เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ - บทที่ 514 ความจริงปรากฏ
บทที่ 514 ความจริงปรากฏ
เมื่อกู้หวนเนี่ยนพูดจบใบหน้าของนางเฉินก็ซีดเซียวลงทันที
“ไปพาหมอมา!”
ในไม่ช้าหมอคนหนึ่งก็เข้ามาในลานพิจารณาคดี เขาคุกเข่าลงต่อหน้ากู้หวนเนี่ยน หมอคนนี้คือคนที่ล้างพิษให้กับเฉินเหวินหาน
“ใต้เท้า ข้าเป็นคนตรวจและล้างพิษในตัวเขาตอนนั้นขอรับ จากการตรวจเฉินเหวินหานพบว่าเขาต้องพิษเรื้อรัง พิษชนิดนี้จะกัดกร่อนเส้นเลือดที่หัวใจของเขา ทำให้ร่างกายของเขาอ่อนแอ เดิมทีข้าน้อยต้องการรอให้อาการของเขาคงที่เสียก่อน จึงจะดูเรื่องพิษที่หลงเหลืออยู่ เพื่อจะวางแผนการรักษาต่อไป ไม่คิดเลยว่า…” หมอพูดพลางถอนหายใจ กู้หวนเนี่ยนมองนางเฉิน
“นางเฉิน เจ้ามีอะไรจะแก้ตัวหรือไม่?” กู้หวนเนี่ยนถาม
ตอนนี้หลักฐานสรุปได้ว่าความสัมพันธ์ของนางและเหวินหานนั้นไม่ได้ดีเหมือนกับที่นางเฉินได้ให้การ นางให้ยาที่เป็นพิษเรื้อรังแก่เขา แต่อย่างไรก็ตามไม่มีหลักฐานว่านางวางยาพิษเขาจนตาย หากนางรับสารภาพผิด นางจะโดนประหารชีวิต
แต่นางยังไม่อยากตาย นางจะยอมรับไม่ได้!
“ใต้เท้า ข้าน้อยและเหวินหานมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งเป็นไปไม่ได้ที่ตัวข้าจะทำร้ายเขา ต้องมีการเข้าใจผิดแน่”
“ข้าน้อยไม่รู้ว่ามันคือยาพิษเจ้าค่ะ ในเมื่อหมอสั่งข้าย่อมมีหน้าที่จัดหาให้”
“ต้องมีคนใส่ร้ายข้า!”
กู้หวนเนี่ยนขมวดคิ้วเมื่อได้ฟังวาจาปฏิเสธของนางเฉิน
เขาเคยเห็นนักโทษมามากมาย คนทั่วไปเมื่อเจอแบบนี้มักจะสารภาพออกมาจนหมดสิ้น แต่นางเฉินยังประคองสติไว้ดีมาก นางมีข้อโต้แย้งมากมาย
ดูเหมือนว่าต้องใช้วิธีทรมานเพื่อให้นางรับสารภาพ
ในขณะที่กู้หวนเนี่ยนกำลังคิดจะใช้เครื่องทรมาร จู่ๆ ก็มีเสียงมาจากด้านนอก
“ใต้เท้ากู้”
เสียงนั้นคุ้นเคยมาก เมื่อกู้หวนเนี่ยนเงยหน้าขึ้น ก็พบกับน้องสาวของตนเองแม้ใบของเขาจะยังตึงเครียด จริงจังแต่ก็แววตากลับอ่อนโยนลง
“ใต้เท้ากู้ ข้ามีเรื่องอยากจะถามนางสักหน่อย”
ถังหลี่กล่าว หญิงสาวอยู่ท่ามกลางฝูงชนเฝ้าดูพี่ชายของนางไตร่สวนคดี พี่ชายของนางเก่งมาก ภายในสองวันเขาสามารถหาหลักฐานมากได้ แต่เมื่อเห็นว่าอย่างไรนางเฉินก็ยืนกรานปฏิเสธ ถังหลี่จึงปรากฏตัวขึ้น กู้หวนเนี่ยนพยักหน้า เจ้าหน้าที่ไม่ได้ขวางนางไว้และปล่อยให้นางลงมาที่ลานพิจารณาคดี
“ฮูหยินเฉินหยาง… เฉินเหวินหานเป็นบุตรชายที่น่าภาคภูมิใจของตระกูล เขาฉลาดและยังสามารถเข้าศึกษาสำนักศึกษาที่มีชื่อเสียงได้ แต่บุตรชายของเจ้าเป็นเพียงคุณชายเสเพล เจ้าจึงอิจฉาเขาใช่หรือไม่?” ถังหลี่ถาม
หญิงสาวส่งฉือซื่อไปตรวจสอบเรื่องนี้ พวกเขาค้นพบเบาะแสบางอย่าง เช่น บุตรชายของเฉินหยางเป็นเพียงชายเสเพลไร้ค่าเท่านั้น
นางเฉินมองถังหลี่ แม้จิตสำนึกของนางจะต้านแต่ชั่วอึดใจต่อมานางเหมือนเห็นกระแสน้ำวนในดวงตาของถังหลี่ ตัวนางถูกดูดลงไปในกระแสน้ำวนนั่น ริมฝีปากของนางเริ่มควบคุมไม่ได้ นางเฉินพูดทุกอย่างที่อยู่ในใจออกมาจนหมด
“ใช่แล้ว ข้าอิจฉาเหวินหาน! เหตุใดเขาถึงฉลาด ส่วนบุตรชายของข้าเป็นคนโง่! สวรรค์ไม่ยุติธรรม!”
“ท่านพี่ก็ให้ความสำคัญกับเหวินหานมาก ถ้าเขาสอบผ่านในครั้งนี้ ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเฉินจะตกเป็นของเขาทันที! แล้วพวกเราแม่ลูกจะเป็นอย่างไร?”
“ถ้าเขาเสียชีวิต ตระกูลเฉินก็จะเหลือแค่เราแม่ลูกเท่านั้น”
“ตอนที่เหวินหานมาเมืองหลวงข้าจึงตามเขามาด้วย ให้ทุกคนคิดว่าเพราะข้าเป็นห่วงเขา หรือแม้แต่เหวินหานเองก็ตาม หึหึ ข้าแสดงเก่งมากเชียวล่ะ ยาที่ข้าต้มให้เขาก็เป็นพิษ แต่เขายังไม่รู้ตัว กลับดื่มมันอย่างมีความสุขทุกครั้ง”
นางเฉินกล่าวด้วยความภูมิใจหัวเราะอย่างมีความสุข ในตอนนี้ความเจ้าเล่ห์ของนางถูกแสดงออกมาอย่างชัดเจน ไม่เหมือนคนทั่วไป แต่เป็นวิญญาณที่มีแต่ความชั่วร้าย ดูน่ากลัวมาก!
“เจ้าฆ่าเฉินเหวินหานหรือไม่?”
“ใช่ ข้านำยาอีกชนิดใส่ลงไปในขนมที่เตรียมไว้ให้เขา เขายังสงสารข้าที่ต้องเหนื่อยกับการทำขนมให้เขากิน หารู้ไม่ว่าข้าเบื่อจะทำขนมนั่นจะตายอยู่แล้ว เจ้าเด็กโง่ ! คิดว่าเขากำลังจะตาย แต่กลับไม่ตาย เขารอดมาได้! ตอนที่ข้าพาเขากลับบ้าน ข้าเลยเอายาพิษกรอกให้มันกินอีกครั้งถึงได้ตายสนิท ฮ่าๆๆ”
นางเฉินยิ้มแบบบ้าคลั่ง ทำให้ถังหลี่เย็นวาบไปทั้งตัว ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจเกินไปแล้ว เฉินเหวินหานน่าสงสารมาก เขาคงไม่คิดมาก่อนว่าแม่เลี้ยงที่เขาเคารพมาเสมอต้องการที่จะปลิดชีวิตของเขาโดยการวางยาพิษครั้งแล้วครั้งเล่า
คำพูดของนางเฉินทำให้บัณฑิตที่ได้รับความจริงรู้สึกตกใจมาก ไม่มีใครคิดมาก่อนว่าสุดท้ายแล้วฆาตกรตัวจริงคือมารดาที่กำลังหัวใจสลายคนนั้น นางใจร้ายมาก ใช้ความเห็นอกเห็นใจของผู้อื่นเพื่อกลบเกลื่อนความผิดของตน!
เมื่อนึกถึงความโกรธที่พวกเขามี ในตอนนี้จึงได้รู้สึกว่าตัวเองนั้นโง่เขลามาก! ศาลต้าหลี่ทราบความจริงแล้ว แทนที่จะฆ่าเพื่อปิดปากไป
ว่ากันว่าผู้ปกครองของศาลต้าหลี่เป็นคนเที่ยงธรรมและเข้มงวด ข่าวลือนี้คงจะเป็นความจริง..
“นางเฉินหยาง ข้าไม่พบว่าเจ้าเป็นคนซื้อยาพิษ เจ้ามีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ใช่หรือไม่??” กู้กวนเนี่ยนถาม
“ใช่แล้ว เขาให้ยาพิษแก่ข้า เขาอยากให้ข้าฆ่าเหวินหาน เขาให้เงินข้ามากมาย…”
เดิมทีเฉินหยางต้องการฆ่าเหวินหานอยู่แล้ว แต่เมื่อนางได้ยินว่าอีกฝ่ายจะให้เงินเพื่อฆ่าเขา นางจึงไม่ปฏิเสธ
“แต่เขาโกหกข้า เขาจะฆ่าข้า!” นางเฉินตกใจมากหดตัวเป็นก้อนกลม มองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง
“ใครเป็นคนให้ยาพิษแก่เจ้า ใครใช้ให้เจ้าฆ่าเจ้า?” กู้หวนเนี่ยนยังถามต่อไป
“เขา…เขา…เป็นเขา! บุรุษผู้หนึ่ง!”
ถังหลี่ขมวดคิ้ว นางเฉินให้การกลับไปมา เห็นได้ชัดว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลัง มีความระมัดระวังตัวและไม่ทิ้งเบาะแสใดๆไว้ ดังนั้นจึงต้องรีบหาตัวคนที่เคยติดต่อกับนางเฉิน ฉือซื่อและเจ้าหน้าที่จากศาลต้าหลี่เคยเห็นคนผู้นั้น
ตอนนี้ชายคนนั้นหนีไปแล้ว การที่จะสืบหาเบื้องหลังได้จะต้องรู้ตัวตนของเขา แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีข้อมูลเพิ่มเติมเลย
ทุกครั้งที่ถังหลี่ใช้มนต์เพื่อสะกดคนให้พูดความจริง นางจะต้องใช้พลังจิตของตนเอง แต่จิตวิญญาณของนางเฉินฟุ้งซ่านจนถังหลี่ควบคุมไม่ได้
หลังจากที่ถังหลี่พยายามที่จะเข้าไปค้นหาความจริงภายในใจของนาง นางเฉินก็หมดสติไปเสียก่อน
“เป็นใครที่อยู่เบื้องหลังให้นางฆ่าลูกเลี้ยงของตนเอง?” บัณฑิตหลายคนพูดคุยกัน
“เรื่องที่เกิดทำให้ทุกคนคิดว่าฆาตกรคือองค์ชายหกและกั๋วจื่อเจี้ยนกำลังปกป้องคนผิด จุดประสงค์คือต้องการทำลายสำนักศึกษาหลวงและองค์ชายหกนั่นเอง!”
“ใช่แล้ว มีคนจงใจใส่ร้ายองค์ชายหกและกั๋วจื่อเจี้ยน”
“องค์ชายหกเป็นผู้บริสุทธิ์! พวกเราถูกหลอกแล้ว”
“คนที่อยู่เบื้องหลังผู้นั้นร้ายกาจมาก”
ผลการตัดสินของคดีได้ถูกแพร่กระจายไปในเมืองหลวงอย่างรวดเร็วทำให้คนทั่วไปพากันรู้ว่าองค์ชายหกถูกใส่ร้ายเขาเป็นผู้บริสุทธิ์
ที่จวนรุ่ยอ๋อง
จินเซ่อที่ได้รับฟังรายงานของบ่าวรับใช้ก็ใบหน้าบิดเบี้ยว
“ไม่ได้เรื่อง!”
นางคว้าของบางอย่างขว้างใส่ชายคนนั้นทันที เขาโดนกระแทกที่หน้าผากจนเลือดออก ไม่มีความเมตตาอยู่ในดวงตาของนางแม้แต่นิดเดียว
หากเขาฆ่าเฉินหยางได้ เรื่องแบบนี้คงจะไม่เกิดขึ้น!
แผนการที่นางวางมาอย่างดีกลับไร้ประโยชน์!
ถ้านางไม่ต้องการที่จะใช้กำลังคนล่ะก็ ชายคนนี้คงตายไปแล้ว!
