีศาจเคน

“XXXXXXXXXX! (สปิริตไฟ! สปิริตลม!)” (เคน)

ลอร์ดปีศาจเคนตะโกนในภาษาสปิริตอีกครั้ง

แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เอ๋? กระสุนด้านหรือ?

“…”

“…”

“อ-อย่ามองนะ!” (เคน)

เดียและผมจ้องเขาด้วยหน้าตาที่ทึ่ง และลอร์ดปีศาจเคนตะโกนอย่างกระสับกระส่าย

มันเหมือนที่เดียบอกผมก่อนหน้านี้

–{เห็นได้ชัดว่าลอร์ดปีศาจเคนใช้สปิริตได้ห่วยแตก}

◇ไม่กี่วันก่อน◇

ในวิหารแห่งแสง

ผมได้คุยในภาษาสปิริตที่ฮีโร่อาเบลจะฟังไม่ออก

“เฮ้ เดีย ถ้าลอร์ดปีศาจเคนมาโจมตีเราอีก เธอจะสู้เค้าได้มั้ย? -ด้วยการที่เค้าเป็นผู้ศรัทธาของโนอาห์-ซามะและทั้งหมด” (มาโกโตะ)

ผมกังวลนิดหน่อย ดังนั้นผมพยายามจะยืนยัน

โนอาห์-ซามะเหมือนหัวหน้าของสปิริต

งั้นสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่สู้กับเคนได้มั้ยเมื่อเขาเป็นสาวกของโนอาห์-ซามะในยุคนี้?

“ฟุห์! และตรงนี้ชั้นก็สงสัยว่านายจะพูดอะไร คำถามนั้นโง่นิดๆ ราชาของเรา” (เดีย)

“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

เดียหัวเราะคิกคัก ตรงกันข้ามกับความกังวลของผม

“สปิริตเกลียดคนที่รุนแรงแบบนั้น” (เดีย)

“รุนแรง?” (มาโกโตะ)

“นั่นใช่แล้ว วิธีที่เค้าพูด วิธีที่เค้าใช้เวทมนตร์ และวิธีที่เค้าใช้สปิริตทั้งหมดมันหยาบ ด้วยการที่เค้าใช้ สปิริตไมควรจะสนิทกับเค้า” (เดีย)

“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

ในตาของผมมันดูเหมือนเคนใช้สปิริตทั้งหมดได้อย่างอิสระ นอกจากน้ำ

แต่จากเดีย เขาไม่เป็นที่นิยม

“สปิริตชอบคนที่มอบความสนใช้ให้พวกเค้าอย่างใจดี แล้วก็ โนอาห์-ซามะเป็นคนที่รักอิสระ ไม่มีความจำเป็นต้องถูกบังคับไปฟังคำพูดของคนที่เราไม่ชอบ! ชั้นรับใช้คนที่ชั้นชอบ” (เดีย)

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

โนอาห์-ซามะไม่รู้สึกกวนใจกับเรื่องเล็กๆ

จุดยืนของท่านคือ ‘ทำอย่างที่นายต้องการ’

ดูเหมือนมันเหมือนกันกับลูกน้องของเธอ ซึ่งก็คือสปิริต

“ลอร์ดปีศาจเคนเป็นผู้ใช้สปิริตที่น่าตั้งคำถาม หือห์” (มาโกโตะ)

“ใช่ ชั้นสงสารสปิริตที่ต้องปฏิบัติตามเค้า” (เดีย)

ถ้าสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่พูดมันเอง มันต้องเป็นอย่างนั้น

“พูดถึงแล้ว แล้วชั้นล่ะ?” (มาโกโตะ)

“ราชาของเรา…มีทักษะ” (เดีย)

เดียส่งสายตาที่มีความหมายมาให้ผม

ทำไมเธอถึงหน้าแดงล่ะ?

“เมื่อชั้นถูกจับโดยนาย ความรู้สึกที่หวานทำให้ตัวของชั้นสั่นและ—” (เดีย)

“เดี๋ยว เดี๋ยว” (มาโกโตะ)

มันชัดเจน แต่มันไม่เหมือนว่าผมจับกับเดียทุกครั้งที่ผมใช้เวทมนตร์สปิริต

ผมไม่ทำอะไรเหมือนอีโรเกะแบบนั้น

“มันเป็นการอุปมา การอุปมา มันหมายถึงว่าราชาของเรามีทักษะมากแค่ไหน” (เดีย)

“นั่นดีมาก” (มาโกโตะ)

มันเป็นการสนทนาแบบนั้น

◇◇

มันเป็นไม่กี่ชั่วโมงแล้วตั้งแต่เคนได้ปัดป้องการโจมตีของเดีย

การโจมตีของเราถูกลบล้าง แต่การโจมตีของเขาก็มาไม่ถึงเราด้วย

การกินกันไม่ลงดำเนินต่อไป

“จึ! นี่มันไม่จบไม่สิ้น! เวรเอ้ย!” (เคน)

ลอร์ดปีศาจเคนได้กวัดแก่งดาบใหญ่ของเขาไปรอบๆ

การโจมตีของดาบสีดำเข้าหาผม แต่ผมบ้องกันเขาได้ง่ายๆด้วยบาเรียน้ำแข็ง

ช่างเป็นการโจมตีที่ส่งเดช

เขาขาดสมาธิ

ไมใช่มันถึงเวลาแล้วหรือ?

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ลอร์ดปีศาจที่อารมณ์ร้อน อาจจจากไป

มันควรจะได้เวลาที่พูดกับเขาแล้ว

การโจมตีของลอร์ดปีศาจเคนเสียความต่อเนื่องไป

ดูเหมือนกำลังใจของการต่อสู้ของเขาบางลง

ผมหยุดพายุหิมะ และหยุดกระแทกเขาด้วยก้อนน้ำแข็ง

“แก…ในที่สุดแกก็มานาหมดแล้วเหรอ?” (เคน)

ลอร์ดปีศาจเคนพูดอะไรที่ไม่ตรงเป้าไปมากมาย

“เวทย์น้ำ: [ก้อนน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)

ก้อนน้ำแข็งยักษ์ล้อมเราดั่งจะขังเรา

“จึ!” (เคน)

เขาจจึ้ปากดั่งรำคาญโดยสิ่งนี้

ตั้งแต่ทีแรก ผู้ใช้สปิริต มานาไม่มีวันหมด

“ชั้นอยากจะคุยกับนาย” (มาโกโตะ)

ผมเปิดประเด็น

“ร้องชีวิตของแกเหรอ? ถ้าแกคายตำแหน่งของฮีโร่มาอย่างเชื่อฟัง ชั้นไม่มีความสนใจแกดังนั้น—” (เคน)

ผมพูดนี่เหมือนจะตัดคำพูดของเคน

“เคนฮาร์ท วีลอช” (มาโกโตะ)

เมื่อผมพูดอย่างนี้ ลอร์ดปีศาจเคนกระตุกเล็กน้อย

“…ทำไมแก…รู้ชื่อนั้น?” (เคน)

ติดเบ็ด

ผมไม่ตอบคำถามของเขาและยิ้ม

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord