เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่278สอนผมเทพธิดาแห่งโชคชะตา-ซามะ!

 278 สอนผม เทพธิดาแห่งโชคชะตา-ซามะ!

◇มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ◇

—{ก่อนที่เราจะลงพื้นในทวีปปีศาจ ที่พื้นที่ของเทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอรา-ซามะ}

“ไอรา-ซามะ อืม…ท่านโอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)

พื้นที่ไม่ธรรมดา ที่ตุ๊กตาขยับไปทั่วอย่างกระฉับกระเฉง

ผมถูกเรียกไปที่ห้องทำงานของไอรา-ซามะในฝันของผม

“อ้าา…ทากัตซูกิ มาโกโตะ ขอโทษที่เรียกกระทันหัน” (ไอรา)

“ผมไม่ถือที่เรียก แต่ท่านดูไม่ดีเลยนะ รู้มั้ย?”

มันมีถุงใต้ตาที่ลึก ใต้ตาของไอรา-ซามะที่ทำเอกสาร และมันมีเครื่องดื่มชูกำลังเปล่ากระจายอยู่ทั่วเป็นจำนวนมหาศาล

ไม่ใช่ว่าท่านทำงานเยอะเกินไปเหรอ?

“มันโอเค ในนที่สุดก็เป็นทวีปปีศาจพรุ่งนี้ หือห์ มันมีหลายอย่างที่ชั้นอยากจะบอกนาย นั่งตรงไหนก็ได้” (ไอรา)

“ครับ” (มาโกโตะ)

ผมนั่งเก้าอี้ใกล้กับไอรา-ซามะ

“อย่างแรก เป็นคำแนะนำ มีบาเรียจากเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ตั้งอยู่ที่ทวีปปีศาจ มันมีโอกาสที่นายจะไม่ได้ยิน การสื่อสารทางจิตใจของชั้น” (ไอรา)

“นั่นจะมีปัญหา” (มาโกโตะ)

มันเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง

พอมาคิดว่าผมจะไม่ได้ยินเสียงของไอรา-ซามะ ที่มอบคำแนะนำให้ผมมากมายจนถึงตอนนี้

“โอ้? นั่นมันค่อนข้างเป็นท่าทีที่น่าชื่นชมนะนั่น ทากัตซูกิ มาโกโตะ มันไม่เหมือนนายเลย” (ไอรา)

“จริงเหรอ? ผมพึ่งพาท่านตลอดเลยนะ รู้มั้ย?” (มาโกโตะ)

เมื่อพูดอย่างนี้ ไอรา-ซามะทำสีหน้าที่มีความสุขเล็กน้อย

“ฮึ่ม อย่างนั้นเหรอ ยังไงซะ ไม่มีความจำเป็นต้องกังวลมากเกี่ยวกับมัน นายจะไม่ได้ยินการสื่อสารทางจิตใจชั่วคราว แต่ช้้นจะจิ้มรูในบาเรีย และส่งเสียงของชั้นไป แต่ชั้นอาจจะต้องใช้เวลานิดหน่อยนะ” (ไอรา)

โออ้!

นั่นยอดเยี่ยม

ผมถอนหายใจโล่งใจ และไอรา-ซามะดันหน้าอกบางๆของเธอและ ‘หืม หืม’

น่ารัก

“และดังนั้น อะไรที่สำคัญที่่สุดที่ท่านอยากพูดด้วย?” (มาโกโตะ)

เมื่อผมถามอย่างนี้ เทพธิดาเปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจัง

“นายจำลอร์ดปีศาจไบฟรอนได้ ใช่มั้ย? คนที่เปลี่ยนกลางวันและกลางคืนด้วยเวทมนตร์ระดับพระเจ้า” (ไอรา)

“แน่นอนว่าผมจำได้  เพราะทั้งหมมด ผมเตรียมตัวที่จะตายแล้วเวลานั้น” (มาโกโตะ)

เวทมนตร์นั้นใช้งานโดยบาางคนจากดินนแดนมนุษย์ไม่ได้ ชั้นได้บอกนายมาก่อนหน้านี้ ว่าเทพเจ้าที่ไหนบางแห่ง ต้องให้ความช่วยเหลือที่นั่น ใช่มั้ย? ชั้นหาอยญู่ว่านั่นเป็นใคร” (ไอรา)

“เจอตัวการแล้วเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมจบที่การเอียงไปข้างหน้า

แต่ท่านส่ายหัวของท่านไปด้านข้าง

“โชคร้าย ชั้นไม่สามารถบอกได้ว่าใครชักใยอยู่จากเบื้องหลัง แต่มันชัดเจน ว่ามันไม่ใช่ {เทพเจ้ามาร}” (ไอรา)

“…?”

ท่านหมายคววามว่ายังไง?

ไม่ว่าชั้นจะสืบมากแค่ไหน ชั้นบอกไม่ได้ว่าใครเป็นคนที่ช่วยเรื่องเวทมนตร์ที่ไบฟรอนใช้ พวกเค้าต้องเชี่ยวชาญในเวทมนตร์แห่งโชคชะตา และมันเป็นไปไม่ได้ สำหรับพวกเค้าที่จะควบคุมเวลาโดยที่ไม่มีชั้น ที่เป็น -เทพธิดาแห่งโชคชะตา- สังเกตุ และคนที่หนุนหลังเรื่องนี้ไม่ไ่ช่มาร แต่เป็นความเป็นพระเจ้าที่สูงจนคววบคุมเวลาได้ดีกว่าชั้น” (ไอรา)

“สูงกว่าแม้แต่ท่านเหรอ ไอรา-ซามะ…?” (มาโกโตะ)

มันจริงที่ว่าผมได้ถูกบอกว่าไอรา-ซามะเด็กที่สุดในหมู่เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์

พูดอีกอย่าง มีคนเหนือนท่านอยู่เยอะงั้นเหรอ?

“ง-เงียบน่า นั่นใช่แล้ว ชั้นเป็นแค่ลูกน้อง!” (ไอรา)

“ผมขอโทษ ผมหยาบคายที่นี่” (มาโกโตะ)

“ยังไงซะ โอเค มันมีหลายคนที่ความเป็นพราะเจ้าสูงกว่านั้น แต่เมื่อมันเป็นคนที่น่าสงสัย มันมีขีดจำกัด” (ไอรา)

ผมกลืนน้ำลาย

หัวเรื่องหลักต้องมาทางนี้แล้วแน่ๆ

“คนที่น่าสงสัยที่สุดคือ…{โนอาห์}” (ไอรา)

“……เอ๋?” (มาโกโตะ)

ผมไม่เข้าใจคำพูดของไอรา-ซามะ และคววมคิดผมถูกหยุดไป

โนอาห์-ซามะทำมันเหรอ?

“มันไม่แปลก ไม่ใช่เหรอ? โนอาห์ในยุคนี้เป็นศัตรู” (ไอรา)

“ไม่ แต่…!” (มาโกโตะ)

ผมจบที่การปฏิเสธมันด้วยปฏิกกิริยาตอบสนอง

นั่นมันมากเกินไป

คิดว่าใครกันที่ผมมาที่อดีตเพื่อ?

“ใจเย็น ชั้นพูดอยู่ว่มันเกี่ยวกับอะไรที่เธอทำได้ หรือไม่ได้ โนอาห์เป็นเทพธิดที่สูงกว่าชั้นเยอะ และเธอมีระดับเดียวกันกับอัลเธน่า-โอเน่ซามะร iระหว่างท่ทำมัน เธอก็ยังเก่งในเวทมนตรเวลา ถึงจุดที่ว่ามันน่าเดือดดาล…” (ไอรา)

“…”

สิ่งที่เท่านพูดทำให้ผมนึกถึงเกรท คีธ ที่เวลาหยุดลง และเมื่อท่านกลับไปที่เวลาที่ไฮแลนด์

ผมคิดว่าท่านทำบางอย่างที่อุกอาจดั่งไม่มีอะไรมาก แต่…

“ถ้ามันเป็นหนึ่งในสปิริตเวลา ที่โนอาห์ทำเรื่องชั่วรายระหว่างที่ผ่านตาของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์” (ไอรา)

“…สปิริตเวลามันคืออะไรกัน?” (มาโกโตะ)

ผมแค่ก้อปปี้ พวกเขาที่การต่อสู้กับราชาสัตว์ แต่ในท้ายที่สุด ผมมองไม่เห็นมัน

ตั้งแต่ทีแรก มันควรจะมีแค่ ไฟ น้ำ ดินและแค่ลม…เห็นว่า

อย่างน้อยๆที่สุด นั่นเป็นที่ผได้ยินมาจากทหารในวังราชวงศ์ และถ้ามือของเขาเขียนอย่างอื่นด้วยหนังสือเวทมมนตร์

แต่ น่าจะ…

“……ฮ่าาา….” (ไอรา)

คำถามที่อยู่ในหัวของผมต้องไปถึงท่านแน่ ่ทานทำการถอนหายใจครั้งใหญ่

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (ไอรา)

“ค-ครับ?” (มาโกโตะ)

ชั้นคิดว่านายรู้อยู่แล้ว แต่อย่าไปพูดเกี่ยวกับที่เราพูดตรงนี้ โอเคมั้ย? เพราะนายจินตนาการแล้ว ว่าไม่ได้มี แค่ สปิริต 4 ประเภท

“…ใช่” (มาโกโตะ)

ผมก็คิดว่ามันแปลก

มันมีน้อยเมื่อเทียบกับทั้ง 7 ธาตุของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์และมันมมีความขัดแย้งของสปิริตอยู่ในทุกสรรพสิ่ง

ผมจินตนาการว่าสปิริตแสงและความมืด ก็…

“หยุด” (ไอรา)

ไอรา-ซามะดันนิ้วของเธอที่ริมฝีปากของผม

“หมึ่?” (มาโกโตะ)

