เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่279ฮีโร่ปะทะกับราชามังกรโบราณ

279 ฮีโร่ ปะทะกับ ราชามังกรโบราณ

เพราะผลจากโคไซทัส ท้องฟ้า พื้น และอากาศ ถูกย้อมไปเป็นสีขาว

เวทมนตร์ระดับพระเจ้ามันจะเปลี่ยนตัวโลกเอง

ไม่ ตัวโลกเองมันจะเป็นการพูดเกินจริง

เพราะทั้งหมดระยะหวังผลของ

เวทมนตร์นี้ {มันแค่ทวีปปีศาจ}

(ที่มันเป็น {ประหนึ่งระดับพระเจ้า}…) (มาโกโตะ)

ไม่สำคัญว่าผมมีความเป็นพระเจ้าจากไอรา-ซามะหรือไม่ ในท้ายที่สุด มนุษย์เลียนแบบปาฏิหาริย์จากพระเจ้าจนไปถึงความสมบูรณ์แบบไม่ได้

มนุษย์ไม่สามารถยืนที่ระดับเดียวกันกับพระเจ้าได้

มันมีความเหลื่อมล้ำ ที่ยังไงมันก็จะไม่มีวันไปถึง

ผมพูดอย่างนั้น แต่…มันเป็นพลังที่มากพอที่จะกำจัดลอร์ดปีศาจ

“แอนนา-ซัง ขยับได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

“ชั้นน่าจะสู้ได้ มาโกโตะ-ซัง” (แอนนา)

เมื่อผมถามอย่างนี้ เธอตอบผมอย่างถูกต้อง แม้ว่ามันจะดูเหมือนเธออยู่ในความเจ็บปวด

อย่างที่คาดกับฮีโร่แห่งแสง

เธอไม่เหมือนผมม ที่ใช้ทริค เธอเป็นระดับกึ่งพระเจ้าจริงๆ

กายของเธอจัดการกับมันแล้ว

เทียบกับเรื่องนั้น ลอร์ดปีศาจนอกจากแอสเทอรอธ ไม่สามารถขยับได้เพราะโคไซทัส

{ไม่ควรจะสามารถขยับได้}

“ชั้นรู้สึกแย่ที่สุด”

เจ้าของของเสียงที่เนือยๆนั้น เออนี่ กระพือปีกดำของเธอ ได้รับความสบายๆของเธอกลับคืนมา

“นางฟ้าตกสวรรค์เอริดั้งเดิมแล้วเป็นนางฟ้าเอกของดินแดนสวรรค์ เธอมีความต้านทานเวทมนตร์ระดับเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ ระวังตัวด้วย” (ไอรา)

“เข้าใจแล้วครับ…” (มาโกโตะ)

ผมมาถึงความเข้าใจ จากคำพูดของไอรา-ซามะ

นั่นมีปัญหา

ไม่ใช่แค่แอสเทอรอธ เราต้งจัดการกับเออนี่ด้วย

เราทำเรื่องนี้ได้มั้ย…?

ในช่วงเวลานั้นเอง…

“เสียงนี้… เป็นไปได้มั้ยว่ามันเป็นเทพธิดาฝึกหัด ไอรา-จัง? เธอทำอะไรอยู่? ถ้าเธอแทรกแซงดินแดงมนุษย์ด้วยตัวเอง เธอจะถูกดุโดยเหล่าพี่สาวที่น่ากลัวนะ รู้มั้ย?” (เออนี่)

เออนี่ ตัดเข้ามาในการสนทนาของผมและไอรา-ซามะ

เอ๋ คนรู้จักเหรอ?

“ฮ๋าา?! เรียใครว่าผู้ฝึกหัดกัน?! ชั้นเป็นเทพธิดาแห่งโชคชะตานะ” (ไอรา)

“ไอรา-จัง? เธอเข้าตำแหน่งธาตุที่ทำงานด้วยทาสจากทั้งหมดเหรอ? โอเคมั้ย? ทำงานดีๆได้มั้ย?” (เออนี่)

“ห-หุบปากน่า! ชั้นเป็นตัวอย่างนะ! ของสาวที่พึ่งพาได้!” (ไอรา)

“แต่เธอทำเละอยู่ตลอดเวลานะ” (เออนี่)

“พวกนั้นมันแค่บังเอิญ!” (ไอรา)

“ไอรา-จังที่เป็นหมายเลข 1 ในจำนวนของเอกสารที่ต้องแก้…” (เออร์นี่)

“ปิดปากได้แล้ว ชั้นจะโยนเธอไปที่ทาร์ทารัส” (ไอรา)

“โอ้ไม่~ ไอรา-จังที่น่ารักนั่น ได้เป็นเทพธิดาที่น่ากลัวไปแล้ว” (เออนี่)

อารมณ์ที่จริงจังถูกฆาตกรรม

“อ-อืม สองคนนั้นเป็นคนรู้จักกันเหรอ?” (แอนนา)

“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น” (มาโกโตะ)

พอมาคิดว่าลอร์ดปีศาจและเทพธิดาจะรู้จักกัน

โลกนี้มันเป็นอะไรกัน

“เมื่อชั้นเป็นนางฟ้าเอกในดินแดนสวรรค์ ชั้นก็ได้เรียนเป็นเทพธิดาฝึกหัด บนเรื่องนั้นเข้าไปอีก ชั้นได้คอยดูแลไอรา-จัง ดังนั้นไอรา-จังที่ผิดพลาดตลอดเวลา ได้เป็นเทพธิดาแห่งโชคชะตาแล้วเหรอ” (เออร์นี่)

“หุบปากน่า เจ้านางฟ้าตกสวรรคฺ์ เธอไม่อายหรือไงที่กลายมาเป็นลอร์ดปีศาจน่ะ?!” (ไอรา)

“มันค่อนข้างสนุกนะรู้มั้ย มันไม่มีโควต้า และเธอขี้เกียจไปทั่วทั้งวันได้เลย” (เออร์นี่)

งั้นมันก็มีโควต้าในดินแดนสวรรค์ด้วย

ไม่ได้ฟังดูเหมือนดินแดนในฝันเลยซักนิด

“เราพูดถึงไอรา-จังที่นี่ ชั้นมั่นใจว่าเธอแบกทุกอย่างไว้บนไหล่ และไปขูดเวลานอนของเธอออก ใช่มั้ย?” (เออร์นี่)

“นั่นถูกเผงเลย ชั้นกังวลเกี่ยวกับการทำงานหนักเกินไปของไอรา-ซามะ” (มาโกโตะ)

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ?! อย่าไปพูดสิ่งที่ไม่จำเป็นซี่!” (ไอรา)

ผมกังวลเกี่ยวกับท่านที่นี่นะ กระนั้น ผมเป็นคนที่ถูกดุ

ช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

“มาตกสู่ดินแดนมนุษย์ด้วยมั้ย ไอรา-จัง? มันสนุกนะ” (เออร์นี่)

“พอแล้ว! ทากัตซูกิ มาโกโตะ ขยี้ลอร์ดปีศาจ!” (ไอรา)

ท่านต้องสังเกตุว่าท่านเอาชนะศึกแห่งคำพูดไม่ได้ และมอบคำสั่งให้โจมตี

ท่านพูดอย่างนั้น แต่มือผมเต็มแค่จากการควบคุมเวทมนตร์ระดับพระเจ้า โคไซทัส ที่นี่

ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากรั้งพวกเขาไว้ → ฮีโร่แห่งแสงแอนนา-ซัง ทำการโจมตี

แอนนา-ซังและผมมองหน้ากัน และครุ่นคิดว่าจะำอะไรดี

“มีแผนที่จะพูดไร้สาระต่อมากแค่ไหน?”

เสียงที่กดดัน หล่นมาจากท้องฟ้า

เมื่อเวลาที่ผมสังเกต เงาขนาดยักษ์มองลงมาหาเรา

ราชามังกรโบราณ แอสทารอธ

มั่งกรโบราณที่แข็งแกร่งที่สุด ที่สืบสายเลือดของเทพเจ้ามังกร

มันทำตัวปรกติแม้ว่าจะอยู่ในโคไซทัส

“ไม่เพียงแต่เพื่อนของชั้น ไบฟรอน แต่แม้แต่โกไลแอธยังพ่ายแพ้ หือห์…” (แอสทารอธ)

เสียงของราชามันกรโบราณ นำพาน้ำเสียงของความเสียใจกับสหายของเขา

ผมได้ยินมาว่าลอร์ดปีศาจไม่สนิทกันดีกับพวกตัวเองนะ

“อย่าได้คิดว่าจะตายอย่างสงบสุข ฮีโร่” (แอสทารอธ)

“คุห์!” (แอนนา)

ด้วยแค่การจ้องจากทาที่ทรงพลัง แอนนา-ซังครวญเล็กน้อย

“แอสทารอธ-ซามะ เป็นไปได้มั้ยว่าท่านมีเจตนาที่จะสู้กับผู้ใช้โคไซทัสซึ่งหน้า?” (เออร์นี่)

ราชานางฟ้าตกสวรรค์ นั่งอยู่บนไหล่ของราชามังกรโบราณ

“เธอจะบอกชั้นไม่ให้สู้เหรอ?” (แอสทารอธ)

เออร์นี่ถูกจ้อง แต่เธอยักไหล่เบาๆ

“จากที่ชั้นเห็นได้ เค้าใช้เวทมนตร์นี้ได้แค่ครั้งเดียว มากกว่านั้น เค้าใช้มันระหว่างที่ใช้อายุขัย มันจะปลอดภัยกว่า ที่จะถอย และกลับมาสู้เค้าอีกครั้ง รู้มั้ย?” (เออร์นี่)

“โฮฮฮ่…” (แอสทารอธ)

แอสทารอธมองลงมาที่นี่กับคำพูดของเออร์นี่

อย่างที่คาดกับลอร์ดปีศาจ

พวกเขาใจเย็นอย่างน่าแค้นใจ

ผมใช้เวทมนตร์ระดับพระเจ้าได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น

นั่นทำไมเราต้องทำให้สำเร็จ ไม่ว่ายังไง

“นายคิดว่าชั้นจะปล่อยนายไปเหรอ?” (มาโกโตะ)

โคไซถูกไช้งานไปแล้ว และแอสทารอธและเออร์นี่อยู่ในระยะของมัน

เวทมนตร์เป็นบาเรียและกรง

คุณออกไปข้างนอกจากข้างในหรือเข้ามาจากข้างนอกไม่ได้

และผู้คุมนักโทษของโคไซทัส เป็นผู้ใช้เวทมนตร์

คนที่อยู่ในระยะของเวทมนตร์ จะถูกนำอิสระไป ความแข็งแกร่งถูกผนึก และต่อต้านผู้คุมนักโทษไม่ได้

และส่วนที่น่ากลัวที่สุดของมัน คือคนหนึ่งที่อยู่ข้างในโคไซทัส จะทุกข์ทรมานอย่างต่อเนื่อง

เพราะทั้งหมด มันเป็นเวทมนตร์ที่ไว้ลงโทษคนที่มีบาป

ผมไม่รู้ว่าจะเรียกมันว่าโชคดีหรือโชคร้าย แต่มันใช้ทั้งหมดของเพื่อที่จะใช้งานมัน ดังนั้นมือของผม เต็มไปด้วย ‘ความทุกข์ทรมานต่อเนื่อง’

แต่มันควรจะมีผล

ราชาปีศาจร้าย ราชาแมลง และราชาสัตว์แม้แต่เปิดปากก็ยังไม่ได้

คนที่เปิดปากกว้างจากความมกลัว คนที่ทรุดไป และคนที่ยืนอย่างเหม่อลอย

แม้แต่ลอร์ดปีศาจ ก็อยู่ในสภาพนั้น

นี่มัน…เวทมนตร์ของเออร์-ซามะใช่มั้ย

ช่างเป็นเวทมนตร์ที่น่ากลัว

หรือเหมือนกับ เทพธิดาที่น่ากลัวมากกว่า

“เออร์-โอเน่ซามะพูดว่า ‘ชั้นไม่ได้ฆ่าพวกเค้าเลยทันที ดังนั้นชั้นมีเมตตา ใช่มั้ย☆?” (ไอรา)

“…หือห์ อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)

ผมจินตนาการได้ว่าเออร์-ซามะพูดอย่างนั้นพร้อมรอยยิ้มได้อย่างง่ายๆ

“เวทมนตร์ของเทพธิดาแห่งน้ำที่บิดเบี้ยวนั่น… มันมีปัญหา แต่มันเป็นการช่วยที่มันมีพลังฆ่าทันทีที่ต่ำ ยังไงก็ตาม แคจากการอยู่ในกรง ความแข็งแกร่งจะซึมออกไป ชั้นพูดได้ว่า ตอนนี้ชั้นใช้สี่ส่วนของพลังปรกติ” (เออร์นี่)

เออร์นี่ ที่เป็นคนที่ยังอยู่ในท่าทีที่สบายๆมีเงารวมอยู่รอบๆเธอ

มันเป็นเวทมนตร์แห่งความมืด?

การถูกจับโดยเงานั้นมันจะไม่ดีเลย

“และสำหรับชั้น ชั้นจะพูดว่ามันครึ่งหนึ่งของความแข็งแกร่งของชั้น” (แอสทารอธ)

พิษสีดำรวมกัน และขึ้นมารอบๆแอสทารอธ

ถ้ามันไม่ใช่เพราะเวทมนตร์ระดับพระเจ้านี้ ผมรู้สึกว่าผมจะสลบจากการโดนพิษนั้น

นี่เป็นครึ่งหนึ่งของความแข็งแกร่งของเขา?

เขายังมีมานา ที่ก้าวข้ามลอร์ดปีศาจทั้ง 5 ที่เราสู้มาจนถึงตอนนี้

นี่คือ…ระดับมันต่างกันเกินไป

จะมีคนที่ชนะเขาได้ในการต่อสู้ที่แฟร์ๆมั้ย

ถ้ามันเกี่ยวกับการชนะ คนเดียวที่นั้นจะเป็น

“อัลเธน่า-ซามะ…ได้โปรดมอบความแข็งแกร่งให้หนู” (แอนนา)

ผมได้ยินเสียงที่เมตตา และแสงสีรุ้งที่อุ่น ห่อหุ่มทั้งผมและแอนนา-ซัง

แสงที่เต็มไปด้วยความรัก ที่ปกคลุมเรา ดั่งดันพิษของราชามันกรโบราณไป

แต่สีหน้าของแออนา-ซังไม่ดีเลย

“แอนนา-ซัง เธอใช้เทคนิคเสียสละ ไมใช่เหรอ?” (มาโกโตะ)

“ชั้นเลียนแบบนาย มาโกโตะ-ซัง… เราจะไม่มีชีวิตรอดออกจากที่นี่ ถ้ายังไงเราก็มาแพ้ที่นี่” (แอนนา)

“เธอพูดถูก” (มาโกโตะ)

เธอไม่ผิด

แอนนา-ซังและผมเผชิญหน้ากับลอร์ดปีศาจที่อยู่ข้างหน้าเราอีกครัง

ผมไม่อยากจะยืดการต่อสู้ไปไกลมากเกินไป

นั่นมันต้องเหมือนกันกับอีกฝ่ายหนึ่ง

“แอสทารอธ-ซามะ หนูของให้ท่านรับข้างหน้าไปได้มั้ย?” (เออร์นี่)

“ได้เลย” (แอสทารอธ)

แอสทารอธตอบเออร์นี่

‘พวกเค้ามีแผนที่จะทำอะไร?’ ผมไม่รู้สึกเหมือนอยากจะถามคำถามนั้น

ผมเข้าใจทันที

“…กุโอออออออออ้…” (แอสทารอธ)

ในเวลาเดียวกัน การครวญที่เสียงต่ำจากแอสทารอธดังขึ้น และมานาจำนวนมหานศาลเริ่มบีบอัดข้างในปากของมัน

(มังกรคำราม…) (มาโกโตะ)

การคำรามจากราชามังกรโบราาณ

มันจะไมได้แค่ลบภูเขาออกไปที่นี่

เพื่อต่อต้านเรื่องนั้น…

“[ดาบแห่ง {เซราฟแห่งไฟ ไมเคิล}]” (แอนนา)

ไฟสีขาว ห่อหุ้มแอนนา-ซัง

ใบมีดส่องสว่างสีรุ้ง

มานาที่ก้าวข้ามแค่ก่อนหน้า ได้ถูกรวมมาที่นี่

“มาโกโตะ-ซัง ยืนข้างหลังชั้น” (แอนนา)

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

ผมถอยไปที่หลังของแอนนา-ซัง ระหว่างที่รักษาเวทมมนตร์ระดับพระเจ้า

เทคทิคที่แข็งแแกร่งที่สุดจากทั้งสองทีม

พื้นสั่นไหว

พื้นแยก ลมอาละวาด…

ภาพของนรกดั่งโลกที่จะไปถึงจุดจบ

พิษที่รวมรอบๆมังกรโบราณมันเหมือนพระอาทิตย์สีดำ

ตรงกับข้ามกับเรื่องนั้น ที่ล้อมฮีโร่แอนนาอยู่ ปล่อยแสงพระอาทิตย์สีขาวออกมา

ใครจะชนะ…?

(เธอควรจะสามารถชนะได้…) (มาโกโตะ)

พลังของผู้กอบกู้และฮีโร่แห่งแสงจะแน่นอนที่สุด

ไม่ใช่นั่นถูกเหรอ ไอรา-ซามะ?

“……น-แน่นอน” (ไอรา)

เสียงของท่านสั่น

เป็นไปได้ว่ามมันใกล้จริงๆ?

(โนอาห์-ซามะ เออร์-ซามะ ไอรา-ซามะ…ได้โปรดให้เรายืมความแข็งแกร่ง) (มาโกโตะ)

ผมทำได้แค่อธิษฐานเท่านั้น

แอสทารอธเปิดปากของเขากว้าง และยิงมังกรคำรามออกมา

แอนนา-ซังยกดาบแห่งเซราฟแห่งไฟ ไมเคิล

ในทันทีนั้น

“{ทุกคนได้โปรดหยุดเรื่องนี้}”

เสียงที่ใจเย็น ที่รู้สึกว่าอยู่ไม่ถูกที่ สะท้อนขึ้นมา

พิษสีดำของลอร์ดปีศาจ และแสงสีขาวของฮีโร่แห่งแสง-ซัง จางไป

“…”

“…”

บรรยากาศที่เป็นขวากหนามที่อยู่มาถึงจุดนี้ หายไป

แอนนา-ซังทำสีหน้าตกใน และแม้แต่มังกรโบราณก็ทำสีหน้าที่อ่อนโยน

มีแค่เออร์นี่ ที่ทำหน้าที่ขมขื่น

“แอนนา-ซัง” (มาโกโตะ)

“…มาโกโตะ-ซัง…แค่ชั้นทำอะไรลงไป…” (แอนนา)

แอนนา-ซังทำหน้าที่เหม่อลอยชั่วครู่ และจากนั้น ดั่งเธอได้กลับมามีสติ เธอกลับไปที่หน้าที่จริงจัง

สีหน้านั้นเมื่อกี้นี้…

เป็นไปได้มั้ยว่า…

ผมจำมันได้…

แต่มันเป็นไปไม่ได้

แม้ว่ามันแค่วินาทีเดียว…แอนนา-ซังโดน {เสน่ห์}

ฮีโร่แห่งแสงจะไม่ถูกสาปโดยอะไรทั้งสิ้น

พวกเขาจะสามารถต้านสถานะผิดปรกติได้ทุกรูปแบบ

งั้นทำไม…

ผมหาเจ้าของเสียง

ผมเจอมันในไม่นาน

ผมได้ยินเสียงของของการกระพือปีก และสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ ลงพื้นระหว่างเราและลอร์ดปีศาจ

เมื่อมองผ่านๆ มันดูเหมือนมังกร แต่มันมี 3 ปาก 5 แขน และ 7 ปีก และมีตาอยู่มากมายรอบๆตัวมัน; สิ่งมีชีวิตที่น่าเกลียด

“มังกรนั้น…” (แอนนา)

“มังกรต้องห้าม” (มาโกโตะ)

ผมตอบคำถามของแอนนา-ซังสั้นๆ

รูปลักษณ์ที่หมิ่นศาสนาของมังกรต้องห้าม เป็นบางอย่างที่เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่สร้าง

มันจะไม่แปลกที่หนึ่งตัวจะแสดงตัวเองในทวีปปีศาจ

ที่กวนใจผมมากที่สุด เป็นคนที่ขี่มังกรต้องห้าม

ผมดำเงายาว

สัดส่วนที่โดดเด่น แม้ว่าจะผ่านชุดสีดำ

หน้าที่งดงาม ที่จะทำให้ทุกคนโดนเสน่ห์เมื่อเห็นเธอ

เธอคล้ายกับออราเคิลแห่งความมืดฟูเรีย-ซัง ที่ผมเป็นอัศวินผู้คุ้มกันในอนาคตจริงๆ

มันเป็นครั้งที่สองที่ผมเจอเธอ

ผมรู้ชื่อของเธอ

“มันเป็นซักพักแล้วนะ ฮีโร่-ซามะ”

คนที่ยิ้มอย่างสง่างามจากหลังของมังกรดำ เป็นราชินีของลาโฟรเอจ นีเวีย

เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 200/200

รับยา ยาหมด 0/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook