เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ - บทที่ 840 ตอนพิเศษทันสมัย 3

บทที่ 840 ตอนพิเศษทันสมัย 3

เว่ยฉิงมองผู้คนที่เดินเข้าออกในที่แห่งนั้น พวกเขาแต่งกายกันอย่างสวยงาม เดิมทีเขาคิดว่าภรรยาของตนแต่งกายไม่เรียบร้อย แต่หลังจากเห็นผู้อื่นจึงได้รู้ว่าภรรยาเขาแต่งกายได้มิดชิดมากกว่าคนเหล่านั้น

นี่เป็นผลกระทบที่ยิ่งใหญ่สำหรับคนที่มาสมัยโบราณเช่นเขาว่า อย่าได้เอาตนเองไปตัดสิน

เว่ยฉิงละอายใจต่อภรรยา นางยังดูห่างไกลจากหญิงอื่นมากนัก เขาท่องคำพูดเหล่านี้ในใจ ในขณะที่มองถังหลี่อย่างไม่คลาดสายตา

ถังหลี่จับมือของสามีเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้า พวกเขาทั้งคู่ต่างดึงดูดสายตาจากคนมากมาย ผู้คนที่ได้พบเห็นต่างพากันประทับใจและอดที่จะตกหลุมรักสามีภรรยาทั้งคู่ไม่ได้ เนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ห้างจึงเต็มแน่นไปด้วยผู้คนอย่างล้นหลาม ถังหลี่เดินจูงเว่ยฉิงไป แต่เมื่อผ่านร้านชานมนางก็อดชะงักไม่ได้

สิบปีกว่าแล้วที่ไม่ได้ดื่มชานม…

นางให้เว่ยฉิงนั่งรอในขณะที่ตนไปซื้อชานม สายตาของเว่ยฉิงยังคงจ้องจับตามภรรยาตลอด

ในตอนนั้นเองมีร่างของใครบางคนมาบังสายตาของเขา

ชายหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ หญิงสาวผมหยิกหน้าตาเซ็กซี่เห็นเขาหน้าตาดี นางจึงอยากพูดคุยกับเขา แต่จู่ๆก็รู้สึกหนาววูบขึ้นมา แอร์ในห้างเย็นเกินไปหรือเปล่านะ?

หญิงสาวสวยมองเขาอย่างคลั่งไคล้ ชายหนุ่มคนนี้หน้าตาคมสัน หล่อเหลาทว่าดูเย็นชาไม่น้อย

“สุดหล่อ เพิ่มฉันใน WeChat ของคุณหน่อยได้ไหมคะ?”

“สาวน้อยได้โปรดเคารพตนเองด้วย” เว่ยฉิงพูดอย่างเย็นชา ร่องรอยความรังเกียจอยู่ระหว่างคิ้วของเขา

สาวสวยนิ่งอึ้ง ตกตะลึงไป ไม่เคยมีใครทำท่ารังเกียจกับเธอเช่นนี้มาก่อน หลังจากนิ่งอึ้งไปพักใหญ่ เธอยิ่งรู้สึกไม่เต็มใจมากยิ่งขึ้น

“สุดหล่อ คำพูดของคุณช่างน่าสนใจจริงๆ…คุณคอสเพลย์อยู่หรือ?

“อย่ามาคุยกับฉันเลย ฉันมีครอบครัวแล้ว ภรรยายังดุมากอีกด้วย..” เว่ยฉิงขู่

“คุณมีภรรยาแล้วจริงๆหรือ? ภรรยาคุณอยู่ที่ไหนกัน ขอฉันดูหน่อยสิ…” ผู้หญิงตรงหน้าคิดว่าหนุ่มหล่ออยากปฏิเสธเธอเท่านั้น เว่ยฉิงหัวโตเป็นสองเท่า ผู้หญิงคนนี้ไม่มีเกรงกลัวเขาเลย

ในขณะที่เขาจนปัญญาอยู่นั่นเอง มีเสียงหนึ่งดังขึ้นช่วยชีวิตเขาเอาไว้ได้

“ได้ยินว่าเธออยากเจอฉันหรือ?”

สาวสวยเซ็กซี่หันหน้าไปมองผู้ที่เดินเข้ามาใหม่ เมื่อเห็นถังหลี่ เธอตกตะลึงไปอีกครั้ง ในฐานะผู้หญิงด้วยกันแล้ว เธอต้องยอมรับว่าคนตรงหน้าสวยมาก คิ้วเรียว ผิวขาวผ่อง ท่าทางสง่างามราวกับราชสีห์จนทำให้รู้สึกละอายใจ ถึงกับวิ่งหนีไปทันที

ถังหลี่เดินเข้ามาพร้อมกับชานมสองถ้วย เว่ยฉิงบ่นให้ฟังทันที ผู้หญิงคนเมื่อครู่โหดร้ายมาก ทำให้เขากลัวแทบตาย เขาทำราวกับว่าตัวเองเป็นคนตัวเล็กๆ ที่โดนรังแกอย่างไร้ทางสู้ แต่ดูอย่างไรก็ไม่น่าสงสาร

ถังหลี่ยื่นชานมในมือให้สามี

“ลองดูสิ อร่อยมากนะ” เว่ยฉิงเลียนแบบภรรยา เขาจิบชานม ความรู้สึกแรกที่ได้ชิม แปลกนิดหน่อย หวานมาก แต่มีรสชาติของนมด้วย ภรรยาเขาเรียกเครื่องดื่มนี้ว่าชานม

เว่ยฉิงมองถังหลี่ที่กำลังเพลิดเพลินกับเครื่องดื่มที่โปรดปราน เป็นเพราะภรรยาเขาชอบ เขาจึงคิดว่าชานมนี้น่าจะมีอะไรที่พิเศษแตกต่างออกไป เขาหยิบขนมสองชิ้นขึ้นมาชิม สามีภรรยานั่งเก้าอี้พลางดื่มชานมจนหมด

ถังหลี่พาเขาไปที่ร้านขายเสื้อผ้าผู้ชาย เสื้อผ้าที่แขวนอยู่เป็นแบบเดียวกันกับที่ขายอยู่ริมถนน เว่ยฉิงไม่ชอบเสื้อผ้าฉูดฉาด มีลวดลายมากนัก เขาสนใจชุดสูทที่ดูธรรมดากว่า ถังหลี่ขอให้พนักงานขายหยิบลงมาให้เขาเลือก

“สามี ไปลองสวมดูสิ” ถังหลี่กระซิบผลักเว่ยฉิงเข้าไปในห้องลองเสื้อ ไม่นานนักเว่ยฉิงจึงได้เดินออกมา ถังหลี่มองสามีดวงตาเป็นประกายวาบ

ชุดสูทที่เขาสวมใส่ดึงศักยภาพของเรือนกายเว่ยฉิงได้ดีกว่าชุดโบราณมากนัก มันเน้นให้เห็นไหล่กว้าง เอวสอบ ช่วงขาที่ยาวของเขา ดูรวมๆแล้วหล่อเหลามาก พนักงานขายมองตาค้าง

“สามีของคุณหน้าตาดีจริงๆ” เมื่อถังหลี่ได้ยินคำชมสามีจากผู้อื่น เธอย่อมมีความสุขเป็นธรรมดา ถังหลี่เลือกชุดอีกสองสามชุด เว่ยฉิงไม่ค่อยคุ้นเคยในตอนแรก แต่ต่อมาเขากลับพบข้อดี ชุดนี้เรียบง่ายและสะดวกแก่การเข้าห้องน้ำมาก

ถังหลี่มองชุดสูท และรองเท้าหนัง กระนั้นก็อดคิดไม่ได้ว่ามันดูไม่สบายตัวมากนัก เธอจึงซื้อชุดกีฬา เสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น รวมไปถึงชุดนอนให้เขา เว่ยฉิงมองเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นอย่างนึกรังเกียจ เสื้อผ้าเหล่านี้แทบจะปกปิดร่างกายได้ไม่มิดเลยด้วยซ้ำ

หลังจากเลือกซื้อเสร็จแล้ว ถังหลี่จึงได้พาเว่ยฉิงไปกินอาหารปิ้งย่าง เว่ยฉิงไม่ใช่ไม่เคยกินเพราะถังหลี่เคยพาเขากินก่อนหน้านี้มาแล้ว หญิงสาวขอที่นั่งข้างหน้าต่าง ทั้งคู่มองเห็นการจราจรที่พลุกพล่านอยู่ด้านล่าง

“ภรรยา เถ้าแก่ที่นี่หลายคนเป็นผู้หญิง” ในยุคที่เขาอยู่ ไม่ค่อยมีเถ้าแก่เป็นผู้หญิงมากนัก ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นผู้ชายที่ทำการค้ามากกว่า ผู้หญิงล้วนต้องอยู่บ้านดูแลสามีและบุตร

เขาพบว่ายุคสมัยนี้ดูแตกต่างออกไป ผู้หญิงทำกิจการเป็นของตัวเอง

ถังหลี่คิดเช่นเดียวกับเขา อันที่จริงยุคของเว่ยฉิงก็นับว่าค่อนข้างดี เด็กผู้หญิงไปเรียนหนังสือได้ บางคนก็เริ่มทำการค้าเป็นของตัวเองได้ด้วย

แต่หญิงสาวที่ได้ร่ำเรียนหนังสือก็ถือได้ว่าเป็นผู้มีเกียรติ ได้รับการยกย่อง แต่ที่นี่เด็กผู้หญิงทุกคนล้วนได้ร่ำเรียนหนังสือ ทำสิ่งที่อยากจะทำได้ แม้บางอาชีพจะค่อนข้างยาก แต่อย่างน้อยพวกเธอก็มีโอกาส ต่างจากในสมัยโบราณที่ยึดถืออำนาจปิตาธิปไตยเป็นใหญ่ ชะตากรรมของผู้หญิงตกอยู่ในกำมือของบิดา สามีและบุตรชาย

ทั้งคู่กินอาหารปิ้งย่าง ต่อด้วยเดินเล่น จากนั้นจึงได้กลับที่พัก

เว่ยฉิงไม่ชอบอากาศร้อน หน้าผากเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เขายังคงสวมชุดสูทที่เพิ่งซื้อมา เมื่อถังหลี่ขอให้เขาเปลี่ยนเป็นเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้น เขาลังเลแต่แล้วก็ยอมเปลี่ยนชุด

ถังหลี่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งจึงได้เห็นว่าสามีเปลี่ยนชุดแล้ว

เว่ยฉิงใส่เสื้อกล้ามโชว์แผงที่หน้าอก กล้ามเนื้อที่แขน เต็มเปี่ยมไปด้วยฮอร์โมนของบุรุษ เธอมองตาค้าง

เว่ยฉิงนั่งลงข้างถังหลี่ เอาแขนโอบภรรยา ก้มมองโทรศัพท์พร้อมกับเธอ

เขาคิดว่าของเล็กๆ เช่นนี้กลับอัดแน่นไปด้วยของหลายอย่างอยู่ในนั้น ช่างแปลกยิ่งนัก

ตามคำพูดของภรรยา เราสามารถจ่ายเงิน ซื้อของ และดูคนอื่นๆ ทำกิจกรรมต่างๆ ได้อย่างเรียลไทม์ ถังหลี่สอนวิธีใช้ให้เขา เว่ยฉิงเรียนรู้ทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่นาน เขาจึงทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง

ตอนแรกเว่ยฉิงไม่ชอบใส่เสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้น แต่พอใส่แล้วเขาสบายตัวมาก พออยู่บ้านเขาถึงกับสวมชุดนี้ตลอดทั้งวันไม่ยอมถอดออกเลย ถังหลี่จึงได้แต่ส่ายหน้าอิดหนาระอาใจสามี