เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่287แม่มดแห่งภัยพิบัติและฮีโร่แห่งแสง

287 แม่มดแห่งภัยพิบัติ และฮีโร่แห่งแสง

ฮีโร่แห่งแสงแอนนา-ซังแกว่งดาบของเธอเบาๆ

แค่จากการทำอย่างนั้น มันสร้างพายุที่เข้มข้นพอที่จะพัดผมกระเด็นไป

ใบมีแสงนับไม่ถ้วน ถูกปล่อยออกมาจากดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ส่องแสง ที่แอนนา-ซังถืออยู่

แต่ละใบและทุกใบเหล่านั้น มันเทียบได้กับระดับนักบุญ

อากาศสั่น

แม่มดแห่งภัยพิบัตินีเวีย แสดงรอยยิ้มอย่างเงียบๆ

ไม่เพี่ยงแต่ไม้เท้าสีดำในมือของเธอ มันยังมีพิษสีดำสนิทปกคลุมทั้งตัวเธอ

เสียงที่ใส ที่ตรงกันข้ามกับรูปลักษณ์เธอสะท้อนออกมา

—”เวทย์แห่งวามมืด: [สัมผัสแห่งมือสีดำ]”

มือสีดำที่นับไม่ถ้วน งอกออกมาจากไม้เท้าของนีเวีย และขยี้ใบมีด

“เธอเป็นมนุษย์ ใช่มั้ย? ทำไมเธอไปอยู่ข้างเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่?!” (แอนนา)

แอนนา-ซังตะโกน

ผมคิดว่าเธอจะเมินมัน แต่เธอตอบมา อย่างคาดไม่ถึง

“ชั้นเป็นกึ่งปีศาจ ไม่ใช่มนุษย์” (นีเวีย)

เวทมนตร์ถูกใช้งานทีละอย่าง ทีละอย่าง ขณะที่เธอถอนหายใจ

—”เวทย์แห่งความมืด: [วิหกแห่งความตายสีดำ]” (นีเวีย)

เวทมนตร์แห่งความมืดในรูปของนกสีดำขนาดยักษ์

มันคล้ายกับเวทมนตร์ระดับกษัตริย์ของลูซี่ ฟีนิกซ์ แต่มันน่ากลัวมากกว่านั้นมาก

กองทัพใหญ่ของนกสีดำ รุมไปที่แอนนา-ซัง

“ชั้นเกิดขึ้นจากภรรยาลับของราชาของลาโฟรเอจ ชั้นมีพิษตั้งแต่วันที่ชั้นเกิด และพลังของชั้นในฐานปีศาจมันแข็งแกร่ง ชั้นเลยถูกขังทันที ชั้นสมควรจะใช้ทั้งชีวิตในห้องขัง ในฐานะเจ้าหญิงต้องห้าม…” (นีเวีย)

“นั่นทำไม…เธอถึงจบที่การเกลียดมนุษย์และ…” (แอนนา)

แอนนา-ซัง เต็มมือกับการจัดการกับการโจมตีของแม่มดแห่งภัยพัติ

ผมอย่ากจะช่วย แต่การสู้กันนี้มันมีแต่การโจมตีระดับนักบุญ

“แต่ชั้นถูกเลือกเป็นออราเคิลแห่งความมืด ไนอา-ซามะมมอบความสามารถให้ชั้น ที่จะเสน่ห์ใส่สิ่งมีชีวิตทุกอย่าง มันง่าย ที่จะควบคุมประเทศแห่งความมืดด้วยพลังนั้น ชั้นแค่เสน่ห์ใส่ปีศาจที่โจมตีประเทศแห่งความมืดได้ ระหว่างที่ทำมัน ชั้นคิดว่ามันจะดี ที่จะจับคู่มนุษย์และปีศาจ เพื่อที่จะทำให้ทุกคนกลายเป็นกึ่งปีศาจ…” (นีเวีย)

นีเวียพูดอย่างลื่นไหล

แม้อย่างนั้น…พวกกึ่งปีศาจนั้นคือ ‘ระหว่างที่ทำมัน’ หือห์…

“นั่นก็ยังไม่มีเหตุผลพอที่จะเลือกข้างเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่!” (แอนนา)

แอนนา-ซังกระโจนใส่แม่มดแห่งภัยพิบัติ ด้วยดาบศักดิ์สิทธิ์ของเธอ

แต่เธอถูกขัดขวางจากแขนสีดำนับไม่ถ้วน และไปไม่ถึงนีเวีย

“บุคคลนั้นคือคนที่น่าสงสาร” (นีเวีย)

แม่มดแห่งภัยพิบัติพูดคำนี้ด้วยรอยยิ้มที่เศร้า ระหว่างที่ปัดป้องการโจมตีที่ดุดันของฮีโร่แห่งแสงอย่างเบาๆ

(…นี่มันแย่แล้ว) (ไอรา)

แน่นอนว่าแย่ ไอรา-ซามะ

ดูเหมือนแม่มดแห่งภัยพิบัติ ที่ผสมกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ แข็งแกร่งกว่าแอนนา ที่พลังตื่นขึ้นมา

ตอนนี้มันเป็นการต่อสู้ที่ดุดันเพื่อดูว่าใครเหนือกว่า แต่แม่มดแห่งภัยพิบัติยังดูไม่เต็มที่

(มันเป็นยังไง…เดีย?) (มาโกโตะ)

ผมพูดกับเส้นชีวิตที่ผมพึ่งพา

(ราชาของเรา…ชั้นขอโทษ ชั้นน่าจะไม่สามารถเทียบเธอได้ และน่าจะไปจบที่การโดนเสน่ห์และถูกนำไปแทน…) (เดีย)

เดียจะโดนเสน่ห์เหรอ?!

ผมตกใจในทันที แต่มันจริงที่ผมยืมพลังของเสน่ห์ เมื่ผมขอพลังของสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่

ถ้าอย่างนั้น มันจะไม่ได้ผล

ผมยืมพลังของสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้

“อิบลีส-ซามะเป็นเทพเจ้าที่อ่อนแอ ท่านถูกไล่ไปที่นรก และตกมาสู่ดินแดนมนุษย์ แต่ท่านอยู่โดยไม่มีบาเรียไม่ได้…ท่านไม่มีพวกพ้อง และสิ่งที่ท่านสร้าง เพราะท่านอยากมีครอบครัว คือมอนสเตอร์ต้องห้าม…” (นีเวีย)

“…”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผมสงสายตาไปมอนสเตอร์ทรงแปลกๆมากมาย ที่อยู่ในปราสาทลอยฟ้า

มอนสเตอร์ต้องห้าม เข้ามาที่ขอบของการต่อสู้ ของแม่มดแห่งภัยพิบัติและฮีโร่แห่งแสง

เข้าใจแล้ว ง้้นมอนสเตอร์เหล่านั้นที้เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่สร้าง มันก็เพราะเขาอยากได้สหาย หือห์

“มันโอเค ชั้นมีนีเวีย…”

—คำพูดของท่านนำเกียรติที่ยิ่งใหญ่มาให้หนู อิบลีส-ซามะ…”

ครึ่งแรกคือเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ และครึ่งหลังคือแม่มดแห่งภัยพิบัติ

มันมาจากปากของคนคนเดียวกัน ดังนั้นมันบอกได้ยากจริงๆ

แม่มดแห่งภัยพิบัติได้ยิงเวทมนตร์ระดับนักบุญอย่างไม่จบไม่สิ้น ระหว่างที่เธอพูดในน้ำเสียง ดั่งเธอคุยเล่นๆอยู่

พื้นของปราสาทลอยฟ้าแตกออกจากกัน และบางเวลามันสั่นไหวอย่างหนัก

มันถึงจุดที่ว่า ผมเริ่มกังวล ว่ามันจะร่วงไปทั้งหมดหรือไม่

“ฮ่าาาา…ฮ่าาาา…ฮ่าาาา…” (แอนนา)

แอนนา-ซังหายใจหนักหน่วง

แม้แต่ผม ยังบอกได้เลยว่าเท้าของเธอไม่มั่นคง

(ม-ไม่มีทางน่า… ไม่มีทางที่ฮีโร่แห่งแสงที่พลังตื่นขึ้นมาแล้วจะถูกเอาชนะ…) (ไอรา)

ผมบอกได้ว่าสถานการณ์นี้มันแย่ จากเสียงของไอรา-ซามะ

แต่ผมทำอะไรได้ล่ะ…?

“เธอไม่เก่งเท่าที่ชั้นได้ยินว่าเธอเป็นเลย ถ้างั้น มาทำให้นี่เป็นการจบเถอะ” (นีเวีย)

ไม้เท้าของแม่มดแห่งภัยพิบัติ เริ่มปล่อยพิษที่น่ากลัวมากขึ้นไปอีก

“นี่มันแย่แล้ว ฮีโร่-คุงจะตาย!” (เมล)

“สนับสนุนเธอเถอะ” (จอห์นนี่)

เมล-ซังและจอห์นนี่-ซังกระโดดออกไปในเวลาเดียวกัน

โมโมะยังหมดสติอยู่

“เดีย ชั้นจะปล่อยโมโมะไว้กับเธอนะ!” (มาโกโตะ)

“ค่ะ ราชาของเรา!” (เดีย)

ผมก็มุ่งหน้าไปที่แอนนา-ซังอยู่ หนึ่งจังหวะถัดไป

“ฟุฟุฟุ…กินพวกเธอให้หมด โอเคมั้ย สุนัขที่ดุร้ายของฮาเดส…” (นีเวีย)

เวทย์ของนีเวียเสร็จสมบูรณ์

—”เวทย์แห่งความมืด: [สุนัขสองหัวของฮาเดส ออร์โธส]” (นีเวีย)

แม่มดแห่งภัยพิบัติใช้งานเวทย์

มันเป็นหมาปีศาจที่มีสองหัว

ไม่ ออร์โธสเป็นสัตว์สวรรค์ ที่ว่ากันว่าอยู่ในฮาเดส

น-นี่ไม่ใช่ของจริง ใช่มั้ย?

“กรรรร…”

มันคำรามเสียงต่ำๆและกระโจนใส่แอนนา-ซัง

ในเวลาเดียวกันที่เรื่องนั้นเกิดขึ้น มือหลายร้อยตกลงไปที่แอนนา-ซังเป็นฝน

จำนวนหนึ่งของมัน ห้อมล้อมแขนและขาของแอนนา-ซังง

นี่มันแย่แล้ว!

เรารีบออกไปเพื่อที่จะปกป้องแอนนา-ซังกัน

“”《อุโออออออออออออออ้น!!!》””

สองหัวของออร์โธสคำราม

ขณะที่มันทำแบบนั้น ขาของมังกรขาว-ซังแลจอห์นนี่-ซังหยุด

(…มันอาจจะเป็นสิ่งมีชิวิตเวทย์ชั่วคราว แต่มันสร้างสัตว์สวรรค์ในฮาเดสจริงๆ… มันเป็นพลังเกือบระดับพระเจ้า สำหรับคนที่ดินแดนมนุษย์ แค่การได้ยินมันคำราม จะทำให้พวกเค้าขยับไม่ได้…) (ไอรา)

งั้นมันเป็นแรงกดดันระดับพระเจ้า หือห์

คนที่เคลื่อนไหวได้คือผมและ…

“วิ่ง!”

คนที่เตะมือสีดำที่จับแอนนา-ซังและดันเธอออกไปคือลอร์ดปีศาจ เคน

“กุอ้าาาาาาา!” (เคน)

เกราะของเคนทำเสียงปริแตกที่น่ากลัว และถูกขยี้

นั่นเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่สร้างโดยโนอาห์-ซามะ

ไม่มีทางที่มันจะถูกทำลาย…

“โอ้ชั้น เคน-ซัง พอมาคิดว่านายจะปกป้องฮีโร่แห่งแสง นายเป็นกึ่งปีศาจแบบชั้น ชั้นเลยคิดว่านายจะเข้าใจชั้นซะอีก…” (นีเวีย)

“หยุดนะ!” (แอนนา)

แอนนา-ซังตะโกน

—”[ดาบแห่งแสง]!” (แอนนา)

เธอยิ่งใบมีดแสงที่แข็งแกร่งที่สุดจนถึงตอนนี้

การโจมตีที่เหมือนเลเซอร์ขนาดยักษ์นี้ ไปกระแทกบนออร์โธส และระเบิดออกมาเป็นกางเขนแสง

(นั่นเป็นเทคนิคที่ซากุไร-คุง ใช้กำจัดราชาสัตว์) (มาโกโตะ)

แอนนา-ซังก็เก็บไพ่ตายของเธอไว้ด้วย

ถ้ามันเป็นการโจมตีนั้น มันควรจะสามารถ…

หลังจากที่การระเบิดจางลง คือตัวของออร์-โธสที่หายไปหนึ่งหัว และแม่มดแห่งภัยพิบิตที่ไม่มีรอยขีดข่วนปรากฏขึ้น

หัวที่กัดเคนอยู่ ตกลงไป

เขาอยู่ข้างเกราะที่พังเป็นชิ้นของเขา

แขนที่เกือบจะหลุดออกมาของเขา มองแล้วมันเจ็บปวด แต่มันรักษาอยู่ระหว่างที่ปล่อยแสง

มันดูเหมือนการปกป้องจากพระเจ้าของเกราะของโนอาห์-ซามะ ยังไม่หายไป

แต่มันไม่ได้ดูเหมือนว่า เขาจะเข้าร่วมการต่อสู้ได้อีกแล้ว

“กรรรร…”

ออร์โธสจ้องในความโกรธ ด้วยหัวที่เหลือของมัน

“เวทย์แสง: [ไฟศักดิ์สิทธิ์]!” (เมล)

“สปิริตลม: [พายุลม]” (จอห์นนี่)

เวทย์ของมังกรขาว-ซังและจอห์นนี่-ซังโจมตีออร์โธส

แต่มันแค่รอยขีดข่วน

“แขนสปิริต – เวทย์น้ำ: [น้ำแข็งแยกเดียวดาย]” (มาโกโตะ)

บาเรียเวทย์ที่ผมใช้งาน จับตัวออร์โธส

แต่กรงน้ำแข็งไม่นานก็ปริแตก และกำลังจะถูกทำลาย

—”[ดาบแห่งแสง]!” (แอนนา)

การโจมตีของแอนนา-ซังทำให้หัวที่เหลือของออร์โธสตกลงไป

หมาดุร้ายสีดำทรุดลง และสลายไปกับอากาศ

เรา…กำจัดมัน?

ในเวลาเดียวกันเมื่อแอนนา-ซังและผมมองหน้ากัน…

“เวรเอ้ย…” (เมล)

“ขอโทษ” (จอห์นนี่)

ในเวลาเดียวกัน มังกรขาว-ซังและจอห์นนี่-ซังถูกจับโดยมือสีดำ

(สองคนถูกจับไปเป็นตัวประกัน…) (มาโกโตะ)

สถานการณ์มันแย่ลงไปทุกวินาที

“โอ้ชั้น โอ้ชั้น ออร์โธสมันไพ่ตายของชั้น…นั่นน่าเสียดาย” (นีเวีย)

แม่มดแห่งภัยพิบัติไม่ได้ดูเหมือนจะมีปัญหากับมัน

เป็นอีกครั้งที่เธอยิงเวทย์ระดับพระเจ้ามาอย่างต่อเนื่อง

แอนนา-ซังสกัดกั้นพวกมัน ระหว่างทที่ยังไม่มั่นคง

ผมก็สู้ด้วยแขนสปิริต แต่เราขาดจำนวน ไปถึงระดับที่ท่วมท้น

(แม้อย่างนั้น…) (มาโกโตะ)

(นี่มันแปลก ทำไมเธอไม่ใช้ตัวประกันเพื่อข่มขู่นาย?) (ไอรา)

ชีวิตของมังกรขาว-ซัง และจอห์นนี่-ซัง อย่างในมือของนีเวีย

มันควรจะง่ายที่จะข่มขู่เรา

ดั่งแม่มดแห่งภัยพิบัติได้อ่านอารมณ์ของเรา

“ชั้นจะไม่ฆ่าตัวประกัน เพราะทั้งหมดนั่นจะแค่ทำให้ฮีโร่แห่งแสงแข็งแกร่งขึ้น” (นีเวีย)

แม่มดแห่งภัยพิบัติยิ้ม

เธอรู้

เธอรู้เกี่ยวกับตัวตนพิเศษของสกิลฮีโร่แห่งแสง

“ฮ่าาาา…ฮ่าาาา…ฮ่าาาา…” (แอนนา)

มันดูเหมือนแอนนนา-ซังไม่มีพลังงานแม้แต่ที่จะพูด

ในทางกลับกัน แม่มดแห่งภัยพิบิตยิ้มอย่างงดงาม

“พูดถึงแแล้ว ทากัตซูกิมาโกโตะ-ซัง ชั้นจะไม่ย่งกับนายแม้แต่นิ้วเดียว เพราะทั้งหมด นายเป็นคนที่ฮีโร่แห่งแสงรัก มันจะเป็นเรื่องย่ำแย่ถ้าชั้นไปฆ่านายโดยบังเอิญ” (นีเวีย)

“…”

ความคิดถึงการพุ่งเข้าไปเลยมันเข้ามาในใจผม แต่มันดูเหมือนเธออ่านผมตรงนั้น

“คนที่ชั้นจะฆ่าก่อนคือเธอ ฮีโร่แห่งแสง จนกว่าจะถึงตอนนี้ ชั้นจะไม่ฆ่าคนอื่น ได้โปรดเป็นเครื่องสังเวยแรก โดยไม่ต้องกังวลใดๆ” (นีเวีย)

แม่มดแห่งภัยพิบัติประกาศออกมาเรีนบๆ

เธอไม่ได้ประเมินแอนนา-ซังต่ำไปที่นี่ ในทางตรงกันข้าม เธอใช้วิธีทที่ดีที่สุดที่จะกำจัดแอนนา-ซัง

แม่มดที่ผสมกับเทพเจ้าตกสวรรค์

ไม่มีจุดอ่อน

เธอไม่ได้ลดการป้องกันเลยซักนิด

(แข็งแกร่ง…) (มาโกโตะ)

“มาโกโตะ-ซัง…” (แอนนา)

เมื่อผมมองกลับมัน มีหน้าของแอนนา-ซังที่เหนื่อย

มันเป็นความผิดผม…

เพราะผมผลักดันเธอให้เข้ามาในการต่อสู้นี้

—”สปิริต{แขนซ้าย}” (มาโกโตะ)

(ทากัตซูกิ มาโกโตะ!) (ไอรา)

เสียงที่น่าหงุดหงิดของไอรา-ซามะสะท้อนออกมา แต่ผมเมินมัน

ผมเปลี่ยนรูปทั้งสองแขนเป็นรูปสปิริต

ถ้ามันมากเท่าที่ มันจะเกือบโอเค

มานาไหลเข้ามาในผมเพิ่มขึ้นสองเท่า ในทันที

มันยากที่จะควบคุมมัน ผมเลยยิงออกไปอย่างรุนแรง

มานาจำนวนมหาศาลอาละวาดอยู่ในทั้งตัวของผม

ผมให้โล่งจิดถูกตัดออกไปไม่ได้ แม้แต่ชั่วพริบตา

แอนนา-ซังและผมสกัดกั้นชุดของเวทย์แห่งความมืดอย่างต่อเนื่อง

มานาของผม มาจากสปิริตน้ำ

แอนนา-ซังมีต้นทางของพลังที่ไม่จบสิ้น จากแสงอาทิตย์

แต่พระเจ้าที่ผสมกับแม่มดแห่งภัยพิบัติ มานาจะหมดไป

เราอยู่ในการกินกันไม่ลง

“ไม่จบซักที~” (นีเวีย)

มีแค่น้ำเสียงสบายๆที่ไม่เหมาะกับสถานที่ ของแม่มดแห่งภัยพิบัติสะท้อนออกมา

“รู้มั้ย? มีหลายครั้งในประวัติศาสตร์ที่ออราเคิลแห่งแสง และออราเคิลแห่งความมืด จะต่อต้านกัน” (นีเวีย)

การสนทนาเปลี่ยนกระทันหัน

อะไร?

“แล้วทำไมมันเป็นอย่างนั้น” (มาโกโตะ)

มันดูเหมือนแอนนา-ซังไม่มีพลังงานแม้แต่จะเปิดปาก ผมเลยถามแทนเธอ

“มันมีหลายกรณี ที่ไนอา-ซามะ จะเลือกกึ่งปีศาจเป็นออราเคิลของเธอ… นั่นคือทั้งหมด เพราะเรื่องนี้ ออราเคิลแห่งความมืด ถูกแยกออกไปจากคนที่เหมือนกัน มันก็เหมือนกันด้วยกับชั้น แม้แต่ตอนนี้ ชั้นกำลังสู้ทั้งหมดด้วยชั้นที่เหงาๆคนเดียว” (นีเวีย)

“ทำไมเทพธิดาแห่งความมืด เลือกออราเคิลจากกึ่งปีศาจ แทนที่จะเป็นมนุษย์ล่ะ?” (มาโกโตะ)

มันมีเหตุผลเฉพาะที่ทำไมท่านทำอย่างนี้มั้ย?

“…ชั้นซาบซึ้งกับเทพธิดาไนอา-ซามะ ถ้าชั้นเกิดเป็นมนุษย์ ชั้นอาจจะกำจัดปีศาจและกึ่งปีศาจอย่างไม่คิด และไปให้ค่าภาพลวงตาของโลกที่ ‘สันติ’ อย่างหน้ามืดตาบอด มันเป็นเพราะที่ชั้น เป็นกึ่งปีศาจที่ถูกกดขี่ในคนจำนวนน้อย จนชั้นมีเป้าหมายไปที่ {สันติของโลกที่แท้จริง} ได้…” (นีเวีย)

“สันติที่แท้จริง…” (มาโกโตะ)

แม่มดแห่งภัยพิบัติปรารถนาสันติเหรอ?

“นั่นใช่แล้ว ชั้นจะเสน่ห์ใส่คนทุกคนบนโลก และสร้างโลกที่สงบสุข ที่ปกครองโดยอิบลีส…” (นีเวีย)

“…ไม่ใช่นั่นคือการครอบงำเหรอ?” (มาโกโตะ)

พื้นฐานแล้วมันคือยึดครองโลก

นั่นมันเหมือนเป็นเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ

“งดงาม ใช่มั้ย? ถ้านายบอกคนที่หลงเสน่ห์ชั้นว่า ‘นายมีความสุขตอนนี้’ พวกเค้าจะสามารถที่ระรู้สึกมีความสุข ไม่ว่าพวกเค้าจะโดนปฏิบัติยังไง ไม่มีโชคร้าย ไม่คิดเหรอ ว่านั่นมันเป็นโลกที่ดีที่สุดน่ะ?” (นีเวีย)

“ถ้างั้น ทำไมทุกคนที่บ้านเกิดเธอต้องทนทุกข์มากขนาดนั้นล่ะ?!” (แอนนา)

แอนนา-ซังตะโกนดังความโกรธของเธอระเบิดออกมา

มันจริงที่นั่นเป็นครั้งแรก ที่ผมเจอแอนนา-ซัง มาสเตอร์ได้ถูกฆ่า และเธอสิ้นหวัง

ทวีปทิศตะวันตกมันไกลจากความสงบสุข

“ขออภัย ชั้นจะเสน่ห์ใส่ทุกคนในทวีปทิศตะวันตกด้วยในท้ายที่สุด” (นีเวีย)

“ตลกน่า!” (แอนนา)

“เธอขาดสมาธิ…เห็นมั้ย? {จับได้แล้ว}” (นีเวีย)

“อ้าก!” (แอนนา)

“แอนนา-ซัง!” (แอนนา)

การสนทนาอาจเบี่ยงความสนใจเรา

มือสีดำหลายมือ ห่อหุ่มรอบๆดาบศักดิ์สิทธิ์ของแอนนา-ซัง

*กิ๊กิ๊กิ๊*

ผมได้ยินเสียงเหล็กที่ย่ำแย่จากมัน

“ดาบศักดิ์สิทธิ์มัน…!” (แอนนา)

การกรีดร้องของแอนนา-ซังสะท้อนออกมา

ดาบศักดิ์สิทธิ์บัลมุงงอเป็นทรงตัว V

(อีกแล้ว?!) (มาโกโตะ)

ในประเทศแห่งไฟ มันก็งอโดยซา-ซังด้วย ดาบศักดิ์สิทธิ์นี้พังบ่อย!

ไม่ใช่อย่างนั้น ตอนนี้ แอนนา-ซังมือเปล่าอยู่

เธอต้องการของทดแทน

ใช่ แล้วอาวุธเค้าล่ะ

ผมมองดูเคนที่หมดสติ

เค้าไม่ได้ถือดาบศักดิ์สิทธิ์ของโนอาห์-ซามะ

งั้นก็ไม่ได้

“ถ้าอย่างนั้น มันจะเป็นจุดจบจริงๆแล้วตอนนี้” (นีเวีย)

พิษรวมกันรอบๆแม่มดแห่งภัยพิบัติ

มันมากเท่าเวลาที่เธอใช้เวทย์แห่งความมืด: สุนัขสองหัวของฮาเดส ออร์โธส หรือแม้แต่มากกว่าตอนนั้นอีก

(นี่มันแย่แล้ว นี่มันแย่แล้ว นี่มันแย่แล้ว) (มาโกโตะ)

เมล-ซังและโมโมะ ไม่มีดาบ และคาตานะของจอห์นนี่-ซัง มันเป็นเพียงดาบเวทย์

ตั้งแต่ทีแรกมังกรขาว-ซังและจอห์นนี่-ซังถูกจับโดยมือสีดำ

ผมทำอะไรได้?

บางอย่างที่เทียบได้กับดาบศักดิ์สิทธิ์

—– “{เฮ้! ลืมเกี่ยวกับชั้นไปแล้วเหรอ มาโกโตะ?}”

มันเป็นดั่งหยดน้ำตกใส่ปากของผม หลังจากหลายวันที่ไม่ได้ดื่มอะไรในทะเลทราย

เสียงที่งดงามที่ซึมเข้ามาในหัวใจที่แห้งเหี่ยวอย่างสมบูรณ์ของผม

มันรู้สึกเหมือนผมไม่ได้ยินเสียงนี้มาหลายปี…เสียงของ โนอาห์-ซามะ

(เอ๋?) (ไอรา)

เสียงที่สับสนของไอรา-ซามะมาถึงผม แต่ผมรีบทำอย่างไม่รู้ตัว

“แอนนา-ซัง! ใช้สิ่งนี่!” (มาโกโตะ)

ผมมอบมีดสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของเทพธิดา ให้ฮีโร่แห่งแสง-ซัง

“ได้ มาโกโตะ-ซัง!” (แอนนา)

แอนนา-ซังรับสมบัติศักดิ์สิทธิ์ ที่ผมให้เธอ และตั้งท่ายืน

มันอาจจจะเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์ แต่มันดูเหมือนมีดธรรมดา

จากใจแล้วมันดูน่าเศร้า เมื่อเทียบกับดาบศักดิ์สิทธิ์

“…เธอจะสู้ด้วยนั่นน่ะเหรอ?” (นีเวีย)

แม่มดแห่งภัยพิบัติพูดดั่งเธอกังวลเกี่ยวกับเรา

— “เวทย์แห่งความมืด: [สุนัขเฝ้าระวังแห่งฮาเดส เซอร์เบอรัส]” (นีเวีย)

ที่ปรากฏคือหมาปีศาจขนาดใหญ่ดำเป็นนิล

สัตว์สวรรค์อีกแล้ว…

“งั้นตอนนี้ ได้โปรดฆ่าฮีโร่แห่งแสง เซอร์เบอรัส” (นีเวีย)

หมาบ้าคลั่งสสีดำ พุ่งเข้ามาหาเราด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ -ไปหาแอนนา-ซัง

“คุห์!” (แอนนา)

แอนนา-ซังห่อมานารอบมีด และยิง [ดาบแห่งแสง]

คลื่นใบมีดมันเล็ก

และนั่นมันส่องสว่างสีรุ้งพริบตาหนึ่ง

“””เอ๋?”””

หลายเสียงแห่งความตกใจ ซ้อนทับกัน

ดาบแห่งแสงที่ถูกปล่อยออกมาจากบัลมุง กำจัดหัวไปหนึ่งหัวก่อนหน้า

มันสร้างแผลให้แม่มดแห่งภัยพิบัติไม่ได้เลยซักนิด

และในครั้งนี้…

ใบมีดแสงที่ยิงออกมาจากมีดของโนอาห์-ซามะ…

ระเบิด {ทั้ง 3 หัว} ของเซอร์เบอรัส

มือฦสีดำที่ปกป้องแม่มดแห่งภัยพิบัติที่ผสม ถูกตัดดั่งมันเป็นกระดาษ

และจากนั้น ตัวของแม่มดแห่งภัยพิบิต {แยกออกเป็นสอง}

“ค่ะฮ่าา!” (นีเวีย)

แม่มดแห่งภัยพิบัติที่อาเจียนเลือดสีดำออกมา และล้มลงไปอย่างช้าๆ

—————————————————————

■ข้อความจากผู้แต่ง:

เราจะจบอาร์คที่ 10 ในอีกไม่กี่ตอนต่อไป มันนานแล้วนะครับ

เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 200/200

รับยา ยาหมด 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 464/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook