เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ - บทที่ 764 ช่วยเหลือตู้เว่ย
บทที่ 764 ช่วยเหลือตู้เว่ย
จวน จิงอ๋อง
บริเวณลานร้างแห่งหนึ่งของจวน เป็นเสมือนคุกที่น่าสะพรึงกลัว ตู้เว่ยนั่งงอเข่าอยู่ตรงลูกกรงเหล็ก ด้านหน้าของนางมีอาหารเลิศรสมากมาย แม้จะหิวตู้เว่ยก็ไม่ได้แตะพวกมันเลย ด้วยกลัวว่าในอาหารจะมียาหรือพิษบางอย่างที่ทำให้นางควบคุมตัวเองไม่ได้
ไม่ว่าตู้เว่ยจะระมัดระวังเพียงใด แต่ที่นี่คืออาณาจักรของจิงอ๋อง เขาคือมีดและนักล่า ส่วนนางเป็นเหมือนปลาและเนื้อที่อยู่บนเขียง
เมื่อหมดเวลามื้ออาหาร ประตูห้องถูกเปิดออก บ่าวรับใช้หน้านิ่งเดินเข้ามาเปิดกรงแล้วพาตู้เว่ยออกไป
นางถูกบังคับให้เข้าไปในห้องใต้ดิน ที่ทั้งหนาวและเย็นมาก มีกลิ่นคล้ายสนิมและกลิ่นคาวปะปนกัน ห้องใต้ดินแห่งนี้มีขนาดใหญ่มากแต่เนื่องจากไม่ได้ใช้มาเป็นเวลานานที่พื้นจึงมีตะไคร่ขึ้น
ตู้เว่ยที่อ่อนปวกเปียกถูกบ่าวรับใช้วัยกลางคนบังคับให้ยืนขึ้น มือกับเท้าของนางช้ำและบาดเจ็บแต่บ่าวรับใช้ไม่ได้สนใจเลย นางโดนบังคับให้เข้าไปในส่วนลึกของห้อง ที่นั่นมีร่างของคนผู้หนึ่งกำลังยืนหันหลังอยู่
เมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า รูม่านตาของตู้เว่ยก็หดเล็กลงด้วยความกลัว ด้วยเห็นเครื่องมือทรมานที่เคยใช้ทรมานคนมาเป็นจำนวนมาก ดูทรุดโทรมและขึ้นสนิมเพราะไม่ได้ใช้งานมานานวางเรียงรายอยู่มากมาย
ผู้คนนับไม่ถ้วนได้ถูกนำมาทรมาน ร้องโอดครวญขอความเมตตา แม้กระทั่งเสียชีวิตลงในที่แห่งนี้
ตู้เว่ยอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเมื่อได้จินตนาการถึงภาพโหดเหี้ยมเหล่านั้น
ชายคนที่หันหลังให้หันกลับมามองตู้เว่ยพร้อมกับรอยยิ้ม แต่กลับทำให้นางขนลุก
“ข้าชอบสตรีว่าง่าย” จิงอ๋องยังคงยิ้มอยู่เช่นนั้น
“ตอนที่ข้าอยู่ในสกุลคัง ข้าตกหลุมรักเซียนโหรวตั้งแต่แรกเห็น นางว่าง่ายสมกับชื่อของนาง ข้าจึงอยากรับเลี้ยงนางเป็นบุตรบุญธรรม บิดามารดาของนางดีใจมากที่ข้ารับนางมาดูแลที่วัง ใครๆก็พากันอิจฉานาง..”
ตู้เว่ยกัดฟันแน่น จากคำพูดไม่กี่คำของจิงอ๋องนางก็สัมผัสได้ถึงความสิ้นหวังของมารดา ท่านแม่ต้องรู้ถึงความคิดชั่วร้ายของคนผู้นี้เป็นแน่ ทว่าปฏิเสธไม่ได้จึงได้เข้ามาอยู่ในจวนแห่งนี้ จิงอ๋องพร่ำบอกว่าเพื่ออนาคตที่ดี แต่แท้จริงแล้วที่นี่คือกรงขัง
ตู้เว่ยคิดว่าสวรรค์ช่างไม่ยุติธรรม เพราะตู้เว่ยถูกขังอยู่ที่นี่เพียงวันเดียวก็แทบเป็นบ้าแล้ว แต่มารดาของนางอยู่ในกรงขังเช่นนี้มาหลายปี!
ตู้เว่ยมองไปที่จิงอ๋องด้วยความโกรธราวกับอยากจะฆ่าเขาให้ตาย
“อย่ามองข้าแบบนั้น ข้าไม่ชอบ” จิงอ๋องกล่าวเย็นชา
บ่าวรับใช้วัยกลางคนกดศีรษะตู้เว่ยลงเพื่อไม่ให้จิงอ๋องเห็นแววตาของนาง
“เหตุใดเจ้าจึงไม่ยอมกินข้าว เจ้าคิดว่าสกุลเล็กๆ อย่างสกุลตู้จะช่วยเจ้าออกไปจากที่นี่ได้หรือ? ฮ่าๆๆ แค่จะปกป้องตัวเองยังไม่มีปัญญาเลย” จิงอ๋องพูดพลางหัวเราะ
ตู้เว่ยเงยหน้าขึ้นมาอย่างยากลำบาก
เขาจะทำอะไรกับสกุลตู้?
“ตู้จางกล้าแต่งงานกับมารดาของเจ้าจนให้กำเนิดเจ้าขึ้นมา เขาย่อมรู้ดีว่าผลที่ตามมาคืออะไร?” ตู้เว่ยตาแดงก่ำ ต้องการพุ่งตัวไปกัดจิงอ๋อง
จริงอยู่ จิงอ๋องเป็นองค์ชายและสกุลตู้คงทำอะไรเขาไม่ได้ แต่นางจะไม่ยอมให้เขาได้แตะต้องฮูหยินใหญ่กับพี่สาวของนาง! พวกเขาเสียสละเพื่อช่วยมารดาของนางมามากแล้ว หากสกุลตู้ถูกทำลายลง…
ตู้เว่ยยื่นนิ้วออกไปเขียนข้อความบางอย่างบนพื้น จิงอ๋องเดินมาดูข้อความที่นางพยายามเขียน
“ตู้จาง..ไม่ใช่บิดาของเจ้า?” จิงอ๋องถาม ตู้เว่ยรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
ตู้จางไม่ใช่บิดาของนาง เช่นนั้นแล้วอย่าทำอะไรสกุลตู้เลย
“หากตู้จางไม่ใช่บิดาของเจ้า แล้วใครคือบิดาของเจ้า..”
จิงอ๋องนึกถึงใครบางคน ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวขึ้นมาทันที
ชายชราเตะกรอบไม้ตรงหน้าอย่างแรงเพื่อระบายโทสะ ไม่นานนักสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
“เอาตัวนางมา”
จิงอ๋องออกคำสั่ง บ่าวรับใช้วัยกลางคนลากตู้เว่ยไปข้างหน้า ซึ่งเป็นหลุมลึกที่มีศพมากมาย ดวงตาของตู้เว่ยเบิกกว้างขึ้น
จิงอ๋องได้สังหารคนบริสุทธิ์ไปนับไม่ถ้วน
“บิดาของเจ้าอยู่ที่นี่” จิงอ๋องหัวเราะเย้ยหยัน เขาชี้ไปยังกระดูกที่บิดเบี้ยว
“นั่นไงบิดาของเจ้า”
“ข้าสั่งให้คนเฉือนเนื้อเขาทีละชุ่นๆ มันร้องโหยหวนเสียงดังแทบจะทะลุคุกเลยทีเดียว”
ตู้เว่ยรู้สึกวิงเวียน นางแทบไม่อยากจินตนาการ ชายผู้หนึ่งถูกแล่เนื้อออกทีละชิ้นจนตาย นางอยากจะตะโกนร้องออกมาด้วยความแค้นใจ แต่ก็ทำไม่ได้ ดวงตาของนางแดงก่ำ พละกำลังที่ไม่รู้ที่มาทำให้นางผลักบ่าวกระเด็นออกไป นางพุ่งไปหาจิงอ๋อง กัดเข้าที่คอของเขาทันที นางอยากฆ่าชายคนนี้เพื่อแก้แค้นให้บิดามารดาของตนเอง
บ่าวรับใช้รีบไปกระชากตู้เว่ยออกมาจากจิงอ๋องอย่างรวดเร็ว ดวงตาของจิงอ๋องแดง เขาตบหน้าของเด็กสาวทันที
“นังบ้า!”
“ข้าใจดีกับเจ้า แต่เจ้ากลับทำข้าเช่นนี้!”
ตู้เว่ยเวียนหัว เขานางบีบคอนางจนหายใจไม่ออก สมองของนางพร่าเบลอ นี่นางกำลังจะตายหรือ? ใบหน้าของเด็กหนุ่มผู้หนึ่งปรากฏขึ้นในหัวใจของนาง เขายิ้มมองมาที่ตู้เว่ยอย่างอ่อนโยน
“เว่ยอวี๋”
“เว่ยอวี๋”
เขาเรียกนาง
ตู้เว่ยดิ้นรนอย่างหนักเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้น สุดท้ายมือคู่นั้นก็คลายออกจากลำคอของตู้เว่ย
นางสูดอากาศ หายใจหอบอย่างหนัก
เมื่อตู้เว่ยมองไปก็ได้เห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยจ้องมองตู้เว่ย ส่วนจิงอ๋องและบ่าวรับใช้นอนกองอยู่กับพื้น
“เจ้า..เจ้าเป็นใคร” จิงอ๋องกุมท้องถามเสียงดัง
“เจ้ากล้าดีอย่างไรบุกมาที่จวนข้า!”
“หน่วยฉีหลิน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
จิงอ๋องตกตะลึงเมื่อได้ยิน หน่วยฉีหลินคือองครักษ์ประจำตัวของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ผู้กุมอำนาจที่ยิ่งใหญ่เอาไว้ในมือ เขาเป็นผู้ที่ฝ่าบาททรงให้ความไว้วางพระทัย
จิงอ๋องหวาดกลัวมาก ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?
“ลุกได้หรือไม่?”
เด็กสาวพยักหน้าก่อนจะลุกจากพื้น ฉือซื่อช่วยพยุงนางออกจากห้องใต้ดิน
ในขณะที่เดินผ่านจิงอ๋อง ฉือซื่อเตะอีกฝ่ายสองสามครั้ง ทำให้จิงอ๋องร้องโอดโอยออกมา
“เกะกะนัก” ฉือซื่อพูดเสียงหงุดหงิด เขาไม่ได้ตั้งใจจะระบายโทสะ แต่ฉือซื่อไม่ชอบตาเฒ่าผู้นี้เลย ตอนที่เขาเข้ามาจิงอ๋องกำลังบีบคอตู้เว่ยจนนางแทบจะตายอยู่รอมร่อ
เด็กสาวผู้นี้คือว่าที่ลูกสะใภ้ของพระชายา..
ตู้เว่ยแอบมองผู้ที่ช่วยเหลือนาง นางเคยได้ยินเรื่องหน่วยฉีหลินของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาก่อน
เมื่อคิดว่านี่คงเป็นความช่วยเหลือจากเว่ยจื่ออี้ เด็กสาวก็รู้สึกอบอุ่นอยู่ในใจ
เนื่องจากก่อนหน้ามีผู้แจ้งเหตุไว้ก่อน ทำให้เจ้าหน้าที่ของศาลต้าหลี่รออยู่ข้างนอก เมื่อเห็นว่ามีหญิงสาวอยู่ด้านในจริงๆ เจ้าหน้าที่ของศาลต้าหลี่จึงรีบรุดเข้าไปที่ด้านในเพื่อจับกุมจิงอ๋อง
ฉือซื่อก็รีบพาตู้เว่ยออกจากจวนจิงอ๋อง
ตู้เว่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก หากผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เป็นคนลงมือก็จะกำจัดจิงอ๋องได้ จวนตู้จะปลอดภัยอีกด้วย
“เว่ยอวี๋”
ตู้เว่ยได้ยินเสียงเรียก เมื่อหันกลับไปนางเห็นเด็กหนุ่มรูปงามยืนอยู่ตรงหน้า เด็กสาวสะอื้น
นางไม่คิดว่าจะได้เจอเว่ยจื่ออี้อีกแล้ว ตู้เว่ยวิ่งเข้าไปกอดเขาเอาไว้