“หยุดไปไกลกว่านี่ แค่การเป็นผู้ใช้สปิริตทที่ทรงพลัง นายจบที่ชวนสายตาของนางฟ้าของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ นายไม่อยากจะโดดนเฝ้าระวัง 24/7 หลังจากที่ช่วยโลก ใช่มั้ย” (ไอรา)

ผมจะไม่อยาก

“เราออกจากประเด็นแล้วที่นี่ ไม่ว่ายังไง มันจะไม่ยากสำหรับโนอาห์ที่จะเปลี่ยนกลางวันเป็นกลาางคืน และเธอซ่อนมันจากชั้นได้ง่ายๆด้วย นั่นทำไมเธอถูกสงสัย แต่…” (ไอรา)

“เราแม้แต่ชนะได้มั้ยเนี่ย?” (มาโกโตะ)

ผมไม่อยากจะคิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้ว่าโนอาห์-ซามะไม่ได้สนับสนุนแค่เคน แต่ลอร์ดปีศาจด้วย

ที่สุดของทั้งหมด มันจะทำให้ผมอารมณ์บูด

“อย่ากังวล ชั้นคิดว่าโอกาสมันน้อย เพราะโนอาห์เป็นเทพธิดาองคฺ์ที่ 8 ในอนาคต คู่หมั้นของนายโซเฟีย-จัง เพิ่มผู้ศรัทธาของเธอในโรเซส รู้มั้ย?” (ไอรา)

“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมเป็นผู้ศรัทธาคนเดียว ดังนั้นมันยากที่จะจินตนาการว่าโนอาห์-ซามะมีผู้ศรัทธาคนอื่น

เจ้าหญิงโซเฟียทำเต็มที่?

ผมซาบซึ้งกับเรื่องนั้น

ในเมืองหลวงโฮรันรูปปั้นของโนอาห์ถูกสร้างข้างเออร์-โอเน่ซามะ และแม้แต่สปริง ล็อก และเกรท คีธ ผู้ศรัทธาเพิ่มทีละนิดอบ่างเห็นได้ชัด พูดอีกอย่าง มันไม่มีเหตุผลสำหรับเธอที่จะเลือกฝั่งของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่” (ไอรา)

“ข-เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

นั่นโล่งใจ

ดูเหมือนโนอาห์-ซามะถูกมองเป็นเทพธิดาอย่างช้าๆในอนาคต

แต่ ยังมีความกังวล

“โนอาห์-ซามะครั้งนี้ไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

“โนอาห์ควรจะสามารถส่งข้อความไปถึงเธอในอดีต จากความจริงที่ว่าเคนเป็นมิตรกับนายอย่างง่ายๆ มันน่าจะเป็นไปได้ว่าโนอาห์จะไม่ทำอะไรที่ไม่จำเป็น” (ไอรา)

แต่ถ้าท่านส่งข้อความจากอนาคตได้ง่ายๆ ผมอยากจะได้บ้างนะ…

ผมไม่ใช่ผู้ศรัทธาของโนอาห์-ซามะตอนนี้ ดังนั้นมันน่าจะยาก

“ในโลกนี้ คนที่เป็นศัตรูกับเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์เป็นมารและเทพเจ้าไททัน มันไม่ใช่การกระทำของมาร และมีแค่เทพเจ้าไททันที่เหลือ ถ้าโนอาห์ถูกนำออกไปจากคนที่เป็นไปได้…ถ้าอย่างนั้น คนเดียวที่ชั้นคิดได้คือ…” (ไอรา)

“การทรยศจากญาติเหรอ…?” (มาโกโตะ)

ผมพูดที่ผมคิดออกไป

“พูดไม่ได้ว่ามันเป็นไปไม่ได้…” (ไอรา)

“ท่านพูดไม่ได้?!” (มาโกโตะ)

ได้โปรดเว้นมันให้ผมจากนี้ไป

“รุ่นพ่อแม่กับพ่อที่อยู่บนสุดชอบที่จะไม่สนใจระเบียบของดินแดนสวรรค์จริงจัง…แต่พวกเค้าจะไม่ทำอะไรที่โง่ขนาดนี้ มากที่สุดที่พวกเค้าจะทำคือสร้างเด็กในดินแดนมนุษย์” (ไอรา)

“ไม่ นั่นก็มีปัญหามากแล้ว” (มาโกโตะ)

เพราะตอนนี้ การต่อสู้ที่อันตรายที่สุดที่ผมมาที่โลกนี้คือการต่อสู้กับอเล็กซ์

เขาเก่งกว่าลอร์ดปีศาจมาก

ไม่ใชว่านั่นแปลกเหรอ?

“ชั้นขอโทษเกี่ยวกับรื่องนั้นจริงๆ แต่ไม่มีทางที่ญาตจะทำบางอย่างโผ่งผ่างอย่างการเลือกข้าางลอร์ดปีศาจ ถ้าเป็นแบบนั้น ที่เหลือจะเป็นเทพเจ้าฝ่ายเป็นกลาง” (ไอรา)

“ฝ่ายเป็นกลาง?” (มาโกโจะ)

มีเทพเจ้าแบบนั้น?

“ชั้นไม่ได้บอกนายเหรอ? เทพเจ้าแห่งความมืดไนอาเป็น ‘เทพเจ้านอก’ เทพเจ้าที่ต่างจากเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์” (ไอรา)

“เทพเจ้าแห่งความมืดไนอา-ซามะ…เทพเจ้าที่ฟูเรีย-ซังเป็นผู้ศรัทธา” (มาโกโตะ)

ผมได้ยินมาจากฟูเรีย-ซังว่ามันเป็นเทพธิดาที่เธอไม่ได้ยินเสียงซักนิด

ว่าเธอมีการสนทนากับท่านครั้งเดียว

“ใช่ เทพเจ้านอกปกครองกายสวรรค์ที่ต่างจากของเรา และปรกติแล้วไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับพวกเค้า แต่ถ้าทั้งสองฝ่ายไมติดต่อกันนานเกินไป มันมีโอกาสที่การเกิดอะไรชั่วคราวจะเป็นไกของความขัดแย้งกระทันหัน เพราะเรื่องนั้น ทั้งสองฝ่ายจะส่งพระเจ้าไปเป็นทูต ถ้าพูดมมันให้มนุษย์เข้าใจมันจะเป็น ‘ตัวประกัน’” (ไอรา)

“นั่นค่อนข้างเป็นเรื่องที่กระหายเลือดนะ” (มาโกโตะ)

งั้นไนอา-ซามะก็ถูกมองเป็นเทพธิดาแบบนั้น หือห์

“มันไม่เหมือนกับว่าเราปฏิบัติกับเธอไม่ดีนะรู้มั้ย? เรามอบตำแหน่งเทพธิดาองค์ที่ 7 ให้กับเธออย่างถูกต้อง และเธอมีแม้แต่อำนาจ เธอมีความสสามารถที่จะดูแลโลกโดยใช้ฮีโร่และออราเคิล กระนั้น…เธอไม่แสดงสัญญานใดๆว่ามีแรงจูงใจ” (ไอรา)

“ไนอา-ซามะแข็งแกร่งมั้ย?” (มาโกโตะ)

“ชั้นไม่ได้คุยกับเธอมาก ดังนั้นชั้นไม่รู้จักเธอดี แต่…อัลเธอน่า-โอเน่ซามะพูดว่าเธอค่อนข้างมีคววามเป็นพระเจ้าที่แข็งแกร่ง อย่างน้อย แข็งแรก่งกว่าชั้น” (ไอรา)

“พูดถึงแล้ว ความเป็นไปได้ที่ท่านจะให้ลอร์ดปีศาจยืมมือล่ะ?” (มาโกโตะ)

“…ไม่มี อย่างน้อยชั้นก็คิดเหตุผลที่เธอจะทำอย่างนั้นไม่ได้” (ไอรา)

ว่าแล้ว

ตัดสินจากที่ผมได้ยินตอนนี้ ท่านไม่ได้ฟังดูเหมือนเทพธิดาที่ชอบไปวุ่นวายกับสิ่งต่างๆ

“ทำไมท่านไม่มีแรงจูงใจล่ะ?” (มาโกโตะ)

ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากให้ท่านมอบคำแนะนำให้ฟูเรีย-ซัง

เพราะทั้งหมดฟูเรีย-ซังต้องพยายามเต็มที่ เพื่อที่จะนำำประเทศแห่งความมืดกลับมา

“เออร์-โอเน่ซามะถามเธอครั้งนึง และเห็นว่าเธอพูดว่า ‘เพราะมันน่าเบื่อ’ อะไรน่าเบื่อกัน?! อย่าหาความสนุกจากงานสิ! รู้มั้ยว่าชั้นเรียนมมากเท่าไหร่เพื่อที่จะทำข้อสอบเทพธิดา และชั้นทำงานหนักมากแค่ไหนสำหรับการสอบเลื่อนลำดับหลังจากที่เป็นเทพธิดาแล้ว…?” (ไอรา)

“ไอรา-ซามะ ไอรา-ซามะ…” (มาโกโตะ)

ผมเรียกไอรา-ซามะที่พึมพำพร้อมตาที่ตายแล้ว

หืมม ผมคิดจริงๆว่าท่านทำงานหนักเกินไปกับตัวท่านเองที่นี่

ผมรู้สึกเหมือนท่านเริ่มจิตใจไม่มั่นคง

“นายเข้าใจมันแล้ว ใช่มั้ย? มันไม่รู้ว่าใครให้ไบฟรอนยืมมมือ” (ไอรา)

“นี่่มันมีปัญหา” (มาโกโตะ)

“แต่อย่ากังวล ตอนนี้นายมีความเป็นพระเจ้าที่ชั้นมอบห้นาย มากที่สุดนายก็ยิงเวทมนตร์ระดับพระเจ้าได้เต็มที่ 1 ครั้ง แต่มนจะจ่ายราคาของมันและแม้แต่มีเงินทอนอีก” (ไอรา)

ไอรา-ซามะมองผมด้วยหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

และสำหรับผม ผมพูดไม่ได้ว่าผมมั่นใจ

“มันจะโอเคจริงมมั้ย?” (มาโกโตะ)

