เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ - บทที่ 526 น้องสาวเขาตั้งครรภ์แล้ว

บทที่ 526 น้องสาวเขาตั้งครรภ์แล้ว

น้องสาวของเขามีชีพจรมงคลแล้ว กู้หวนเนี่ยนอยากรีบไปจวนอู่โหวในทันทีเพื่อพบกับน้องสาวของเขา แต่เขาจะไปมือเปล่าได้อย่างไร เขาจึงกลับไปที่จวนสกุลกู้ก่อน เมื่อเขาไปถึงประตูจวนพบกับกู้หวนจิ่น เห็นว่าอีกเขาจะออกไปข้างนอก

“หยุดก่อน” กู้หวนเนี่ยนรีบห้าม

“มีอะไรหรือ? ถ้าไม่มีอะไรร้ายแรงก็อย่าขวางข้าเลย ข้ากับฮั่วจีว์มีนัดจะไปแข่งม้าด้วยกัน” กู้หวนจิ่นบอก

“น้องเล็กมีชีพจรความสุขแล้ว”

เมื่อกู้หวนเนี่ยนกล่าวจบ ดวงตาของกู้หวนจิ่นเบิกกว้างขึ้นทันที เขาหันไปสบตาพี่ชาย

“เจ้าไม่อยากไปแข่งม้ากับฮั่วจีว์แล้วหรือ?” กู้หวนเนี่ยนเลิกคิ้ว แม้เขาจะเป็นคนที่เย็นชาแต่ใช่ว่าเขาจะแกล้งใครไม่เป็น

“ฮั่วจีว์เป็นใคร แข่งม้าอะไรกัน?” กู้หวนจิ่นสวน ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่าน้องสาวของเขา

ทั้งสองเดินไปที่เรือนของฮูหยินกู้ นางไม่มีอะไรทำ จึงได้นั่งปักเสื้อผ้าของเด็กไปพลางๆ

บุตรชายคนโตแต่งงานแล้ว บุตรสาวก็แต่งงานแล้ว ทำให้นางคาดหวังมากขึ้น แต่บุตรสาวก็แต่งงานมาหลายปีแล้วยังไม่มีข่าวดีเลย…

ฮูหยินกู้ขมวดคิ้ว

ในฐานะมารดานางอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง

“ท่านแม่”

ฮูหยินกู้หันไปเห็นศีรษะของบุตรชายคนโตและบุตรคนที่สามของนางเดินเข้ามา น้องคนสุดท้องกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ เขารีบเดินมาหานางอย่างรวดเร็วแทบจะกระโดดเข้ามาหานางก็ว่าได้

“เกิดอะไรขึ้นหรือ?”

“ท่านแม่ น้องเล็กมีชีพจรมงคลแล้ว!” กู้หวนจิ่นพูด

ฮูหยินกู้ชะงักไปครู่หนึ่ง นางยืนขึ้นทำท่าจะก้าวเดิน แต่เดินไปได้สองก้าวก็ชะงักหันกลับมาบอกสาวใช้

“เอาของพวกนี้ใส่หีบ”

นี่คือสิ่งที่นางเตรียมไว้ให้หลานๆตอนนี้ได้ใช้แล้ว!

จวนอู่โหว

ถังหลี่เฝ้าดูบ่าวรับใช้ย้ายของเข้ามาหีบแล้วหีบเล่า อย่างตกตะลึง นางมองมารดากับพี่ชายที่ลงจากรถม้า พวกเขารีบเข้ามาหา

“ท่านแม่ ทำไมมีข้าวของเยอะมากขนาดนี้”

“ข้าเตรียมไว้นานแล้ว”

“พี่สะใภ้ไม่มาหรือเจ้าคะ”

“นางกลับไปเยี่ยมมารดาตั้งแต่เช้า หากนางได้รู้ข่าวนี้ นางจะต้องดีใจมากเป็นแน่”

ฮูหยินกู้จับมือถังหลี่มองบุตรสาวหัวจรดเท้า จำได้ว่าตอนที่ถังหลี่เพิ่งเกิด นางตัวเล็กมากนอนขดอยู่ในวงแขนของฮูหยินกู้ แค่ชั่วพริบตาเดียวนางกำลังจะเป็นแม่คนแล้วบราวนี่ออนไลน์

“รู้สึกอย่างไรบ้าง?” ฮูหยินกู้ถาม

“ท่านแม่ ไม่ต้องห่วงเจ้าค่ะ ข้าสบายดี”

ฮูหยินกู้และถังหลี่เดินจับมือเข้าไปในจวนอู่โหว กู้หวนเนี่ยนและกู้หวนจิ่นตามพวกนางไปไม่ห่าง

เมื่อเข้าไปด้านใน สองแม่ลูกนั่งคุยกัน ชายหนุ่มทั้งสองคนยืนอยู่ที่ประตูราวกับเทพทวารบาล ดวงตาของพวกเขาจับจ้องไปที่สองแม่ลูก ด้วยสายตาที่อ่อนโยน

ฮูหยินกู้ให้กำเนิดบุตรทั้งสี่คน นางมีประสบการณ์มามาก จึงบอกข้อควรระวังระหว่างตั้งครรภ์ ถังหลี่ฟังและจดจำทุกอย่างด้วยความใส่ใจ

“ท่านแม่ ท่านพ่อกับพี่รองเป็นอย่างไรบ้าง เจ้าคะ?” ถังหลี่ถาม

กองทัพต้าฉียกทัพเข้ามา บิดาและพี่รองของนางต้องเป็นคนนำทัพออกไปต่อต้าน ไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะมาร่วมงานแต่งพี่ชายคนโตของเขา ด้วยเหตุนี้หลังจากที่พี่ชายคนโตและพี่สะใภ้แต่งงานกัน ซานเป่าและตู้เย่จึงอยู่ที่จวนอู่โหวไม่ได้ไปที่ค่ายทหารอีก

“แม่ได้รับจดหมายมาเมื่อวานนี้ ทุกอย่างเรียบร้อยดี พวกต้าฉีกำลังดูลาดเลาอยู่ บิดาและพี่รองของเจ้าก็เป็นคนที่มีชื่อเสียง พวกมันจึงไม่กล้าผลีผลาม” ฮูหยินกู้พูดน้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

หญิงสาวถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในสนามรบโหดเหี้ยมมาก ดาบไม่มีตา นางหวังว่าบิดาและพี่รองของนางจะปลอดภัยดี

ในตอนบ่าย เว่ยฉิงกลับมาจากกรมอาญาเขาพบกับกลุ่มคนที่ล้อมรอบภรรยาของเขาไว้ ฮูหยินกู้ กู้หวนเนี่ยนและกู้หวนจิ่น ทั้งสามคนกลับไปหลังจากกินนอาหารมื้อเย็นจบลง

เมื่อเว่ยฉิงเห็นทุกคนจากไป เขาก็เกาะติดถังหลี่ทันที เนื่องจากการตั้งครรภ์ของถังหลี่ สมาชิกในสกุลเว่ยจึงกลับบ้านมาเร็วกว่าปกติ

เว่ยฉิงไม่พูดมาก เขาออกไปทำงานแต่เช้าทุกวัน ส่วนเว่ยจื่ออั๋งและสวี่เจวี๋ยมักจะมาเยี่ยมบ้าง เว่ยจื่ออี้ออกไปนอกบ้านน้อยลง ส่วนซานเป่าที่ยังเล็กก็มักจะวิ่งมาหามารดาทันทีที่ฝึกเสร็จ

ซานเป่ายืนกรานและเชื่อว่าเด็กในท้องของมารดาจะเป็นน้องสาว นางชอบพูดคุยเรื่องเล็กๆ น้อยๆ กับน้องสาวในท้องของถังหลี่บ่อยครั้ง บางครั้งก็บ่นเรื่องอาจารย์ของนางบ้าง ซานเป่าอยากให้น้องสาวเกิดมาเร็วๆ จะได้เล่นกับนางได้

นางอยากให้น้องสาวฝึกมวยกับนาง

แต่การฝึกมวยนั้นค่อนข้างยากลำบาก น้องสาวของนางควรจะหลบอยู่ด้านหลังและให้นางปกป้องเอง!

ซานเป่านึกภาพเด็กตัวเล็กๆ ที่เรียกนางว่าท่านพี่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มหวานออกมา

นางทนรอแทบไม่ไหวแล้ว

…..

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในช่วงเวลานี้ยังมีความขัดแย้งกันอย่างต่อเนื่องระหว่างศิษย์ต่างสำนักและศิษย์จากกั๋วจื่อเจี้ยน ทั้งสองฝ่ายโต้วาทีกันและมีข้อพิพาทที่รุนแรง พวกเขาล้วนเป็นบัณฑิต จึงเป็นเรื่องน่าละอายที่จะมาทะเลาะกันเช่นนี้

แต่สุดท้ายแล้วก็ถูกยกเลิกไปก่อนการสอบชุนเหวย

สวี่เจวี๋ยและเว่ยจื่ออั๋งออกมาจากหอฉิงเฟิง พวกเขาเดินไปที่ชั้นสองของร้าน ข้างบนนั้นมีคนยืนกันอยู่หลายคนด้วยกัน หนึ่งในนั้นคือฉินจ้าวและฉู่จิ้นศิษย์จากฉิงโจว พวกเขามองไปที่ด้านหลังของเว่ยจื่ออั๋งและสวี่เจวี๋ยด้วยแววตาริษยา

“นกชอบป่าเดิม ปลาชอบบ่อเก่า เขาเป็นศิษย์ของชิงเหอแท้ๆ แต่กลับคิดว่าตัวเองเป็นคนเมืองหลวงดูถูกศิษย์จากต่างสำนักเช่นนี้ เป็นบัณฑิตที่แย่จริงๆ” ฉู่จิ้นเยาะเย้ย แต่ฉินจ้าวไม่พูดอะไร

“พี่ฉิน พรุ่งนี้เป็นการสอบชุนเหวยแล้ว อยากให้ข้าสอนบทเรียนให้พวกเขาไหม? ให้เจอความลำบากสักหน่อย” ฉู่จิ้นยกยอ

เขารู้ดีว่าฉินจ้าวเป็นคนมีพรสวรรค์ มีแนวโน้มว่าจะได้เป็นจ้วงหยวน จึงได้รีบยกยอฉินจ้าวล่วงหน้า ทว่าฉินจ้าวกลับไม่มีท่าทีอะไร

“อย่าได้มาหาข้าและพูดจาเช่นนั้นอีก” ฉินจ้าวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฉิน…พี่ฉิน…” ฉู่จิ้นตะลึงไปครู่หนึ่ง

“ข้าจะเอาชนะพวกเขาในการสอบหน้าพระที่นั่งด้วยตัวเอง ข้าไม่อยากใช้กลโกงใดๆ ข้าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนที่ฝักใฝ่ในทางเช่นนี้” หลังจากพูดจบจบฉินจ้าวก็ฝ่าฝูงชนออกไป ฉู่จิ้นกัดฟันใบหน้าของเขาซีดลงดวงตาหม่นหมองลง

…..

จวนอู่โหว

เมื่อการสอบชุนเหวยมาถึง ถังหลี่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลใจ

“ฮูหยิน เจ้ากังวลกว่าลูกทั้งสองคนอีก” เว่ยฉิงพูด เขายื่นมือออกไปกอดนางเอาไว้ในอ้อมแขน

“อย่ากังวลเลย ทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี”

การสอบชุนเหวยจะจัดขึ้นทุกๆ สามปีในฤดูใบไม้ผลิ จึงได้มีชื่อเรียกว่าการสอบชุนเหวย ในปีนี้ถูกกำหนดไว้ในเดือนสาม และจะประกาศรายชื่อในเดือนสี่จากนั้นจึงเป็นการสอบหน้าพระที่นั่ง

มีบัณฑิตสามร้อยคนที่จะสอบผ่านแต่ยังไม่มีการจัดอันดับ พวกเขาจะไปสอบอีกครั้งหน้าพระที่นั่ง การสอบในครั้งนี้จะไม่มีการคัดออกแต่เป็นการจัดอันดับเท่านั้น โดยที่สามอันดับแรกคือ จ้วงหยวน ปังเยี่ยน และทั่นฮวา

ถังหลี่พยักหน้ารับ การคัดเลือกสามร้อยคนในครั้งนี้จากความสามารถของบุตรขายของนางทั้งสองคน ย่อมไม่มีปัญหา แต่ถังหลี่อดไม่ได้ที่จะกังวลเรื่องอื่นๆที่ตามมา เช่น การสอบชุนเหวยต้องสอบสามวันโดยที่ต้องกินและนอนในห้องสอบ เด็กทั้งสองจะกินอาหารลงไหม จะรู้สึกอึดอัดไม่สบาย แล้วจะส่งผลในการสอบของพวกเขาหรือไม่?

“ฮูหยิน เจ้าคือปลาหลี่นำโชค บุตรทั้งสองของเจ้าจะได้รับพรจากเจ้าอย่างแน่นอน” เว่ยฉิงย้ำกับภรรยาอีกครั้ง

หญิงสาวพยักหน้ารับ เมื่อได้ยินสามีพูดเช่นนี้ทำให้นางรู้สึกอุ่นใจขึ้นมา