เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ - บทที่ 219 นางเอกสองคนมาเจอกัน
บทที่ 219 นางเอกสองคนมาเจอกัน
“เกิดอะไรขึ้นหรือท่านพี่?” ฮูหยินซูที่ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวของสามีรีบวิ่งออกมาด้านนอก ทันทีที่หมอซูเห็นใบหน้าของนาง ความขุ่นมัวในใจก็ลดลง เขาเอ่ยปากตอบภรรยาเสียงเบา
“ฮูหยิน…ไม่มีอะไรหรอก ข้าคุยกับแม่นางผู้นี้แล้วเกิดตื่นเต้นขึ้นมาเท่านั้นเอง”
ฮูหยินซูมองไปทางกู้อิ๋น ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยให้นาง
“งั้นพวกท่านคุยกันต่อเถิด” หลังจากที่พูดจบฮูหยินซูหันหลังเดินกลับไปทำงานในโรงงานทันที กู้อิ๋นรู้สึกตกใจมากที่เห็นภาพนั้น
เป็นไปได้อย่างไร?
ภรรยาของหมอซูควรจะเสียชีวิตไปเมื่อสองปีที่แล้ว เหตุใดนางถึงยังมีชีวิตอยู่? ยิ่งกว่านั้น ใบหน้าที่มีเลือดฝาดเช่นนี้ไม่เหมือนคนเป็นโรคร้ายเลยสักนิด! ไม่แปลกที่หมอซูจะโกรธมาก สิ่งที่นางพูดไปเป็นเรื่องที่ไม่สมควร และผิดมารยาทเป็นอย่างยิ่ง
กู้อิ๋นตกตะลึงอยู่นาน ในที่สุดก็จากไปด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
ซูไท่หยวนยังคงรู้สึกอารมณ์ไม่ดีกับคำพูดของกู้อิ๋น แต่หลังจากที่เข้าไปทำงานกับภรรยาอารมณ์ของเขาจึงเริ่มดีขึ้นทีละนิด
“แม่นางผู้นั้นกลับไปแล้วหรือ” ฟู่ฉิงถามสามี
“ไปแล้ว” หมอซูตอบอีกฝ่าย
“มาจากที่ไหนกันนะ..ดูจากเสื้อผ้าและลายปักบนชุด คงมาจากซ่างจิงสินะ?”
ดวงตาที่เฉียบคมของฟู่ฉิงทำให้นางรับรู้ทันทีว่างานปักบนชุดนั้นผลิตออกมาจากร้านใด
“อืม” หมอซูมีท่าเหม่อลอยเล็กน้อย เขาไม่อยากจะพูดถึงผู้หญิงคนนี้เลย ซูไท่หยวนเอาแต่ลอบมองภรรยาไม่ละสายตา
….
ทางด้านกู้อิ๋นนั้น
เมื่อกลับไปที่บ้านของหญิงชาวนาที่นางได้พักอาศัยเมื่อคืน จึงได้สอบถามเรื่องของหมอซู กู้อิ๋นจึงค้นพบว่าผู้หญิงคนนั้นคือฮูหยินซูจริงๆ!
ฮูหยินซูยังไม่ตาย!
หมอซูกับภรรยาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านลี่เจียมาหลายปี ภรรยาทของเขาเคยป่วยเป็นวัณโรคแต่อาการดีขึ้นเมื่อสองปีก่อนหน้านี้
“ฮูหยินซูดีขึ้นได้อย่างไรหรือ?” กู่อิ๋นถาม
นางรู้สึกว่านี่เป็นกุญแจที่ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ
“หมอซูเป็นคนดีดูเหมือนว่าเขาจะค้นพบสมุนไพรที่สามารถรักษาได้ ข้าไม่ทราบรายละเอียดนัก” หญิงชาวบ้านตอบนาง
“มีคนให้ความช่วยเหลือเขาหรือไม่?” หญิงสาวถามอย่างแปลกใจ
“หมอซูเก่งเรื่องสมุนไพรเช่นนั้น ใครจะช่วยเขาได้กัน แต่ดีแล้วฮูหยินซูไม่ได้เสียชีวิตตั้งแต่อายุไม่มากนัก” หลังจากที่นางตอบกลับ กู้อิ๋นก็ไม่ถามอะไรต่ออีก
กู้อิ๋นตัดสินใจอยู่หมู่บ้านลี่เจียอีกสักสองสามวัน นางจะไม่ยอมแพ้ จะยอมปล่อยมือจากหมอเทวดาที่เก่งกาจอย่างหมอซูผู้นี้ได้อย่างไร หากนางตั้งใจ ย่อมประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน
…….
ณ เมืองเหยาสุ่ย
ตั้งแต่แต่งงานมาเว่ยฉิงไม่ได้ทำอะไรเลย เขาเอาแต่เดินตามถังหลี่หลอกกินเต้าหู้นางอย่างไร้ยางอาย ไม่ว่าหญิงสาวจะไปไหน เว่ยฉิงจะตามติดเป็นเงา คอยปรนนิบัติภรรยาไม่ว่านางจะต้องการอะไร
แต่…
เว่ยฉิงทำหน้าที่ได้ดีและถังหลี่พอใจมาก
ในช่วงสองวันที่ผ่านมานี้ ถังหลี่ได้รับจดหมายจากหลี่โหยวไฉ่ว่าอยากให้นางไปหมู่บ้านลี่เจีย เพื่อดูสมุนไพรที่ปลูก ตอนนี้สมุนไพรพวกนั้นใกล้จะได้เวลาเก็บเกี่ยวแล้ว ชาวบ้านในลี่เจียทะนุถนอมสมุนไพรพวกนั้นราวกับเป็นเด็กน้อย ถังหลี่นึกภาพของพวกเขาและหลี่โหยวไฉ่กำลังอวดต้นสมุนไพรเหมือนบิดามารดาสูงวัยที่อวดลูกหลานกันก็นึกขัน แต่ถ้าหากพวกเขามีความสุข ถังหลี่เองก็รู้สึกมีความสุขเช่นกัน
หญิงสาวเลือกวันที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งเพื่อเดินทางไปยังหมู่บ้านลี่เจีย ตอนนี้บ้านสกุลเว่ยมีรถม้าเป็นของตัวเองแล้วทำให้การเดินทางนั้นสะดวกขึ้นมาก จางเฉียนบังคับรถม้าพาสองสามีภรรยาและบุตรสาวไปยังหมู่บ้านบนเขาทันที
ซานเป่าอยากจะเกาะติดมารดาไว้จึงกอดถังหลี่ไว้แน่น เด็กหญิงขี้เล่นและซุกซน นางไม่สามารถนั่งเฉย ๆ เป็นเวลานานได้ พวกเขาจึงเลือกที่จะเปิดม่านออกให้นางได้ชื่นชมทิวทัศน์ข้างทาง ซานเป่าชะเง้อศีรษะออกไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ชายหนุ่มมองไปที่ภรรยาของตนตาไม่กระพริบ แต่หญิงสาวไม่ได้สนใจเพราะตอนนี้ถังหลี่เคยชินกับมันเสียแล้ว
“ฮูหยิน เจ้างดงามขึ้นอีกแล้วนะ” เว่ยฉิงพูดประจบขึ้นมา
“ปากหวานเสียจริง”
ถังหลี่เริ่มคุ้นชินกับคารมป้อยอของเขา
“ฮูหยินอยากลองชิมไหม?” เว่ยฉิงขยับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ลูกอยู่ที่นี่นะ!” ถังหลี่กลอกตา
เด็กหญิงปิดหน้าตัวเองแน่น “ท่านพ่อท่านแม่ข้าไม่เห็นอะไรเลย” ในเมื่อเด็กเล็กหลีกทางให้เช่นนี้ ก็ไม่ต้องสุภาพ
ชายหนุ่มนั้นไม่ได้หน้าหนาพอที่จะจูบภรรยาต่อหน้าบุตรสาว เขาทำเองเพียงศีรษะไปหนุนไหล่ของภรรยาเท่านั้น
“ฮูหยิน.. คงดีถ้าเป็นแบบนี้ตลอดไป”
ถังหลี่ขมวดคิ้ว ทั้งสองคนอยู่กินกันมาสองปีแล้ว หญิงสาวรู้จักอีกฝ่ายดีดังนั้นนางจึงจับความผิดปกติในน้ำเสียงของชายหนุ่มได้ มันเหมือนเขากำลังตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง..
หญิงสาวรู้สึกไม่สบายใจ นางมองสามีทันที อันที่จริงถังหลี่พอจะรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้นกับสามีของนางหลังงานแต่งงาน รู้สึกว่าเว่ยฉิงกำลังปิดบังบางอย่าง…
ในตอนแรกถังหลี่เคารพการตัดสินใจของเขา หากเว่ยฉิงไม่เอ่ยปากเล่านางตั้งใจว่าจะไม่ถาม แต่ในตอนนี้นางไม่สามารถทำใจไม่ให้อยากรู้อยากรู้เห็นได้
“สามี…เจ้ามีอะไรปิดบังข้าหรือเปล่า?”
เว่ยฉิงขยับนั่งหลังตรงเขามองมาที่ถังหลี่ด้วยใบหน้าจริงจัง ชายหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่ง เว่ยฉิงมีบางอย่างที่ปกปิดเอาไว้ เขาคิดว่าจะปกปิดภรรยาของตนเองได้ แต่ถังหลี่เป็นคนฉลาด เว่ยฉิงไม่สามารถปิดเรื่องนี้จากนางได้พ้น อีกทั้งจะเพิ่มความกังวลให้นางมากขึ้น
ชายหนุ่มลูบศีรษะของถังหลี่เบา ๆ
“ตอนกลับบ้านข้าจะเล่าให้เจ้าฟัง”
“อืม” ถังหลี่พยักหน้า
เว่ยฉิงอุ้มซานเป่าไว้ในอ้อมแขน ปล่อยให้ศีรษะเล็กของภรรยาหนุนที่บ่ากว้าง เว่ยฉิงรู้สึกดีมาก เขาหวังว่าจะให้มันเป็นเช่นนี้ตลอดไป…..
รถม้าแล่นมาจอดที่หน้าโรงงานผลิตถุงหอม
“พี่เว่ยมา!”
คนงานบางคนในโรงงานพูดขึ้นเมื่อเห็นถังหลี่ จากนั้นฮูหยินซูและหลันฮวาก็วิ่งออกมาด้านนอก พวกเขาห้อมล้อมถังหลี่อย่างมีความสุข
“เสี่ยวถัง เจ้าน้ำหนักขึ้นเล็กน้อยไหม?”
“..อ่า” ดูเหมือนจะใช่…
“มีเนื้อมีหนังขึ้นก็ดีแล้ว!”
หลันฮวาพยักหน้าซ้ำ ๆ ไม่ว่าอย่างไรถังหลี่ก็เป็นสตรีที่สวยที่สุดในหัวใจของนาง ผู้หญิงทั้งสองคนจับมือถังหลี่เพื่อเดินเข้าไปด้านใน
เว่ยฉิงเดินตามเข้าไปในโรงงานผลิตถุงหอมโดยมีซานเป่าอยู่ในอ้อมแขน และเมื่อคนในโรงงานเห็นซานเป่า พวกเขาต่างเข้ามารุมล้อมมอบขนมและไข่ให้ถังหลี่ เว่ยฉิงถูกกันออกไปนอกวง เขานั่งอยู่ที่มุมบ้านคาบหญ้าไว้ในปากมองไปทางภรรยาเหมือนคนโง่เขลา
“ฮูหยิน ที่โรงงานเป็นอย่างไรบ้าง?” ถังหลี่ถามอย่างละอายใจ เพราะตอนนี้ฮูหยินซูและหลันฮวาเป็นคนดูแลโรงงานแห่งนี้ โดยที่ถังหลี่ทำเพียงรอนับเงินเฉย ๆ เท่านั้น
“ไม่เป็นไร ทุกคนมีประสบการณ์แล้ว หากทำขั้นตอนที่ถูกต้องก็ไม่มีปัญหาใด” ฮูหยินซูกล่าว
“แต่ว่าช่วงนี้มีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นน่ะสิ มีแม่นางคนหนึ่งเดินทางมาจากซ่างจิงเอ่ยปากชวนไท่หยวนไปเป็นหมอที่ซ่างจิง”
แม่นาง? จากซ่างจริง?
เหตุใดต้องตามหาหมอซู หรือว่า…เป็นกู้อิ๋น?”
“สตรีคนนั้นมีนามว่าอะไรหรือ?” ถังหลี่ถาม
“กู้อิ๋น” ฮูหยินซูตอบกลับมา
เป็นกู้อิ๋นจริงๆ!
ข่าวนี้เป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับถังหลี่ กู้อิ๋นมาที่หมู่บ้านลี่เจีย จุดประสงค์เพื่อพาซูไท่หยวนจากไป…
ในนวนิยายต้นฉบับ ยามเมื่อกู้อิ๋นไปเกิดใหม่ นางได้เป็นลูกศิษย์สายตรงของหมอซู และได้รับการถ่ายทอดบทเรียนจากเขา นี่คือสิ่งสำคัญมากในการไต่เต้าขึ้นไปเป็นฮองเฮาในนวนิยายเรื่อง เส้นทางสู่ฮองเฮา
ทำให้ตำแหน่งฮองเฮาของนางมั่นคงเป็นอย่างมาก
ถังหลี่ไม่คิดเลยว่านางจะได้เข้ามาพัวพันเนื้อเรื่องหลักของนิยายเรื่องนี้ กู้อิ๋นนั้นเป็นสตรีที่ไร้ความปราณี หากนางรู้ว่าถังหลี่คือสตรีโชคร้ายที่นางสลับตัวล่ะก็อีกฝ่ายต้องฆ่านางแน่นอน
เวลานี้จะมีวิธีใดที่สามารถสู้กับกู้อิ๋นได้
ในขณะที่ถังหลี่กำลังคิด ฮูหยินซูก็กล่าวขึ้นมาว่า
“ไท่หยวนปฏิเสธนางไป แต่นางก็ยังดึงดันที่จะมาโรงงานถุงหอมทุกวันช่วยพวกข้าทำงาน นางดูมีความมุ่งมั่นตั้งใจมาก ” ฮูหยินซูพูดขึ้น
“ดูนั่นสิ มาอีกแล้ว”
ถังหลี่หันไปมองก็พบเข้ากับใบหน้าที่เย็นชาและงดงาม
