เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ - บทที่ 841 ตอนพิเศษ ทันสมัย 4

บทที่ 841 ตอนพิเศษ ทันสมัย 4

ทั้งสองล้มตัวลงนอนอยู่บนโซฟา กินแตงโมเย็นๆ ดูทีวีด้วยกัน ทั้งวันเต็มไปด้วยความเพลิดเพลินราวกับใช้ชีวิตบนสวรรค์ชั้นฟ้าเลยทีเดียว

เว่ยฉิงอดคิดถึงลูกฝาแฝดทั้งคู่ไม่ได้ น่าเสียดายเหลือเกินที่ลูกทั้งสองไม่ได้มาพบความเพลิดเพลินเช่นนี้

แม้ว่าเขาจะไม่อยากให้เด็กทั้งสองมารบกวนเวลาของเขากับภรรยาก็ตาม แต่เด็กๆ ก็ยังเป็นลูกของเขาอยู่ดี เว่ยฉิงอยากให้ทั้งสองได้เห็นสิ่งแปลกใหม่เช่นนี้ น่าเสียดายที่เทียนเต๋าไม่มีพลังมากพอ

เว่ยฉิงพิงไหล่ภรรยา บ่นเรื่องเทียนเต๋าให้เธอฟัง พวกเขานั่งๆ นอนๆ บนโซฟามาสองสามชั่วโมงแล้ว ทันใดนั้นโทรศัพท์ของถังหลี่ก็ดังขึ้น

หญิงสาวรับโทรศัพท์ ได้ยินน้ำเสียงที่ร่าเริงดังมาตามสาย

หลังจากถังหลี่เข้าเมืองมา เธอไม่มีทักษะอาชีพใดๆ จึงได้มาทำงานเป็นผู้ดูแลระบบ และได้รู้จักเพื่อนบางคนที่บริษัท คนที่โทรมาหาเธอเป็นหนึ่งในนั้น เพื่อนร่วมงานของถังหลี่ต้องการหาร้านกินหม้อไฟ เนื่องจากเป็นวันหยุดที่ร้านจึงเต็มแน่นไปด้วยผู้คน พวกเขาจึงวางแผนที่จะทำอาหารกินกันที่บ้าน

เพื่อนร่วมงานอาศัยอยู่ในบ้านรวม จึงไม่สะดวกที่จะทำที่บ้านของพวกเขา

สำหรับพวกเขาแล้ว ก็แค่ไม่ได้เจอถังหลี่แค่เพียงวันเดียวเท่านั้น แต่ถังหลี่ไม่ได้เจอเพื่อนร่วมงานมานานนับสิบปีแล้ว เธออยากเจอพวกเขา ถังหลี่จึงได้ตอบตกลง

“สามี เพื่อนร่วมงานจะมากินหม้อไฟที่บ้าน” ถังหลี่พูดขึ้น เว่ยฉิงเข้าใจได้ทันที เขาเองก็อยากพบกับเพื่อนร่วมงานของภรรยาเช่นกัน เมื่อเห็นว่าตนเองยังใส่เสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นอยู่ดูไม่ค่อยสุภาพนัก เขาจึงได้เปลี่ยนเป็นชุดกีฬาแทน

“พวกเราต้องออกไปซื้อของไหม?”

“พวกเขาว่าจะซื้อเข้ามา”

ทั้งสองลงมือจัดห้อง

หลังจากครึ่งชั่วโมงผ่านไปก็มีเสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าประตู ถังหลี่เปิดประตูเห็นคนยืนอยู่ด้านนอกสามคนด้วยกัน เด็กผู้หญิงสองคนอยู่แผนกเดียวกันกับถังหลี่ คนหนึ่งชื่อ จ้าวซิงซิง อีกคนชื่อหวังเสวี่ย แต่ชายหนุ่มที่ตามมาทำให้หญิงสาวแปลกใจไม่น้อย ผู้ชายคนนี้มาจากแผนกเทคนิค ถังหลี่เคยขอความช่วยเหลือจากเขาหลายครั้ง แต่เขาทำหน้าไม่พอใจราวกับว่าถังหลี่ติดหนี้เขาอย่างไรอย่างนั้น

เธอคิดว่าเขาไม่ชอบเธอ ถังหลี่ไม่อยากเอาหน้าไปแนบก้นเย็นๆ ของเขา เธอจึงไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชายคนนี้มากนัก ด้วยเหตุนี้ถังหลี่จึงจำเขาได้ดี เพียงแต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะมาบ้านเธอพร้อมกับจ้าวซิงซิงและเพื่อนคนอื่น

“ซิงซิงร้องจะกินหม้อไฟ นี่มันฤดูร้อนแล้ว เสี่ยวถังขอโทษที่มารบกวนเธอนะ”

“ฉันดีใจที่มีแอร์ พวกเราจะได้กินหม้อไฟได้” จ้าวซิงซิงพึมพำ ถังหลี่ยินดีต้อนรับพวกเขา จ้าวซิงซิงและหวังเสวี่ยมามือเปล่าในขณะที่ถุงผักอยู่ในมือของชายหนุ่ม

ถังหลี่จำชื่อเขาไม่ได้ เธอจึงพูดแต่ว่า

“เอาของมาให้ฉันเถอะ” ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมองเธอ ใบหน้าเขาเบื่อโลก มองผู้อื่นด้วยสายตาที่เย็นชา ทำให้ถังหลี่เขินอาย ในขณะเดียวกันก็อดคิดบ่นในใจไม่ได้

ถ้าไม่ชอบฉันแล้วจะมาบ้านฉันทำไม?

ในขณะที่เธอกำลังจะหยิบอยู่นั่นเอง ก็มีมือยื่นมาคว้าตัดหน้าไปเสียก่อน ชายหนุ่มที่มีสีหน้าเบื่อโลกเงยหน้าขึ้นมองแล้วนิ่งอึ้งไป

เว่ยฉิงมองผู้ชายตรงหน้าอย่างพิจารณา ด้วยสัมผัสที่หกของเขาเขารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มีความจูงใจบางอย่างแอบแฝงในตัวภรรยาของเขา ภรรยาหน้าตาสวยงาม เธอมีความสามารถ จึงเป็นเรื่องปกติที่จะมีผู้ชายมาชอบ แต่ตราบใดที่มีเขาคอยขวาง ย่อมไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้ามาใกล้ชิดภรรยาเขาง่ายๆ

จ้าวซิงซิงกับหวังเสวี่ยมองเว่ยฉิงตาค้าง

ผู้ชายคนนี้หล่อมาก พวกเธอคิดเมื่อแรกเห็น

ความคิดต่อมาคือ ทำไมถึงมีผู้ชายซ่อนอยู่ในบ้านของถังหลี่ด้วยล่ะ?

“เสี่ยวถัง นี่ใครกัน แฟนเธอหรือ? ทำไมพวกเราถึงไม่รู้มาก่อนเลยล่ะ?” จ้าวซิงซิงถามขึ้นมาอย่างแปลกใจ เว่ยฉิงยืดหน้าอกขึ้น คู่แข่งทางความรักของพวกเขาอยู่ที่นี่ เขาต้องเผชิญหน้าด้วยทัศนคติที่ดีที่สุด ถังหลี่พยักหน้า

“ใช่ ก็พวกเธอไม่เคยถามฉันนี่” จ้าวซิงซิงยักไหล่หันไปทางลูกพี่ลูกน้องของตนอย่างช่วยไม่ได้ เธอรู้ว่าลูกพี่ลูกน้องแอบชอบถังหลี่มานานแล้ว ทีแรกคิดว่าจะเป็นแม่สื่อเชื่อมความสัมพันธ์ให้พวกเขา แต่ที่ไหนได้ไม่คิดมาก่อนเลยว่าถังหลี่จะมีแฟนแล้ว ซึ่งนับเป็นเรื่องธรรมดาเพราะถังหลี่หน้าตาดี ต้องมีคนมาไล่ตามจีบเธอมากอยู่แล้ว ลูกพี่ลูกน้องของเธอเป็นคนดื้อรั้น เรื่องแบบนี้ใครลงมือก่อนย่อมได้ไปครอบครองอยู่แล้ว

จ้าวเฉิงเม้มปากไม่พูดอะไร เขามองเว่ยฉิงที่เดินยกจานเข้าไปในครัว ถังหลี่เดินตามไป

“เสี่ยวถังให้ฉันช่วยเธอล้างผักเถอะ” หวังเสวี่ยเดินเข้ามาพูด

“ไม่เป็นไร เธอไปนั่งรอเถอะ ฉันทำกันสองคนได้” ถังหลี่ว่า

หวังเสวี่ยเห็นชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลายืนใกล้กับถังหลี่ โดยไม่เหลือที่ว่างให้ เธอจึงเดินไปนั่งที่โซฟาเพื่อดูทีวีกับคนอื่นๆ

“แฟนของเสี่ยวถังหล่อจริงๆ” หวังเสวี่ยพูดออกมาทันทีที่นั่งลง “ผมเขายาวมาก ที่จริงฉันไม่ชอบผู้ชายผมยาวเลยน่ะ แต่แฟนของเสี่ยวถังดูแตกต่างไป เขาหล่อจริงๆ”

“ใช่แล้ว ของดีมีแค่ชิ้นเดียว หากเธอไม่รู้จักริเริ่มย่อมโดนคนอื่นแย่งไป” จ้าวซิงซิงซ้ำเติม

ในห้องครัว เว่ยฉิงและถังหลี่เตรียมผักด้วยกัน

“ภรรยา ผู้ชายคนนั้นเป็นใครหรือ? เขาเป็นเพื่อนร่วมงานด้วยหรือ?” เว่ยฉิงทำท่าถามอย่างไม่ใส่ใจ

“เพื่อนร่วมงาน แต่ฉันจำชื่อเขาไม่ได้” ถังหลี่ตอบตามจริง

เว่ยฉิงแอบมีความสุข ภรรยาเขาจำชื่อผู้ชายคนนั้นไม่ได้ เธอย่อมไม่รู้สึกอะไรกับเขาสินะ

“ดูเหมือนเขาไม่มีแรง เดินเหินไม่คล่อง เขาเป็นโรคไตพร่องหรือเปล่า?” เว่ยฉิงทำท่าหลุดปาก จากนั้นรีบพูดต่อว่า

“ขอโทษ ฉันไม่ควรพูดไม่ดีกับเพื่อนร่วมงานของเธอ แต่อดไม่อยู่จริงๆ” ถังหลี่อดขำไม่ได้ สามีของเธอมีศักยภาพพอที่จะเป็นหนุ่มชาเขียว[1]ได้ ใครเลยจะไปคิดว่าผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ที่มีเคยมีอำนาจอยู่ในมือมากมายจะมีด้านที่เป็นชาเขียวเช่นนี้

ผู้ชายหน้าตาเบื่อโลก ท่าทางเก็บกดกำลังเป็นที่นิยมในสมัยนี้มาก แต่สามีกลับพูดว่าเขาเป็นโรคไตพร่องไปเสียได้

ทั้งสองคนล้างผัก กระซิบกระซาบหัวเราะให้กันเป็นบางครั้ง

จ้าวซิงซิงและหวังเสวี่ยได้ยินอย่างชัดเจน

“เสี่ยวถังกับแฟนของเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีจริงๆ ฉันไม่เคยเห็นเธอยิ้มอย่างมีความสุขเช่นนี้มาก่อนเลย” หวังเสวี่ยพูดพลางถอนหายใจ

“ใช่แล้ว ฉันก็อยากมีแฟนหล่อเหลาแบบนี้สักคนเหมือนกัน” จ้าวซิงซิงทอดถอนหายใจ เมื่อหันไปดูลูกพี่ลูกน้อง ไม่รู้เขาคิดอย่างไร เขาจะเสียใจไหมที่ไม่ได้สารภาพรักกับเธอก่อนหน้านี้ แต่ถังหลี่กับคนรักดูสนิทสนมกันราวกับอยู่กันมานานแล้ว ต่อให้สารภาพรักก่อนหน้าก็คงไร้ประโยชน์

นี่คงเป็นเรื่องโชคชะตา…

เว่ยฉิงกับถังหลี่นำผักมาวางบนโต๊ะ จากนั้นจึงได้เอาหม้อไฟขึ้นตั้งโต๊ะ ทุกคนมานั่งพร้อมกัน เว่ยฉิงนั่งลงข้างภรรยา เขารีบบริการทุกอย่างโดยที่ถังหลี่ไม่ต้องทำอะไรเลย

ภรรยาเขาเคยพาไปกินหม้อไฟมาก่อนแล้ว เว่ยฉิงจึงรู้วิธีกินหม้อไฟ เป็นอย่างดี ใส่ผักลงไป ลวกแล้วนำมาจิ้มกับซอส เขารู้ดีว่าเธอชอบกินหรือไม่ชอบกินอะไร พอลวกสุกดีแล้วจึงนำมาใส่ในชามให้ภรรยา จ้าวซิงซิงและหวังเสวี่ยเห็นแล้วให้นิ่งอึ้ง ผู้ชายคนนี้ทั้งหล่อเหลา มีน้ำใจ เสี่ยวถังเจอคนดีเข้าแล้ว

เมื่อหันไปดูจ้าวเฉิง เขาแทบไม่ได้คีบหยิบอะไร ได้แต่นั่งอยู่ที่นั่นเฉยๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นความสนิทสนมของคนทั้งคู่ เขาคิดว่าชายคนนี้จงใจอวดความสัมพันธ์ของเขากับเธอ เขากินอะไรแทบไม่ลง

เว่ยฉิงแอบดีใจที่เห็นเขาทำท่าซังกะตายกินไม่ลงอย่างนั้น

……………

[1] ชาเขียว จะคล้ายกับดอกบัวขาว คือ ภายนอกดูใสซื่อ แต่ข้างในร้ายกาจมากเล่ห์