เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่273ทากัตซูกิมาโกโตะมุ่งหน้าไปที่ทวีปปีศาจ

273 ทากัตซูกิ มาโกโตะ มุ่งหน้าไปที่ทวีปปีศาจ

เมฆสีดำที่ดำเนินต่อไปไม่จบไม่สิ้น

เราขี่ {มังกรสีดำ} ขณะที่เราบินไป

แต่แน่นอนว่า ที่เราขี่อยู่คือมังกรขาวเมล-ซังนะ

มังกรขาวจะเด่นเกินไป ดังนั้นเห็นได้ชัดว่าเธอใช้เปลี่ยนรูปเพื่อจะเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเธอ

เมล-ซังทำได้หลายอย่างมาก เธอพึ่งพาได้

“ผู้ใช้สปิริต-คุง นี่เป็นทางที่ถูกใช่มั้ย? ชั้นรู้สึกว่าเราจะผ่านทางอ้อมที่ไกลมาก” (เมล)

“ใช่ กองทัพลอร์ดปีศาจขั้นสูงซ่อนตัวอยู่ที่นั่น ดังนั้นเราอ้อมไป” (มาโกโตะ)

“หนูประทับใจที่พี่บอกเรื่องนั้นได้ มาสเตอร์” (โมโมะ)

“แต่ชั้นไม่เห็นมันแม้ว่าจะด้วยมองไกลในฐานะเอลฟ์…” (จอห์นนี่)

โมโมะและจอห์นนี่-ซังพยายามจะเพ่งมอง

“ชั้นเห็นอนาคต มันมีประะโยชน์” (มาโกโตะ)

“””…”””

ทุกคนทำสีหน้าสงสัยมาทางผม

แต่ผมมไม่ได้โกหกที่นี่นะ

ทำไมพวกคุณมองมาทางนี้ด้วยหน้าเหล่านั้น?

(พวกเค้าคิดว่านายเริ่มไกลมากขึ้น มากขึ้น…จากการเป็นมนุษย์ ทากัตซูกิ มาโกโตะ…) (ไอรา)

ไอรา-ซามะอ่านใจของทุกคนและบอกผม

แม้ว่าท่านจะบอกผมอย่างนั้น ตาทิพย์มันใช้งานด้วยตัวมันเอง และผมไม่ได้ทำอะไรกับมันเลย

ผมไม่ใช่คนแปลก

(มันจะใช้ไม่กี่วันก่อนที่นายจะไปถึงปราสาทลอร์ดปีศาจในทวีปปีศาจ อย่าไปใช้ความเป็นพระเจ้าเปล่าประโยชน์มากเกินไป โอเค๊?) (ไอร)

ผมอยากทำเรื่องนั้นจริงๆ แต่…เหมือนที่ผมพูด ผมควบคุมตาทิพย์ไม่ได้

(ไม่ว่ายังไง เก็บกำลังเอาไว้! เข้าใจมั้ย?!) (ไอรา)

โอเค…

ไอรา-ซามะได้เสียงดังเท่ากับโนอา-ซามะ

สงสัยว่าโนอาห์-ซามะสบายดีมั้ย…

“คิดเกี่ยวกับเรื่องอะไรอยู่ มาโกโตะ-ซัง?” (แอนนา)

แอนนา-ซังโหม่มองหน้าผม

“อืม…เกี่ยวกับคนรู้จักที่บ้านเกิดน่ะ” (มาโกโตะ)

ผมพูดลงรายละเอียดเกี่ยวกับเทพมารโนอาห์-ซามะไม่ได้

“เข้าใจแล้ว~ เกี่ยวกับแฟน 4 คนที่นายบอกว่านายมีเหรอ? สาวคนไหนที่นายคิดอยู่ล่ะ?” (แอนนา)

แอนนา-ซังมุ่ยหน้าขณะที่เธอถามผมเรื่องนี้

ไม่ใช่ว่าเะอบอกว่าเธอเชื่อผมหรือ?

“เสียใจที่จะพูด มันต่างจาก 4 คนนั้น” (มาโกโตะ)

“”คนที่ 5 เหรอ?!””

ไม่เพียงแค่แอนนา-ซัง แม้แต่โมโมะก็เข้าร่วมการตอบโต้

“…แฟนสาวในจินตนาการของมาโกโตะ-ซังเพิ่มขึ้น (ในเสียงที่เบา)” (แอนนา)

“…เรื่องรวาวเบื้องหลังของคนนี้จะเป็นอะไร? พี่ถามเค้าสิ แอนนา-ซัง (ในเสียงที่เบา)” (โมโมะ)

“…เอ๋?! พี่ไม่อยากอ่ะ! หนูถามสิ โมโมะ-จัง (ในเสียงที่เบา)” (แอนนา)

“…มันให้ความรู้สึกที่ซับซ้อนกับหนู ดังนั้นหนูไม่อยากอ่ะ (ในเสียงที่เบา)” (โมโมะ)

“ชั้นได้ยินพวกเธอ เธอสองคน” (มาโกโตะ)

มาหยุดการคุยเรื่องนี้เถอะ

แล้วจากนั้น เราทำการคุยที่ไม่มีพิษมีภัย และเดินทางของเราต่อไป

◇◇

“ตั้งแคมป์ที่นี่วันนี้เถอะ” (จอห์นนี่)

จอห์นนี่-ซังเจอที่ไว้ตั้งแคมป์ และสร้างโต๊ะและเก้าอี้จากเวทมนตร์ไม้

เขาก็ยังทำเตียงที่เรียบง่ายด้วย

จอห์นนี่-ซังแม่นยำจริงๆ

เมล-ซังตั้งบาเรีย และแอนนา-ซังกับโมโมะเตรียมอาหาร

ผมกังวลว่าผมช่วยอะไรบางอย่างได้มั้ย ดังนั้นผมดูรอบๆเพื่อหางานทำ แต่…มันไม่มีอะไร

มันช่วยไม่ได้ ผมเลยฝึกเวทมนตร์์ด้วยกันกับเดียขณะที่ผมรอ

ผมก่อสิ่งมีชีวิตหลายอย่างด้วยเวทมนตร์น้ำ

ผมจะให้พวกมันทำสิ่งต่างๆ อย่างบิน วิ่ง และสนทนากัน

มันมีชีวิตชีวา มันสนุก

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่…? ทำไมมีความจำเป็นต้องให้พวกมันคุยกันด้วยเวทมนตร์?” (เมล)

เมล-ซังส่งสายตามาที่นี่ดั่งเธอได้มองบางอย่างที่น่ากลัว

“ด้วยเวทมนตร์ระดับนักบุญ พูดด้วยเวทมนตร์” (มาโกโตะ)

ผมตอบด้วยเสียงที่เหมือนได้ชัยชนะเล็กน้อย

มันทำให้ผมนึกถึงเวทมนตร์ระดับนักบุญของโรซาลี-ซัง

นั่นเป็นเวทมนตร์นางฟ้าไฟ ใช่มั้ย?

มันแค่ด้วยเวทมนตร์น้ำ แต่ผมรู้สึกว่าผมไปถึงระดับนั้นแล้ว

“การสื่อสารด้วยเวทมนตร์ ที่คนหนึ่งทำ ก็เพื่อจะเสร็มพลังของเวทมนตร์ให้แข็งแกร่งขึ้น ไม่มีความจำเป็นต้องให้พวกมมันคุยอย่างอิสระ” (เมล)

“ชั้นก็ใช้เวทมนตร์ระดับนักบุญ แต่ชั้นไม่ใช้มันเหมือนนาย มาโกโตะ-โดโนะ” (จอห์นนี่)

แม้แต่จอห์นนี่-ซังก็มีความคิดเห็นหลังจากเมล-ซัง

อ-เออ๋?

(วิธีใช้เวทมนตร์ของนาย -ถ้าให้พูดมันตรงๆ- มันค่อนข้างแปลก รู้มั้ย?) (ไอรา)

เอ๋? ไม่มีทางน่า!

แม้แต่ท่านหรือ ไอรา-ซามะ?!

แม้ว่าโนอาห์-ซามะจะชมผม!

(งั้นมันเป็เพราะโนอาห์ หือห์….. ทำไมเธอไม่สอนสาวกของเธอถึงวิธีที่ใช้เวทมนตร์อย่างมีประสิทธิภาพ?) (ไอรา)

เวทมนตร์ไม่มีกฎตายตัวใดๆ นั้นนั้นโนอาห์-ซามะบอกผมว่า ‘ทำตามใจเลย’

เข้าใจแล้ว

งั้นเวทมนตร์ของผมก็ไม่มีประสิทธิภาพ

มันจริงที่ว่าผมรู้สึกว่าการเติบโตของผม มันอยู่กับที่หลังๆ

เพื่อพิสูจน์เรื่องนั้น…

“เฮ้ เดีย ความเชี่ยวชาญเวทมนตร์น้ำ ไม่สูงขึ้นกว่า 999 เลย รู้มั้ยว่าทำไม?” (มาโกโตะ)

ผมถามสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ ขณะที่ผมเอาโซลบุคให้เธอดู

“หืมม…อุปกรณ์เวทมนตร์ของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ หือห์ อย่าสนใจตัวเลขแบบนั้น แต่ไม่ต้องสงสัยว่าราชาของเราแข็งแกร่งขึ้นนะ รู้มั้ย?” (เดีย)

“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมบอกด้วยตัวเองไม่ได้ แต่เดียพูดว่าผมโตขึ้นอย่างถูกต้อง

เมื่อไหร่ที่มันจะเพิ่มขึ้น…?

ผมจ้องโซลบุค และบางคนเรียกผมจากข้างหลัง

“มาโกโตะ-ซัง♡ การเตรียมอาหารเย็นเกือบจะเสร็จแล้ว” (แอนนา)

“ข-ขอบคุณ แอนนา-ซัง” (มาโกโตะ)

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฮีโร่แห่งแสง-ซังห่อแขนเธอรอบคอผม และดันตัวเธอเข้ากับผม

เธอได้ใกล้ชิดจริงๆ หลังๆ

“นายทำงานหนักในการฝึกวันนี้ด้วย ได้โปรดตรวจดูเวทมนตร์ของชั้น” (แอนนา)

พูดคำนี้ เธอดึงแขนของผม

เธอประหม่าเมื่อเราเพิ่งออกมา แต่ตอนนี้ เธอใจเย็น

นั่นโล่งใจ

(ผู้หญิงจะมีความสุขอยู่ตลอด ขณะที่พวกเธออยู่กับชายที่รัก) (ไอรา)

เสียงของไอรา-ซามะสะท้อน

แต่การต่อสู้กับเจ้าปีศศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้มาถึงนะ

(ใจดีกับแอนนา-ซัง โอเค๊? พลังของสกิลฮีโร่แห่งแสงจะเปลี่ยนอย่างมากจากเรื่องนั้น) (ไอรา)

เข้าใจแล้ว…

แต่ผมไม่ชอบทำอะไรโดยคำนวนนะ

แต่วิธีโจมตีเดียวที่ได้ผลกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ คือสกิลฮีโร่แห่งแสง

สกิลฮีโร่แห่งแสงได้รับผลจากอารมณ์ของผู้ใช้…เห็นว่า

ดังนั้น ผมทำให้แอนนา-ซังอารมณ์บูดไม่ได้

แต่ยังไงซะ แอนนา-ซังคุยกับผมโดยที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ระหว่างที่เรากิน

สำหรับอาหารเย็น เราปรุงเนื้อสัตว์ที่ได้มาจากป่า ผลไม้ที่เก็บใกล้ๆ และขนมปังที่เรานำมาจากเมืองดันเจี้ยน

พวกมันทั้งหมดอร่อย

หลังจากอาหารเย็น ผมไปด้วยกันกับการฝึกของโมโมะและแอนนา-ซัง

เมล-ซังที่ขนเรามาที่นี่ นอนและพัก และจอห์นนี่-ซังจิบเหล้าที่เขาทำ

หลังจากซักพัก โมโมะและแอนนา-ซังพูดว่าสมาธิพวกเธอขาดไปแล้ว ดังนั้นเราทำการพัก

ผมฝึกเวทมนตร์น้ำต่อ

หลังๆมานี่ ไม่ว่าผมจะใช้เวทมนตร์มากเท่าไหร่ ผมไม่เหนื่อยเลยซักนิด

มันแม้แต่ถือเป็นการฝึกมั้ยนี่?

ผมไม่มันใจนิดหน่อยเกี่ยวกับเรื่องนี้

ผมใช้เวทมนตร์น้ำต่อ ขณะที่ผมมองไปรอบๆ และผมสังเกตว่าจอห์นี่-ซัง มองขึ้นไปด้านบน

“จอห์นนี่-ซัง นายมองอะไรอยู่?” (มาโกโตะ)

“อาา…ต้นไม้นี้ มันต้นซากุระ ไม่ใช่เหรอ?” (จอห์นนี่)

“ต้นซากุระ?” (มาโกโตะ)

เมื่อถูกบอกเรื่องนี้ ผมส่งสายตาไปที่นั่น

ไม่มีดอกไม้หรือใบไม้ แตตัดสินจากลำต้นและกิ่งของต้นไม้ มนดูเหมือนต้นซากุระ

แต่นี่เป็นโลกคู่ขนาน

(คนหนึ่งถูกส่งมายังโลกนี้ และแพร่ซากุระ ต้นซากุระไม่ได้หายากในโลกนี้) (ไอรา)

ไอรา-ซามะบอกผม

โฮฮฮ่…เข้าใจแล้ว

ในโลกก่อนหน้า ผมไม่ได้มองซากุระอย่างตั้งใจ แต่มันรำลึกกความหลังตอนนี้

แต่ยังไงซะ ตอนนี้มันอยู่ในสภาพที่น่าเศร้า ที่ไม่มีดอกไม้หรือใบไม้นะ

“มาดูกัน เพราะมีโอกาส มาทำให้มันบานเถอะ” (จอห์นนี่)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

จอห์นนี่-ซังพูดมันเหมือนไม่มีอะไร และร่ายบางอย่าง

ดอกอ่อนแสดงออกมาเป็นซากุระ และกลีบสีชมพูเปิดขึ้น

“ว้าว…” (แอนนา)

“สวยมาก…” (โมโมะ)

แอนนา-ซังและโมโมะส่งเสียงของพวกเธอออกมาในความมชื่นชม

“โฮฮฮ่ นี่มันน่าประทับใจ” (เมล)

ผมได้ยินเสียงของเมล-ซัง

ดูเหมือนมันเป็นเวทมนตร์ที่ทำให้แม้แต่มังกรโบราณประทับใจได้

หลังจากไม่กี่นาที ต้นซากุระที่บานเต็มที่่แสดงอยู่

มันโดดเด่นค่อนข้างมาก แต่ต้องขอบคุณบาเรียของเมล-ซัง พวกเขาไม่ควรจะสามารถเจอเรา

ลบพัดผ่าน และกลีบสีชมพูอ่อนเต้นในอากาศ

“มันสวย” (มาโกโตะ)

“สวย ใช่มั้ย? ซากุระเต้น” (จอห์นนี่)

ผมพยักหน้ากับคำพูดของจอห์นนี่-ซัง

“เราจะทำการดูซากุระ มาโกโตะ-โดโนะ มาดื่มกันเถอะ” (จอห์นนี่)

“มาสิ” (มาโกโตะ)

ผผมอยู่ระหว่างการฝึก แต่ผมรับแก้วมาอย่างขอบคุณ

ถ้าผมไม่ดื่ที่นี่ ผมจะไม่เป็นคนญี่ปุ่น

“พี่ชอบดอกไม้พวกนี้เหรอ มาสเตอร์” (โมโมะ)

“ใช่ มันเป็นดอกไม้ที่บานในบ้านเกิดด้วย” (มาโกโตะ)

ผมอยากจะเอาให้ซา-ซังดูด้วย

ผมมั่นใจว่าเธอจะมีความสุข

“งั้นเมื่อเรากลับไปที่เมืองดันเจี้ยน มาปลูกต้นนี้ให้เยอะๆกันเถอะ” (โมโมะ)

“เป็นความคิดที่ดี โมโมะ-จัง ชั้นจะช่วยอีกคน” (แอนนา)

โมโมะและแอนนา-ซังเครื่องร้อนอยู่ตรงนั้น

แต่แทนที่มันจะเป็นดอกไม้ มันเป็นต้นไม้นะ

ผมจะไม่พูดอะไรที่ไม่มีไหวพริบที่นี่

ผมอยากให้ซากุระแพร่มากกว่านี้ในโลกนี้อย่างแน่นอน

ผมจบวันด้วยอารมณ์ที่สงบสุข ขณะที่ผมดูซากุระ ที่ผมไม่เห็นมาซักพักแล้ว

◇◇

หลงจากนั้น เราใช้เวลาสองวันเต็มๆเพื่อข้ามทวีปทิศตะวันตก และเรามาถึงทะเลลึกสีดำ

ทะเลที่แยกทวีปทิศตะวันตกและทวีปทิศเหนือ

เราเดินทางบนหลังของเมล-ซัง เพื่อบินข้างบนทะเล

เมื่อเวลาที่ผมเริ่มเบื่อภาพที่มืดๆของทะเล พื้นดินสีเถ้าท่าน แสดงอยู่ต่อหน้าเรา

“มันมาให้เห็นแล้ว” (เมล)

“มังกรขาว-ซัง นั่น…” (มาโกโตะ)

“ใช่ มันเป็นบ้านเกิดของเหล่าปีศาจ ที่พวกมนุษย์อย่างนาย เรียกว่าทวีปทิศเหนือ ใช่มั้ย?” (เมล)

คำพูดเหล่านั้น ทำให้ทุกคนพูดน้อยลง

แม้แต่จอห์นนี่-ซัง ยังดูเหมือนประหม่า

ทวีปทิศเหนือ…อีกชื่อของมันคือทวีปปีศาจ

(ตอนนี้เมื่อชั้นคิดเกี่ยวกับมันแล้ว…มันเป็นครั้งแรกของชั้นที่มาที่นี่…) (มาโกโตะ)

ผมสู้กับเหล่าปีศาจและลอร์ดปีศาจในอนาคต และผมไม่เคยไปที่นั่น

นี่ละเป็นครั้งแรกของผมที่ลงพื้นที่นี่

และในแบบนี้ เราก้าวเข้าไปในทวีปที่เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อยู่

 เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 200/200

รับยา ยาหมด 0/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord