เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ - บทที่ 176 วางแผน
บทที่ 176 วางแผน
หลังจากที่เฉาฮัวและเฉาจีรายงานเรื่องต่าง ๆ กับเฉาเช่าแล้ว พวกเขาก็หันหลังเดินกลับออกไป ถังหลี่และเว่ยฉิงที่รอจังหวะอยู่ไม่ไกลเมื่อเห็นพวกเขาออกมาจากกระโจมแล้ว ทั้งคู่ก็พากันวิ่งเข้าไปในนั้นทันที
เฉาจีมองไปด้านหลังของพวกเขาและเอามือกุมอก
“พี่จี มีอะไรหรือ?”
“พวกอันธพาลนั่น บ้าไปแล้ว!”
“อันธพาล..”
“อย่างไรก็ตาม ข้าไม่ชอบใจ หากพวกเขาทะเลาะกันจริง ๆ ข้าจะดีใจมาก”
“เฉาจี เจ้าอย่าได้อิจฉาที่แม่ทัพเฉาดีต่อแม่นางถังเลยนะ?” เฉาฮัวพูด
ในตอนที่พวกเขายังเด็กเฉาจีเป็นเด็กน้อยที่จ้ำม่ำ เขาเรียกเฉาเช่าว่าพ่อคอยตามอีกฝ่ายต้อย ๆ ไม่ห่าง แต่แม่ทัพก็ไม่สนใจเขา แม่ทัพเฉาปฏิบัติกับทุกคนอย่างเย็นชา แต่กับแม่นางน้อยผู้นี้แม่ทัพกลับดีต่อนางมาก เฉาจีเลยรู้สึกไม่พอใจ
“ผายลม! ข้าจะไปอิจฉาเด็กผู้หญิงคนนั้นด้ยเหตุใด?” เฉาจีตะโกนทันที
หลังจากพูดจบเฉาจีก็เดินจากไปอย่างโมโห รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉาฮัวค่อย ๆ จางหายไป ตอนที่ชายหนุ่มไม่ยิ้ม สีหน้าของเขาก็ดูเย็นชาเล็กน้อย
ในเวลานี้เฉาเช่ามีเวลาว่างพอที่จะเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระพวกนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่ใส่ใจเรื่องของพวกซยงหนูนัก ตอนที่เฉาฮัวกลับไปยังกระโจมตัวเอง เขาดึงมีดออกมาแล้วค่อย ๆ เริ่มเช็ดมันอย่างใจเย็น
เฉาฮัวเพิ่งสรุปเวลากับแม่ทัพเฉาได้ สงครามจะเริ่มในวันพรุ่งนี้ หน้าไม้ของเฉาเช่ากำลังได้รับการฝึกฝนในกองทัพ หน้าไม้ที่ผลิตใหม่จะถูกส่งมาในเร็ว ๆ นี้ หากพลหน้าไม้ของต้าโจวได้ฝึกฝนอย่างหนักล่ะก็ พวกซยงหนูจะไม่มีทางเอาชนะต้าโจวได้
ดังนั้นคืนนี้ องค์ชายจึงขอให้เฉาฮัวลงมือตัดศีรษะของแม่ทัพเฉาไปแขวนไว้ที่ประตูเมือง ในเวลานั้นกองทัพของต้าโจวจะระส่ำระสายไร้หนทางต่อสู้ กองทัพซยงหนูจะสามารถยึดเมืองได้อย่างง่ายดาย
แสงเงาที่สะท้อนบนมีดวาดผ่านดวงตาของเขา เต็มไปด้วยความกระหายเลือด
ผู้คนไม่ใช่ต้นหญ้า เฉาฮัวอาศัยอยู่ในแผ่นดินต้าโจวมาเกือบสิบปีแล้ว ถูกแม่ทัพเฉาเลี้ยงดู แม้ว่าอีกฝ่ายจะเข้มงวด แต่ก็จะเข้ามาปลอบเขายามฝันร้าย ยามป่วยก็คอยป้อนยาให้….
นอกจากนี้เขายังมีเฉาจีและคนอื่น ๆ ที่เติบโตมาด้วยกันราวกับพี่น้อง
แต่ตอนนี้เฉาฮัวกำลังจะหันคมมีดไปทางพวกเขา
ชายหนุ่มกำมีดในมือแน่นแล้วหลับตา และเมื่อดวงตาเปิดขึ้นมาก็ฉายแววมั่นคง
เขาคือคนซยงหนู นี่คือโชคชะตาที่เขาไม่มีทางเลือก
……..
ยามกลางคืนที่ดูเงียบสงบ แท้จริงแล้วกำลังเกิดกระแสน้ำที่โหมกระหน่ำท่ามกลางความมืดมิด นอกเมืองฉินโจวห่างออกไปสามสิบลี้ กองทัพที่เหี้ยมโหดกำลังย่างกรายเข้ามาอย่างเงียบเชียบ
ท่ามกลางวงล้อม เป็นตำแหน่งขององค์ชายรองแห่งแคว้นฮัน ดวงตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความทะเทอทะยานเหมือนหมาป่า คืนนี้พวกเขาจะโรมรันเข้าบุกตีเมืองฉินโจว จะปล้นมันให้หมด เอาทั้งทรัพย์สินและสตรีของชาวต้าโจวมาเป็นของตน ก่อนจะปลิดชีพบุรุษที่เป็นกำลังสำคัญทิ้งเสีย
ดินแดนที่อุดมสมบูรณ์เช่นนี้จะต้องเป็นของพวกเขาในไม่ช้านี้!
หากทำสำเร็จ ตำแหน่งข่านของแค้วนย่อมเป็นของเขาเท่านั้น
หลังจากที่รอวันนี้มานาน ในที่สุดก็เป็นความจริง!
……….
ในค่ายทหารของเมืองฉินโจว
เนื่องจากการสู้รบที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้เหล่าทหารกำลังนอนหลับเอาแรง ในค่ำคืนนี้ทุกคนหลับลึกและแข่งกันกรน
ในตอนนั้นเองท่ามกลางความมืด มีร่างหนึ่งกำลังเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบ เขาย่องเข้ามาอย่างไม่มีเสียง ไปหยุดที่ข้างเตียง ก่อนจะนำมีดเล่มใหญ่มาฟันคนบนเตียง!
แต่ทว่าเตียงนั้นกลับว่างเปล่าปราศจากคนที่เขาตั้งใจจะฆ่า มีเพียงกองผ้าห่มที่ถูกม้วนไว้จนนูนขึ้นมา
บริเวณโดยรอบมีแสงสว่างอันเกิดจากเทียนค่อย ๆ สว่างขึ้น เหล่าทหารใส่ชุดเกราะหลายนายปรากฏขึ้นล้อมตัวเฉาฮัวไว้
เขาถูกล้อมจับ!
เฉาฮัวตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าเฉาเช่าระมัดระวังตัวมาก เขารู้ได้อย่างไร?
เฉาฮัวคิดว่าเขาปกปิดเก็บงำไว้อย่างดีแล้ว
เฉาเช่ายืนอยู่ตรงนั้นสีหน้าบิดเบี้ยว แม่ทัพเฉามองไปที่บุตรชายบุญธรรม เขาไม่คาดคิดเลยว่าสายลับที่กำลังตามหาคือคนในกองทัพ!
เขาจำได้ดีว่าตนนั้นช่วยเฉาฮัวขึ้นมาจากท่ามกลางกองซากศพ เด็กชายมีแต่ความหวาดกลัวระแวงระวังเหมือนสัตว์ป่าตัวเล็ก ๆ ที่ตื่นตระหนก เฉาฮัวพูดว่าพ่อกับแม่เขาตายในสงคราม เขาเป็นเด็กกำพร้าไร้บิดามารดา
ดังนั้นเฉาเช่าจึงรับเขามาเลี้ยง
แม่ทัพหนุ่มไม่รู้วิธีเลี้ยงเด็ก แต่เขาทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่ให้กับเฉาฮัว แม่ทัพเฉาสอนศิลปะการต่อสู้ และยิงธนูให้เด็กชาย เฝ้าดูเขาเติบใหญ่ขึ้นวันแล้ววันเล่า ทุ่มเทให้เด็กน้อยอย่างมาก แม่ทัพเฉาไม่คิดเลยว่าเฉาฮัวจะหักหลังตน!
ดังนั้นในตอนที่ถังหลี่งัดหลักฐานมาเพื่อพิสูจน์ ว่ารอบตัวของเขานั้นมีสายลับแฝงตัวอยู่ เขาไม่เชื่อเลยว่าบุคคลนั้นคือเฉาฮัว แต่เมื่อความจริงปรากฏอยู่ตรงหน้า เขาต้องยอมรับมัน
โชคดีที่ถังหลี่เตือนเขา ไม่อย่างนั้น….
เฉาเช่ามองไปที่เฉาฮัว ดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับต้องการจะฉีกเนื้ออีกฝ่ายทิ้ง ตอนนี้ลำคอของเขาแห้งผาก
“เพราะเหตุใด?”
เฉาฮัวถูกจับได้ ชายหนุ่มรู้ตัวดีว่าตนต้องตาย ดวงตาของเขาเด็ดเดี่ยวและไม่ยอมคน
“เพราะข้าคือชาวซยงหนู!
“ซยง….เจ้าเป็นคนซยงหนูจริงๆ” เฉาเช่าเข้าใจในทุก ๆ คำพูดอย่างไม่โต้แย้ง
เขาถูกไอ้สารเลวซยงหนูผู้นี้หลอกใช้มาเกือบสิบปี!
ผลั้วะ!
แม่ทัพเฉาทุบตีเขาไว้ด้วยกำปั้น จนเฉาฮัวกระอักเลือด
“ข้าเลี้ยงหมาป่า!”
เฉาเช่าชกไปที่หน้าของชายหนุ่มหนึ่งหมัด เลือดของเขาไหลซึมออกมา แต่ดวงตาของเฉาฮัวยังคงแข็งกร้าว ราวกับไม่ยอมรับในความพ่ายแพ้ที่เกิดขึ้น
“ผู้แพ้เป็นโจร ฆ่าข้าซะ!”
“แน่นอน ข้าต้องฆ่าเจ้าอยู่แล้ว!” เฉาเช่าพูดอย่างเย็นชา
“แต่มันยังไม่ถึงเวลา พาตัวมันไป”
เฉาฮัวถูกพาตัวไป แม่ทัพเฉาหยิบดาบของเขาขึ้นและเดินออกไปด้านนอก
…….
คืนนี้เป็นคืนที่ถังหลี่และเว่ยฉิงไม่สามารถข่มตาหลับได้
คืนนี้คือคืนตัดสินชะตากรรมของเมืองฉินโจว แม้แต่ต้าโจวเองก็ตาม ภาพของผลการต่อสู้แวบเข้ามาในความคิดของถังหลี่ ต้าโจวพ่ายแพ้ แม่ทัพใหญ่ถูกสังหาร ร่างถูกแขวนไว้ที่ประตูเมืองเป็นเวลาสิบวัน ต้าโจวสูญเสียเมืองในปกครองไปสิบหกเมือง ชาวบ้านได้รับบาดเจ็บสาหัส ทั้งล้มตาย บ้างก็ลี้ภัยหนี
หากการต่อสู้ในครั้งนี้แม่ทัพเฉาพ่ายแพ้ ไม่เพียงแต่เมืองฉินโจวเท่านั้น แต่ทุกคนที่นางห่วงใยจะต้องพลัดถิ่นฐาน
จนถึงตอนนี้แม้ว่าถังหลี่จะรู้เค้าโครงของนวนิยายเรื่องนี้มากน้อยเพียงใด ทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับความทรงจำของถังหลี่ แต่ขึ้นอยู่กับการเผชิญหน้าของนางมากกว่า แต่เดิมทีถังหลี่รู้เพียงแต่เค้าโครงเรื่องหลักและโครงเรื่องของตัวละครหลักเท่านั้น แต่ทุกครั้งที่ถังหลี่รู้จักตัวละคร เส้นเรื่องของนวนิยายเรื่องนี้จะค่อย ๆ เปลี่ยนไป
จุดนี้คือจุดจบของเฉาเช่าในนวนิยายเรื่องนี้ มันปรากฏเด่นชัดในใจถังหลี่มาสองวันแล้ว
เว่ยฉิงกอดภรรยาไว้ พวกเขาเข้าพักที่โรงเตี๊ยมพร้อมกันและขอให้ทุกคนในโรงเตี๊ยมอยู่กับที่ไม่ออกไปไหน
ถังหลี่กำลังวิตกกังวลเป็นอย่างมาก
“สามี….”
“ไม่เป็นไร เราจะชนะแน่นอน”
เว่ยฉิงกอดภรรยาแน่น “ฮูหยิน เราบอกข้อมูลทั้งหมดแก่แม่ทัพเฉาแล้ว เขาจะต้องระมัดระวังตัว”
ฮูหยินของเขาฉลาดมากจริงๆ ในตอนที่นางอยู่ที่ค่ายทหาร นางเล่นละครให้ทุกคนรู้สึกว่าการที่พวกเขาอยู่ที่ค่ายนั้นเป็นเรื่องไร้สาระ เว่ยฉิงลอบสังเหตุเฉาฮัว แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ใส่ใจทั้งคู่เลย จนพวกเขาสามารถแอบส่งข่าวให้แม่ทัพเฉาได้
“แม่ทัพเฉาเตรียมพร้อมทุกอย่างไว้แล้ว เราจับเฉาฮัวได้แน่นอน พวกเราจะชนะพวกซยงหนูได้” เว่ยฉิงพูดพร้อมกับจุมพิตเบา ๆ ไปที่ศีรษะของนาง
ทว่าถังหลี่ยังคงไม่สบายใจ
พวกเขาจะสามารถเปลี่ยนแปลงผลการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่นี้ได้จริงหรือ?
ผีเสื้อตัวน้อยที่กระพือปีกจะสามารถเปลี่ยนโชคชะตาได้หรือไม่?
แม้ว่าพวกเขาจะรับมือกับการลอบสังหารเฉาเช่าได้ แต่ทุกอย่างมันยังมีความเป็นไปได้อีกนับไม่ถ้วน
จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีแคว้นฮันอยู่เบื้องหลัง?
