เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ - บทที่ 361 บุตรสาวที่แท้จริง
บทที่ 361 บุตรสาวที่แท้จริง
กู้หวนเนี่ยนหน้านิ่วคิ้วขมวดมองกู้อิ๋น เขากำหมัดแน่นเผยให้เห็นความกังวลใจ ตอนนี้ถ้าถามว่าเขาอยากรู้อะไรมากที่สุด ย่อมต้องเป็นความจริงที่ว่าน้องสาวของเขาอยู่ที่ไหน? แล้วหลงทางหายไปไหนถึงสิบเจ็ดปี?
ก่อนที่กู้อิ๋นจะมาที่จวนสกุลกู้ กู้หวนเนี่ยนจมอยู่กับความรู้สึกผิดถึงสิบเอ็ดปี เขายิ่งรู้สึกผิดและไม่สบายใจทุกครั้งเมื่อเห็นมารดาคิดถึงน้องสาวของเขาทุกวัน
เขาพยายามตามหาไปจนทั่วเพื่อหวังว่าจะได้พบนาง ในที่สุดผู้หญิงคนนี้ก็มาที่จวน เขาพยายามอย่างสุดกำลังที่จะดูแลนางให้ดี ให้น้องสาวได้มีความสุข ความรู้สึกของกู้หวนเนี่ยนซับซ้อนมาก มีทั้งความสัมพันธ์ทางสายเลือดและความรู้สึกผิดอยากชดเชย
แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าความรักที่เขามอบให้นางมาตลอดหกปีนั้นเป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ คนผู้นี้ไม่ใช่น้องสาวของเขาแต่เป็นคนที่มาสวมรอยต่างหาก
ในขณะที่น้องสาวที่แท้จริงของเขานั้น ไม่รู้ว่าต้องทนทุกข์อยู่ที่ไหน? เมื่อนึกถึงเรื่องนี้กู้หวนเนี่ยนก็มองกู้อิ๋นด้วยสายตาที่เย็นชา ต้องพากู้อิ๋นไปและเค้นให้ได้ว่าน้องสาวของเขาอยู่ที่ไหน กู้อิ๋นเอาจี้หยกมา นางย่อมรู้ว่าน้องสาวเขาอยู่ที่ไหน?
เขาหวังว่าน้องสาวของเขาจะมีชีวิตที่ดีและให้เขาได้มีโอกาสชดเชยให้แก่นาง ไม่เช่นนั้นแล้ว…เขาไม่กล้าคิดต่อไปอีก
กู้อิ๋นมองฮูหยินกู้ เห็นดวงตาที่เย็นชาของนางคล้ายกับดวงตาของพี่ใหญ่ นางไม่อยากได้รับสายตาเช่นนี้เลย
ทำไมทุกคนถึงได้เปลี่ยนไป?
ทำไมถึงได้ทำเช่นนี้กับข้า?
พวกเขาเคยรักข้ามาก…ความสัมพันธ์ตลอดหกปีที่ผ่านไม่มีค่าเลยหรือ?
หกปีที่ผ่านมานางกตัญญูต่อพวกเขา ไม่ได้ทำให้เกิดความผูกพันบ้างเลยหรือ?
กู้อิ๋นโกรธจนหัวใจแทบจะหลั่งเลือดออกมา นางเห็นจ้าวชูที่ยังคงเหม่อลอยตกตะลึงอยู่
เมื่อหันไปหากู้หวนอวี้ พี่รองของนางเป็นคนอ่อนโยนแตกต่างจากพี่น้องคนอื่นๆ กู้อิ๋นเลือกที่จะวิ่งเข้าไปหาเขา
“พี่รอง ข้ารักตระกูลกู้ ข้ารักผู้คนในตระกูลนี้จริงๆ ขอให้ข้าเป็นน้องสาวของท่านจริงๆ ได้ไหม?” กู้อิ๋นร่ำไห้ราวกับดอกสาลี่ถูกฝน
“ตลอดหกปีที่ผ่านมาพวกท่านไม่มีเยื่อใยกับข้าเลยหรือ? ความสัมพันธ์ทางสายเลือดสำคัญกับพวกท่านมากกว่าข้าที่อยู่ในตระกูลกู้มานานถึงหกปีหรืออย่างไร?”
“พี่รองข้าไม่อยากจากท่าน” กู้อิ๋นร้องออกมาวิ่งไปหากู้หวนอวี้ แต่ก่อนที่จะถึงตัวคุณชายรองสกุลกู้ นางโดนคนผู้หนึ่งใช้เท้าเตะสกัดเอาไว้เสียก่อน คนผู้นั้นคือกู้หวนจิ่นนั่นเอง
“เพราะเจ้าชอบครอบครัวของข้า เลยคิดจะสวมรอยเป็นน้องสาวของข้า ครอบครองสถานะของนาง ยึดทุกอย่างของน้องสาวข้าไป เหตุใดเจ้าจึงเป็นคนหน้าหนาเยี่ยงนี้!”
“ไม่เพียงแต่เป็นคนหน้าหนาไร้ยางอายเท่านั้น แต่ยังเลวทรามต่ำช้ามากอีกด้วย เจ้าอยู่หมู่บ้านเดียวกับนาง ล่อลวงให้นางเป็นสหายกับเจ้า ขโมยจี้หยกของนางไป ตอนที่เจ้ากำลังจะโดนพวกค้ามนุษย์จับตัว ก็เป็นน้องสาวของข้าที่ช่วยให้เจ้ารอดพ้น แต่กลับกลายเป็นตัวเจ้าที่ว่าจ้างพวกค้ามนุษย์ให้พานางไปขายที่ซ่อง เจ้านำจี้หยกมาเมืองหลวง อาศัยชื่อของนางจนได้รับความความสุขสำราญอยู่ในตระกูลกู้หลายปี โชคดีแค่ไหนแล้วที่น้องสาวข้าได้รับพรและรอดชีวิตจากซ่องมาได้! วันนี้นางมาหาครอบครัวถึงเมืองหลวง เจ้ายังคิดจะฆ่านางอีก!”
กู้หวนจิ่นพูดอย่างโกรธเกรี้ยวดวงตาของเขาเป็นสีแดงก่ำ เขาเตะกู้อิ๋นอย่างดุเดือด นางทั้งเจ็บปวดทั้งรู้สึกอัปยศอดสู
ช่างน่าชังเหลือเกิน!
กู้หวนจิ่นมองแม่ทัพกู้และฮูหยินกู้ก่อนจะบอกว่า
“ท่านพ่อท่านแม่…ถังหลี่เป็นน้องสาวของข้า นางเป็นบุตรสาวของสกุลกู้!”
ถังหลี่เป็นบุตรสาวสกุลกู้!
ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมาทุกคนถึงกับตกตะลึงไป
กู้หวนจิ่นมองไปที่กู้หวนเนี่ยนพูดต่อว่า
“พี่ใหญ่นี่คือเรื่องจริง หากท่านไม่เชื่อ ท่านส่งคนไปที่หมู่บ้านจูเจียเพื่อสืบเรื่องได้ จี้หยกเป็นของนาง มีชาวบ้านโลภมากต้องการจี้หยก ทว่าบิดามารดาบุญธรรมของถังหลี่ช่วยปกป้องนางเอาไว้”
ที่จริงไม่จำเป็นต้องตรวจสอบ ฮูหยินกู้ก็สัมผัสได้และเชื่อแล้วว่าถังหลี่เป็นบุตรสาวของนางจริงๆ ทั้งยังไม่รู้สึกแปลกใจอีกด้วย ครั้งแรกที่นางได้เห็นถังหลี่ นางรู้สึกว่าหญิงสาวผู้นี้แตกต่างจากคนอื่น มีความคุ้นเคยบางอย่างเกิดขึ้นในหัวใจ ถังหลี่ช่วยชีวิตนางเอาไว้ทั้งยังพยายามที่จะหาทางรักษาอาการป่วยของนาง
นางเป็นคนดีมีน้ำใจ ส่วนกู้อิ๋นนั้น…
ภาพที่กู้อิ๋นบีบคอถังหลี่นั้นยังฝังลึกอยู่ในใจของนางมาตลอด กู้อิ๋นจ้างวานนักฆ่าเพื่อจะปลิดชีพถังหลี่ แม้ว่ากู้อิ๋นจะยืนยันปฏิเสธว่าสาวใช้เป็นคนลงมือ แต่ฮูหยินกู้คิดว่าน่าจะซับซ้อนกว่านั้น
ฮูหยินกู้ผิดหวังและเจ็บปวด สิ่งที่กู้อิ๋นทำลงไปกับบุตรสาวของนางช่างร้ายกาจโหดเหี้ยมอย่างไม่น่าเชื่อ
กระทั่งถังหลี่พูดกับนางว่า คุ้นเคยกับลวดลายของจี้หยก และนางเป็นบุตรบุญธรรมที่ถูกนำมาเลี้ยงดู นางจึงได้แอบคิดว่าจะเป็นไปได้หรือไม่?
ต่อให้รู้สึกคุ้นเคยเพียงใด แต่เรื่องราวก็ดูบังเอิญมากจนเกินไป ฮูหยินกู้ก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเช่นนั้นอยู่เสมอ สุดท้ายถังหลี่กลับกลายเป็นบุตรสาวของนางจริงๆ
หากเป็นดั่งที่กู้หวนจิ่นพูด บุตรสาวของนางได้รับความอยุติธรรมมามากเกินไปแล้ว
ถังหลี่เล่าให้นางฟังว่าหลังจากที่บิดามารดาบุญธรรมของนางมีบุตรเป็นของตนเอง พวกเขาก็ไม่ค่อยสนใจนางอีก แม้ในใจนางจะโหยหาความรักเพียงใดก็ตาม แต่อย่างไรก็สู้บุตรแท้ๆ ของพวกเขาไม่ได้ พอคิดถึงเรื่องนี้แล้วฮูหยินกู้รู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูก นางตาแดงก่ำจ้องไปที่กู้อิ๋นอย่างโกรธแค้น
ช่างเป็นคนเลวทรามยิ่งนัก! สกุลกู้ดีกับนางมากเพียงใด แต่ดูสิ่งที่นางทำกับบุตรสาวของสกุลกู้สิ!
โชคดีที่ถังหลี่ไม่ได้เป็นอะไร…
โชคดีที่กู้อิ๋นผู้ชั่วร้ายเช่นนี้ไม่ใช่บุตรสาวของนาง!
ก่อนหน้านี้นางคิดว่ากู้หวนจิ่นคลุ้มคลั่งไปแล้วที่พยายามจะฆ่ากู้อิ๋น เขาบอกว่ากู้อิ๋นจะทำลายครอบครัวสกุลกู้! นางเอาแต่คิดว่าเขาเสียสติ แต่นี่…ดูเหมือนจะมีความเป็นไปได้
แม่ทัพกู้มองภรรยาด้วยความตกใจ เขาอยู่แต่ในค่ายทหารทำให้ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องราวอะไรในจวนขึ้นบ้าง คนที่เขาคิดว่าเป็นบุตรสาวกลับไม่ใช่บุตรสาวที่แท้จริง แต่กลับเป็นผู้อื่น! แม่ทัพกู้ได้แต่สบตาภรรยาของเขา
“ฮูหยิน นี่…”
ฮูหยินกู้มองสามี “นางไม่ใช่บุตรสาวของเรา แต่เป็นถังหลี่”
แม่ทัพกู้เห็นดวงตาที่แดงก่ำของภรรยาและเสียงสะอื้นจึงรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“ข้ารู้”
“พวกเจ้าก็รับรู้เอาไว้ด้วย” ฮูหยินกู้กวาดตามองบุตรชายทั้งสามคน นางต้องการให้พวกเขารับรู้ให้ชัดเจนว่าใครคือน้องสาวของพวกเขา ใครกันแน่ที่ต้องเจ็บปวด!
