เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่291ทากัตซูกิมาโกโตะพบกันใหม่กับสหายของเขา
291 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกันใหม่กับสหายของเขา
ข้อความจากผู้แต่ง: วันที่ 25/05/2021 คือวันที่โนเวลเล่ม 7 และมังงะเล่ม 2 จะถูกขาย!! ปกของทั้งสองเล่มมีลูซี่อยู่!—————————————————————
“มาโกโตะ…”
“ทากัตซูกิ-คุง…”
ตอนนี้ผมถูกผลักลงโดยลูซี่ และซา-ซังผู้ที่ให้ความรู้สึกออกมาที่ต่างไปเล็กน้อย
การได้เห็นทั้งสองคนเปียกไปในน้ำตา ตาของผมร้อนขึ้นจากความรำลึกความหลัง
แต่นี่เป็นห้องรับแขกของบริษัทฟูจิวาระ
แน่นอนว่าฟูจิ-ยังและนีนา-ซังอยู่ที่นี่ และโมโมะจ้องมาทางนี้ ด้วยหน้าที่ไม่พอใจ
ต้องเข้าใจ ว(เวลา)ส(สถานที่)อ(โอกาส)
คือที่ผมคิด แต่มันดูเหมือนทั้งสองคนจะไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องใดๆเหล่านั้น
“…ในที่สุดนายก็กลับมา… ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)
คนที่พูดคำนี้ ระหว่างที่ยังกอดผมคือซา-ซัง
“เดี๋ยว อายะ?! เธอทำอะไรน่ะ?!” (ลูซี่)
ซา-ซังเมินเสียงที่ลนลานของลูซี่ และห่อรอบแขนของเธอไปที่หัวของผม
ผ-ผมขยับไม่ได้
“ฮึ้นนน…!” (มาโกโตะ)
และจากนั้น {ผมถูกจูบ}
(อะ?!) (มาโกโตะ)
ผมไม่มีแม้แต่เวลาที่จะตกใน ขณะที่ริมฝีปากของผมถูกผนึก
“อ้าา!!” (ลูซี่)
ลูซี่ร้อง
“กล้านำหน้าไปได้ไง อายะ!” (ลูซี่)
ผมมั่นใจเลยว่าเธอจะหยุดซา-ซัง แต่แทนที่จะทำอย่างนั้น เธอก็กอดผมด้วย
(หนักอ่ะ!) (มาโกโตะ)
คำพูดที่ต้องไม่พูดไปสู่ผู้หญิง
แต่ไม่ว่าสาวจะผอมเพรียวแค่ไหน การมีสาวสองคนกอดมผมาจากข้างบนมันหนัก
ตั้งแต่ทีแรก ปากของผมได้ถูกปิด และผมพูดอะไรไม่ได้
“มา~โก~โตะ~…เอ้!” (ลูซี่)
ลูซี่ดันซา-ซังและ {จูบผม}
(?! เอ๋?!) (มาโกโตะ)
สมองของผมทำงานหนักเกินไป และผมตามว่าเกิดอะไรขึ้นไม่ทัน
ตอนนี้…ลูซี่และซา-ซังจูบผม {ในเวลาเดียวกัน} ?
(อุว่า~… ไม่น่าเชื่อ~ ลามกมาก~) (ไอรา)
ไอรา-ซามะ อย่าแค่เย้ยหยันผมและช่วยผมหน่อย!
(ชั้นจะไปช่วยนายยังไงกัน? แค่ดันพวกเธอออกไป นายเป็นชายนะ) (ไอรา)
ด้วยตัวที่อ่อนแอนของผม ผมขยับพวกเธอไม่ได้แม้แต่นิด!
“…ฮึน…ชุ๊…” (ลูซี่)
“…ฮ่าาา…ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)
การจูบที่ยาวนานของลูซี่และซา-ซังไม่จบไป
ภาพที่ผมเห็นได้ถูกกีดกันด้วยหน้าของเธอสองคน ผมเลยตรวจสภาพด้วยการเปลี่ยนมุมมองจากผู้เล่นอาร์พีจี
ใช่เลย ผมถูกโจมตีอย่างสมบูรณ์
แล้วก็ ผมสังเกตว่าลูซี่และซา-ซัง ใส่กำไลที่เหมือนกัน
พวกเธอสนิทกันดีจริงๆ…
หรือเหมือนกับ ผมหายใจไม่ได้แล้วตอนนี้…
“พวกเธอ พอได้แล้ว”
ภาพที่ผมเห็นชัดเจนขึ้น
ตัวของผมเบาขึ้น และผมสังเกตว่าตัวของผม ลอยอยู่กลางอากาศ
“โม—ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ?” (มาโกโตะ)
ดูเหมือนโมโมะดึงผมออกมาด้วยเทเลพอร์ต
ลูซีและซา-ซังไม่สังเกตอะไรและจูบต่อ
…อะไรคือสถานการณ์นี้กัน
“เอ๋?” (อายะ)
คนแรกที่สังเกตคือซา-ซัง
“มีแค่ลู-จัง? แล้วทากัตซูกิ-คุงล่ะ?” (อายะ)
“อะ? มาโกโตะอยู่ไหน?” (ลูซี่)
ทั้งของคนแยกกัน หันมาทางนี้และเช็ดาก
ทำไมพวกเธอทำตัวปรกติจัง?
“เห้ย พวกแมวที่เร่าร้อน เก็บมันไว้ให้พอดีๆสี” (โมโมะ)
โมโมะพูดในเสียงที่ต่ำ ในอารมณ์เสีย
“เก่ะห์ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-เซ็นเซ” (ลูซี่)
“อ้า ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซัง” (อายะ)
ลูซี่ทำหน้า ‘โอ้ไม่’ และซา-ซังส่งเสียง ‘อ่ะช่าาา’
“ยังไงซะ มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่พวกเธอมาเจอกันอีกครั้ง พวกเธอต้องเสียความใจเย็นไป ตอนนี้ที่ทุกคนได้กลับมามีสติแล้ว มาฟัง-ทักกิ-โดโนะเถอะ…” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังดึงระเบียบกลับมาและปรบมือของเขา
ฟิ้ว ดูเหมือนในที่สุดเราก็คุยกันอย่างใจเย็นได้
คือที่ผมคิด แต่ผมรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
“…ผู้ใช้สปิริต-คุง” (โมโมะ)
น้ำเสียงของโมโมะ ต่ำ
มันเป็นซักพักแล้ว ตั้งแต่โมโมะเรียกผมแบบนั้น
จริงๆแล้วเธอเลียนแบบเมล-ซังเหรอ?
“อ-อะไรกัน ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ…?” (มาโกโตะ)
“ชั้นหิว” (โมโมะ)
“นั่น…” (มาโกโตะ)
“เอาเลือดให้ชั้น” (โมโมะ)
“ตอนนี้เหรอ?!” (มาโกโตะ)
มันไม่ใช่เมื่อเราอยู่กันตามลำพังเหรอ?
เธอดึงคอเสื้อของผมโดยไม่แม้แต่จะให้โอกาสผมลนลานเลย
ผมรู้สึกถึงลมหายใจเย็นๆได้ที่คอผม
“เอ๋?!”
“เดี๋ยว!”
ลูซี่และซา-ซังขึ้นเสียง
ฟูจิ-ยังและนีน่า-ซังมองหน้ากันดั่งมีปัญหา แต่ไม่ได้ดูเหมือนว่าพวกเขามีแผนที่จะหยุดเรื่องนี้
พวกเขาทั้งสองคนรู้ว่าโมโมะเป็นแวมไพร์เหรอ
อ้า ฟูจิ-ยังมีสกิลอ่านใจ มันเลยควรจะโอเค
ฟูจิ-ยังทำหน้าให้ตายสิ
“*ค๊ะปุ่*” (โมโมะ)
โมโมะกัดคอของผม
คอเล็กๆของเธอทำเสียงกลืน
น้องเค้ารอมา 1,000 ปี ดังนั้น เอาเลยแล้วดื่มเท่าที่อยากดื่มเลย
“เดี๋ยว อืม…ทำไมเธอถอดเสื้อชั้นล่ะ…” (มาโกโตะ)
มือเล็กๆของโมโมะจับผมไปทั้งเนื้อทั้งตัว
กระดุมหน้าถูกปลดทีละเม็ดทีละเม็ด
โมโมะ…เมื่อไหร่กันที่น้องกลายเป็นสาวที่ลามกแบบนี้
“”…””
แล้วก็ การจ้องของลูซี่และซา-ซังเจ็บอ่ะ
……อึก……อึก……อึก……อึก……
โมโมะยังดื่มเลือดผมอยู่
แต่ผมรู้สึกว่าความเร็วการดื่มของเธอช้า หรือเหมือนกับ เธอจงใจดื่มช้าๆมากกว่า
(นานมาก…) (มาโกโตะ)
ผมปล่อยกำลังออกจากตัว และให้เธอทำตามสบาย
บรรยากาศที่กระอักกระอ่วนปกคลุมห้องรับแขก
1 นาที…2 นาทีผ่านไป
“จารย์จะดื่มนานแค่ไหนกัน ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-เซ็นเซ?!” (ลูซี่)
คนแรกที่ไม่ไหว คือลูซี่ที่อารมณ์ร้อน
“ถอยเลยนะ~! ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซัง!” (อายะ)
ซา-ซังพยายามจะฉีกโมโมะออกไป
“เฮ้ย ปล่อย เจ้าเด็กน้อย อย่ามาขวางนะ!” (โมโมะ)
แต่จริงๆแล้วโมโมะดูเด็กกว่านะ…
“มาโกโตะก็ด้วย~ นายไปตะลึงรักอยู่นั่นแหละ!” (ลูซี่)
“ทากัตซูกิ-คุง~ ชอบสาวตัวเล็กๆเหรอ~?” (อายะ)
“เธอ อย่ามาเรียกชั้นว่าเล็กนะ! ขนาดของหน้าอกเราเท่ากันนะ” (โมโมะ)
“?! หนูมีมากกว่าพี่นะ!” (อายะ)
“พรืด ช่างเป็นการต่อสู้ระดับต่ำ” (ลูซี่)
“”ฮ๋าา?”” (ซา-ซังและโมโมะจ้อง)
“ฮฮฮฮฮิ้!” (ลูซี่)
ลูซี่ไปเหยียบกับระเบิด
“อืม…ทุกคนใจเย—” (มาโกโตะ)
เมื่อผมพยายามจะหยุดพวกเธอทั้งสาม ผมได้ยินความวุ่นวาย
—คย้าาา~
—โกรธแล้ว
—เธอโกรธแล้ว
—น่ากลัว น่ากลัว
—ปัญหา ปัญหา
—วิ่งงง
สปิริตน้ำเสียงดัง
โอ้…?
และจากนั้นอุณภูมิในห้องเย็นลงอย่างมาก
“น-หนาว! ดันนะ-ซามะ” (นีน่า)
“เกิดอะไรขึ้น…?” (ฟูจิ)
ผมได้ยินเสียงของฟูจิ-ยังและนีน่า-ซัง
ลูซี่ ซา-ซัง และปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะ ผูที่สร้างเสียงจนถึงตอนนี้รู้สึกถึงสถานการณ์ที่ผิดปรกติ และเงียบ
และสำหรับผม ผมส่งสายตาไปที่ {คน} ที่เป็นต้นเหตุให้สปิริตน้ำวุ่นวาย
มีผู้หญิงหนึ่งคน ยืนอยู่ที่นั่น
ผมเงางามสีฟ้าอ่อน
ตาสีฟ้าที่ชัดเจน
ชุดเรียบๆของเธอเน้นความสวยของเธอขึ้นมา
ออราเคิลแห่งน้ำ…เจ้าหญิงโซเฟีย เออร์ โรเซส
เธอส่งสายตามาสู่ลูซี่ ซา-ซัง และปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
การจ้องที่หนาวเหน็บดุจน้ำแข็ง
“โอ้?” (โซเฟีย)
ด้วยคำพูดนั้นคคำเดียวของเจ้าหญิงโซเฟีย…อุณหภูมิของห้อง ลงต่ำไปกว่าเดิมมากขึ้นไปอีก
ฟูจิ-ยังและนีน่า-ซังสั่นอยู่
นี่มันไม่ดีนะ
“XXXXXXXXX (สปิริตน้ำ เพิ่มอุณหภูมิหน่อยครับ)” (มาโกโตะ)
ผมปรับอุณภูมิของห้องอย่างลับๆ ก่อนที่ฟูจิ-ยังและคนอื่นๆจะเป็นไข้
“…คนนี้เป็นฮีโร่มาโกโตะมั้ย?” (โซเฟีย)
เมื่อชื่อของผมมถูกเรียก ลูซี่ ซา-ซัง และปราขญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะถอยอย่างเร็วจากผม
“ม-มันเป็นซักพักแล้วนะ โซเฟีย” (มาโกโตะ)
ผมตอบอย่างกระอักกระอ่วน
“ฟุฟุฟุ…ชั้นได้ยินจากเออร์-ซามะว่านายตื่นขึ้นเพิ่งไม่นาน แต่มันดูเหมือนนายจะมีความสุขกับตัวเองไปแล้วนี่” (โซเฟีย)
น้ำเสียงของเธออ่อนโยน แต่ตาเธอไม่ยิ้มเลย ซักนิด
“””……”””
ไม่มีใครพูดอะไร
“มีอะไร? เอาเลย ทำต่อเลยซี่” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียยิ้ม โดยมีแค่เสียงของเธอที่อ่อนโยน
“ช-ชั้นโอเคแล้วล่ะต้อนนี้… ใช่ มันโอเคจ่ะ เจ้าหญิงโซเฟีย” (ลูซี่)
“ช-ใช่ เพราะทั้งหมด ชั้นไปคุยกับทากะ-ซูกิคุงได้ทีหลัง” (อายะ)
“ช-ใช่ มาโก—ผู้ใช้สปิริต-คุง มาที่บ้านของชั้นทีหลัง” (โมโมะ)
โมโมะหายไปด้วย *ชุ๊นนน* โดยใช้เทเลพอร์ต
เธอวิ่งหนี
“เข้าใจแล้ว งั้น ทากัตซูกิมาโกโตะ ได้โปรดมาทางนี้” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียพูดคำนี้ และนำมือผมไป
“ร-เราจะไปที่ไหน?” (มาโกโตะ)
“ที่ปราสาทไฮแลนด์ มันมีคนหลายคนที่รออย่างกระตือรือร้นที่จะได้เจอนายอีกครั้ง” (โซเฟีย)
พูดคำนี้เสร็จ เธอดึงผมอย่างต่อเนื่อง
“ทำเต็มที่นะ~” (ลูซี่)
“ไฟต์โตะ ทากัตซูกิ-คุง!” (อายะ)
ลูซีและซา-ซัง โบกมือของพวกเธอ
ดูเหมือนพวกเธอไม่มีเจตนาจะมาด้วยกัน
อัศวินของประเทศแห่งน้ำรออยู่นอกประตู
ตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันก็สุขภาพดีด้วย
“ฮีโร่-โดโนะ!”
“มันเป็นซักพักแล้วนะ ลุง” (มาโกโตะ)
“ไปกันเถอะ” (โซเฟีย)
ผมไม่มีเวลาที่จะแม้แต่มีความสุขกับการพบกันอีกครั้งและถูกดันเข้าไปในรถม้า
◇◇
ผมถูกเขย่าโดยรถม้า
มีเพียงเจ้าหญิงโซเฟียและผมอยู่ในรถม้าเท่านั้น
“……”
“……”
ความเงียบดำเนินต่อไปซักพักในรถม้านี้ที่มุ่งหน้าไปสู่ปราสาทไฮแลนด์
เจ้าหญิงโซเฟียและผม นั่งหันหน้าเข้าหากัน
เจ้าหญิงโซเฟีย มองไปด้านข้างและดูทิวทัศน์ถนน
ไม่ เธอชำเลืองมองมาทางนี้บ่อยๆ ดังนั้นมันไม่ได้ดูเหมือนเธออยากจะดูทิวทัศน์
“อืม… สบายดีมั้ย โซเฟีย?” (มาโกโตะ)
ผมพูดกับเจ้าหญิงโซเฟียอย่างประหม่า แต่คำตอบไม่ออกมาทันที
ผมรออย่างใจเย็น
หลังจากซักพักใหญ่ คำตอบกับมาเบาๆ
“……บื้อ ชั้นรออยู่นะ” (โซเฟีย)
ผมถูกดุเล็กน้อย
จู่ๆ เจ้าหญิงโซเฟียก็ยืนขึ้น
การสั่นมันไม่ได้มากมายขนาดนั้น แต่มันยังเป็นรถม้าที่เคลื่อนที่อยู่
ก่อนผมจะพูดได้ว่า ‘นั่นอันตรายนะ’ เจ้าหญิงโซเฟียนั่งข้างผม
มันไม่ใช่รถม้าที่ใหญ่ ดังนั้นไหล่เราเลยชิดกัน ไม่ว่าจะยังไง
เธอห่อแขนของเธอรอบๆแขนผม และจับมือผมแน่น
เมื่อผมมองเจ้าหญิงโซเฟีย ผมสังเกตว่าเธอก็มองผมด้วย
ระยะของจมูกเราสัมผัสกันได้
ลมหายใจของสองคนเป็นจังหวะเดียวกัน
อุ่นไอลมหายใจโปรยมาที่หน้าของผม
“”……””
ผมพูดอะไรไม่ได้ และเจ้าหญิงโซเฟีย ไม่ได้พูดอะไร
หน้าของเจ้าหญิงโซเฟียเข้าหาผมอย่างช้าๆ
ผมถูกดึงโดยตาสีฟ้าดั่งอัญมณี และเมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว…ผมถูกผลักลงไป
—————————————————————
■ข้อความจากผู้แต่งในตอนนี้
ตอนนี้ในเวลานี้มันน่าตั้งคำถาม แต่มันเกี่ยวกับการที่ซา-ซัง ลูซี่ และเจ้าหญิงโซเฟีย ได้พบกับเขาอีกครั้งหลังจาก 1 ปี ดังนั้นได้โปรดยกโทษให้ผมเถอะครับ ผมอยากให้พวกเขาจีบกัน
พร้อมกับเจ้าหญิงโซเฟียในพื้นที่ปิด แค่พวกเธอสองคน…ไม่มีทางที่อะไรจะเกิดขึ้น
มาโกโตะ-คุงถูกผลักลงซ้ายและขวาเลย
—————————————————————
■ข้อความจากผู้แต่ง (คำแถลงท้ายอาร์คที่ 10):
[จอห์นนี่ วอล์คเกอร์]
ชื่อดั้งเดิมมาจากวิสกี้จอห์นนี่ วอล์คเกอร์
ยี่ห้อที่ผมชอบ
ในอาร์คแรก ผมไม่มีเจตนาเลยซักนิดที่จะให้เขาปรากฏตัว และเพียงแต่ใช้เป็นนามสกุลของลูซี่
เขาเป็นคนลึกลับที่บางครั้งจะพึมพำสุภาษิตญี่ปุ่นออกมา
เขาอาจจะเป็นคนต่างโลกอยู่ภายใจ แต่ได้โปรดอย่าถือมัน
[มังกรขาว = เมล-ซัง]
คนที่ดูแลเรื่องการเป็นพาหนะ 1,000 ปีก่อน…นั่นคือแผน แต่เมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว เธอเป็นตัวละคนที่สำคัญสุดยอด
ถ้าไม่มีเธอ ผมจะไม่สามารถที่จะเคลื่อนที่ไปรอบๆอาร์คที่ 10 ได้…
ขอบคุณเมล-ซัง
ในการจัดแต่งเดิม เธอจะเป็นน้องสาวของราชามักรโบราณหรือคู่หมั้น
ในท้ายที่สุด ผมตัดสินใจว่าเป็นลูกสาวของลอร์ดปีศาจราชามังกร
[ลอร์ปีศาจอัศวินดำ = เคน]
เขาก็ไม่มีแผนที่จะปรากฏขึ้นเมื่อเรื่องราวยังอยู่ในอาร์คที่ 1…
มันเป็นศัตรูของอาเบล ดังนั้นทำให้เขาเป็นเคน คือชื่อผมผมมอบให้เขาตอนนั้นเลย และจากนั้นเสียดายภายหลัง
ผมควรที่จะให้เขาเป็นพี่สาวแอนนามั้ย? คือที่ผมคิด แต่จากนั้นผมคิด ‘ผมเพิ่มจำนวนของนางเอกไม่ได้อีกแล้ว!’ และจบที่การเป็นลอร์ดปีศาจที่คลั่งศาสนา ที่เป็นแผนดั้งเดิม
ผมไม่ได้มีแผนที่จะเอาความคลั่งศาสนาของเขาออกมามากขนาดนั้น…
[แอนนา ไฮแลนด์ = ฮีโร่แห่งแสง]
นางเอกพื้นที่ของ 1,000 ปีก่อน
มันเป็นตัวละครที่ผมอยากจะสร้างเพราะผมอยากจะทำการหักมุมครั้งเดียวของ ฮีโร่อาเบล = หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา
มาตัดสินว่านายเอกระยะไกลจะเป็นอะไรกับมาโกโตะขณะที่ผมเขียนมันเถอะ…คือที่ผมคิด และเธอจบที่การเป็นนางเอกจริงๆ
เกี่ยวกับคำตอบ [คุณจะแต่งงานกับแอนนา ไฮแลนด์?] และสัญญาของเธอกับาโกโตะ…เธอยังเป็นตัวละครที่มีความลึกลับมากมายหลงเหลืออยู่ ตัวละครที่สร้างปัญหาให้ผมเยอะที่สุดในอาร์คที่ 10
เกี่ยวกับอะไรเกิดขึ้นกับเธอ… ผมคิดเกี่ยวกับการใส่มันเข้าไปในบทบทส่งท้ายหลังจากเนื้อเรื่องหลักจบแล้ว แต่ผมมีแผนที่จะแตะต้องหัวเรื่องนั้นที่ละนิดในเนื้อเรื่องหลักนะ
[เทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอรา-ซามะ]
เธอจะมีตาของเธอในอาร์คสุดทท้าย ดังนั้นผมจะไม่พูดอะไรที่นี่
ถ้าผมต้องพูดบางอย่าง เธอเป็นตัวละครหนึ่งที่ออกมาจากพล็อตเรื่องและอาละวาดมากที่สุด
เหตุผลที่ทำไมการปล่อยอาร์คที่ 10 ช้ากว่า ก็เพราะเทพธิดาองค์นี้
นั่นคือคำแถลงท้ายทั้งหมด
ขอบคุณสำหรับเงิน 100.48 บาท
เป้าหมายเดือน 7/66
เป้าค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1028/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook
