เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่264การต่อสู้กับลอร์ดปีศาจ

264 การต่อสู้กับลอร์ดปีศาจ

“ฮีโร่ของเทพธิดา… หือห์”

ลอร์ดปีศาจที่มีรูปลักษณ์ที่หล่อดั่งแกะสลักมาพูดออกมา

ผิวสีน้ำตาลและผมยาวสีขาว

ตาสีแดงที่เปิดเล็กน้อยส่องสว่าง และกลิ่นของความตายได้ทำให้หายใจไม่ออกมาซักพักแล้ว

จอห์นนี่-ซังเป็นคนแรก จากนั้นโวล์ค-ซัง จูเลียตต้า-ซัง และแอนนา-ซังนำอาวุธของพวกเขาออกมา

ไบฟรอนไม่เคลื่อนไหว

เราทำให้เมืองรอบปราสาทจม และทำลายปราสาทลอร์ดปีศาจ

แต่กระนั้น ลอร์ดปีศาจไม่ได้ดูเหมือนจะรู้สึกกวนใจกับเรื่องนั้นเลยซักนิด

เมื่อเห็นอย่างนี่ ผมนึกถึงการสนทนาที่ผมมีกับไอรา-ซามะ

◇◇

ก่อนที่เราจะออกจากลาเบรินทอส เอสเธอร์-ซามะรวมทุกคน

แน่นอนว่า คนที่พูดอยู่คือไอรา-ซามะ

“งั้นตอนนี้ เราจะปราบลอร์ดปีศาจจากตอนนี้ไป แต่พวกเธอรู้เกี่ยวกับไบฟรอนมากแค่ไหน?” (ไอรา)

ไอรา-ซามะถามเราระหว่างที่ยืนบนเวทีพร้อมกับมืออยู่ที่เอว

“เค้าเป็นราชาของแวมไพร์!” (จูเลียตต้า

จูเลียตต้า-ซังยกมือของเธอขึ้น

“ใช่ นั่นเป็นที่ถูกแพร่หลายในสาธารณะ —แต่นั่นผิด เพื่อพูดมันให้ถูกต้อง ลอร์ดปีศาจไบฟรอน เป็นผู้ให้กำเนิดแวมไพร์…แวมไพร์คนแรก นั่นทำไมอันเดดทั้งหมดในโลกนี้ได้ถูกเปลี่ยนโดยไบฟรอน นั่นทำไมเขาถูกเรียกว่าราชาของอันเดด” (ไอรา)

โฮ่ห์ งั้นมันเป็นนอย่างนั้น

หนังสือประวัติศาสตร์ของอนาคตไม่ลงรายละเอียดขนาดนั้น

“้ถ้าอย่างนั้น เค้าจะแก่จริงๆ”

บางคนพึมพำคำนี้

จริง ถ้าเขาเป็นอันเดดคนแรก งั้นเขาต้องมีชีวิต(?) มาเป็นเวลานานมากแล้ว

“1,000,000 ปี” (ไอรา)

“””เอ๋?”””

ทุกคนส่งเสียงของพวกเขากับสิ่งที่ไอรา-ซามะพูด

“มันเป็น 1,000,000  ปีตั้งแต่ที่ราชาอมตะไบฟรอนได้มาเป็นลอร์ดปีศาจ ในหมู่ 9 ลอร์ดปีศาจที่ปกครองดินแดนมนุษย์ เขาเป็นคนที่แก่ที่สุด แม้แต่มังรโบราณแอสทารอธ ก็ยังไม่อยู่ภึง 100,000 ปี” (ไอรา)

“มันไม่เหมือนว่าการเป็นลอร์ดปีศาจมานานกว่าเท่ากับจะแข็งแกร่งกว่า…”

“ลอร์ดปีศาจไบฟรอนเป็นคนที่เชี่ยวชาญใการใช้เวทมนตร์มากที่สุดในหมู่ 9 ลอร์ดปีศาจ เหตุผลก็เพราะ…พลังของเวทมนตร์เท่ากับความเชี่ยวชาญของพวกเธอ ถ้าเธอเป็นนักเวทย์ เธอควรจะเข้าใจ ใช่มั้ย? แล้วเวทมนตร์มันจะแข็งแกร่งอย่างท่วมท้นแค่ไหนกันล่ะ ถ้าเธอเรียนรู้มันมา 1,000,000 ปี” (ไอรา)

“””……”””

นักเวทย์ทั้งหมดรวมถึงผมกลืนน้ำลาย

ดูเหมือนเขาอยู่อีกมิติหนึ่งไปเลยเทียบกับศัตรูจนถึงตอนนี้

แต่จากคำอธิบายของไอรา-ซามะ สิ่งเดียวที่เราบอกได้คือคู่ต่อสู้น่ากลัวแค่ไหน

“ไม่มีข่าวดีเลยเหรอ?” (มาโกโตะ)

อารมณ์ของทุกคนจมดิ่ง ผมเลยเปลี่ยนหัวเรื่อง

ไอรา-ซามะทำหน้า ‘โอ้’

อย่างนี้ท่านก็ไม่ได้สังเกต?!

“*แค่ก* แน่นอน ชั้นมีข้อมูลดีๆ จุดอ่อนของันเดดคือแสงแดดนั่นเป็นเหมือนกันแม้ว่าจะเป็นลอร์ดปีศาจ ถ้าเธอจะสู้ เธอจะได้เปรียบตอนกลางวัน และเรามีฮีโร่แห่งแสงอยู่กับเรา!” (ไอรา)

สายตาของทุกคนไปรวมที่ฮีโร่แห่งแสง แอนนา-ซังเมื่อไอรา-ซามะพูดอย่างนี้้

…เธออยู่ในรูปผู้หญิงตลอดเวลามาซักพักหลังๆ

ผมไม่เห็นรูปผู้ชายอาเบลมาซักพักแล้ว

“ไบฟรอนเป็นลอร์ดปีศาจที่ทรงพลัง มันเป็นคำถามว่าเธอกำจัดเค้าได้หรือไม่แม้ว่าฮีโร่ดินหรือฮีโร่ไม้จะโจมตีเค้าด้วยพลังทั้งหมดของเธอ แต่ถ้าฮีโร่แห่งแสงโจมตีเค้าด้วยกำลังทั้งหมดเธอสามารถกำจัดเค้าได้ในทีเดีว

“””โออออ้!!”””

ความตื่นเต้นรอบๆเพิ่มขึ้นในทันที

นั่นฟังดูเหมือนเรามีโอกาสชนะ

“อย่างไรก็ตามพลังของฮีโร่แห่งแสงจำเป็นต้องอยู่ใต้แสงอาทิตย์ไม่งั้นมันจะไม่สามารถแสดงพลังได้เต็มที่ ลากไบฟรอนไปสู่แสงข้างนอกไม่ว่ายังไง” (ไอรา)

ไอรา-ซามะชำเลืองมองผม

ท่านหมายถึง ‘ทำลายปราสาทลอร์ดปีศาจ’หรือ?

“แล้วก็ ข้อมูลอีกหนึ่งอย่าง ชั้นไม่รู้ว่านี่พิจารณาได้ว่าเป็นข้อมูลดีๆมั้ย แต่มันมีจุดหนึ่งที่ไบฟรอนต่างจากลอร์ดปีศาจอื่นอย่างมาก” (ไอรา)

“มันคืออะไรครับ?” (มาโกโตะ)

เมื่อผมถามไอรา-ซามะหยุดอย่างนานก่อนที่จะพูดมัน

“ธรรมชาติที่ {อ่อนโยน} ของเขา ภายในหมู่ลอร์ดปีศาจ ไบฟรอนเป็นลอร์ดปีศาจที่อ่อนโยนที่สุด” (ไอรา)

◇◇

“ชื่อของชั้นคือไบฟรอน โกเอเทีย ราชาที่ถูกปล่อยให้ดูแลดินแดนนี้โดยบุคคลนั้น…นายพูดอย่างนั้นได้? งั้นตอนนี้ ชั้นอยากจะให้นายอย่างน้อยแนะนำตัวนายเอง” (ไบฟรอน)

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน

มันเหมือนที่ไอรา-ซามะพูด

(ทากัตซูกิ มาโกโตะ…นายเข้าใจ ใช่มั้ย? แม้ว่าเค้าทำตัวเหมือนสุภาพบุรุษ อย่าลดการป้องกันลง) (ไอรา)

การสื่อสารความคิดขงไอรา-ซามะมาถึงผม

แน่นอนว่า ผมจะไม่ทำ

นั่นเป็นเหมือนกันกับฮีโร่คนอื่น สีหน้าของพวกขเาตึงเครียด และพร้อมอาวุธ

“นั่นน่าเศร้า…พอมาคิดว่าพวกนายไม่แม้แต่จะตอบ” (ไบฟรอน)

ลอร์ดปีศาจหัวเราะเบาๆ

“มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ชั้นกินฮีโร่ของเทพธิดา ชั้นคิดว่าจะได้ยินชื่อของนายเป็นการแสดงความเสียใจเป็นอย่างน้อยมากๆ แต่…ยังไงซะ โอเค” (ไบฟรอน)

*…ซุซุซุ*

วงกลมเวทมนตร์สีแดงปรากฏขึ้นรอบไบฟรอน

ผมหายใจไม่ออกนิดหน่อยจากพิษที่เข้มข้น

(ความเป็นสุภาพบุรุษของไบฟรอนเป็นความใจดีสู่ปศุสัตว์ เค้าไม่ฆ่าสิ่งมีชีวิตที่เค้าไม่กิน…ถ้าเค้าหิวเค้าจะกิน นั่นคือทั้งหมดของมมัน) (ไอรา)

ผมเข้าใจว่าไอรา-ซามะพูดอะไรหลังจากที่เห็นลอร์ดปีศาจ ตรงหน้าผม

“[ลูกธนูลม]” (จอห์นนี่)

ลูกธนูลมหลายร้อยยิงใส่ลอร์ดปีศาจ

ไบฟรอนไม่แม้แต่จะหลบมัน

กำแพงสีดำปรากฏขึ้นตรงหนาลอร์ดปีศาจกระทันหัน

(นั่น…เวทย์บาเรียแห่งความมืด?) (มาโกโตะ)

ลูกธนูหลายร้อยถูกกันโดยบาเรีย

“[ฟันตุ่น]!” (โวล์ค)

“[ดาบพายุ]!” (จูเลียตต้า)

คลื่นดาบของฮีโร่ดิน-ซังและฮีโร่ไม้-ซังยิงในแบบที่ว่ามันจะอ้อมบาเรียไป

บาเรียใช้งานในเวลาไม่ทันสำหรับเรื่องนั้น

ระเบิดใหญ่เกิดขึ้น และพื้นสั่น

หมอกควันหายไปอย่างช้าๆ

บังลังก์ลอร์ดปีศาจถูกทำลาย และที่ปรากฏอยู่ที่นั่นคือลอร์ดปีศาจที่แขนเกือบจะหลุด และมีแผลใหญ่อยู่ที่อก

“เย้!” (จูเลียตต้า)

ฮีโร่ไม้-ซังส่งเสียงของเธอในความสุข

“ฟุมุ” (ไบฟรอน)

ลอร์ดปีศาจพึมพำอย่างนี้เบาๆและแผลของลอร์ดปีศาจ รักษาไปในน้อยกว่าวินาที

ไม่เพียงแค่นั้น ชุดของเขากลับไปเป็นแบบเดิม

ลอร์ดปีศาจทำดั่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“””……”””

ทั้ง 3 ที่การโจมตีจบอย่างไม่มีจุดหมายอยู่ในความเงียบงัน

(เวทมนตร์ของลอร์ดปีศาจเก่งที่สุดในเรื่องรักษา เค้าเป็นอันเดด ดังนั้นเค้าไม่รู้สึกเจ็บด้วย) (ไอรา)

เสียงของไอรา-ซามะสะท้อน

ผมได้ยินมาก่อนหน้า แต่พอมาคิดว่ามันจะถึงระดับนี้…

ดูเหมือนมันจะเป็นไปไม่ได้ ที่จะสร้างความเสียหายให้เขาในท่าทางปรกติ

“อ-เอ๋…?” (แอนนา)

ผมรู้สึกว่าบางอย่างแปลกไป ขอบคุณเสียงของแอนนา-ซัง

แม้แต่บังลังก์ที่ลอร์ดปีศาจนั่งอยู่ก็กับเป็นปรกติ

แม้ว่ามันควรจะถูกทำลาย จากการโจมตีก่อนหน้า

ลอร์ดปีศาจนั่งกลับลงไป

คำถามนั้นถูกตอบในไม่นาน

“ปราสาทนี้มีเลือดของชั้นอยู่ข้างในด้วย ไม่ว่านายจะทำลายมันมากแค่ไหน มันเพียงแต่จะกลับไปที่มันเคยเป็น การทำลายที่ถูกสร้างโดยเวทมนตร์สปิริตก่อนหน้า ได้ฟื้นกลับมาแล้ว” (ไบฟรอน)

เขาาพูดดั่งมันไม่มีอะไร

…มันกลับไปเป็นเหมือนก่อนหน้าที่มันเป็น?

การทำลายที่สร้างโดยดาวหางตกที่ผมใช้อายุขัยส่วนใหญ่ของผมออกไป?

เราอยู่ข้างในปราสาท ดังนั้นเรายืนยันเรื่องนี้ไม่ได้ แต่ผมไม่คิดว่าคำพูดของลอร์ดปีศาจเป็นคำโกหก

ดูเหมือนเหตุผลที่ทำไมทางเดินก่อนหน้า มันสะอาดมากเพราะลอร์ดปีศาจได้ฟื้นฟูมัน

“ไม่ว่าแบบไหน ชั้นได้ยินว่าฮีโร่ที่น่ากลัวนั่น ที่แม้แต่บุคคนนั้นยังระวังจะมา แต่พวกเค้าไม่อยู่ที่นี่เหรอ…?” (ไบฟรอน)

เราไม่ได้ส่งสายตาไปที่ฮีโร่แห่งแสงแอนนา-ซัง แม้ว่าเมื่อลอร์ดปีศาจพูดอย่างนั้น

เราไม่อยากให้ความสนใจถูกส่งไปที่แอนนา-ซัง มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

(นั่นใช่แล้ว การโจมตีสุดท้ายที่จะถูกสร้างโดยฮีโร่แห่งแสงแอนนา-จัง เตรียมเวทีสำหรับเวลานั้น) (ไอรา)

ผมรู้ครับ ไอราซามะ

…แม้อย่างนั้น…

“ทำไมนายไม่ยืนแล้วสู้ ลอร์ดปีศาจไบฟรอน?” (มาโกโตะ)

ผมถาม

ไม่ว่าเขาจะอ่อนโยนขนาดไหน เขาไม่อารมณ์เสียที่เราพุ่งเข้ามาในบ้านเขาและสร้างความวุ่นวายเหรอ?

“งั้นนายพูดได้ หือห์ แต่ถอดหน้ากากถ้านายจะถามสิ่งต่างๆก่อนดีมั้ย?” (ไบฟรอน)

“ชั้นเป็นคนขี้อาย ชั้นพูดไม่ได้ถ้าไม่มีหน้ากาก” (มาโกโตะ)

“นายพูดอย่างคล่อยแคล่วแม้ว่ามันจะเป็นอย่างนั้นนะ” (ไบฟรอน)

“ถ้านายสนใตสิ่งที่อยู่ใต้หน้ากากชั้น เอาเลยและแงะมันออกด้วยกำลัง เหมือนลอร์ดปีศาจที่นายเป็น” (มาโกโตะ)

“เข้าใจแล้ว งั้นชั้นจะทำเช่นนั้น” (ไบฟรอน)

เสียงของลอร์ดปีศาจแม้แต่ฟังดูดั่งเขาสนุก

เขาชอบพูด?

“งั้นตอนนี้ นายถามชั้นว่าทำไมชั้นไม่สู้…ใช่มั้ย? นั่นเพราะฮีโร่เป็นพันได้ท้าทายชั้นไปแล้ว โชคร้ายไม่มีพวกเค้าซักหนึ่งคนที่สามารถจะกำจัดชั้นได้ ชั้นเบื่อ พวกนายอยู่ {กลาง} พวกนั้น ชั้นได้คิดเกี่ยวกับการทิ้งพวกนายให้ลูกน้องของชั้น ชั้นคิดเกี่ยวกับการใช้เวลาอย่างสบายในการรอจนกว่าลูกน้องชั้นจะกลับมา” (ไบฟรอน)

เขาได้พูดในน้ำเสียงเหมือนเขากำลังจะกินกาแฟ

พูดอีกอย่าง เขาไม่เห็นเราเป็นแม้แต่ภัย

“พูด…อะไรนะ?” (โวล์ค)

“ไอ้เวร!” (จอห์นนี่)

สีหน้าของฮีโร่ดิน-ซังและจอห์นนี่-ซังเปลี่ยนเป็นจริงจัง

แน่นอนว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างนั้น ถ้าถูกบอกว่าพวกเขาไม่คุ้มค่าแม้แต่จะสู้ด้วย

“สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ เดีย” (มาโกโตะ)

ผเรียกคู่ของผม

ผมได้บอกให้เธอปรากฏตัวอย่างฉูดฉาดมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

มันเพื่อที่ความสนใจของเขาจะถูกดึงมาหาเรา มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ แทนที่จะเป็นแอนนา-ซัง

สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่เดียปรากฏที่ข้างผม ระหว่างที่ทำให้อากาศสั่นด้วยมานาของเธอ

ตาของลอร์ดปีศาจเปิดกว้างจากความตกใจ

“โฮฮฮฮ่… ผู้ใช้สปิริติที่ควบคุมอันไดน์ได้ยังมีชีวิตอยู่หรือ?” (ไบฟรอน)

“แม้ว่าด้วยเรื่องนี้ นายยังไม่มีเจตนาที่จะสู้?” (มาโกโตะ)

“ฟุมุ… ชั้นผิดเองที่พูดว่านายอยู่กลางพวกนั้นเมื่อเทียบกับฮีโร่ในอดีต ปารตี้ฮีโร่ของนายกลางค่อนข้างสูง มันเป็นหลายหมื่นปีตั้งแต่ชั้นได้เผชิญหน้ากับสปิริตผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ใช้สปิริตไฟผู้ยิ่งใหญ่ในเวลานั้นเก่งดี” (ไบฟรอน)

ลอร์ดปีศาจส่งสายตามาหาผมเหมือนรำลึกความหลัง

…ดูเหมือนเขาชนะสปิริตผู้ยิ่งใหญ่ด้วย

“ราชาของเรา…ชั้นไม่รู้ว่าพลังของชั้นจะใช้ได้กับชายคนนั้นมั้ย…” (เดีย)

มันหายากที่จะเห็นเดียไม่มีกำลังใจ

มันต้องหมายถึงว่ามันใหญ่แค่ไหน

ตรงกันข้ามกับเรื่องนั้น ที่นั่นมีลอร์ดปีศาจไบฟรอนที่ดูเหมือนจะสนใจผมอย่างมากมาย

“อันเดดใช้เวทมนตร์สปิริตที่คุบคุมธรรมชาติไม่ได้ เพราะทั้งหมดเราเป็นเผ่าที่เข้ากันไม่ได้กับกฎของธรรมชาติ สปิริตนั้นควบคุมยาก และชั้นคิดว่าเมื่อมันเป็นเรื่องของสปิริต มนุษย์ที่มาพร้อมอายุขัยที่น้อยๆจะควบคุมพวกเธอไม่ได้…ชั้นคิดว่านายเป็นชายหนุ่มสวมหน้ากาก แต่เป็นไปได้มั้ยว่านายจริงๆแล้วเป็นชายแก่สวมหน้ากาก?” (ไบฟรอน)

“ขอโทษที่ทำให้ความคิดผิดไป แต่ชั้นยังอยู่ในอายุเลขสิบ” (มาโกโตะ)

“โฮฮฮฮ่” (ไบฟรอน)

“””เอ๋?”””

ด้วยเหตุผลบางอย่าง สหายของผมจอห์นนี้ขซังและฮีโร่คนอื่นตกใจมากกว่าลอร์ดปีศาจ

ผมไม่ได้บอกอายุผมกับพวกเขาหรือ?

พวกเขาคิดว่าผมอายุเท่าไหรกัน?

“ช่างเป็นพรสวรรค์ที่งดงาม! พอมาคิดว่านายจะไปถึงจุดที่ควบคุมสปิริตผู้ยิ่งใหญ่ในน้อยกว่า 20 ปี!” (ไบฟรอน)

“อย่างนั้นเหรอ…” (มาโกโตะ)

ลอร์ดปีศาจตื่นเต้น

งั้นเขาเป็นแบบนี้

“ถ้าอย่างนี้ล่ะ เจ้าหนุ่ม นายอยากมาเป็นลอร์ดปีศาจคนที่ 10 มั้ย? ชั้นจะแนะนำนายกับบุคคนนั้น! เรามีนักดาบเวทย์ที่ใช้เวทมนตร์สปิริต ชั้นคิดว่านายจะสนิทกับพวกเค้าดี นายรู้จักเค้า ใช่มั้ย? ชายที่เรียกตัวเองว่าเคน—” (ไบฟรอน)

“อย่ามาล้อเล่นนะ!!” (แอนนา)

แอนนา-ซังที่ฟังอยู่อย่างเงียบๆจนถึงตอนนี้ ขึ้นเสียงของเธอถึงจุดที่ว่ามันน่าตกใจ

“มาโกโตะ-ซังจะไม่เป็นมิตรกับพวกนาย! จากคนทั้งหมด สนิทกับลอร์ดปีศาจเคนเหรอ?! อย่าพูดไร้สาระน่า!” (แอนนา)

แอนนา-ซังตะโกนด้วยเสียงที่โกรธเหมือนไฟที่ลุกโชน

แอนนา-ซังตอบแทนตัวผม

(…ยังไงซะ ชั้นไม่ได้มีเจตนาจะทรยศพวกเค้า ดังนั้นนั่นโอเคนะ) (มาโกโตะ)

“เข้าใจแล้ว…ถ้าชั้นเปลี่ยนนายเป็นอันเดด นายจะใช้เวทมนตร์สปิริตไม่ได้หลังจากทั้งหมด แต่ชั้นอยากจะพานายมาเป็นมิตรนะ นั่นน่าอาย” (ไบฟรอน)

ลอร์ดปีศาจทำสีหน้าที่เสียดายจริงๆ

ไม่ว่าอย่างไร ความเกลียดที่แอนนา-ซังมีต่อเคนฝังรากลึกอยู่ในไขกระดูกของเธอ

ผมบอกเธอไม่ได้จริงๆ ว่าเรามีการคุยที่ค่อนข้างสนุกระหว่างที่พยายามจะเคลียร์วิหารทะเลลึก

ผมต้องทำให้มั่นใจว่าไม่ไปเจอเขาต่อหน้าเธอ

ระหว่างที่ผมคิดอย่างนั้น ไบฟรอนได้มองแอนนา-ซังด้วยตาของความสงสัย

“ชั้นไม่ได้สังเกตุเพราะตัวตนที่น้อยนิดที่เธอมีแต่…นั่นเป็นฮีโร่คนปีกสวรรค์ที่หุ้มไปด้วยออร่าลึกลับ” (ไบฟรอน)

คำพูดเหล่านั้นทำให้เราสะดุ้ง

“…”

แอนนา-ซังทำหน้าเหมือนจะพูดว่านี่มันแย่แล้ว

คนนี้ไม่สามารถทำหน้านิ่งได้…

“เข้าใจแล้ว จากบุคคบลนั้น ฮีโร่แห่งแสงเป็นชาย แต่…มันเป็นเธอ หือห์ ไพ่ตายของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ที่วันหนึ่งจะถูกเรียกว่าผู้กอบกู้…” (ไบฟรอน)

วงกลมเวทมนตร์มากมายเริ่มปรากฏทีละวงทีละวงรอบๆลอร์ดปีศาจ

มันเป็นสูตรของเวทมนตร์ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน และผมบอกไม่ได้ว่ามันเป็นเวทมนตร์อะไร

ผมไม่คิดว่ามันจะมีความจำเป็นสำหรับจำนวนวงกลมเวทมนตร์ที่เกินจริงแบบนี้ สำหรับเวทมนตร์บาเรียก่อนหน้า

“ระวัง” (มาโกโตะ)

เมื่อผมพูดอย่างนั้น คนอื่นพยักหน้าเบาๆ

“ให้ชั้นพูดให้ถูก” (ไบฟรอน)

ลอร์ดปีศาจ {ยืนขึ้น}

“จากบุคคลนั้นที่เห็นอนาคตได้ พวกเธอเห็นว่าเป็นศัตรูที่แย่ที่สุดสำหรับชั้น งั้นมันจะเป็นการสุภาพที่จะตอบด้วยพลังทั้งหมดของชั้น” (ไบฟรฟอน)

ในเวลาที่ผมรู้ตัว เคียวยักษ์ได้อยู่ในมือของลอร์ดปีศาจไบฟรอน

รูปร่างนั้นเหมือนกับผู้เก็บเกี่ยวความตาย

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 140/140

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord