เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ - ตอนที่330เทพธิดาโนอาห์

330 เทพธิดา โนอาห์

◇เทพธิดาโนอาห์ย้อนความทรงจำ◇

…ฉันตื่นขึ้น

นอนสั้นๆ แค่ศตวรษ

‘ฟฟฟฟู่’ ฉันหาวเบาๆ

ฉันเอ่ยคำออกมา แค่แบบนั้น

—{สปิริตที่น่ารักของฉัน โลกเป็นยังไงบ้าง?}

ความเป็นพระเจ้าของฉันเกือบทั้งหมดถูกผนึก แต่ฉันได้ยินเสียงของสปิริตของดาวเคราะห์

ฉันให้สปิริตบอกฉัน ว่าเกิดอะไรขึ้น ระหว่างที่ฉันหลับไป

ฉันไม่ได้รู้สิ่งต่างๆในรายละเอียดใกล้ๆ

มีแค่ความคิดเกี่ยวกับประวัติศาสตร์คร่าวๆ

ฉันชี้หู ไปที่เสียงกระซิบของสปิริต

“……ฮ่าาา”

ฉันถอนหายใจ

ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

มันเป็นโลกที่น่าเบื่อหน่าย ที่ผูกกับกฎของอัลเธน่าที่เข้มงวด

ฉันเหม่อลอย มองเพดาน ของวิหารทะเลลึก

แค่เมื่อฉันคิด เกี่ยวกับการที่จะงีบหลับไปอีกครั้ง

“สวัสดีตอนเช้า โนอาห์~! สบายดีมั้ย~? ในที่สุดเธอก็ตื่นแล้วเหรอ ขี้เซา☆”

ฉันได้ยินเสียงที่ไร้กังวล สะท้อนอยู่ในความเงียบของวิหารทะเลลึก

เมื่อฉันหันไปที่นั่น มีเทพธิดาที่ดูไม่จริงจัง พร้อมด้วยชุดจีบเยอะๆ ส่งรอยยิ้มมาที่ฉัน

เทพธิดาแห่งน้ำ เออร์

เทพธิดา ที่ถูกปล่อยให้ดูแลวิหารทะเลลึก โดยเนปจูน

เธอก็เป็นเทพธิดา ที่คอยจะมาเฝ้าดู (เล่น) กับฉันด้วย

…คนที่เสียงดังมา

“ไม่จำเป็นต้องส่งเสียงที่น่าปวดหัวแบบนั้นหรอก ชั้นได้ยินเธอ” (โนอาห์)

“เอ๋~? อารมณ์ไม่ดีที่เพิ่งตื่นเหรอ โนอาห์? นี่ เธอมีผมเพิ่งตื่น~ ชั้นแก้ให้เธอ☆” (เออร์)

เมื่อพูดอย่างนี้ เธอกอดฉันจากข้างหลัง และแก้ผมของฉันให้ถูก โดยไม่ได้ขออนุญาตจากฉัน

มันยากที่จะคิดว่าเธอเป็นเทพธิดาของโอลิมเปียน ที่เป็นศัตรูโดยธรรมชาติกับเรา เทพเจ้าไททัน

“ฟุฟุ~ ผมสวยเหมือนเคยๆ~” (เออร์)

“ฮึ่ม มันชัดเจนอยู่แล้วแหละ” (โนอาห์)

ฉันถอนหายใจ และให้เธอจับผมของฉันตามที่สบายใจ

เออร์เป็นเทพธิดาอายุน้อย

เธอแม้แต่ไมได้เกิดก่อนสงครามดินแดนสวรรค์ 15 ล้านปีก่อน

นั่นทำไม เธอมาพัวพันกับฉันได้อย่างไร้กังวล แม้ว่าฉันเป็นเทพเจ้าที่เป็นศัตรูกัน

เมื่อพูดอย่างนั้น คนเดียวที่ทำตัวคุ้นเคยกับฉัน เป็นเทพธิดาแห่งน้ำคนนี้

แต่นั่นน่าจะเพราะ เธอเป็นคนที่ถูกมอบงาน ให้มาเฝ้าดูฉัน

“เฮ้ เฮ้ โนอาห์ เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ จะมาเกิดในดาวเคราะห์นี้แล้วนะ รู้เรื่องนั้นมั้ย?” (เออร์)

หลังจากเออร์แก้ทรงผมฉันเสร็จ เธอกระซิบใส่หูขงฉัน

ดูเหมือนนี่จะเป็นหัวเรื่องหลัก

แน่นอน ว่าฉันได้ยินมาจากสปิริตในดาวเคราะห์

“เฮฮ๋ อย่างนั้นเหรอ? {ชั้นไม่รู้เลย}” (โนอาห์)

ไม่มีทางที่ฉันควรจะรู้ เพราะฉันถูกขัง อยู่ในวิหารทะเลลึก และถูกผนึก

นั่นทำไม ไม่มีทางเลือก นอกจากจะพูดแบบนั้น

“ถ้าอย่างนั้น ชั้นจะบอกเธอ โอเคมั้ย?!” (เออร์)

เทพธิดาแห่งน้ำพูดแบบนั้น และพูดอย่างภาคภูมิใจไม่หยุดเลย

อย่างไรก็ตาม ฉันไม่รู้เกี่ยวกับรายละเอียดจริงๆ ดังนั้น มีข้อมูลใหม่ๆมากมาย

สิ่งที่ทำให้ฉันสงสัยมากที่สุดคือ…

“…จะเรียกตัวคนต่างโลกงั้นเหรอ? โลกจะอยู่ในความวุ่นวายนะ” (โนอาห์)

“นั่นเป็นการตัดสินใจของอัลเธน่าเน่ซามะน่ะ แล้วก็มีฮีโร่ ที่เหมาะกับสกิลฮีโร่แห่งแสงในโลกนี้” (เออร์)

“ฮีโร่แห่งแสง… สกิลที่ถูกมอบให้ฮีโร่เมื่อ 1,000 ปีก่่อน ใช่มั้ย? สกิลที่ว่า ‘ถ้าอาบในแสงแดด เธอสามารถเอาชนะศัตรูใดก็ได้’ ใช่มั้ย? ชั้นประทับใจนนะ ที่เธอสร้างสกิลบ้าๆแบบนั้นได้ คนนั้นจะไม่กลายเป็นเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่คนต่อไปเหรอ ถ้าพวกเค้าได้สกิลนั้นไปน่ะ?” (โนอาห์)

“นั่นทำไมเราเรียกคนที่หัวใจสุดจะเมตตา! มีสาวใจดี ที่เรียกว่าแอนนาจัง 1,000 ปีก่อน แต่มนุษย์ เริ่มจะทำตัวหยิ่งยโส~” (เออร์)

“เธอพูดมันเหมือนธุระคนอื่นเลย แต่มันเป็นโลก ที่พวกเธอบริหารจัดการอยู่นะ” (โนอาห์)

ช่างเป็นคำพูดที่ฟังแล้วงงงัน

พูดอย่างนั้นแล้ว เทพธิดาแห่งน้ำคือเทพธิดา ที่ไม่ไปแทรกแซงกับดินแดนมนุษย์มาก ซึ่งทำให้การมองค่าสิ่งต่างๆของเธอ คล้ายคลึงกับของฉัน

แต่สไตล์ของฉันคือ การเอามือให้ยืมนิดหนึ่ง แค่เมื่อผู้ศรัทธาของฉันมีปัญหา

เธอก็ยังให้ฉันฟังที่เธอบ่น ว่าประเทศแห่งน้ำถูกดูแคลนโดยประเทศอื่นๆ พูดว่า ‘สงครามห่วยจริงๆเลย ใช่ป่ะล่ะ?’

จากใจ ฉันไม่สนใจ

“งั้น ชั้นจะมาใหม่ โอเค๊~?☆” (เออร์)

“เธอไม่ต้องมาอีกแล้วก็ได้ ตลอดไปเลย” (โนอาห์)

“เอาอีกแล้วนะ~ ชั้นรู้ว่าเธอดีใจที่ได้เจอชั้นหรอก” (เออร์)

หลังจากที่คุยกันนิดหน่อย เธอปัดคำด่าของฉันไปง่ายๆ และจากไป

จากนั้น ฉันมองกลับไปที่การสนทนาที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้

(…คนต่างโลก หือห์) (โนอาห์)

การกระทำที่ค่อนข้างที่จะไม่ค่อยคิด ไม่เหมือนอัลเธน่า ที่ชอบทำการบริหารจัดการอย่างเข้มงวด และที่ฉันไม่ได้เจอมาซักพักแล้ว

นั่นน่าจะเป็นเพราะเธอนั้น ไม่เป็นสุขขนาดไหน เกี่ยวกับการฟื้นคืนชีพ ของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่

“ชั้นสงสัยจัง จะมีเด็กๆที่มหัศจรรย์ ที่จะเป็นผู้ศรัทธาชั้นมั้ย” (โนอาห์)

ฉันพึมพำคำนี้

ที่ตอนนั้น ฉันไม่ได้รู้สึก ถึงโอกาสแม้แต่เพียงเล็กน้อย

เวลา รูสึกเหมือนมันตลอดกาล ตั้งแต่ฉันได้ถูกผนึก

ภาพที่ไม่เปลี่ยนแปลง

อะไรก็ตาม ที่เกิดขึ้นนอกวิหารทะเลลึก ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน

ยังไง ฉันก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้

ฉันนอนตะแคง และปิดตาของฉันไป แค่แบบนั้น

◇ไม่กี่เดือนต่อมา◇

“เฮ้ เฮ้ โนอาห์ เด็กคนไหนที่เธอสนใจล่ะ?” (เออร์)

“หลักๆทั้งหมดถูกรับไปโดยพวกเธอ เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์แล้ว…” (โนอาห์)

ฉันดูวีดีโอของวิหารแห่งน้ำ ที่ฉายด้วยเวทมนตร์โดยเออร์

อย่างที่เธอพูดมาก่อน มีคนที่หลงมาที่โลกนี้ที่นั่น

คนต่างโลกประมาณ 30 คน โดยรวม

พูดถึงแล้ว พวกเขาไม่ได้ ‘วิญญาณลอยไป’ แต่ถูกพามาที่นี่ เมื่อพวกเขากำลังจะเสียชีวิต จาก ‘อุบัติเหตุที่อับโชค’

และดังนั้น พวกเขาถูกนำมาที่โลกนี้

ปรกติแล้วคนต่างโลกจะได้สกิลที่แข็งแกร่ง แต่มันหายากสุดขีด ที่จำนวนนมากขนาดนี้จะปรากฏทีเดียว

เพราะเรื่องนั้น เทพธิดาที่ดูแลในทวีปทิศตะวันตก สั่งออราเคิลของพวกเขาให้ชวนคนต่างโลกเข้ามาที่ดินแดนตัวเอง

ใช้ชื่อเสียงและเงินทองเป็นเหยื่อ

(กลุ่มที่เห็นแต่ประโยชน์เข้าตัวแบบนั้น เอาชนะเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้เหรอ?) (โนอาห์)

มันเป็นจุดที่ฉันสงสัย แต่มันไม่มีอะไรเกี่ยวกับฉัน

และดังนั้น คนที่อยู่ในวิหารแห่งน้ำ คือคน ที่ไม่ได้รับพรเป็นสกิลที่แข็งแกร่ง

แม้ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันในโลกเดิม ความต่งที่ชัดเจนถูกสร้าง และหัวใจ ดูเหมือนจะเสียเปล่าไป

(อาา ช่างน่าสงสาร…) (โนอาห์)

โลกมันไม่ยุติธรรม ใช่มั้ย?

แต่ฉันช่วยไม่ได้นะ

ทำเต็มที่

ที่ช่วงเวลานั้นเอง ฉันสังเกต ว่าเทพธิดาแห่งน้ำ จ้องมองฉันอย่างตั้งใจ

“อะไร?” (โนอาห์)

“มีใครที่เข้าตาบ้างมั้ย โนอาห์?” (เออร์)

“{ไม่มี} ไม่ใช่นั่นชัดเจนเหรอ? คนที่เกก่งๆ ได้ถูกทำเป็นผู้ศรัทธาของพวกเธอหมดแล้ว” (โนอาห์)

“ยังมีที่พอเก่งอยู่นะในหมู่คนที่เหลือน่ะ… แต่แน่นอน ว่าพวกเค้าจะยังดูเหมือนว่าขาดไป เมื่อเทียบกับสาวกของเธอเมื่อ 1,000 ปีก่อนนะ” (เออร์)

“เคน…หือห์ สิ่งที่ชั้นทำกับเด็กคนนั้นมันไม่ดีเลย” (โนอาห์)

เขาเป็นเด็กที่แข็งแกร่ง

เขามีพลังที่โดดเด่น แม้ว่าในหมู่สาวก มาจนถึงตอนนี้

นั่นทำไม ฉันใช้อดามันไทต์เกือบทั้งหมดที่่ฉันมีซ่อนไว้อยู่ เพื่อที่จะสร้างสมบัตร์ศักดิสิทธ์นั้น

เพราะนั่น เขาได้สลักชื่อของเขาเข้าไปในประวัติศาตร์ ว่าเป็นนักฆ่าฮีโร่ แม้ว่าจะหลังจาก 1,000 ปี

…แต่ขอบคุณเรื่องนั้น ชื่อเสียงไม่ดีในฐานะเทพมารได้เพิ่มขึ้นนะ

เมื่อเทียบกับเคน ฉันไม่เห็นพรสวรรค์ที่ส่องสว่าง มาจากเด็กๆที่ตอนนี้อยู่ในวิหารแห่งน้ำเลย

พวกเขาเป็นเด็กที่สงบสุข

“แล้วเจอกัน โนอาห์ เมื่อตัดสินใจผู้ศรัทธาได้แล้ว บอกชั้นนะ โอเค๊?☆” (เออร์)

เออร์จากไป ด้วยรอยยิ้มเหมือนเคยๆ

แม้ว่าเธอรู้ ว่าฉันรับพวกเขาไม่ได้ เมื่อพวกเขายังอยู่ในวิหารแห่งน้ำ

ฉันคิดย้อนกลับไปถึงการสนทนาเมื่อกี้นี้ ในวิหารทะเลลึก ที่ตอนนี้ไม่มีใครแล้ว

—มีใครที่เข้าตามั้ย โนอาห์?

—ไม่มี

ฉันโกหก

จริงๆแล้วมีเด็กคนหนึ่งที่เข้าตาฉัน

แต่ฉันไม่แน่ใจ

แม้ว่าปรกติแล้วฉันจะ ‘มาทำให้เด็กคนนั้นเป็นสาวกเถอะ!’  เมื่อมองผ่านๆ

แม้ว่าเพื่อนๆของเขาที่มี่สกิลที่แข็งแกร่ง จากไปทีละคนตามๆกัน ที่หนุ่มน้อยที่แปลกคนหนึ่ง ที่ฝึกเวทมนตร์ด้วยตาที่เป็นประกาย

เด็กที่น่าสงสาร แม้ว่าจะเป็นผู้ใช้เวทมนตร์น้ำ เขาถูกบอกโดยออราเคิลแห่งน้ำ ‘นายยังขาดการฝึกฝน’

เขาต้องรับคำนั้นไว้เขาสู่หัวใจ เขาฝึกต่อไปตลอดเวลา กลางวันและกลางคืน

กระนั้น ไม่ได้ผลเลยซักนิด

เขาเป็นคนที่มีสแตทที่ต่ำที่สุด ในหมู่คนต่างโลก

—ชื่อของเขาเห็นว่าคือ {ทากัตซูกิ มาโกโตะ}

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันสนใจในตัวเขา

“…ทำอะไรดี” (โนอาห์)

ฉันทำได้แค่เพียงใหื {หนึ่งในพวกเขา} เป็นผู้ศรัทธาของฉัน

ฉันต้องเลือกกอย่างระวัง

พูดอย่างนั้นแล้ว ฉันมีเวลาอยู่ไม่จำกัด

มันไม่เหมือนว่า ฉันต้องบังคับตัวฉันเอง ให้เลือกบางคน

ฉันดูเขาจากไปก็ได้ แล้วก็จบมันตรงนั้น แต่…

“เฮ้ยานั่น โนอาห์คุง ทำสีหน้าที่ค่อนข้างซับซ้อนนะ นั่นมันทำหน้าที่น่ารักเสียเปล่านะ”

เสียงที่อวดเก่งและน่ารำคาญ ดังมาจากด้านหลังของฉัน

คนที่อยู่ที่นั่นเมื่อฉันหันไป คือผู้หญิงผิวเข้มๆ และผมสีเงิน มองลงมาหาฉันพร้อมด้วยรอยยิ้ม

“นยารุ? มาที่นี่เพื่ออะไรกัน?” (โนอาห์)

ฉันพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

เมื่อ 1,000 ก่อน ฉันทำตามที่เธอชักชวน และให้สาวกเคนที่มีค่าของฉัน เป็นลูกน้องของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่

—”เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ครั้งนี้แข็งแกร่ง โนอาห์คุง! ชั้นมั่นใจเลย ว่าเค้าจะย้อมโลกไปในความมืดมิด! และการปกครองของดาวเคราะห์โนอาห์ จะเปลี่ยนไปเป็นฝ่ายเทพเจ้ามาร! แทนที่จะเป็นฝ่ายรับ เธอควรจะชิงการควบคุมมาจากเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์จากดาวเคราะห์นี้! อยากที่จะโต้คลื่นลูกนี้ไปด้วยกันมั้ย? ออราเคิลของชั้นได้ {เปลี่ยนไปแล้ว} อย่าได้กังวล ชั้นได้คุงกัยราชาเทพเจ้ามาร ไทฟอน เสร็จแล้ว ถ้าเธอได้ร่วมฝ่ายของพวกเค้า ชั้นแน่ในเลย ว่าพวกเค้าแม้แต่จะทำลายผนึกของวิหารทะเลลึก”

เมื่อมองย้อนกลับไป สิ่งที่เธอพูดนั้นน่าสงสัย

แต่ฉันเบื่อแทบตายกับโลกนี้ ที่ถูกควบคุมโดยอัลเธน่า ฉันจึงจบที่การตามคำแนะนำของเธอไป

 …ผลก็คือ…ความล้มเหลวที่ก้องกังวาน

มันจริง ที่ว่าเขานั้นเเป็นเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่เก่งดี เมื่อเทียบกับคนที่มาก่อนหน้านี้ แต่เขาไม่มีพลังที่จะลบการควบคุม ของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์

ในท้ายที่สุด เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ และสาวกของฉันถูกกำจัดโดยสกิลที่เหมือนโกง ที่อัลเธน่าสร้าง สกิลฮีโร่แห่งแสง

ฉันถูกตรีตราว่าเป็นเทพมาร และฉันตอนนี้ อยู่ในสถานการณ์ที่มันจะลำบากยากเข็ญ ที่จะได้แม้แต่ผู้ศรัทธาคนเดียว

ประเทศที่บูชาไนอาล่มสลาย

แต่ไนอา ดั้งเดิมแล้วเป็นเทพธิดาที่ไม่มีความสนใจในดินแดนมนุษย์

เธอไม่ได้พยายามที่จะสร้างประเทศเธอใหม่ และแค่ปล่อยมันไปอย่างนั้น

คนเดียวที่จับได้ไม้สั้น คือฉัน

“เพราะเธอนั่นแหละ จุดยืนชั้นยิ่งแย่ลงๆ หายไปได้แล้ว” (โนอาห์)

“จุดยืน? เฮ้ย เฮ้ย ชั้นว่ามันยากที่จะเชื่อ ว่านั่นมาจากเทพธิดาแห่งอิสรภาพโนอาห์ ผู้ที่ลองก่อสงครามดินแดนสวรรค์   โดยการเลือกไปสู้กับสวรรค์ เป็นไปได้มั้ย ว่าเธออยากจะสนิทกับเทพเจ้าศักด์สิทธิ์? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เป็นเป็นไอขี้แพ้แบบนี้?” (ไนอา)

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องจากไปเลย ไนอาเข้าไกลมาถึงจุดที่ว่าจมูกเราชนกัน ขณะที่เธอยั่วยุฉัน

โมโหโดยนั้น ฉันผลักเธอลง และพูดคำนี้ ในเสียงที่ต่ำ

“ชั้นจะฆ่าเธอ” (โนอาห์)

“โอออ้ น่ากลัว น่ากลัว หน้าตอนโกรธของเธอสวยที่สุดเลย โนอาห์คุง” (ไนอา)

ไนอาห์มีหน้าที่มีความสุขด้วยเหตุผลบางอย่าง

…สาวคนนี้มันอะไรกัน?

“ชั้นไม่ได้รู้สึกแม้แต่อยากจะโกรธเลย…” (โนอาห์)

ฉันระงับความโกรธ

“ถ้าอย่างนั้น มีธุระอะไรที่นี่?” (โนอาห์)

“ฟุฟุฟุ…ชั้นมาด้วยข้อเสนอให้เธอ ชั้นอยากจะขอโทษ สำหรับเรื่องเมื่อ 1,000 ปีก่อน เห็นมั้ย” (ไนอา)

“คิดว่าชั้นจะเชื่อเรอะ?” (โนอาห์)

“มันเข้าใจได้ ที่เธอจะไม่เชื่อ แต่เธอดูนี่ได้มั้ย?” (ไนอา)

พูดคำนี้แล้ว เทพธิดาแห่งความมืดดีดนิ้วของเธอ

เมื่อเธอทำ จอทั้งหลายโผล่ขึ้นมากลางอากาศ

“ไม่ใช่พวกนั้นเป็นคนต่างโลกเหรอ…?” (โนอาห์)

แค่เมื่อฉันกำลังจะพูด ‘ทำไมตอนนี้’ ฉันสังเกตบางอย่าง

มีหน้าที่ไม่คุ้นเคย

คนพวกนั้น…ไม่ใช่คนที่อยู่ในความดูแลของวิหารแห่งน้ำ?

“นยารุ คนพวกนี้คือใคร?” (โนอาห์)

“คนที่ถูกส่งมาโลกนี้ {ไม่ได้}” (ไนอา)

“ถูกส่งมาไม่ได้… ถ้าย่างนั้นเกิดใหม่” (โนอาห์)

ฉันเข้าใจมันแลวตอนนี้

คนที่เออร์รับมาไว้ดูแลในวิหารแห่งน้ำ เป็นคนที่ถูกส่งมา

คนที่ไนอาเอามาให้ฉันดู เป็นคนที่เกิดใหม่

“ไม่คิดว่าเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์นั้นโง่เหรอ? แม้ว่าพวกเธอจะเป็นคนที่เรียกมาเอง พวกเธอพลาดพวกนี้ไป” (ไนอา)

“ลูกราชินีลาเมีย…มนุษย์เทพเจ้าโบราณ…มีแม้แต่ลูกสาวของราชินีน้ำแข็ง ที่ปกครองอาร์คติคมาเป็นเวลานาน…หืมม” (โนอาห์)

เด็กๆ ที่ร่างกายของพวกเธอ ทนต่อการถูกกส่งมาที่โลกคู่ขนานไม่ได้ และเกิดใหม่

มีคนมากมาย ที่มีความสามารถที่แข็งแกร่งกว่าคนที่ถูกส่งมา

“ดูความสามารถของลูกลาเมียสิ เธอมีวิญญาณมากถึง 5 ดวงเลย” (ไนอา)

“เฮฮฮ๋… น่าสนใจ ไม่ใช่นั่นพลังเดียวกัน กับฮีโร่ในตำนาน ของเวลาโบราณเหรอ?” (โนอาห์)

ดันเจี้ยนที่ยิ่งใหญ่ของทวีปทิศตะวันตก

มีสาวที่เกิดใหม่เป็นลูกลาเมีย

เธอมีพลังกายภาพที่โดดเด่น และสกิลที่ทรงพลัง

มันจริง ที่เธอจะกลายเป็นนักรบที่โดดเด่น ถ้าได้โตมา

มีหลายคน ที่ความแข็งแกร่งระดับฮีโร

“คนนี้ก็น่าสนใจ” (ไนอา)

คนที่ไนอาชี้ เป็นชายอ้วนๆ

เมื่อมองดูความสามารถของเขา…

“เสียงบันทึกของหัวใจ… บนดาวเคราะห์คนละดวง มันเป็นสกิลที่บริหารจัดการ {การครองโลก} ได้นี่” (โนอาห์)

“ถูกต้อง! ถ้ามันแค่อ่านใจของเธอ มันจะไม่เป็นเรื่องใหญ่ขนาดน้น มันต่างไปเมื่อบันทึกมันได้ตลอดกาล และเธออ่านมันตอนไหนก็ได้ ถ้ามันเป็นโลกที่มีอารยธรรมมากกว่านี้อีกหน่อย เค้าจะสามารถได้ความเป็นเจ้าโลก ขึ้นอยู่กับว่าเค้าจะเล่นมันยังไง มันจะง่ายสำหรับเค้า ที่จะยึดครองประเทศ สนใจมั้ย โนอาห์คุง?” (ไนอา)

“แต่มันดูเหมือนเค้าเป็นผู้ศรัทธาของเทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอรา รู้มั้ย?” (โนอาห์)

“เกี่ยวกับเรื่องนั้น…ไอราคุง ไม่ได้สังเกตว่าเขาสำคัญมากแค่ไหน แม้ว่าเค้าเป็นเจ้าของสกิลแบบนี้ เธอปล่อยเค้าไว้เฉยๆไม่ทำอะไร การทีเค้าเป็นพ่อค้า ในประเทศเล็กๆของประเทศแห่งน้ำ เป็นข้อพิสูจน์เรื่องนี้… ถ้าอย่างนั้น ไม่ใช่มันจะไม่เป็นไร ที่จะขโมยเค้าไปเหรอ?” (ไนอา)

ไนอายิ้ม

คนเกิดใหม่ที่เทพธิดาพลาดไป และคนที่ย้ายมา ที่มีศักยภาพซ่อนอยู่ หือห์…

แน่นอนว่าอาจจะน่าสนใจ

โดยเฉพาะลาเมียที่เกิดใหม่นั่น เธอไม่ใช่ผู้ศรัทธาของเทพธิดาคนไหนเลย

ฉันคิดเกี่ยวกับมันซักครู่

และจากนั้น ฉันพูด

“ชั้นจะไม่ทำ ชั้นคิดว่าจะให้คนนี้เป็นผู้ศรัทธาของชั้น” (โนอาห์)

เมื่อพูดอย่างนี้แล้ว ฉันชี้ไปที่หนุ่ม ที่ฝึกอยู่ในวิหารแห่งน้ำ

คนที่ทำเต็มที่ในการฝึกเวทมนตร์น้ำ: ประถม ที่อ่อนแอมากๆของเขา

“…เค้าน่ะเหรอ? ไม่ใช่เค้าจะตายทันทีเหรอ?” (ไนอา)

ไนอาทำสีหน้าสงสัย

“ความสามารถของเค้าคือ…หืมม มันดูเหมือนอย่างน้อยเค้าก็มีสกิลพิเศษ ยังไงก็ตาม เค้านั้นอ่ออนแอเกินไป ชั้นไม่คิดว่าเค้าคู่ควรที่จะเป็นสาวกของเธอหรอกนะ โนอาห์คุง” (ไนอา)

“ไม่ใช่นั่นโอเคแล้วเหรอ? มันไม่ได้แย่ ที่จะสนับสนุนเด็กที่ทำงานหนัก ใช่มั้ยล่ะ?” (โนอาห์)

“เพราะทั้งหมด เธอมันคาดเดาไม่ได้ โนอาห์คุง ยังไงซะ ทำตามสบายเลย ชั้นจะไปแล้ว ชั้นถูกเรียกจากโลกอื่น” (ไนอา)

“เธอไปแสดงหน้าของเธอหลายที่เกินไปแล้ว” (โนอาห์)

“เพราะทั้งหมด ชั้นมันเป็นที่นิยม☆” (ไนอา)

ในท้ายที่สุด นยารุโยน ‘ต่างจากคนบางคน’ ฉันเลยถีบหลังเธอด้วยกำลังทั้งหมด

‘โหดร้ายมาก~’ ไนอาพูดไปหัวเราะไป ขณะที่เธอจากไป

ฉันมองดูหนุ่มน้อยที่ฝึกอยู่ในวิหารแห่งน้ำอีกครั้ง

เออร์และไนอา มีความคิดเห็นเดียวกัน

พวกเธอไม่รู้สึกถึงความเป็นไปได้ใดๆ จากหนุ่มคนนั้น

แต่ฉันรู้สึกถึงอะไรบางอย่างบางๆ ดั่งกระดูกชิ้นเล็กๆติดคอ

นั่นทำไม ฉันคิดที่จะไปพบเขา

◇◇

“งั้นให้ชั้นยืมโซลบุคหน่อยได้มั้ย?” (โนอาห์)

หนุ่มที่ถูกขับไล่ออกจากวิหารแห่งน้ำ หลังจากเวลาดูแล 1 ปีได้ผ่านไป…ทากัตซูกิ มาโกโตะ

ฉันติดต่อกับเขา

ฉันใช้อดามันไทต์ที่มีเหลืออยู่น้อยนิด เพื่อสร้างมีดสมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่ดีที่สุด

ฉันร่ายเวทมนตร์ไว้แยกแยะ และโยนมันจากวิหารทะเลลึก

ฉันขอให้สปิริตของดาวเคราะห์ส่งมันให้เขา

ส่งผ่านทางสิ่งมีชีวิต สู่สิ่งมีชีวิต และในท้ายที่สุดก็อบลิน ที่หลงอยู่ในประเทศแห่งน้ำ และหลังจากที่ทากัตซูกิ มาโกโตะ กำจัดมัน มันจบอยู่ในมือของเขา

การเชื่อมต่อถูกสร้างแล้ว ระหว่างเขาและฉัน และฉันเรียกกายวิญญาณเขา มาที่ที่ชั้นอยู่

จนถึงตอนนั้น มันได้เป็นไปตามแผน

ปัญหามาต่อจากนั้นไป

(ส-เสน่ห์ของชั้นไม่ได้ผล…?!) (โนอาห์)

แม้ว่าฉันควรจะสามารถที่จะเสน่ห์ได้แม้แต่พระเจ้า!

เด็กคนนี้มันอะไรกัน?!

แปลก แปลก แปลก แปลก แปลก แน่นอน แปลก

ใจฉันอยู่ในความวุ่นวาย แต่ฉันสามารถที่จะทำให้เขาเป็นผู้ศรัทธา หลังจากอ้อนวอน ได้อย่างไรก็ไม่รู้

และในแบบนี้ ฉันสามารถที่จะได้ผู้ศรัทธามา หลังจาก 1,000 ปีและฉันได้โซลบุคเพื่อที่จะยืนยันสกิลของเขา

ฉันเอามันผ่านตา

มันไม่ได้ใช้แม้แต่ 1 วินาที ถ้ามันแค่เข้าใจว่าอะไรเขียนอยู่

สแตทและสกิลต่ำๆ ที่ไม่ได้เก่งเลย

แต่ภายในสกิลเหล่านั้น ตาของฉัน หยุดที่ตัวอักษรแปลกๆ

สกิลผู้เล่นอาร์พีจี

—[ม■■■■อ■■■■■]* ครั้งที่ใช้งาน (2)

TLN: [M■■■■E■■■■■]

(นี่คืออะไร?) (โนอาห์)

{ฉันอ่านมันไม่ได้}

ฉันควรจะสามารถแกะรหัสภาษาใดก็ได้ในจักรวาลนี้ ด้วยแค่ไม่กี่วินาที กระนั้นฉันแม้แต่ทำมันยังไม่ได้ เมื่อนฉันเพ่งมอง

การที่ฉันอ่านมันไม่ได้ หมายถึงว่าแม้แต่เทพธิดาแห่งแสงและความมืด ก็อ่านมันไม่ได้

สองคนนั้น ที่มีระดับความเป็นพระเจ้า เกือบจะเท่ากันกับฉัน

นั่นทำไม ไม่มีใครรู้ ว่าพลังนี้มันคืออะไร

อะไรจะเป็นไปได้บ้างกับมัน?

ไม่ ที่สำคัญกว่านั้น มันไม่เป็นไร ที่หนุ่มคนนี้เเป็นผู้ศรัทธาของฉันเหรอ?

ฉันไม่รู้ว่าเขาทำอะไรได้

พูดอีกอย่าง นี่เป็นการพนัน

(มันอาจจะน่าสนใจ…) (โนอาห์)

หนุ่มที่เสน่ห์ของฉันไม่ได้ผล แม้ว่า ไม่มีแม้แต่พระเจ้า ที่ต่อต้านมันได้

สกลิที่แม้แต่ความเป็นพระเจ้าสูงๆอย่างฉันยังไม่เข้าใจ

แค่อะไร ที่หนุ่มคนนี้จะนำออกมา?

มันทำให้ฉันตื่นเต้น

(แต่ มันดูเหมือน มันจะดีกว่า ที่จะซ่อนสกิลนี้) (โนอาห์)

ฉันดัดแปลงโซลบุคนิดหน่อย

ตัวอักษรคำที่เป็นความลับ [ม■■■■อ■■■■■] มองไม่เห็นแล้วตอนนี้

ด้วยแบบนี้…เราพร้อมที่จะไปแล้ว!

“ชั้นมีความคาดหวังกับเธอไว้สูงนะ” (โนอาห์)

ฉนบอกเขาคำนั้นในตอนสุดท้าย และส่งยิ้มให้เขา ผู้ที่ตอนนี้ เป็นผู้ศรัทธาของฉันแล้ว

เขาส่งหน้าตาสงสัยตลอดทางมาทางนี้ แต่ เขายิ้มในท้ายที่สุด

◇◇

“เอ๋…? อะไรของคนนี้กัน? เค้าไม่ฟังชั้นเลยซักนิด…” (โนอาห์)

ฉันได้คุยกับผู้ศรัทธาคนเดียวของฉัน ทากัตซูกิ มาโกโตะ หลายสิ่งหลายอย่างเพื่อนำทางเขา แต่…เขาเป็นชาย ที่ไม่ฟังคำแนะนำ

แม้ว่าฉันจะบอกเขาให้เห็นค่าชีวิตของเขา เขาจะทิ่มหน้าเข้าไปใส่มอนสเตอร์ ที่อยู่เหนือความกล้าหาญของเขาไป

เขาจะทำจังหวะเดียวกัน กับนักเวทย์ไฟ แม้ว่าจะไม่มีความเข้ากัน แล้วเกือบตาย

(นี่เป็นครั้งแรกเลย…ที่มีสาวกแบบนี้…) (โนอาห์)

แม้ว่าจะด้วยนั่นทั้งหมด เขาไม่ละเลยการอธิษฐาน และศรัทธาของเขาเป็นของจริง

ฉันมอบสกิลผู้ใช้สปิริตให้เขา

มันเป็นสกิลที่แปลก ที่ต้องการการฝึกที่ยาวนาน

ถ้างั้นตอนนี้ เขาจะไปด้วยตัวเขาเองไกลแค่ไหนกัน?

ระหว่างที่ฉันดูท่าทางที่ไร้กังวลของเขา…

เขาช่วยชีวิตฮีโร่แห่งแสง ที่ลาเบรินทอส

เขาเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้ง ของประเทศแห่งน้ำ

เอาชนะฮีโร่สายฟ้า ในประเทศแห่งแสง

หยุดการฟื้นคืนชีพของลอร์ดปีศาจ ในประเทศแห่งไม้

เขาจะเดินบนเส้นด้าย ทุกๆ ทุกๆ ครั้ง เชี่ยวชาญการใช้สปิริต ทุกๆครั้ง

แม้ว่าจะเป็นสาวกของฉัน เขามีความเป็นที่นิยม กับเทพธิดาแหงโอลิมเปียน

เทพเจ้าแห่งน้ำ ดูเหมือนจะชอบมาโกโตะ

เทพธิดาแห่งโชคชะตา เริ่มรับรู้มาโกโตะ

บนนั้น แม้ว่ามันเพราะความเละเทะของน้องชายของเธอ เทพธิดาแห่งแสง ลดหัวของเธอ ให้เขา

ฉันไม่เคยมีวันได้เห็นอัลเธน่าลดหัว ใน 10 ล้านปี

และจากนั้น มาโกโตะ หยุดเป็นผู้ศรัทธาของฉัน และเดินทางไปสู่อดีต

ที่เวลานั้น ฉันมีความคิดคร่าวๆ เกี่ยวกับสกิลของมาโกโตะแล้ว

แต่มันมีพลังแบบนั้นจริงๆเหรอ??

ไม่ว่าฉันจะเห็นโซลบุคของมาโกโตะกี่ครั้ง ฉันก็ยังอ่านตัวอักษรแปลกๆของสกิลของเขาไม่ได้

พูดอีกอย่าง มันเป็นสกิล ที่ฉันก็ควบคุมไม่ได้ด้วย

ฉันสังเกตนั่นต่อไปเรื่อยๆ

มาโกโตะกลับไปที่อดีตและเขากลาบเป็นอะไรที่ไม่ใช่มนุษย์ ที่มีความเชี่ยวชาญน้ำ มากกว่า 5,000

ไม่มีคนในดินแดนมนุษย์คนไหนในประวัติศาสตร์ ที่สามารถจะเชี่ยวชญญเวทมนตร์น้ำ ได้ถึงจุดนี้

(ถ้าอย่างนั้น มาโกโตะ มีเจตนาที่จะมาที่วิหารทะเลลึกจริงจังสินะ หือห์) (โนอาห์)

ถ้าเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ได้ยินเรื่องนี้ พวกเธอจะหัวเราออกจมูกใส่

มันเรียกว่าหนึ่งใน 3 ดันเจี้ยนสุดท้าย ของดาวเคราห์นี้ แต่ความเป็นจริงนั้นต่างออกไป

เลวีอาธาน ที่ปกป้องวิหารทะเลลึก คือสัตว์ประหลาดสำหรับการใช้งานของเทพเจ้า ที่ได้ทำลายดาวเคราะห์ไปหลายดวง ในสงครามดินแดนสวรรค์

มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิต ที่มนุษย์จะยืนสู้ได้

(แต่…ถ้ามันเป็นมาโกโตะ…บางที…) (โนอาห์)

เขามีบางอย่าง ที่ทำให้ฉันคิดแบบนั้น

มีแค่น้อยนิดที่ฉันทำได้

แค่รอ และศรัทธา

การรบกวนที่ไม่จำเป็น จะเป็นแค่อุปสรรค

นั่นน่าจะเป็นที่สกิลนั้นเป็นอย่างนั้น

คะที่มีมัน อิสระ จะถูกเปิดอย่างกว้างขวาง

ความโง่เง่าของมนุษย์ ที่ท้าทายสัตวร์สวรรค์ระดับอินเตอร์สเตลล่า

ความเป็นไปได้ที่ไม่น่าเชื่อ ว่าจะทำมันได้จริง

เมื่อไหร่เรื่องนั้นจะเกิดขึ้น?

ช่วงเวลานั้น มาเร็วกว่าที่ฉันคิด

แผนลับ ของออราเคิลแห่งความมืด

ซากหลงเหลือ ของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่ฟื้นคืนชีพ

สิ่งเหล่านั้น ได้ร่ายคำสาปที่ถึงชีวิต ลงบนดาวเคราะห์นี้

ดาวเคราะห์นี้จะตายลงไป อย่างช้าๆ

ดินแดนสวรรค์ ต้องตกอยู่ในความปั่นป่วนแล้วตอนนี้

…จริงๆแล้ว ฉันรู้ ว่าเรื่องพวกนี้จะเกิดขึ้น จาก {ตั้งนานโขมาแล้ว}

เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ไม่สังเกต

คนเดียวที่รู้ คือฉัน และเทพิดาแห่งความมืด

เทพธิดาแห่งความมืด ได้มาที่ของฉันบ่อยหลังๆมานี่

“ดูเหมือนแผนเป็นไปได้ดี” (ไนอา)

สาวคนนี้ ชอบแต่เรื่องน่าสนใจ ที่ดูเหมือนจะสนุก

ขณะที่สำหรับฉัน ฉันสงสัยอยู่ครึ่งหนึ่ง

“เฮ้ นยารุ นี่มันจะเป็นไปได้ดีมั้ย?” (โนอาห์)

“หืมมม คนที่อันตราย จะเป็นราชามังกรโบราณ เค้าเป็นคนเดียว ที่สาวกคุงอาจจะแพ้” (ไนอา)

“ถ้าอย่างนั้น ชั้นจะให้เค้ายืมมือแค่ตอนนั้น ช่วยชั้น ในการส่งแค่กายวิญญาณไปที่ทวีปปีศาจ” (โนอาห์)

“เธอมันใช้แรงงานทาสจริงๆ โนอาห์คุง แต่ยังไงซะ มากเท่านั้นมันไม่เป็นไรนะ เราสนิทกันดีมาก หลังจากทั้งหมด” (ไนอา)

เธอพูดอย่างนี้ และห่อแขนอยู่รอบไหล่ของฉัน อย่างสนิทสนม

ฉันตีมันออกไป

“ที่สำคัญกว่านั้น… แน่นอนเลยว่าเค้าจะไม่สามารถชนะเลวีอาธานด้วยตัวเค้าเองได้ เธอมีแผนที่จะช่วยเค้าจริงๆเหรอ มันจะต่อต้านกับระเบียบของดินแดนสวรรค์นะ รู้มั้ย?” (โนอาห์)

ฉนส่งสายตาของความสงสัย ไปที่เทพธิดาเพื่อนฉัน ที่ฉันได้รู้จักมานาน แต่ไม่เชื่อใจเลย

“ฟุฟุฟุ…ชั้นจะหลีกเลี่ยงมันอย่างถูกต้อง ถ้าการคาดเดาของตาทิพย์ของเธอสมบูรณ์แบบ ดินแดนสวรรค์ ไม่ควรจะสามารถสังเกต การลงไปสถิตของชั้นได้” (ไนอา)

“…มันจะไม่เป็นไรจริงๆเหรอ?” (โนอาห์)

เราสนทนาแบบนั้น

—{และจากนั้น มาโกโตะ ผ่านการป้องกันของเลวีอาธาน และมาถึง ที่วิหารทะเลลึก}

(มันหายาก ที่จะเห็นเทพธิดาแห่งความมืดทำตามที่เธอพูดอย่างเชื่อฟัง) (โนอาห์)

นั่นคาดไม่ถึง

ฉันคิดว่าเธอจะดึงบางอย่างแปลกๆออกมา อย่างแน่นอน

เธออาจจะชอบมาโกโตะ

(ยังไงซะ เพราะทั้งหมด นั่นเป็นสาวกที่ภาคภูมิใจของชั้น) (โนอาห์)

รอยยิ้ม เล็ดออกมาจากฉัน

…อีกไม่นานแล้ว เขาจะมาถึงที่นี่

ผ่านความไม่ไตร่ตรองอะไรแบบนั้นมา มาโกโตะที่นาร้าก นารักของฉัน

ฉันจะชื่นชมเขายังไงดี?

ความเป็นพระเจ้าของฉัน กลับมาแล้ว

ฉันได้พลังของเทพธิดากลับคืนมา

ฉันทำอะไรก็ได

ฉันบิดคอที่น่ารำคาญของเลวีอาธานได้ด้วย ไอ้นั่น ที่ขังฉันมาตลอดเวลานี้

แต่…

ฉนทำบางอย่างแบบนั้นได้ทุกเวลา

แผน ยังอยู่ระหว่างครึ่งทาง

สัมผัสสุด้าย

มันจากตรงนี้ไป

…ตอนนี้ มา

มาโกโตะที่น่าร้าก นารักของฉัน

◇มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ◇

…ผมเดินผ่านทางเดินหินอ่อนของวิหาร ระหว่างที่ทำเสียงฝีเท้าก้องกังวาน

ข้างในอาคาร เอ่อล้นไปด้วยแสงประหลาด

ผมเดินมานานแค่ไหนแล้ว?

หลังจากที่จะจากเทพธิดาแห่งความมืด และราชินีโนเอล ผมเข้าอาคาร ความรู้สึกของห้วงเวลาได้กลายเป็นคลุมเครือ

มันเพิ่งไม่นาน? หรือมัน 10 นาทีไปแล้ว?

ผมแม้แต่บอกเรื่องนั้นก็ยังไม่ได้

“โนอาห์ซามะ……?” (มาโกโตะ)

แต่ ผมไม่ทำให้ความเร็วการเดินช้าลง

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมแน่ใจ ว่าโนอาห์ซามะอยู่ข้างหน้า

(ชั้นควรจะลองเรียกท่านในเสียงดังๆมั้ย?) (มาโกโตะ)

โนอาห์ซาม ควรจะเป็นคนเดียวที่อยู่ที่นี่

ตัดสินใจแบบนี้ ผมหายใจลึกๆ และ…

“…มาโกโตะ”

เสียงที่งดงาม ละลาย สะท้อนเข้ามาในนหูของผม

และจากนั้น แสงสีรุ้งปกคลุมรอบข้าง และภาพที่เห็นเปลี่ยนไป

{ทุ่งดอกไม้ที่สวยจนลืมหายใจ บานอยู่ ทั่วทั้งบริเวณ}

ผมถูกดึงดูดเข้าไป โดยดอกไม้ที่ไม่ถาวรนี้ ดอกไม้ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน

ผมคิดว่ามันเป็นแค่ภาพลวงตา ที่สร้างจากเวทย์ แต่กลิ่นของดอกไม สัมผัสแห่งดินที่เท้าของผม และกลีบดอก ที่ผมรู้สึกถึงความชื้นได้เมื่อจับมัน นั่นคือสิ่งต่างๆทั้งหมด ที่ทำให้ผมคิด ว่านี่ คือความจริง

และมีสปิริตนับไม่ถ้วน เล่นอยู่ในทุ่งดอกไม้ที่สวยงามนั้น

สปิริตน้ำ สปิริตไฟ สปิริตดิน สปิริตลม และสปิริต ที่ผมไม่เคยได้เห็นมาก่อน

สปิริต ที่ปรกตแล้วไม่สามารถที่จะแม้แต่มองเห็น แสดงตัวออกมา

หัวใจผมถูกชิงไปโดยภาพนั้น ผมมองไปรอบๆ… {และสายตาผมหยุดไป ณ ที่แห่งหนึ่ง}

“ดีที่ได้เห็นนายมา”

ผมเงิน ระยิบระยับยาว แสนงดงาม

ตาสีฟ้าเป็นประกาย ดุจดวงดาว

ผิวขาวที่บริสุทธิ์์ ดั่งหิมะ

เมื่อเวลา ที่ผมสู้ กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่…

ที่เวลา ที่ผมเจอกับเทพธิดาแห่งความมืด และเทพธิดาแห่งแสง…

ที่เวลา เมื่อผมท้าทายเลวีอาธาน…

—{มีแรงกดดัน และความตราตรึงใจ ที่ก้าวข้ามทุกครั้ง ไปถึงจุดที่ว่าผมหายใจไม่ได้}

รูปลักษณ์ของโนอาห์ซามะ เมื่อผมคุยกับท่านในฝันของผม ไม่เปลี่ยนแปลง

กระนั้น ตัวที่สั่นเทาของผมไม่หยุด

“มีอะไร มาโกโตะ ทำหน้าแปลกๆแบบนั้น” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะ ทำสีหน้าตกตะลึง

มีโนอาห์ซามะที่ผมสัมผัสได้ ถ้าผมได้ก้าวไปข้างหน้า 10 ก้าว

ผมยังไม่เปิดปาก

แม้ว่าผม ควรจะพูดบางอย่าง ผมคิดอะไรไม่ออก

“แปลกมากเลยนายนี่ มาโกโตะ” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะหัวเราะคิกคัก และเข้าหาผมอย่างช้าๆ

ดอกไม้ที่สวยงาม ถูกขยี้ใต้เท้าของโนอาห์ซามะ…หรือไม่กัน มันดั่งดอกไม้ได้เปิดทางให้เธอ เหมือนเป็นสิ่งมีชีวิต

โนอาห์ซามะเดินหน้าผ่านเส้นทางแห่งดอกไม้

“เฮ้ มีอะไร~? ไม่ดีใจที่ได้เจอชั้นเหรอ~?” (โนอาห์ซามะ)

โนอาห์ซามะมาถึตรงหน้าของผม เอียงหัวของท่าน แอบมองหน้าผม

นี่คือเมื่อ ผมกลับมามีสติ

ผมรีบคุกเข่าเหมือนเคย

“ผมได้พิชิตวิหารทะเลลึกแล้วครับ และมาเพื่อพบท่าน โนอาห์ซามะ” (มาโกโตะ)

“ใช่ ชั้นดูอยู่ ขอบคุณนะ อย่างที่คาดกับมาโกโตะของชั้น ผู้ที่ชั้นภาคภูมิใจมากมาย” (โนอาห์)

ท่านวางมือไว้บนไหล่ของผม และพูดคำชื่นชม

มือของท่านที่วางที่ไหล่ของผม นั้นร้อนมากจนผมรู้สึกว่า มันจะไหม้ที่นั่น

และจากนั้น ในที่สุด ผมรู้สึกถึงความจริงของมัน

โนอาห์ซามะตรงหน้าผม ไม่ใช่ฝัน แต่เป็นของจริง

และท่านเป็นเทพธิดา ที่ได้พลังท่านกลับมา หลังจากผนึกถูกแก้

โนอาห์ซามะส่องสว่างสีรุ้งนั้น มีความรู้สึกของพลังอำนาจที่ไม่มีวันสิ้นสุด ที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ท่านนั้นจะสามารถสนองความปรารถนา ใดๆของผมก็ได้

เสี่ยงที่สวยงามของนั้น สั่นมา พร้อมริมฝีปากชมพพูอ่อนที่งดงาม

“เฮ้ มาโกโตะ ความปราถนาของนาย คืออะไร?” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะก่อความประณีตที่สุดของรอยยิ้ม และมองตรงเข้ามาสู่นัยน์ตาของผม และถามคำนี้

เป้าหมายเดือน 8/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1858/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook