เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ - บทที่ 347 ตามหาสาวใช้

บทที่ 347 ตามหาสาวใช้

กู้หวนเนี่ยนขมวดคิ้ว สั่งเจ้าหน้าที่ว่า

“พวกเจ้าทั้งสี่คนไปเฝ้าประตูของจวนสกุลกู้เอาไว้”

“ขอรับ” ทั้งสี่คนจากไปทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว

“กลับไปที่ศาลต้าหลี่ เรียกเจ้าหน้าที่มาค้นที่จวนสกุลกู้” กู้หวนเนี่ยนออกคำสั่งกับเจ้าหน้าที่

“ขอรับ” หลังจากนั้นเขาจึงได้ให้พ่อบ้านพาไปยังห้องพักของจู๋เยว่

“พาข้าไปที่ห้องของนาง”

“ขอรับ” กู้หวนเนี่ยนเดินตามพ่อบ้านยังที่พักอาศัยของสาวใช้ เขาชี้ไปที่ห้องห้องหนึ่ง

“นายท่าน นี่คือห้องของจู๋เยว่ขอรับ” กู้หวนเนี่ยนเดินไปเตะประตูเปิด ห้องเป็นระเบียบหากทว่าว่างเปล่า เขาค้นหาหลักฐานไปทั่ว แต่ไม่เจอพยานหลักฐานชัดเจน เขาค้นเสื้อผ้าของจู๋เยว่ ความชอบเล็กๆ น้อยๆ ของผู้คนย่อมไม่เปลี่ยนไปอย่างง่ายๆ แม้แต่เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็อาจจะมีดอกไม้หรือรายละเอียดตกแต่งต่างออกไป กู้หวนเนี่ยนมั่นใจว่าจู๋เยว่เป็นคนติดสินบนนักฆ่าให้ลอบสังหารถังหลี่ ทำไมนางจึงทำเช่นนั้น?

จู๋เยว่ถูกใครบงการ หรือว่านางไม่พอใจถังหลี่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นางเป็นสาวใช้ของอาอิ๋น นางรู้หรือไม่ว่าสาวใช้ของนางได้ทำอะไรลงไป เขาไม่เชื่อว่าอาอิ๋นจะทำอะไรแบบนี้ แต่ในฐานะที่เขาเป็นขุนนางของศาลต้าหลี่ เขาจำต้องละทิ้งความสัมพันธ์ส่วนตัวและวิเคราะห์ถึงความเป็นไปได้ทั้งหมด เมื่อกู้หวนเนี่ยนกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ร่างบอบบางก็พุ่งเข้ามาหาเขา

“พี่ชาย!” เป็นกู้อิ๋นที่เข้ามาหาเขาถามอย่างไร้เดียงสาว่า

“ข้าได้ยินมาว่าพี่กำลังหาของในห้องจู๋เยว่ เกิดอะไรขึ้นหรือเจ้าค่ะ”

เมื่อนางได้ยินว่าพี่ชายกำลังเข้าไปค้นห้องของจู๋เยว่ กู้อิ๋นก็รู้แล้วว่าพี่ชายนางรู้ตัวแล้ว

เขาใช้เวลาเพียงแค่สองวันเท่านั้น ช่างเป็นคนที่เฉียบคมจริงๆ

โชคดีที่นางได้คาดเดาเอาไว้แล้ว นางจึงให้จู๋เยว่หลบหนีไปก่อนหน้านั้นแล้ว ตอนนี้จู๋เยว่น่าจะออกจากเมืองหลวงไปแล้วด้วยซ้ำ ตราบใดที่ยังไม่พบนาง คดีนี้ย่อมไขไม่ได้ กู้อิ๋นถอนหายใจอย่างโล่งอก หากจู๋เยว่ไม่ได้มีประโยชน์กับนางมากล่ะก็ นางย่อมกำจัดทิ้งไปเสียนานแล้ว จู๋เยว่เป็นมีดที่ใช้งานได้ง่ายมาก กู้อิ๋นไม่เต็มใจที่จะฆ่านางทิ้งเพื่อ ต่อไปอาจจะได้ใช้งานนางอีก

กู้หวนเนี่ยนเหลือบตาดูใบหน้าไร้เดียงสาของน้องสาว เขาเก่งในการแยกแยะสีหน้าของผู้คนเพื่อจับผิดได้ว่าคนผู้นั้นโกหกหรือไม่?

หลังจากสังกตอยู่ชั่วครู่ ก็ตัดสินใจได้ว่าน้องสาวเขาไม่รู้เรื่องนี้ โชคดีเหลือเกินที่น้องสาวไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย แต่เมื่อนึกถึงว่ามีสาวใช้ที่เป็นอันตรายอยู่ข้างกายนาง เขารู้สึกกังวลขึ้นมาทันที

ในขณะที่กำลังจะพูดกับนางนั้น เจ้าหน้าที่เดินมาหาเขารายงานขึ้นว่า

“ใต้เท้า พวกเราค้นจนทั่วแล้วไม่พบจู๋เยว่เลยขอรับ”

กู้อิ๋นแปลกใจ

“จู๋เยว่หายไปหรือเจ้าคะ?” กู้หวนเนี่ยนมองน้องสาวอย่างอ่อนโยนก่อนถามว่า

“ใช่ อาอิ๋นเจ้าเจอจู๋เยว่ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่หรือ?”

กู้อิ๋นทำท่าคิดอย่างจริงจัง ก่อนจะตอบว่า

“ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นข้ายังไม่เจอนางเลย แต่ว่า…พี่ชาย ข้ามานึกขึ้นได้ว่านางพูดจาแปลกไปสักหน่อย เหมือนว่าจะบอกลาข้า..”

“นางพูดว่าอย่างไรหรือ?”

“นางขอให้ข้ารักษาสุขภาพให้ดี“ กู้อิ๋นตอบ

“พี่ชายเกิดอะไรขึ้นกับจู๋เยว่หรือเจ้าคะ นางหายไปไหน มีใครจับนางไปเป็นตัวประกันหรือเปล่า?” ยิ่งกู้อิ๋นคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ นางยิ่งมีทีท่าหวาดกลัวมากขึ้น นางคว้าแขนกู้หวนเนี่ยนเอาไว้ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

น้องสาวเขาไร้เดียงสา นางใจดีกับสาวใช้โดยที่ไม่รู้ว่าสาวใช้ผู้นี้อันตรายมากแค่ไหน กู้หวนเนี่ยนตบไหล่ปลอบใจนาง

“จู๋เยว่ไม่ใช่สาวใช้ธรรมดา นางเป็นคนติดสินบนจ้างฆ่าถังหลี่”

“เป็นไปไม่ได้! นางอยู่กับข้ามาหลายปีแล้ว ข้ารู้จักนางดี นางจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร?” กู้อิ๋นไม่เชื่อ

“ใช่เจ้ารู้จักหน้าแต่ไม่รู้จักใจของนางดี พี่ชายไม่โกหกเจ้าหรอก” กู้หวนเนี่ยนพูดอย่างจริงจัง น้องสาวเขาบริสุทธิ์เกินกว่าจะรู้ว่าจิตใจของผู้คนนั้นโหดร้ายมากแค่ไหน

กู้อิ๋นมองใบหน้าที่จริงจังของเขานางพยักหน้า

“ข้าเชื่อท่านพี่เจ้าค่ะ”

“หากจู่เยว่ติดต่อเจ้ามา เจ้าต้องบอกข้า รู้ไหม?” กู้หวนเนี่ยนกำชับน้องสาว

นางพยักหน้าอีกครั้ง หากยังทำท่าไม่เชื่อติดหวาดกลัว

“พี่ชายจู๋เยว่ทำเรื่องร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรือ?”

“อย่ากลัวไปเลย มีพี่อยู่ พี่จะปกป้องเจ้าเป็นอย่างดี” กู้หวนเนี่ยนยืนยันให้ความมั่นใจ น้ำเสียงที่ปลอบประโลมของเขาช่วยให้กู้อิ๋นสบายใจขึ้นมาบ้าง

สองวันผ่านไปชั่วพริบตา ยังไม่มีวี่แววของฆาตรกรที่สั่งฆ่าถังหลี่ ท่านอู่โหวและฮูหยินยังพากันวิตกในความปลอดภัยของถังหลี่

อู่โหวเย่วิ่งไปศาลต้าหลี่เพื่อถามข่าวคราวเกือบทุกวัน เขาปล่อยวางไม่ได้เพราะยังจับคนร้ายไม่ได้ ฝ่ายฮูหยินอู่ได้จัดองครักษ์หลายคนวางไว้ข้างกายเพื่อคอยดูแลถังหลี่

“ท่านแม่ ท่านไม่ต้องห่วงเว่ยฉิงได้จัดผู้คนไว้ดูแลข้าเช่นกัน”

“ผู้คนมากไว้จะได้ปลอดภัยมากยิ่งขึ้น” ฮูหยินอู่ไม่ไว้ใจ นางไม่อยากให้ถังหลี่ได้รับอันตรายแม้แต่น้อย

ก่อนหน้านี้ถังหลี่ถูกนักฆ่ารุมทำร้าย นางยิ่งคิดก็อดหวาดกลัวไม่ได้ องครักษ์ที่ติดตามถังหลี่หายไปไหนกันหมดยามที่ลูกสะใภ้นางโดนลอบทำร้ายเช่นนั้น หากเหล่าองครักษ์เงาที่ซ่อนกายได้ยินที่ฮูหยินอู่คิดพวกเขาคงต้องรู้สึกผิดมากอย่างแน่นอน

ถังหลี่เก่งกาจมาก พวกเขาแทบไม่ต้องทำอะไรเลยได้แต่ชมดูอยู่อย่างสนุกสนานเท่านั้น

“ให้พวกเขาตามเจ้าเถิด หากคดีคลี่คลายแล้ว เจ้าไม่ต้องการก็ไม่เป็นไร?” ฮูหยินอู่ยืนยัน

ถังหลี่รู้ว่านางเป็นห่วง หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นอยู่ในใจ จึงได้แต่ตกปากรับคำ ทุกครั้งที่ถังหลี่ออกไปจะมีองครักษ์เงาตามติดเป็นกลุ่มใหญ่ไปด้วยเสมอ

วันนี้ถังหลี่กำลังเดินอยู่บนถนน นางเห็นคนเป็นจำนวนมากอยู่ข้างหน้ากำลังดูประกาศที่ติดกันอยู่อย่างคึกคัก นางอยากรู้จึงได้เดินเข้าไปดูเช่นกัน ถังหลี่เห็นภาพวาดเหมือนของคนร้าย นางจดจำได้อย่างรวดเร็วว่าเป็นสาวใช้ข้างกายกู้อิ๋นนั่นเอง ดูเหมือนศาลต้าหลี่จะพบว่าเป็นสาวใช้ผู้นี้เป็นคนไปจ้างวานฆ่านาง แต่สาวใช้กลับหนีไปได้ ทำให้การสืบสาวเรื่องขาดตอนหยุดชะงักไป ถังหลี่ไม่ได้ผิดหวัง นางรู้อยู่แล้วว่าแค่เหตุการณ์นี้ย่อมไม่สามารถเปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริงของกู้อิ๋นได้ เพราะนางคือนางเอกของเรื่อง ท้ายสุดนางย่อมได้เป็นฮองเฮาตามในนิยายต้นฉบับ ไม่เพียงแต่นางจะเป็นคนโหดเหี้ยม แต่นางเป็นคนฉลาดมากอีกด้วย ไม่ง่ายที่จะโค่นล้มนาง กู้อิ๋นยอมทิ้งเบี้ยเพื่อรักษาขุน เป็นเรื่องปกติที่นางจะทิ้งสาวใช้ผู้นี้

ถังหลี่มีความประทับและจดจำตัวตนของสาวใช้ผู้นี้ได้ นางเป็นคนมีฝีมือ ถือได้ว่าเป็นมือขวาของกู้อิ๋เลยทีเดียว

หากมีประกาศออกมาเช่นนี้นั่นย่อมหมายความว่า สาวใช้ผู้นี้อาจจะตายไปแล้วหรือหลบหนีไปก็เป็นได้ หากนางตายไป กู้อิ๋นย่อมเสียมือขวาที่มีความสามารถมากเช่นนี้ แต่ถ้านางหลบหนีก็จะเป็นระเบิดที่ตั้งเวลาเอาไว้เพื่อให้กู้อิ๋นไม่สบายใจ

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม การแข่งขันระหว่างนางกับกู้อิ๋นย่อมดำเนินต่อไป มุมปากของถังหลี่โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม

……………………..