“อะไร? ไม่มั่นใจเหรอ? นั่นไม่เหมือนนายเลย” (ไอรา)

“มันแค่เพราะผมทำจังหวะเดียวกันกับท่านที่ในที่สุดผมเปลี่ยนกลางวันและกลางคืนได้…และสลบหลังจากนั้นทันที…” (มาโกโตะ)

มันต้องขอบคุณไอรา-ซามะที่อยู่ข้างผมในเวลานั้น ที่การต่อสู้ของเรากับลอร์ดปีศาจไบฟรอนใกล้ขนาดนั้น

เราจะเจอกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ครั้งนี้

แม้ว่าเรามีแอนนา-ซังที่โตเป็นฮีโร่แห่งแสง ความไม่สบายใจของผมยังไม่หายไป

ไอรา-ซามะทำสีหน้าที่ตกใจระหว่างที่ผมคิดอย่างนั้น

“ตอนนี้เมื่อชั้นมาคิดเกี่ยวกับมันแล้ว เมื่อนายทำจังหวะเดียวกันกับชั้น ทำไมนายใช้เวทมนตร์โชคชะตาล่ะ?” (ไอรา)

“เอ๋? เพราะถ้ามันไม่เปลี่ยนกลางคืนเป็นกลางวัน ท่านใช้สกิลฮีโร่แห่งแสงไม่ได้ ใช่มั้ยล่ะ?” (มาโกโตะ)

นั่นเป็นทางเลือกเดียวของผม

แต่คำพูดของไอรา-ซามะขัดกับความคาดหวังของผม

“หือห์? นายพูดอะไรน่ะ? นายใช้เวทมนตร์น้ำเพื่อ {กำจัด} ลอร์ดปีศาจได้นะ” (ไอรา)

“เอ๋? ไม่ ไม่ ท่านพูดอะไรน่ะ?” (มาโกโตะ)

มันไม่เหมือนว่าผมกำจัดลอร์ดปีศาจด้วยเวทมนตร์น้ำได้

มันเป็นธาตุที่อ่อนแอที่สุดนะ รู้มั้ย?

“ชั้นเป็นคนที่ควรจะพูดว่า ‘นายพูดอะไรน่ะ’? แน่นอนว่านายกำจัดได้อย่างง่ายๆ” (ไอรา)

ไอรา-ซามปฏิเสธผมอย่างเกลี้ยงเกลา

“…ท่านหมายความว่ายังไงเรื่องนั้น?” (มาโกโตะ)

“ทำไมนายถึงได้มาถึงความเข้าใจผิดอย่างนั้นล่ะ? เออร์-โอเน่ซามะ…เกลียดการต่อสู้ ดังนั้นมันเป็นไปได้ว่าเธอจงใจไม่บอกนาย แต่โนอาห์บอกนายได้นี่… เห้อ เธอทำอะไรของเธอน่ะ?” (ไอรา)

เมื่อเห็นไอรา-ซามะวางมือไว้ที่คางและพึมพำ ผมเริ่มตั้งคำถามกับมุมมองของผม

“ไอรา-ซามะ เวทมนตร์น้ำมันอ่อนแอ ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

“{มันไม่อ่อนแอ}” (ไอรา)

สามัญสำนึกที่ผมเรียนรู้มาในวิหารแห่งน้ำพังทลาย

“ม-ไม่ แต่อำนาจการทำลายล้างของลูกบอลไฟ และลูกบอลน้ำมันต่างกันเลยนะ รู้มั้ย?” (มาโกโตะ)

หนึ่งในเหตุผลที่ทำไมเวทมนตร์น้ำถูกเรียกว่าอ่อนแอ

พลังของเวทมนตร์โจมตีระดับประถมมันอ่อนแอมากๆในเวทมนตร์น้ำ

ลูกบอลน้ำกำจัดไม่ได้แม้แต่กระต่ายมีเขา

ไอรา-ซามะส่งสายตาเห็นอกเห็นใจมาทางผม

ท่านกวักนิ้วเรียกผมโดยไม่พูดอะไรทั้งสิ้น

ท่านต้องอยากให้ผมเข้าไปใกล้แน่

ผมเดินไปหาไอรา-ซามที่ตัวเล็กๆอย่างช้าๆ

“ใกล้กว่านี้” (ไอรา)

แขนบางๆของไอรา-ซามะยืดออกมา และจับคอเสื้อของเสื้อผ้าผม และดึง

เทพธิดาที่เด็กและงดงามใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา

{หน้าผากของผมและของเธอชิดกัน}

“อ-ไอรา-ซามะ? ท่านทำ…” (มาโกโตะ)

“หุบปากแล้วปิดตาของนาย” (ไอรา)

“เออ๋…” (มาโกโตะ)

“เร็วเข้า!” (ไอรา)

“อ-โอเค…” (มาโกโตะ)

ลมหายใจของไอรา-ซามะโดนหน้าผม

จ-ใจเย็น

โล่งจิต 99%

เมื่อผมปิดตาของผมมีวงกลมลอยอยู่ในความมืดสนิท

ส่วนใหญ่มันเป็นสีน้ำเงิน พร้อมสีเขียวและขาวเป็นลวดลายที่ไม่เรียบ

มันเหมือกับ

(โลก?) (มาโกโตะ)

มันเป็นภาพของดาวเคราะห์ที่คล้ายกับโลก

แต่ทวีปมันอยู่ในรูปทรงที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน

นั่นทำไมมันไม่ใช่โลก

“นี่เป็นโลกที่ปัจจุบันนายอยู่ ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (ไอรา)

“อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)

มันเป็นแค่ตอนนี้ ที่ผมรู้ว่าดาวเคราะห์นี้มันกลม

ภูมิศาสตร์มันต่างออกไป แต่ันคล้ายกับโลก

แม้อย่งนั้น ไอรา-ซามะอยากจะทำอะไรสำเร็จโดยการเอาเรื่องนี้ให้ผมดู?

“งั้นตอนนี้…” (ไอรา)

ไอรา-ซามะแยกหน้าผากออกจากผม

ภาพก่อนหน้านี้หายไป

เมื่อผมเปิดตาของผม คนสวยที่เหนื่อยเล็กน้อยอยู่ตรงหน้าผม

“ตรงที่บอกว่าเหนื่อยมันไม่จำเป็น” (ไอรา)

“มันดีกว่าที่จะพักซักหน่อย” (มาโกโตะ)

ชั้นจะนอนหลังจากที่คุยนี่จบ” (ไอรา)

ไอรา-ซามะหายใจออกอย่างอิดโรย

ผมรอคำพูดต่อไปของท่านอย่างเงียบๆ

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ นายเป็นผู้ใช้สปิริตน้ำ ใช่มั้ย? เอาเลยแล้วบอกชั้นว่าความแข็งแกร่งของสปิริตมีสัดส่วนเท่าไหร่” (ไอรา)

ผมบอกเจตนาของไอรา-ซามะไม่ได้ และผมขุดความรู้ที่ผมได้เรียนมาในอดีตเกี่ยวกับสปิริตน้ำ

“ถ้าผมจำไม่ผิด…มันคือจำนวนของสปิริตเยอะ ถ้าจำนวนน้ำเยอะ และถ้ามีสปิริตน้ำเยอะ สัดส่วนมันจะแข็งแกร่งขึ้นตามนั้น” (มาโกโตะ)

“ใช่ พูดถึงแล้ว ถ้านายมีความเป็นพระเจ้า นายควบคุมสปิริตของทั้งโลกได้

“…นั่น…” (มาโกโตะ)

ผมจำภาพของดาวเคราะห์ที่ไอรา-ซามะเอาให้ผมดูเมื่อกี้นี้

ผมเริ่มจะเขาใจ ว่าเทพธิดาพยายามจะบอกอะไรผมที่นี่

“เฮ้ ทากัตซูกิมาโกโตะ โลกนี้สีอะไร?” (ไอรา)

ไอรา-ซามะหรี่ตา

‘โลกสีน้ำเงิน’

ผมจำประโยคของนักบินอวกาศในโลกเก่าของผมได้

“น้ำเงิน” (มาโกโตะ)

“ใช่ ทำไมเป็นแบบนั้น?” (ไอรา)

“นั่น…” (มาโกโตะ)

เพราะโลกมีน้ำอยู่ 70%

มันคล้ายกับสภาพของดาวเคราะห์ที่ผมเห็นก่อนหน้านี้

ผู้ใช้สปิริตน้ำ แข็งแกร่งขึ้นยิ่งมีสปิริตน้ำมากเท่าไหร่

ยิ่งมีน้ำอยู่ในที่นั้นมากแค่ไหน สปิริตน้ำยิ่งเยอะขึ้นมากเท่านั้น

ดาวเคราะห์นี้ปกคลุมในน้ำ

พูดอีกอย่าง

“ภายในสี่สปิริต สปิริตน้ำ {แข็งแกร่งที่สุด}” (ไอรา)

ไอรา-ซามะกล่าว

“ข-แข็งแกร่งที่สุด?!” (มาโกโตะ)

“มันชัดเจน ดาวเคราะห์มีทะเลมากกว่า และมมันถูกปกคลุมในน้ำ ทำไมนายไม่สังเกตอะไรที่เรียบง่ายอย่างนี้?” (ไอรา)

ไอรา-ซามะถอนาหายใจและยักไหล่ของเธอดั่งจะพูดว่า ‘ให้ตายซี่’

ไม่ แต่การเรียกมันว่าแข็งแกร่งที่สุดมันพูดเกินจริงไปมั้ย?

“แต่สปิริตลม…อากาศมันปกคลุมทั้งดาวเคราะห์จริงๆ ดังนั้น…” (มาโกโตะ)

“มันไม่เหมือนว่าลมพัดอยู่ตลอด ใช่มั้ย? ชั้นคิดว่านายจะไม่เข้าใจเพราะนาย ตัวนายเองไม่เห็นพวกเค้า แต่มันไม่มีสปิริตลมมาก แต่มันจะเป็นเรื่องที่ต่างออกไปถ้าไต้ฝุ่นหรือทอร์นาโดเกิดขึ้นนะ” (ไอรา)

“ง-งั้น ถ้าคิดถึงองค์ประกอบของดาวเคราะห์ สปิริตดินควรจะ…” (มาโกโตะป

“ถ้ามันใต้ดินมันอาจจะเป็นอย่างนั้น ถ้านายอยู่ลึกลงไปใต้ดิน สปิริตดินจะแข็งแกร่งกว่า แต่ที่ไหนล่ะที่นายสู้?” (ไอรา)

“…บนดิน” (มาโกโตะ)

“นั่นใช่แล้ว พื้นผิวของดาวเคราะห์ อะไรที่ปกคลุมนั่น มันก็คือน้ำ เมื่อมันเป็นโลกบนพื้นผิว สปิริตน้ำอุดมสมบูรณ์ที่สุด” (ไอรา)

งั้นมันเป็นอย่างนั้น

“ชั้นพูดเรื่องนั้น แต่มันเป็นไปไม่ได้สำหรับมนุษย์ทั่วไปที่จะควบคุมสปิริตน้ำของทั้งโลก รู้มั้ย? นายต้องเป็นพระเจ้าเหมืออโนอาห์เพื่อที่จะทำบางอย่างแบบนั้น แต่ตอนนี้ นายมีความเป็นพระเจ้าของชั้น” (ไอรา)

ผมหมดคำพูดกับอะไรที่ไอรา-ซามะพูด

ผู้ใช้สปิริตน้ำไม่อ่อนแอ…?

ผมมองแขนสีฟ้าของผม

ที่ช่วงเวลานั้น ไอรา-ซามะจิ้มแก้มผมด้วยนิ้ว

“พูดถึงแล้ว นายรู้จักเวทมนตร์น้ำระดับพระเจ้ามั้ย?” (ไอรา)

“ผมเรียนเกี่ยวกับโลกนรก โคไซทัส ในชั้นเรียนเวทมนตร์” (มาโกโตะ)

“อ้าา เวทมนตร์ที่เออร์-โอเน่ซามะใช้ {ทำลาย} คนโบราณที่อยากจะกบฏกับพระเจ้า หือห์ ฟังดูดี” (ไอรา)

“ทำลาย?!” (มาโกโตะ)

ท่านพูดบางอย่างที่อุกอาจดั่งมันไม่มีอะไรเลย

เอ๋ เออร์-ซามะทำบางอย่างแบบบนั้นเหรอ?

เธอเป็นเทพธิดาที่น่ากลัวจริงๆ

แต่ผมดีใจที่ผมได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้จากไอรา-ซามะ

ผมมั่นใจว่าที่ผมถูกสอนที่นี่จะถูกใช้ในอนาคต

“งั้น มันโอเคที่จะใช้เวทมมนตร์ระดับพระเจ้ากับลอร์ดปีศาจมั้ย” (มาโกโตะ)

ผมขอการยืนยันครั้งสุดท้าย และไอรา-ซามะทำท่าคิด

“ราชามังกรโบราณ แอสทารอธ ในกรณีที่คนนั้นปรากฏตัว ใช้เวทมนตร์ระดับพระเจ้า แอนนา-จังปัจจุบันจะมีเวลาที่ยากกับพวกเค้า” (ไอรา)

“มันแข็งแกร่งขนาดนั้น…?” (มาโกโตะ)

ลอร์ดปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ 9 ลอร์ดปีศาจ

แม้แต่แอนนาก็เอาชนะไม่ได้…?

“แอสทารอธมีเลือดเทพเจ้ามังกรที่เข้ม…ในฐานะสิ่งมีชีวิตของดินแดนมนุษย์พวกเค้าจะถูกพิจารณาว่าเป็นพวกทำลายสมดุลย์” (ไอรา)

“ท-เทพเจ้ามังกร?” (มาโกโตะ)

คำพูดที่ไม่คุ้นเคยมากขึ้น

“มันเป็นหนึ่งในเทพเจ้าห่างไกลที่พวกเราเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ลบออกไปในอดีตนานมาแล้ว อย่าถือมัน ไม่มีความจำเป็นต้องกำจัดราชามังกรโบราณในยุคนี้” (ไอรา)

“เพาะทั้งหมดมันเป็นลอร์ดปีศาจที่มีชีวิตอยู่แม้แต่ในอนาคต” (มาโกโตะ)

ไม่มีความจำเป็นต้องบังคับตัวเราเองเพื่อจะกำจัดเขา

มาเลี่ยงการต่อสู้ที่ไม่จำเป็นเถอะ

“ใช่ ใช่ มุ่งหน้าไปที่เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ระหว่างที่เลี่ยงการต่อสู้กับลอร์ดปีศาจมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หลังจากนั้นนายก็ตีพวกเค้าด้วยเวทมนตร์ระดับพระเจ้าดีๆ และมันจะโอเค!” (ไอรา)

“เข้าใจแล้ว ไอรา-ซามะ” (มาโกโตะ)

ผมคุกเข่าและะขอบคุณท่าน

“ทำให้ดีล่ะ ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (ไอรา)

“ครับ เทพธิดา-ซามะ” (มาโกโตะ)

พูดสิ่งนี้เสร็จ ผมออกจากห้องของไอรา-ซามะ

{เรื่องนี้เกิดขึ้นไม่กี่วันก่อน ในฝันของผม}

◇ปัจจุบัน◇

โลกเปลี่ยนเป็นสีขาวดั่มันหลับอย่างช้าๆ

ภาพที่มหัศจรรย์

ตรงกันข้ามมกับภาพที่งดงาม

“เจ้าบื้อ บื้อ บื้อ บื้อ! ทำไมนายกระโจนเข้าไปหากองทัพหนึ่งล้านและถูกล้อมโดยลอร์ดปีศาจ?! ชั้นไม่ควรจะบอกนายเลยว่าผู้ใช้สปิริตน้ำมันแข็งแกร่งที่สุด!” (ไอรา)

เทพธิดาแห่งโชคชะตา เอะอะในเสียงที่ดัง

เอ๋?

ผมคิดว่าท่านจะดีใจ (เหม่อลอย)…

“ตอนนี้ชั้นเข้าใจอย่างดีว่าทำไมโนอาห์ไม่ได้บอกนายว่าผู้ใช้สปิริตน้ำแข็งแกร่งแค่ไหน! การให้ความมั่นใจนายแค่ทำให้นายกระโจนใส่อันตรายมากขึ้นไปอีก!!” (ไอรา)

“ไม่ มันช่วยไม่ได้ ผมแค่ทิ้งผู้คนของลาเบรินทอสไม่ได้ แล้วก็ การสู้กับกองทัพลอร์ดปีศาจหนึ่งล้าน มันเหมือนที่เขียนในประวัติศาสตร์ ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

“ถ้านายอยากจะทำมันเหมือนที่มันถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตรร์ สู้พวกเค้าในทวีปตะวันตก! สู้พวกเค้าในทวีปปีศาจ หัวของนายมันร้าวอยู่เหรอไง?!” (ไอรา)

“น่า น่า มันถูกสรุปแล้วตอนนี้ งั้นเราจะทำอะไรดีตอนนี้?” (มาโกโตะ)

“อาา… ประวัติศาสตร์มัน…ถูกเปลี่ยนด้วยอันตราที่น่ากลัว…” (ไอรา)

เป็นไปได้มั้ย…มันเป็นไปได้มั้ยว่า…เหตุผลที่ไอรา-ซามะอดหลับอดนอน มันเป็นเพราะผม?

“อ-อืม…มาโกโตะ-ซัง? เป็นไปได้มั้ยว่าเสียงผู้หญิงคือ…เทพธิดาแห่งโชคชะต ไอรา-ซามะ?” (แอนนา)

ผมถูกตั้งคำถามโดยแอนนา-ซัง ที่กอดดาบศักดิ์สิทธิ์บัลมุงด้วยสองแขนและใช้เวทมนตร์บาเรียอย่างต่อเนื่อง

“เธอได้ยินเสียงของเทพธิดาเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ช-ใช่…อยู่ดีๆชั้นก็ได้ยิน ชั้นสงสัยว่าทำไม…” (แอนนา)

“นั่นเพราะเวทมนตร์ระดับพระเจ้าถูกใช้งานอยู่ พื้นที่รอบทากัตซูกิ มาโกโตะได้เป็นที่ที่คล้ายกับดินแดนสวรรค์ชั่วคราว นั่นทำไมเสียงของชั้นไปถึงได้” (ไอรา)

“เข้าใจแล้ว นั่นมีประโยชน์” (มาโกโตะ)

“ให้มั่นใจว่าฟังชั้นครั้งนี้นะ โอเคมั้ย?” (ไอรา)

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

“…เข้าใจจริงๆเรอะ?” (ไอรา)

“เอาน่า ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ผมขัดกับที่ท่านนพูด ไอรา-ซามะ?” (มาโกโตะ)

“อัตราส่วนที่นายไม่ฟังชั้นมันสูงกว่า!” (ไอรา)

“ม-มาโกโตะ-ซัง! ข้างหน้า!” (แอนนา)

แอนนา-ซังกรีดร้องให้ได้้โปรดดู

ผมส่งสายตาไปที่ลอร์ดปีศาจที่มองลงมาหาเรา

ลอร์ดปีศาจที่มีราชามังกรโบราณอยู่ตรงกลาง

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ ชั้นจะไม่ยกโทษให้นายถ้านายแพ้หลังจากยืมความเป็นพรเจ้าของชั้น” (ไอรา)

เสียงของไอรา-ซามะสะท้อนอยู่ในหูของผม

“แน่นอนครับ เทพธิดา-ซามะ” (มาโกโตะ)

ผมตอบห้วนๆ

แม้ว่าเราจะถูกล้อมโดยลอร์ดปีศาจ ผมไร้ความกลัวอย่างแปลกประหลาด

 เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 200/200

รับยา ยาหมด 0/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook