เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่276ฮีโร่แห่งแสงแอนนาเป็นพยานมัน

276 ฮีโร่แห่งแสงแอนนาเป็นพยานมัน

◇มุมมอง ฮีโร่แห่งแสงแอนนา◇

“เฮ้ย ผู้ใช้สปิริต-คุง! นายพูดเรื่องอะไรอยู่?!” (เมล)

“มาโกโตะ-โดโนะ นี่มันบุ่มบ่าม นายจะแค่ไร้ความหมาย” (จอห์นนี่)

“มาสเตอร์มาโกโตะ-ซามะ…ได้โปรดหยุดเถอะ!” (โมโมะ)

เฮเลเมอร์ค-ซามะและคนอื่นๆ ลนลาน

ทั้งสามคนนั้นัดเจนว่าพยายามที่จะหยุดมาโกโตะ-ซัง

ในทันทีนั้น…

“{[โล่งจิต]}”

หนูได้ยินเสียงพืมพำเบาๆ

“มาโกโตะ-ซะ—” (แอนนา)

หนูกำลังจะพูดกับเขา แต่จากนั้นหนูสังเกตบางอย่าง…

อากาศมัน…หนาวเหมือนกลางฤดูหนาว

ลมหายใจของหนูเป็นสีขาว

เมื่อหนูมองไปรอบๆ หนูเห็นได้ว่าเท้าของอีสามคนหยุุด และพวกเขาตกตะลึง

นั่นก็เป็นเหมือนกันสำหรับหนู

มาโกโตะ-ซัง แปลกไปอย่างชัดเจน

มันแค่เหมือนเวลาที่เขาสู้กับลอร์ดปีศาจไบฟรอน เขาเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไป

“งั้นตอนนี้ แอนนา-ซัง จะมาด้วยกันกับชั้นมั้ย?” (มาโกโตะ)

มาโกโตะหันมา และมีรอยยิ้มดั่งมันถูกแปะอยู่ที่นั่น

แต่ตาของเขาไม่ยิ้ม

ในความลึกของตาของเขาที่มองดูหนู มันส่องสว่างเป็นสีรุ้ง

“……”

หนูถูกท่วมท้นโดยสภาพของมาโกโตะ-ซัง และตอบไม่ได้

“ราชาของเรา นายจะออกเดินทางไปข้างหน้ามั้ย?”

“ในที่สุด”

“ชั้นรอจนเหนื่อยแล้ว”

คนสวยผิวสีฟ้าปรากฏดั่งจะล้อมมาโกโตะ-ซัง

…สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ อันไดน์

และจำนวนมาก

มันไม่ใช่แค่เดียที่อยู่กับเขาตลอด

มากกว่าสิบอันไดน์ ล้อมมาโกโตะอยู่

หนูคิดว่ามานาของอันไดน์ ก้าวข้ามมังกรขาว-ซามะ และเทียบได้กับลอร์ดปีศาจ

“แอนนา-ซัง?” (มาโกโตะ)

“ค-ค่ะ! เข้าใจแล้ว…มาโกโตะ-ซัง” (แอนนา)

ระหว่างที่หนูถูกท่วมท้นโดยมานาของอันไดน์หนูพยักหน้าเบาๆและจับมือของมาโกโตะ-ซัง

“น-หนูด้วย!” (โมโมะ)

โมโมะ-จังรีบพูด

“ขอโทษ โมโมะ เวทย์ที่ชั้นจะใช้จะโดนทุกคน ดังนั้นชั้นพาเธอไปด้วยกันกับชั้นด้วยไม่ได้” (มาโกโตะ)

“ม-ไม่มีทางน่า…!” (โมโมะ)

โมโมะ-จังส่งเสียงของเธออย่างขมขื่น

หนูรู้สึกบางอย่างแปลกไปกับคำพูดของมาโกโตะ-ซัง

“งั้น แอนนา-โดโนะจะทำอะไร?” (จอห์นนี่)

จอห์นนี่-ซังถาม

นั่นใช่แล้ว มันอย่างที่มาโกโตะ-ซังพูด หนูจะไปติดกับมันด้วย เพราะหนูจะไปด้วยกันกับเขา

“แอนนา-ซัง ได้โปรดปกป้องตัวเธอเอองด้วยสกิลฮีโร่แห่งแสง ถ้ามันเป็นสกิลฮีโร่แห่งแสง เวทย์สปิริตจะไม่มีผล” (มาโกโตะ)

“ข-เข้าใจแล้ว…” (แอนนา)

มาโกโตะ-ซังพูดอย่างง่ายๆว่ามันจะโดนหนูด้วย

แต่…ถ้ามันเป็นมาโกโตะ-ซังปรกติ เขาจะไม่พูดบางอย่างแบบนั้น

มาโกโตะ-ซังปัจจุบันมันค่อนข้าง…น่ากลัว

“เฮ้ย ผู้ใช้สปิริต-คุง พวกเค้าสังเกตเราแล้ว” (เมล)

มังกรขาว-ซามะชี้ไปที่กองทัพลองลอร์ดปีศาจ

กลุ่มที่ดูเหมือนจะเป็นผูคุ้มกันแนวหน้าของกองทัพลอร์ดปีศาจมุ่งหน้ามาทางนี้

มันช่วยไม่ได้ที่พวกเขาจะสังเกตเรา

จำนวนมานาที่ท่วมท้นจากอันไดน์

ไม่ว่าคุณจะไกลแค่ไหน คุณจะสังเกตุมัน

“เมล-ซัง พาโมโมะและจอห์นนี่-ซังไปไกลที่สุดเท่าที่ทำได้และหาอะไรป้องกัน” (มาโกโตะ)

“…อย่าไปตายซะล่ะ ผู้ใช้สปิริต-คุง” (เมล)

พูดดคำนี้ มังกรขาว-ซามะให้โมโมะ-จังและจอห์นนี่-ซังขี่หลังของเธอ และแยกไปจากเรา

แม้ว่าในเวลานั้น กองทัพลอร์ดปีศาจพยายามจะล้อมเรา

มอนสเตอร์บางตัวพยายามที่จะไล่ตามมังกรขาว-ซามะ

หนูกังวลนิดหน่อย แต่หนูมั่นใจว่ามังกรขาว-ซามะจะโอเค

ปัญหาคือเรา

“แอนนา-ซัง พาเราไปรอบๆที่นี่ด้วยเวทย์บิน” (มาโกโตะ)

“……!” (แอนนา)

หนูมองดูตำแหน่งที่มาโกโตะ-ซังชี้ และตกใจ

มันเป็น…{ตรงกลางของกองทัพลอร์ดปีศาจ}

นายจะบอกชั้นว่าไปตรงกลางสุดๆของกองทัพล้านตัวที่รวมตัวกันเหรอ

หนูประทับใจที่พูดอย่างนั้นได้อย่างเมินเฉย

เนินเขากำลังจะถูกล้อมโดยกองทัพของลอร์ดปีศาจ

แต่ไม่มีใครเข้าหาเรา

พวกเขาอาจจะกลัวมานาจากอันไดน์ที่มาโกโตะ-ซังเรียก

แต่ไม่มีใครรู้ ว่าเมื่อไหร่ที่พวกเขาจะโจมตีเรา

“แอนนา-ซัง?” (มาโกโตะ)

มาโกโตะ-ทำสีหน้าตกใจ ดั่งจะพูดว่า ‘มีอะไรเหรอ?’ และมันทำให้หนูรำคาญ

(เห้อ! คนๆนี้เห็นแก่ตัว…มาก!) (แอนนา)

เขาดูเหมือนจะเป็นคนระวัง แต่เมื่อถึงเวลา เขาจะกระโจนเข้าหาอันตรายดั่งไม่มีอะไรเลย

และจากนั้น เขาจะเกือบตาย และทำให้ทุกคนรอบเขากังวลเกี่ยวกับเขา!

เขาชอบเข้าหาอันตรายจนหนูดูไม่ไหว

นั่นทำไม หนูต้องอยู่ข้างเขา

“มาโกโตะ-ซัง ชั้นต้องการแสงอาทิตย์เพื่อที่ชั้นจะใช้สกิลฮีโร่แห่งแสงได้ ชั้นขอนายเรื่องนี้ได้มั้ย?” (แอนนา)

หนูชี้เรื่องนี้ออกมา

ตัวหนูเองทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้

“อ้าา ใช่” (มาโกโตะ)

มาโกโตะ-ซังพูดบางอย่างกับอันไดน์

เมฆสีดำสนิทหายไป และท้องฟ้าสีครามแพร่ออกมา

(เวทยมตร์ของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ เมฆสีดำสนิท หายไปง่ายๆอย่างนี้…)

เขาเป็นคนที่น่าตกใจจริงๆ

หนูอาบในแสงของพระอาทิตย์ และหนูรู้สึกได้ถึงพลังที่เอ่อขึ้นมาภายในหนู

แสงได้เปลี่ยนเป็นออร่า

และหัวใจหนูสงบ

นี่มันก็เป็นผลของสกิลฮีโร่แห่งแสง

(แต่เทียบกับมาโกโตะ-ซัง ชั้นไม่ใจเย็นเลยซักนิดนะ) (แอนนา)

แม้แต่ตอนนี้ การเต้นของหัวใจหนูหนวกหู

แต่ตัวของหนูหยุดสั่นแล้ว

คนที่ตื่นตกใจเป็นกองทัพลอร์ดปีศาจ

พวกเขาต้องตกใจจากที่เมฆสีดำสนิทได้หายไป

รูปแบบของพวกเขาพังทลาย และหนูได้ยินเสียงเอะอะใหญ่

พวกเขาต้องสังเกตว่าเราเป็นคนที่สร้างความผิดปรกตินี้

แม้อย่างนั้น กองทัพลอร์ดปีศาจไม่พุ่งเข้าตีมาทางนี้

มานาของอันไดน์ต้องน่ากลัวแน่ๆ

“แอนนา-ซัง ไปกันเถอะ” (มาโกโตะ)

“ค่ะ มาโกโตะ-ซัง” (แอนนา)

หนูจับมือของมาโกโตะ-ซัง และกางปีกของหนูออก

เราลอยอย่างอ่อนโยนในอากาศ

เหมือนแบบนั้น เรามุ่งหน้าไปที่ตรงกลางของกองทัพลอร์ดปีศาจ

◇◇

“ไอ้เวรตะไล แกเป็นใครกัน!”

ปีศาจที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำของกองทัพลอร์ดปีศาจตะโกนสิ่งนี้

“หยุดนะ!! ถ้าแกเข้าหามากกว่านี้ ชั้นจะฟันแกตาย!”

มีแม้แต่พวกนั้นที่กระโจนใส่เรา

“”《กุโออออออออ้!》””

มอนสเตอร์เกาะกันเป็นกลุ่ม และพุ่งเข้าตีใส่เรา

กองทัพลอร์ดปีศาจโจมตีเราอย่างไม่จบไม่สิ้น ขณะที่เราเดินหน้าไปอย่างช้าๆ

จำนวนที่น่าเวียนหัว

แต่ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่แตะต้องเราได้

“เวทย์ระดับนักบุญ: [น้ำแข็งแยกเดียวดาย]” (มาโกโตะ)

เวทมนตร์บาเรียที่มาโกโตะ-ซังสร้างด้วยอันไดน์

ตอนแรกมันเป็นบาเรียกลมๆเล็กๆ

กระนั้นมันขยายออกอย่างช้าๆ

ตอนนี้ บาเรียมันพอที่จะมีหมู่บ้านอยู่ในมัน

ทุกคนที่เข้ามาในบาเรีย จะมีทั้งตัวถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ และแข็งไป

ข้อยกเว้นเดียวคือพวกเรา

หนูปกป้องตัวเองด้วยสกิลฮีโร่แห่งแสง

งั้นนี่ก็เป็นเวทมนตร์ที่มาโกโตะ-ซังพูดว่าจะลากทุกคนไปด้วย…

“ตาย ฮีโร่!!”

ปีศาจที่ห่อหุ้มไปด้วยพิษที่เข้มข้นพุ่งเข้าตีมาทางนี้

หนูมั่นใจว่าต้องเป็นปีศาจที่มีชื่อเสียง

หนูพร้อมดาบเพื่อเผชิญหน้ากับมัน

ใบมีดของดาบเวทมนตร์ของปีศาจจะมาถึงเราในประมาณ 2 วินาที

หนูห่อหุ้มดาบที่หนูมีในมือขวาด้วยออร่าแห่งแสง

ถ้าหนูเหวี่ยงนี่ หนูควรจะสามารถตัดหัวเขาอย่างง่ายดาย

แต่ช่วงเวลานั้น ไม่มาถึง

แม้ว่าปีศาจนี้ที่หนูคิดว่าทรงพลัง ยังถูกแช่แข็งไปไม่กี่ก้าวก่อนจะมาถึงเรา

หนูถอนหายใจ และลมหายใจเป็นประกาย

โลกของความเย็นที่เข้มข้น

อากาศมันเย็นอย่างน่ากลัว

ถ้าหนูไมมีสกิลฮีโร่แห่งแสง หนูจะไม่สามารถยืนได้

หนอยากจะขยับตัวหนูถ้าเป็นไปได้

แต่หนูเป็นอิสระ

“มาโกโตะ-ซัง ชั้นไม่มีอะไรให้ทำเลย” (แอนนา)

“ตาของเธอจะมาถึง แอนนา-ซัง” (มาโกโตะ)

ต่างจากหนูที่ความตึงเครียดถูกนำออกไปจากหนูอย่างสิ้นเชิง สีหน้าของมาโกโตะ-ซังดูจริงจัง

แต่ไม่มีแม้แต่คนเดียวของกองทัพลอร์ดปีศาจมาถึงระยะดาบของหนู

“ไม่ใช่ว่านายเอาชนะพวกเค้าได้ด้วยตัวเองเหรอ มาโกโตะ-ซัง?” (แอนนา)

หนูพูดสิ่งนี้ และความตึงเครียดของหนูลดลงเล็กน้อย

บาเรียของมาโกโตะ-ซังย้อมทุกอย่างไกลสุดลูกหูลูกตาเป็นสีขาว

โลกสีเทา

มันสวยงาม แต่…มันเป็นโลกแห่งความตายที่แช่แข็งทุกคนที่รุกรานมัน

เขามีแผนจะรั้งกองทัพหนึ่งล้านแบบนี้เหรอ?

มาโกโตะ-ซังอยู่เหนือโลกนี้จริงๆ

มันเป็นทันทีที่หนูคิดเรื่องนี้…

“แอนนา-ซัง พวกมันมาแล้ว” (มาโกโตะ)

คำพูดของมาโกโตะ-ซังพาหนูกลับมามีสติ

ตัวตนที่ต่างจากปีศาจก่อนหน้าอย่างชัดเจน

พิษที่เข้มข้น

มาโกโตะ-ซังมองไปทางท้องฟ้า

เมื่อหนูมองไปที่นั่น มีเงาจำนวนหนึ่งมองลงมาที่เรา

“เธอเป็นฮีโร่แห่งแสงอาเบล-คุง ที่บุคคลนั้นพูดถึงเหรอ? เธอเป็นคนที่น่ารักนะ”

เสียงที่ราเริงที่ไม่เหมาะกับช่วงเวลานี้

ผู้หญิงยิ้มมอย่างงดงามดั่งบาเรียของมาโกโตะ-ซังไม่มีปัญหาเลยซักนิด

ความสวยที่เย็นไปถึงกระดูก และตาสีแแดงเหมือนทับทิม

เมื่อมองผ่านๆ หนูคิดว่าเธอเป็นคนปีกสวรรค์เหมือนหนู แต่ออร่าที่ร้ายกาจรอบๆเธอบอกหนูว่าเธอเป็นอย่างอื่นที่ต่างออกไป

“มองใกล้ๆ เออนี่ นั่นเป็นผู้หญิงคนปีกสววรรค์ ฮีโร่แห่งแสงอาเบลสมควรจะเป็นผู้ชาย ใช่มั้ย?”

ชายตอบผู้หญิงที่เรียกเออนี่ เป็นชายที่มีความงดงาามไม่แพ้ไปจากเธอ

ใส่เสื้อผ้าของพวกนั้นที่เป็นขุนนาง และมีการวางตัวที่งดงาม

แม้อย่างนั้น เมื่อหนูมองดูตัวนั้นของเขา หนูรู้สึกขยะแขยงจนมันทำให้หนูขมวดคิ้ว

“แต่ชั้นรูสึกถึงการปกป้องจากรพเจ้าของอัลเธน่าจากเธอ ไม่ต้องสงสัยวาเธอเป็นฮีโร่แห่งแสง” (เออนี่))

“แต่…นั่นต้องหมายถึง การทำนายของบุคคลนั้นไม่ถูกต้อง”

“มันไม่สำคัญไม่ว่ามันจะเป็นยังไง เราแค่ต้องฆ่าพวกเค้าและยืนยัน มาทำมันอย่างเร็วเถอะ ที่นี่มันหนาวมันทนไม่ได้

ชายที่แทรกเข้ามาในการสนทนาของพวกเขาเป็นชายแก่หลังค่อม

เสียงของเขาฟังยาก และทุกครั้งที่เขาพูด มีเสียงของฟันกระทบกัน

และ แม้ว่าเขาเป็นชายแก่ พิษที่ปกคลุมเขาเป็นอะไรที่กระหายเลือดมากที่สุดในหมู่ 3 คน

“ราชาแมลงผู้ยิ่งใหญ่รู้สึกหนาวกับเวทมนตร์ของแค่มนุษย์ธรรมดาเหรอ? ไม่รู้สึกน่าสมเพชกับเรื่องนั้นเลยเหรอ?”

“หุบปากน่า เจ้าเด็กปีศาจร้าย ตั้งแต่ทีแรก ดูนั่น นั่นคืออันไดน์ที่ชั้นไม่เห็นมาเป็นหลายพันปี ทำไมบางอย่างแบบนั้นเคารพแค่มนุษย์ธรรมดา?”

“แน่นอนว่ามันแปลก สาวกของเทพธิดาแห่งสปิริตควรจะเป็นเคน-โดโนะ”

“ตอนนี้เมื่อนายพูดถึงมันแล้ว ชั้นไม่เจอเคน-จังเลยหลังๆ~ เค้าไปดิ้นรนอยู่ที่ไหนเหรอ?” (เออนี่)

พวกเขาพูดต่อโดยไม่ได้ให้ความสนใจเรา

หนูเข้าร่วมการสนทนาไม่ได้เลยซักนิด

แค่ปีศาจ 3 ตัว

กระนั้น พวกเขาแต่ละคนมีตัวตนที่ระดับเดียวกว่าไบฟรอนหรือแข็งแกร่งมากกว่านั้น

เออนี่

ปีศาจที่เรียกว่าราชาแมลง

เป็นไปไม่มั้ยว่า…พวกเขา

ในช่วงเวลานั้น เสียงที่ใหญ่ดังก้อง

เมื่อหนูหันไปทางนั้น…

(ต-ตั้งแต่เมื่อไหร…?!) (แอนนา)

มอนสเตอร์ทรงมนุษย์ที่ใหญ่กว่าแม้แต่มังกรขาว-ซามะ และมอนสเตอร์สี่ขาที่ใหญ่กว่านั้นอีก

ไม่ พวกนั้นไม่ใช่มอนสเตอร์…

อาร่าที่มุ่งร้ายรอบๆพวกเขา…มันแม้แต่ใหญ่กว่า 3 คนในท้องฟ้า

คนตัวยักษ์และปีศาจขนาดยักษ์ดูเหมือนจะสนทนากัน

หนูไม่เข้าใจว่าพวกเขาพูดอะไร

“ซากัน-คุง และโกไลแอธ-คุง สวัสดี~” (เออนี่)

ผู้หญิงปีกสีดำโบกมือของเธอด้วยน้ำเสียงที่สบายๆ

ได้ยินชื่อเหล่านั้น ตัวของหนูแข็งไป

ชื่อของคนที่ปกครองโลกนี้

ไม่มีทางที่หนูจะพลาดชื่อเหล่านั้นไป

“โฮฮฮ่ มีลอร์ดปีศาจ 5 คน หือห์…”

หนูได้ยินมาโกโตะ-ซังพึมพำคำนี้

หนูรู้สึกว่าจะสลบเมื่อหนูได้ยินแบบนั้น

ได้โปรดให้เรื่องนี้เป็นความผิดพลาด

แต่ตัวหนูเองปฏิเสธเรื่องนี้

ราชานางฟ้าตกสวรรค์ เออนี่

ราชาแมลง วาลัค

ราชาปีศาจร้าย บาร์บาทอส

ราชายักษ์ โกไลแอธ

ราชาสัตว์ ซากัน

{ลอร์ดปีศาจทั้ง 9 ที่ปกครองโลกนี้}

ครึ่งหนึ่งได้มารวมกันต่อหน้าต่อตาเรา

 เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 200/200

รับยา ยาหมด 0/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook