เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่296ทากัตซูกิมาโกโตะพบกันใหม่อีกครั้งกับออราเคิลแห่งความมืด

296 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกันใหม่อีกครั้งกับออราเคิลแห่งความมืด

“เอ๋?”

ฟูเรีย-ซังทำหน้าดั่งเธอได้เจอผี กลางวันแสกๆ

มันเป็น 1,000 ปีแล้ว

แม้อย่างนั้น เธอยังดูสวยงามอยู่ในสายตาผม แต่ตอนนี้ เธอเปิดปากของเธอกว้าง และทำสีหน้าตกตะลึง

“เฮ้ยา นั่น มันเป็นซักพักแล้วนะ” (มาโกโตะ)

ผมยกมือผมและทักทายฟูเรีย-ซัง และเธอ ‘ฮ่าห์!’

และจากนั้น สายตาของเธอเวียนว่ายชั่วครู่

……ซซซซุ

และสีหน้าของเธอ เปลี่ยนไปเป็นความไร้สีหน้า

“เจ้าหญิง?” (มาโกโตะ)

“…นายพูดอยู่กับใคร?” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังหันหน้าไป และพูดคำนี้อย่างเย็นชา

เอ๋?

มันต่างจากที่ผมคิดนะ

(โอชั้น โอ้ชั้น ตอนนี้ราชินีของลาโฟรเอจ เย็นชากับมาโกโตะแล้ว~) (โนอาห์)

ผมได้ยินเสียงแหย่ๆ มาจากโนอาห์-ซามะ

กิริยาท่าทางนี้ มันหมายถึงแบบนั้นเหรอ?

(ตอนนี้ ฟูเรีย-จังเป็นผู้ปกครองประเทศนะ รู้ป่าว? จุดยืนของเธอ มันต่างจากชนชั้นกลางอย่างนายมากเกินไปมาก มาโกโตะ) (โนอาห์)

(เข้าใจแล้วครั้บ… มันจะเป็นแบบนั้นเหรอ?) (มาโกโตะ)

อดีตเธอเคยเป็นพวกพ้องร่วมเดินทางของผม แต่ตอนนี้เธอเป็นราชินี

เทียบกันนั่น ผมเป็นอดีตฮีโร่ชนชั้นกลาง

มันมีช่องว่างระหว่างเราที่ใหญ่

มันน่าจะช่วยไม่ได้

“ชั้นดีใจที่ได้เห็นเธอสบายดี เจอกัน” (มาโกโตะ)

ผมสามรถที่จะเติมเต็ม การมาพบกันใหม่ด้วยกันกับฟูเรีย-ซัง และทักทายเธอ

มันรู้สึกเศร้าโศกอย่างบางเบา แต่ผมคิด ว่าผมไม่ควรจะอยู่ไปนานกว่านี้

ผมหันกลับ และตัดสินใจที่จะจากไป

เพราะผมโดดมาที่นี่ด้วยเทเลพอร์ต ผมไม่รู้ตำแหน่งปัจจุบันของผม แต่ผมควรที่จะมุ่งหน้าไปที่โรงแรมตอนนี้

แค่ เมื่อผมคิดเช่นนั้น…

“อ้า…ไม่ใช่อย่างนั้น เดี๋ยว…” (ฟูเรีย)

ผมได้ยินเสียง จากข้างหลัง

เมื่อผมหันกลับไป ตาผมสบกับฟูเรีย-ซัง ที่ยืดมือออกมาทางนี้

ผมคิดว่าเธอบอกให้ผมรอ ผมเลยหยุดเท้าของผม

“…”

“…”

เรามองกันแค่แบบนั้น ไปซักพัก

ผมรอ รอคอยคำต่อไปของเธอ แต่พวกมันไม่ออกมา

ความเงียบงันดำเนินต่อไป

“จ-จ้องชั้นมากขนาดนี้เพื่ออะไรของนาย! ลามก!” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังปิดกายของเธอด้วยสองมือ ดั่งจะซ่อนมัน

…ผู้หญิงคนนี้อะไรของเธอนี่?

แค่เมื่อผม รู้สึกมีปัญหา ว่าจะตอบสนองกับทั้งหมดนี่อย่างไร เงา มาปกคลุมผมกระทันหัน

แค่ก่อนที่ผมจะบอกได้ว่ามันคืออะไร…

“ว้าาา! ถอยไปอย่ามาอยู่บนทาง มาโกโตะ!”

“อ้า ฟู-จัง!”

ผมได้ยินเสียงจากข้างบน

“กุเอ่ะ” (มาโกโตะ)

ผมส่งเสียงนั้นออกไป ขณะที่ผมจบที่การถูกขยี้ ภายใต้พวกเธอ

“…เฮ้ย ลูซี่” (มาโกโตะ)

“ท-โทษที มาโกโตะ!” (ลูซี่)

ผมถุยทรายที่เข้าไปในปากของผม และจากนั้นผมมองลูซี่ ด้วยสายตาว่ากล่าวตักเตีอน

ดูเหมือนพวกเธอมาที่นี่ด้วยเทเลพอร์ต

บนผมเลย

“ฟูเรีย-ซามะ! โอเคมั้ยครับ?!”

“ไอ้เวรตะไล แกมาจากไหนกันวะ?!”

“พวกมิจฉาชีพ! จับพวกมัน!”

มันต้องเป็นเพราะเราตะโกน

อัศวินมากมาย มากันเป็นฝูง

เมื่อผมมองใกล้ มีคนสนิทของฟูเรีย-ซังด้วย ฮาเวล ที่เราไปเจอเมื่อมันก่อน

ไม่ใช่ว่าเขาไม่สมควรจะอยู่ที่นี่เหรอ?

“ทำอะไรน่ะ?! จัดการพวกอันธพาลพวกนั้น!”

“ได้ครับ ปล่อยมันหะ—เดี๋ยว ไม่ใช่ว่านั่น…”

“สองคนของเขี้ยวสีแดงนี่?” 

“…จับ…ลูซี่-ซามะและอายาะ-ซามะ…? เรานะเหรอ?”

“เราทำไม่ได้ครับ”

“เราต่างหากที่จะเป็นคนที่ถูกจัดการ”

ดูเหมือนคนคุ้มกันของฟูเรีย-ซัง จะตัดสินใจไม่ได้ หลังจากที่ได้เห็นอีกฝ่าย ว่าเป็นลูซี่และซา-ซัง

อย่างที่คาดกับคนมีชื่อเสียง

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ! พอมาคิดว่าคุณจะแอบผ่านตาขอคนคุ้มกัน และเข้าหาฟูเรีย-ซามะ ปรกติแล้ว มันจะต้องถูกลงโทษอย่างหัก แต่ผมจะปล่อยไปครั้งหนึ่งตอนนี้เท่านั้น! กลับไปเดี๋ยวนี้นะครับ!” (ฮาเวล)

คนสนิทใกล้ชิดฮาเวล พูดคำเหล่านี้ออกมาอย่างข่มขู่

พูดให้ผมจากไปทันที

(…ผมไปเข้าหาราชินีของประเทศแห่งความมืด โดยที่ไม่ได้รับอนุญาติ ดังนั้นมันโอเคที่จะไล่ผมไปจริงๆเหรอ?) (มาโกโตะ)

มันรู้สึกแปลกนิดหน่อย แต่มันจะมีปัญหา ถ้าเรามาใช้เวลาที่หวานฉ่ำที่นี่ และจากนั้น พวกเขาจะ ‘เปลี่ยนใจแล้ว จงหัวหลุดไปซะ!’

‘ขอโทษที่รบกวน ชั้นจะไปเดี๋ยวนี้’ คือสิ่งที่ผมกำลังจะพูด แต่ มันมีบางคนที่อยากพูดอะไรออกมา

ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องยืนยันมันเลย มันคือลูซี่ และซา-ซัง

“เฮ้ ฟูริ! มาโกโตะมาเพื่อเจอเธอนะ รู้มั้ย?!” (ลูซี่)

“ใช่ ใช่ เธออยากเจอเค้าขนาดนั้นนี่!” (อายะ)

“…”

ฟูเรีย-ซังเงียบ กับคำพูดของทั้งสองคน

“เดี๋ยว! ตอนนี้ฟูเรีย-ซามะเหนื่อย และ…” (ฮาเวล)

“หุบปากไปเลยฮาเวล! อยากจะแดกลูกบอลไฟเหรอ?!” (ลูซี่)

“ชั้นจะซัดหน้านายเอานะ ฮาเวล-คุง” (อายะ)

“……ครับ” (ฮาเวล)

ฮาเวล-คุงกำลังจะหยุดเรื่องนี้ แต่ท่าทางที่ข่มขู่ของลูซี่ และแรงกดดันจากซา-ซัง ทำให้เขาถอย ในกำลังใจที่น้อยนิด

เขาเป้นผู้นำของประเทศแห่งความมืดจริงๆเหรอ?

“ฟูริ! ทำไม่ไม่พูดอะไรเลย?!” (ลูซี่)

“เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ฟู-จัง?!” (อายะ)

แม้ว่าด้วยทั้งหมดนั้น ฟูเรีย-ซังเงียบงัน

“เราสร้างปัญหาเยอะมากเกินไปมากแล้วที่นี่ กลับเหอะ” (มาโกโตะ)

ผมตัดสินใจที่จะดึงสองคนนี้ ที่บ่น ออกไป

เมื่อเห็นเช่นนี้ ฮาเวลทำสีหน้าโล่งใจ

“มันมีหลายอย่างที่เราต้องทำใน {การเดินทางทางเหนือครั้งที่ 3} ต่อไป เราไม่มีเวลาจะมาเสีย กับฮีโร่ที่เกษียณไปแล้ว! แค่กลับไปที่โรเซส และไปผ่อนคลายในน้ำพุร้อนหรืออะไรบางอย่างนะครับ อดีตฮีโร่!” (ฮาเวล)

แม้ว่าน้ำเสียงจะค่อนข้างที่จะออกมาด้านลบ คำพูดที่มันออกมามันมีความใจดีกับผมอยู่

แล้วก็ มันมีรายละเอียดนึงที่กวนใจผมในอะไรที่เขาพูด

การเดินทางทางเหนือครั้งที่ 3 หือห์…

ผมควรถามรายละเอียด จากเจ้าหญิงโซเฟีย หรือซากุไร-คุง

“ฮึ่ม! อีกไม่นาน มาโกโตะก็จะได้กลับไปเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแล้ว!” (ลูซี่)

“นั่นใช่แล้ว เรื่องเรื่องนั้นเกิดขึ้นมา เค้าจะเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางทางเหนือ เพราะเค้าจะเป็นฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ!” (อายะ)

คนที่ตอบสนองลูซี่และซา-ซัง คือฟูเรีย-ซัง ที่เงียบมาในตลอดเวลานี้

“พูดอะไรนะ?!” (ฟูเรีย)

หน้าที่ไร้สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นความตกใจ ขณะที่เธอหันมาทางนี้

ตาเราสบกัน

“เจ้าหญิง?” (มาโกโตะ)

“ม-ไม่ใช่อย่างนั้น!” (ฟูเรีย)

เธอ ‘ฮ่าห์!’ อีกครั้งและหันหน้าหนี

เธอพึมพำบางอย่างที่เสียงเบาจริงๆ

ฮาเวลชี้สายตามาที่ผม

“…ทากัตซูกิ มาโกโตะ…คุณจะกลับไปเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเธอหรอ?” (ฮาเวล)

ท่าทางที่ข่มขู่ จากก่อนหน้านี้ เจือจางลงหลังจากที่เขาพูดอย่างนี้

ผมไม่มีข้อผู้มัดที่จะต้องตอบ

ผมสงสัยว่าผมควรจะทำอะไรดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ และ…

“นั่นใช่แล้ว! เจ้าหญิงโซเฟียเริ่มทำขั้นตอนแล้ว!” (ลูซี่)

“เพราะทั้งหมด ทากัตซูกิ-คุงมีเจตนาเต็มที่ที่จะสู้กัยเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่!~” (อายะ)

ลูซี่และซา-ซัง ดูเหมือนจะตอบแทนผม ผมเลยแค่ตัดสินใจที่จะปล่อยมันให้พวกเธอ

ฮาเวลไม่ได้ตอบสนองมากกับการตอบนั้น

แต่ฟูเรีย-ซัง ผู้ที่มองกลับมา สั่น

“งั้นมันเป็นอย่างนั้นครับ ฟูเรีย-ซามะ” (ฮาเวล)

“…”

ฮาเวลพูดกับฟูเรีย-ซัง

เสียงของฟูเรีย-ซัง เบามาก ผมไม่ได้ยินมันเลย

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ คุณได้กำจัดลอร์ดปีศาจในสปริง ล็อก ช่วยฮีโร่แห่งแสงกำจัดราชาสัตว์ซากัน และเติมเต็มคำทำนายของเทพธิดาแห่งแสงอัลเธน่า คุณเป็นตำนานในโรเซส ผู้ที่สำเร็จมามากเพียงพอแล้ว มันไม่มีความจำเป็น ที่จะต้องสู้ต่อไปอีกแล้ว ทำไมคุณโหยหาการต่อสู้มากขึ้นล่ะครับ?” (ฮาเวล)

นั่นเป็นการพูดที่ยาวนะที่เขามอบออกมาน่ะ

“แม้ว่านายจะถามชั้นว่าทำไม…” (มาโกโตะ)

‘เพราะมันมีลอร์ดปีศาจ’ ผมตัดสินใจที่จะไม่อธิบายโง่ๆและยุ่งเหยิงแบบนั้น

“ถ้ามันมีลอร์ดปีศาจ ทากัตซูกิ-คุงจะไป!” (อายะ)

หยุดเถอะ ซา-ซัง

พวกเขาจะคิดว่าผมงี่เง่า

แม้แต่ลูซี่ก็ยังทำสายตาที่ชะงักไป

“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น ฟูเรีย-ซามะ” (ฮาเวล)

“……เจ้า……งี่เง่าเอ้ย!” (ฟูเรีย)

น้ำเสียงของฮาเวลมันไม่แยแส และไหล่ของฟูเรีย-ซังสั่น

หรือเหมือนกับ ฮาเวลส่งเกมข้อความที่นี่ในแต่ละการสื่อ มันต้องลำบาแน่เลย

“ท่านพูดด้วยตัวเองได้แล้วมั้ยครับ?” (ฮาเวล)

ฮาเวลพูดสิ่งที่ผมคิดอยู่

ในเวลานั้น ฟูเรีย-ซังหันมาทางนี้อย่างคมกริบ

ผมยาวของเธอสร้างโค้งใหญ่

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ!” (ฟูเรีย)

เธอชี้

 ตรงมาที่ผม

“ค-ครับ?” (มาโกโตะ)

เธอจ้องตรงมาที่ผม และผมจบที่การยืนหลังตรงกับเรื่องนี้

“ชั้นจะไม่อนุญาตให้นายกลับไปทำงานเป็นฮีโร่! ชั้นจะเข้าไปขวางทางที่นายจะกลับไปเป็นฮีโร่ ด้วยชื่อของชั้น ที่เป็นราชินีของลาโฟรเอจ!” (ฟูเรีย)

“ฮ๋าา?” (มาโกโตะ)

ผมไม่เข้าใจ

“ฟูเรีย-ซามะ มันนอกเหนืออำนาจเรา ที่จะเข้าไปข้องเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของประเทศอื่นนะครับ” (ฮาเวล)

“เงียบเลย! เราจะกลับแล้ว ฮาเวล!” (ฟูเรีย)

ฟูดอย่างนี้เสร็จ ฟูเรีย-ซังวิ่งไป

นั่นมันอะไรกัน…?

ลูซี่ ซา-ซัง และผม มองหน้ากัน ในความสับสน

“ขอโทษ ทากัตซูกิ มาโกโตะ-โดโนะ ขออภัยอย่างสุดซึ้งครับ ลูซี่-ซามะ อายะ-ซามะ” (ฮาเวล)

ฮาเวลคุยกับเราด้วยมารยาทที่ถูกต้อง ทำให้ผมตั้งคำถามกับ แค่ว่าท่าทางหยิ่งๆวันก่อนนั่นมันอะไรกัน

จากนั้น เขาตามฟูเรีย-ซังไป

◇◇

เรากลับไปที่โรงแรม ระหว่างที่ยังสับสนอยู่

เรากลับมาด้วยเทเลพอร์ตของลูซี่

เมื่อปาร์ตี้ของเรา กำลังจะคุยเกี่ยวกับท่าทีที่ลึกลับของฟูเรีย-ซังเมื่อกี้นี้…

“คำร้องฉุกเฉินจากสมาคมนักผจญภัย สู่ทั้งสองท่านของเขี้ยวสีแดง!!”

นกสีแดงสว่าง จู่ๆ ก็บินมาที่หน้าต่าง

มันดูเหมือนมันเป็นนก ที่สร้างจากเวทมนตร์ และพูดอย่างคล่องแคแคล่ว

มันมีกระดาษเล็กๆ ผูกอยู่กับขาของมัน

ซา-ซังแกะมัน ดั่งเธอคุ้นชินกับเรื่องนี้ และอ่านมัน

“อีกแล้วหรอ? ขอผ่าน” (ลูซี่)

“ไม่ได้นะ ลู-จัง เห็นว่ากลุ่มฝูงไวเวิร์นโจมตีหมู่บ้านในประเทศแห่งน้ำ” (อายะ)

“อ้าก เห้อ! ไม่ใช่นั่นมันบางอย่างที่เราต้องไปเหรอ?! อายะ เราจะทำเรื่องนี้ให้เสร็จก่อนข้าวเย็น!” (ลูซี่)

“โอเค ลู-จัง! ทากัตซูกิ-คุง รอเราแป้ปนึงนะ โอเคมั้ย?” (อายะ)

เมื่อพูดอย่างนี้เสร็จ ทั้งสองคนรีบจากไป ด้วยเทเลพอร์ต

(ชั้นแค่อยากให้พวกเธอพาชั้นไปที่นั่นด้วย…) (มาโกโตะ)

ผมถามพวกเธอ แต่มันดูเหมือนลูซี่ยังไม่ชินกับการเทเลพอร์ต 3 คน

เพราะเรื่องนั้น ผมจบที่การเทเลพอร์ตไปลงใกล้กับฟูเรีย-ซัง เหมือนเมื่อกี้นี้

เพราะในครั้งนี้ พวกเธอจะไปช่วยผู้คน การไปสาย จะไม่ถูกอนุญาต

และดังนั้น ผมรออยู่ข้างหลัง

ผมถูกทิ้งไว้ในห้องคนเดียว

ผมไปเจอโมโมะดีมั้ยน้า?

แต่บ้านของโมโมะมันอยู่ในพื้นที่ของปราสาทไฮแลนด์

ผมไปข้างในปราสาทไฮแลนด์ด้วยตัวเองไม่ได้

เพราะทั้งหมด ผมไม่ใช่ฮีโร่อีกแล้ว

…*ก๊อก ก๊อก*

บางคนเคาะประตู

“เข้ามาครับ” (มาโกโตะ)

เมื่อผมตอบไปอย่างนี้…

“โอ้ชั้น อยู่คนเดียวเหรือ?”

เจ้าหญิงโซเฟียเข้าห้องมา ดั่งจะพบว่ามันแปลก

“เสร็จงานวันนี้แล้วเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ไม่ ชั้นยังมีงานต้องทำ แต่ชั้นมาที่นี่เพราะชั้นอยากเจอนาย” (โซเฟีย)

“…พักหน่อยดีมั้ย?” (มาโกโตะ)

เจ้าหญิงโซเฟีย ทำงานหนักเกินไปแล้ว

“มันโอเค เพราะทั้งหมด มันมีบางคนที่มีเวลาที่ยากลำบากกว่าชั้น… แล้วก็ การเข้าพบโนเอล-ซามะ ถูกตัดสินแล้ว มันดูเหมือนเธอจะมีเวลา พรุ่งนี้น่ะ” (โซเฟีย)

“นั่นกระทันหันนะ” (มาโกโตะ)

ผมคิดว่ามันจะใช้เวลาหลายวัน

“ดูเหมือนโนเอล-ซามะ อยากจะขอบคุณนายอย่างรวดเร็ว เทพธิดาแห่งแสง-ซามะเป็นคนที่ขออะไรที่ไร้เหตุผลกับนาย ที่ให้กลับไปเมื่อ 1,000 ปีในอดีต ดังนั้นเธอต้องรู้สึกติดค้าง เธอบังคับตัวให้เองหาเวลามาน่ะ” (โซเฟีย)

“แต่ชั้นสามารถจะกลับมาได้อย่างปลอดภัย มันเลยโอเคนะ” (มาโกโตะ)

เมื่อผมพูดอย่างนี้ เจ้าหญิงโซเฟีย หัวเราะคิกคัก

“ชั้นรู้ว่านายจะพูดอย่างนั้น แต่ดูเหมือนโนเอล-ซามะยังไม่พอใจในแบบนี้” (โซเฟีย)

“อย่างนั้นเหรอ” (มาโกโตะ)

เป็นคนเข้มงวดจัง

อย่างที่คาดกับลูกหลานของแอนนา-ซัง

หลังจากนั้น เราแลกเปลี่ยนข้อมูล

เห็นว่าการเดินทางทางเหนือครั้งที่ 3 จะเกิดขึ้นในไม่นาน

แต่มันมีข้ออพิพาทกันว่า ใคร จะรับตำแหน่งผู้นำ

ประเทศแห่งแสง และประเทศแห่งความมืดไม่สนิทกัน

เมื่อพิจารณาการกดขี่ที่ไฮแลนด์ทำสู่กึ่งปีศาจ มันจะกลายเป็นความคิดที่เป็นธรรมชาติ

ขอบคุณเรื่องนี้ การเดินทาง มันยังไม่สรุปเลยซักนิด

“มันพูดกันว่า ประเทศที่กำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ จะการเป็นผู้ปกครองสูงสุดของทวีป ถ้ามันเรื่องนั้นอย่างเดียว มันจะยังโอเค แต่มันมีข่าวลือ ว่าจะมันมีสงครามเกิดขึ้น สำหรับการแย่งกันเป็นผู้นำ… แต่มันไม่มีทาง ที่โนเอล-ซามะและฟูเรียจะเริ่มสงคราม…” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียพึงพำอย่างเศร้าใจ

มันมีแม้กระทั่งข่าวลือแบบนั้นเหรอ หือห์

ฟังดูเหมือนมันเรื่องน่าปวดหัวไปเยอะเลย

ผมบอกเธอเกี่ยวกับการพบเจอกับฟูเรีย-ซัง

เมื่อผมบอกเธอ เกี่ยวกับที่เราเคลื่อนไหวด้วยลูซี่เทเลพอร์ต เธอรู้สึกงงงันเกี่ยวกับมัน

พูดถึงแล้ว เห็นว่าฟูเรีย-ซังยกหัวของเธอใส่เจ้าหญิงโซเฟียไม่ได้

เพราะทั้งหมดประเทศแห่งน้ำ คือคนที่สนับสนุนให้ประเทศความมืด ยืนขึ้น

มันดูเหมือนเจ้าหญิงโซเฟีย คิดเหตุผลที่ทำไมฟูเรีย-ซัง เย็นชากับผมไม่ได้เลย และเอียงหัวของเธอ

◇◇

“ยังไงซะ ถ้างั้น เจอกันใหม่พรุ่งนี้นะ” (โซเฟีย)

หลังจากคุยกันซักพัก เจ้าหญิงโซเฟียออกจากห้องไป

ช่างเป็นคนที่ยุ่ง

ผมกลับไปที่การอยู่คนเดียว

ผมเหม่อลอย มองเพดาน และสิ่งที่กวนใจผม คือท่าทีของฟูเรีย-ซัง

ดูเหมือน เธอไม่อยากให้ผม กลับไปเป็นฮีโร่

“เธอคิดอะไรอยู่…เจ้าหญิง?” (มาโกโตะ)

ผมพึมพำคำนี้ ในห้องที่ว่างเปล่า และกลิ้งตัวบนเตียง

นี่เป็นแค่ผมคุยกับตัวเอง ผมไม่ได้คาดหวังถึงคำตอบ

นั่นทำไมคำถาม ควรจะแค่หายไป ในอากาศ…

“ชั้นจะเป็นคนตอบ มาสเตอร์ของชั้น”

เสียงที่ชัดเจน เบาๆ ตอบผมกลับมา

“?!”

ผมดีดออกมาจากเตียง และมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง

แต่ ไม่มีอะไรอยู่รอบๆเลย

“ใครกัน…?” (มาโกโตะ)

ผมตั้งท่ายืนด้วยมีด และถามไปสั้นๆ

“ทำไมประหม่าจังเลย *มาสเตอร์ ของชั้น*”

TLN: aruji-sama นายท่าน เหมือนเจ้านาย

“…หือห์?” (มาโกโตะ)

และจากนั้น สิ่งมีชีวิตสีดำ ขยุกขยิกออกมาจากข้างในเงา

มันเป็นแมวดำที่คุ้นเคย

“เธอคือ…ซุย?” (มาโกโตะ)

แมวปีศาจที่เป็นลูกน้องของผมในประเทศแห่งน้ำ มักกาเรน

แต่มันเป็นแมวดำ ที่เชื่องกับฟูเรีย-ซัง มากกว่าผม

“ถูกต้อง พอมาคิดว่านายจะลืมชั้น… ช่างน่าเศร้า” (ซุย)

“…”

ผมถอนหายใจอย่างหนัก และเลียตัวเอง

ผมพูดอะไรไม่ได้

“มีอะไร มาสเตอร์ของชั้น? พูดถึงแล้ว ชั้นหิว ชั้นต้องการปลา” (ซุย)

“ทำไมเธอคุยปรกติล่ะ?!!” (มาโกโตะ)

ผมเก็บมันไว้ในใจไม่ได้ และจบที่การตอบโต้ไป

ดูเหมือนคนที่เปลี่ยนมากที่สุด หลังจากที่มาที่ปัจจุบัน คือแมวดำ

 ——

■ตอบความคิดเห็น

>ไม่ใช่มันสมควร ที่จะเป็นเรื่องที่เจอบ่อยในการ์ตูน ที่เทเลพอร์ตพลาด และเขาจบที่การเทเพอร์ตไปหาฟูเรีย-ซังเปลือยอยู่ในระหว่างการอาบน้ำเหรอ?!

→ ผู้แต่ง: “นั่นไม่ได้เข้ามาในใจเลยครับ!”

(ถ้าไลท์โนเวลมาถึงจุดนี้ ผมจะเอาความคิดนี้เป็นแหล่งอ้างอิง)

เป้าหมายเดือน 7/66

ค่าเน็ต 200/200

รับยา ยาหมด 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1028/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook