เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ - บทที่ 517 ตื่นจากความฝัน

บทที่ 517 ตื่นจากความฝัน

เมื่อถังหลี่ลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเป็นเวลารุ่งสางแล้ว ที่ด้านข้างของนางว่างเปล่าแต่ยังเหลือร่องรอยความอบอุ่น เมื่อหันไปเห็นร่างสูงของสามียืนอยู่ในห้อง กำลังหันหลังให้กับนาง เขาสวมเสื้อผ้าอย่างเงียบๆ แทบจะไร้เสียง เสื้อผ้าที่เขาสวมมีลายเมฆมงคลบนแขนเสื้อ คาดเข็มขัดเส้นกว้างเห็นแผ่นหลังที่เหยียดตรง

ราวกับเขาสัมผัสได้ถึงสายตาที่ร้อนแรง จึงได้หันกลับมามอง ใบหน้าที่หล่อเหลาเมื่ออยู่ในเสื้อผ้าเช่นนี้ทำให้เขาดูสง่างามชวนมองยิ่งขึ้น

ถังหลี่รู้ว่าผู้ใต้บังคับบัญชาในกรมอาญามีความเกรงกลัวเขา เพราะหน้าตาและบุคลิกที่ดูเคร่งขรึมจริงจัง

ชั่วอึดใจต่อมาเขาก็ส่งยิ้มให้นาง

“ฮูหยินตื่นแล้วหรือ?”

“…”

ถังหลี่นิ่งงันกับความเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของสามี เว่ยฉิงเดินมาที่ข้างเตียง เขานั่งลงมองนางอย่างอ่อนโยน

ถังหลี่ขยี้ตาลุกขึ้นมองเว่ยฉิงอีกครั้ง นางนึกถึงความฝันเมื่อคืน นางได้รู้ทุกอย่างมากเกินไปทำให้รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาเล็กน้อย เขามองอย่างแปลกใจ ลูบหัวนางเบาๆ

“เจ้าฝันอีกแล้วหรือ?” ถังหลี่พยักหน้า เขาขมวดคิ้วทันที

“ฝันร้าย?” หญิงสาวส่ายศีรษะอีกครั้ง

“ข้าฝันถึงเทียนเต๋า เขามาหาข้า”

เทียนเต๋า?

เว่ยฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ค่อยเข้าใจนัก

“เทียนเต๋าคือเจตจำนงของโลกใบนี้ เขาเป็นคนกำหนดเป็นชะตาของทุกสรรพสิ่ง” ถังหลี่อธิบาย เรื่องนี้ซับซ้อน และเป็นมายาคติเกินกว่าที่คนธรรมดาจะเข้าใจ พวกเขาจึงคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระหากมีใครพูดว่ามีบัญชาสวรรค์มาเข้าฝันเขา

แต่เว่ยฉิงต่างออกไป เขาเชื่อในทุกคำพูดของภรรยา เขาจึงพยายามอย่างมากที่จะเข้าใจคำเหล่านั้น ถังหลี่อธิบายเพิ่มอีกสองสามคำให้สามีเข้าใจ

“ฮูหยิน เทียนเต๋ามาหาเจ้าแบบนี้เขามาพูดอะไรหรือ?” เว่ยฉิงถาม

ถังหลี่เล่าถึงความฝันเมื่อคืนให้เขาฟัง เทียนเต๋าเล่าว่าเขาเป็นคนพานางมา เหตุใดเขาจึงเลือกนาง ภารกิจที่นางต้องทำเว่ยฉิงตั้งใจฟังที่ภรรยาเล่า หลังจากที่ฟังจบ เขาก็กอดกระชับนางไว้ในอ้อมแขน ถังหลี่รู้สึกถึงอารมณ์ที่แปรปรวนของเขา จึงเงยหน้าขึ้น

“สามี!”

“ภรรยา หากข้าได้มีโอกาสพบเขา ข้าจะต้องขอบคุณเขา” เสียงของเว่ยฉิงแหบพร่า “ขอบคุณที่เขาพาเจ้ามาหาข้า”

หากไม่มีเทียนเต๋า เขาคงไม่มีวันได้พบกับภรรยาเขาเลยในชีวิตนี้ ก่อนจะเจอกับนาง เว่ยฉิงไม่เคยรู้สึกว่าชีวิตเขาขาดอะไร แต่หลังจากได้พบนางแล้ว เขาจึงได้รู้ความหมายของชีวิต เมื่อมีถังหลี่เข้ามาเติมเต็มภายในหัวใจของเขา แค่ได้เรียกชื่อของนางครั้งใดก็ทำให้เขารู้สึกได้ถึงความอ่อนหวานนุ่มนวล ชีวิตเต็มไปด้วยความเพลิดเพลิน มีความสุขทุกๆ วัน

เขานึกไม่ออกเลยว่าจะเป็นอย่างไรหากไม่ได้พบกับภรรยาของเขา ทันทีที่คิดเรื่องนี้หัวใจของเว่ยฉิงก็หนักอึ้ง มีความหวาดกลัวที่บอกไม่ถูกเกิดขึ้นมา

“สามี ข้าอยู่นี่” ถังหลี่ตบหลังของเขาเบาๆ ให้มั่นใจ

นางชอบโลกใบนี้ เพราะที่นี่มีคนที่นางรัก นางจึงไม่โกรธเทียนเต๋าที่พานางมาโดยไม่ได้รับอนุญาตบราวนี่ออนไลน์

“ฮูหยิน ชาติที่แล้วข้าต้องเป็นคนดีมากแน่ๆ”

ถังหลี่เงยหน้ามองเขา ดวงตาทั้งสองคู่ประสานกัน

“หือ?”

“ข้าสั่งสมบุญบารมีมานาน” เว่ยฉิงพูด เขากอดนางแน่นขึ้น

“คงไม่ใช่แค่ชีวิตเดียว แต่คงเป็นหลายชั่วอายุคน”

หลังจากได้สั่งสมบุญบารมีมานาน จึงได้ส่งผลให้เขาโชคดีที่ได้พบกับนาง เว่ยฉิงกอดภรรยาของเขาไว้ มอบจุมพิตให้นาง เขาจูบที่หน้าผาก แก้ม และริมฝีปาก ไม่ใช่จูบที่เร่าร้อนทว่ากลับเต็มไปด้วยความอบอุ่น

“สามี ข้ากำลังสงสัยว่าจูชุนเจียวยังไม่ตาย” ถังหลี่พูด

“ยังไม่ตาย?” เว่ยฉิงประหลาดใจ เขาเห็นศพของนางอย่างชัดเจน ย่อมเป็นจูชุนเจียวไม่มีผิด

“นางได้รับการช่วยเหลือจากเทียนเต๋าอีกผู้หนึ่ง” ถังหลี่พูด “หยางต้านหยิน ขาวต้านดำ เทียนเต๋าที่มาหาข้าดูจะมีความตรงกันข้าม”

ถังหลี่อธิบายง่ายๆ ทำให้เว่ยฉิงเข้าใจในทันที

“จูชุนเจียวเป็นนางเอกในนิยายต้นฉบับ เป็นคนที่สวรรค์เลือกมา ข้ารู้ว่านางคงไม่ตายง่ายๆ เป็นแน่ เมื่อคืนข้าลองถามดูแล้วแต่เทียนเต๋ายังลังเลที่จะตอบข้า”

บางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องตอบออกมาตรงๆ แค่ดูทีท่าของเทียนเต๋าก็พอจะเดาได้แล้ว หากได้เจอเทียนเต๋าอีกครั้ง นางจะต้องหาคำตอบจากเขาให้ได้ ไม่ให้เขามาปรากฎตัวอย่างไร้ประโยชน์ได้อีก

“ยังไม่ตายหรือ?” เว่ยฉิงขมวดคิ้ว

“สามี ท่านลองคิดดูสิว่าร่างใหม่ของจูชุนเจียวคือใคร?”

“จินเซ่อ?” เว่ยฉิงแทบไม่ต้องคิด

จินเซ่อเป็นพระชายาของจ้าวชู เว่ยฉิงและถังหลี่รู้ข้อมูลของนางเป็นอย่างดี บุตรสาวบุญธรรมขององค์หญิงใหญ่ผู้นี้ถูกรับเลี้ยงหลังจากที่จูชุนเจียวถูกตัดศีรษะ ไม่มีข้อมูลใดๆ ราวกับว่านางโผล่ออกมาจากอากาศ ถังหลี่พยักหน้ารับ

คนที่ถูกตัดหัวน่าจะเป็นคนอื่น และลิขิตแห่งสวรรค์ผู้นั้นได้เปลี่ยนใบหน้าของจูชุนเจียวเป็นจินเซ่อ

“จูชุนเจียวคนนี้ช่างกระดูกแข็งเสียจริง” เว่ยฉิงขมวดคิ้ว

“นางเอกย่อมได้รับพรจากสวรรค์” ถังหลี่พูด แววตาของนางฉายแววอำมหิต

“ถ้ายังไม่ตายก็ต้องลองกันใหม่”

ถังหลี่รู้สึกว่าเทียนเต๋าที่นางเห็นเมื่อคืนนี้ กับเทียนเต๋าที่อยู่ข้างจูชุนเจียวคงจะยังหลับใหลอยู่ จึงไม่มีเทียนเต๋าที่คอยปกป้องนางได้

“สามี ท่านให้คนตามสืบเรื่องจินเซ่อเถอะ” ถังหลี่กล่าว เว่ยฉิงพยักหน้า

“จับตาดูนางไว้ ไม่ต้องโจ่งแจ้งนัก อย่าให้นางสังเกตเห็นได้ล่ะ” ถังหลี่กำชับ นี่เป็นโอกาสที่จะเผยธาตุแท้ของนาง เมื่อเทียนเต๋าอยู่ในช่วงอ่อนแอเกินกว่าจะปกป้องนางได้ ต้องรีบบดขยี้นางให้ตาย

“ฮูหยินไว้ใจข้า”

ถังหลี่หลับตาทำสมาธิ นอกจากเรื่องเทียนเต๋าแล้วนางยังมีอีกความฝันอีกอย่าง ในฝันมีเด็กน้อยน่ารักสองคนกำลังหัวเราะคิกคักยื่นมือมาหานาง… มือเล็กๆ ช่างนุ่มนิ่มเหลือเกินยามที่ได้สัมผัสให้ความรู้สึกที่ดีมากจริงๆ นั่นเป็นความฝันบอกเหตุหรือไม่?

นางจะได้ลูกฝาแฝด?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ก่อนหน้านั้นถังหลี่อยากจัดการจ้าวชูให้ได้เพื่อล้างมลทินให้กับตระกูลเซียวเสียก่อน นางจึงวางแผนที่จะมีลูกหลังจากสถานการณ์สงบลง

ตลอดหลายปีที่ผ่านมานางและสามีใช้วิธีคุมกำเนิด แต่เมื่อคืนนี้….. เป็นเรื่องที่น่าคิด

ถังหลี่ตั้งตารอที่จะมีลูกกับสามีจริงๆ เว่ยฉิงเองก็เช่นกัน ความฝันเมื่อคืนเป็นความฝันที่ทำให้นางมีความสุข

อย่างไรก็ตามนางไม่รู้ว่ามันคือความฝันบอกเหตุหรือเป็นเพียงความฝันธรรมดาเท่านั้น เมื่อคิดแบบนี้ถังหลี่เลยตัดสินใจที่จะยังไม่บอกเว่ยฉิง หากเป็นเพียงความฝันธรรมดา สามีของนางคงดีใจเก้อ นางคิดจะบอกเมื่อได้รับการยืนยันแล้วเท่านั้น ถังหลี่จูบใบหน้าของสามี

“สามีไปทำงานเถอะ ไม่อย่างนั้นจะสายเอาได้”

กรมอาญามีงานหลายอย่างที่ต้องทำ ยิ่งเว่ยฉิงไปถึงเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี เขาจะได้กลับบ้านได้เร็วขึ้น หลังจากที่เว่ยฉิงออกไปถังหลี่ลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้า นางมองดูตารางปฏิทินการนับถอยหลังไปถึงวันสอบชุนเหวย ตอนนี้เหลือเวลาอีกเพียงยี่สิบวันเท่านั้น ถังหลี่เดินออกไปห้องไป พบกับเว่ยจื่ออั๋งและสวี่เจวี๋ยที่กำลังจะออกไปเรียนเช่นกัน ทั้งคู่สวมใส่ชุดบัณฑิตสีขาว รูปร่างดูสูงโปร่งเพรียว สุภาพและสง่างามมาก