เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก… - บทที่ 399 ถูกปฏิเสธข้อความแล้ว

หานมู่จื่อ: “เกิดอะไรขึ้น?”

เสี่ยวเหยียนหยิบโทรศัพท์แล้วมานั่งข้างเธอ หลังจากนั้นก็เลื่อนลงมาดูนามบัตร: “มู่จื่อเธอดูสิ มีคนเพิ่มเพื่อนเธอเยอะขนาดนี้ พวกนี้เป็นใครกันนะ? หรือว่าบริษัทของเราจะมีลูกค้าเพิ่มขึ้นเยอะขนาดนี้ภายในชั่วข้ามคืน ?”

“เป็นไปไม่ได้หรอก” หานมู่จื่อกระพริบตา “เมื่อวานก่อนที่มือฉันจะบาดเจ็บ ไม่ได้มีคนเพิ่มเพื่อนฉันเยอะขนาดนี้”

“หรือว่าจะมีคนกลั่นแกล้ง?” เสี่ยวเหยียนถามอย่างสงสัย หลังจากนั้นเลือกเปิดขึ้นมาหนึ่งบัญชีแล้วดูแวบหนึ่ง ปรากฏว่าเพื่อนของฝ่ายนั้นว่างเปล่า

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? หน้าMomentsของกลุ่มเพื่อนถูกออกแบบมาให้สามารถดูได้ แต่บัญชีเหล่านี้ดูเหมือนเพิ่งเริ่มใช้งาน หรือว่าจะมีคนกลั่นแกล้งจริงๆ ?”

หานมู่จื่อไม่ค่อยเข้าใจ จึงชะโงกหน้าเข้าไปดูแวบหนึ่ง

“ฉันยังพบจุดสำคัญอีกอย่าง IDของเลขบัญชีเหล่านี้ดูไม่ต่างกัน…”

หานมู่จื่อ:“…”

“พอแล้ว ตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วว่าเป็นการกลั่นแกล้งแน่นอน”

พอพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็ลากบัญชีเหล่านั้นเข้าไปในบัญชีดำทีละอัน: “ไม่แน่ว่าอาจจะมาสอดแนมผลงานของพวกเรา ดูสิฉันลากพวกมันลงบัญชีดำทีละอันแล้ว เอ๊ะ แต่บัญชีสุดท้ายไม่เหมือนกันนะ ไม่รู้ว่าจะเป็นลูกค้าหรือเปล่า”

“ฉันขอดูเลขบัญชีหน่อย”

เสี่ยวเหยียนเอาเลขบัญชีให้หานมู่จื่อดูแวบหนึ่ง

หานมู่จื่อมองสักพัก รู้สึกอย่างเลือนรางว่าบัญชีนี้ดูคุ้นตาเล็กน้อย

ดูเหมือนจะเคยเห็นที่ไหน…

พอเห็นตัวเลขสุดท้ายแล้ว หานมู่จื่อรูม่านตาหดลง เธอรีบดูข้อมูลแนะนำด้านล่าง

“เอ๊ะ นามบัตรถูกแนะนำโดยคุณลูกค้าหลินชิงชิงอย่างนั้นดูเหมือนว่าคุณหลินแนะนำเพื่อนมาให้ รับเถอะ”

มือขาวเนียนของเสี่ยวเหยียนกำลังคิดที่จะกดรับ หานมู่จื่อก็พูดออกมาทันที: “อย่ารับ!”

ทันใดนั้นเสียงของเธอก็รุนแรงขึ้นแล้วก็ดังมากขึ้น ทำเอาเสี่ยวเหยียนมือสั่นด้วยความตกใจแล้วกดลงไป

หานมู่จื่อหน้าเปลี่ยนสี กัดฟันแล้วพูด: “รีบเอาเขาเข้าบัญชีดำ!”

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนได้ยินก็ทำหน้าไม่เข้าใจและไม่ได้ลงมือ

“มู่จื่อ เธอทำอะไรน่ะ? นี่เป็นลูกค้าที่คุณหลินแนะนำนะ ถ้าไม่รับล่ะก็…”

“บล็อก”

“อะไร?” เสี่ยวเหยียนรู้สึกตกใจเล็กน้อย “ทำไมต้องบล็อกด้วยล่ะ?”

“ทำตามที่ฉันบอก อย่าถามมาก” น้ำเสียงของหานมู่จื่อต่ำลงและสีหน้าของเธอก็เริ่มดูไม่ค่อยดี เสี่ยวเหยียนไม่กล้าพูดอะไร ทำได้เพียงพยักหน้า

“ตามนั้น ฉันไม่ถามแล้ว”

จากนั้นเธอก็ขยับนิ้วลากคนนั้นเข้าไปในบัญชีดำ

พอเห็นแบบนี้ หานมู่จื่อก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

“เธอไปดูงานในวันนี้ก่อน แล้วตอนบ่ายฉันจะไปรับรูปออกแบบ”

“ได้”เสี่ยวเหยียนนำโทรศัพท์คืนให้เธอ “นอกจากเรื่องหลักก็ไม่มีเรื่องอื่น ถ้ามีเรื่องอะไรเธอก็ให้เสี่ยวหมี่โต้วโทรศัพท์หาฉัน ฉันจะรีบกลับมา”

“อืม”

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนไปแล้ว เสี่ยวหมี่โต้วก็เดินเข้ามาถามอย่างสงสัย

“หม่ามี๊ มีคนก่อกวนคุณเหรอ?”

“หืม? ทำไมถึงถามแบบนี้?”

“เพราะว่าเสี่ยวหมี่โต้วเพิ่งจะได้ยินคุณป้าเสี่ยวเหยียนบอกว่ามีคนเพิ่มเพื่อนในWechatของหม่ามี๊”

หานมู่จื่อยิ้ม: “ไม่มีอะไร แค่เพิ่มผิดน่ะ”

หลังจากพูดเสร็จ แต่รอยยิ้มที่ปากเธอกลับดูไม่น่าเชื่อถือ ในสายตามีความเคร่งขรึมจริงจังปรากฏให้เห็น

จำนวนหลักทศนิยมของบัญชีWechatนั้น เธอรู้จัก…

และนามบัตรยังผ่านการแนะนำจากหลินชิงชิงอีก เมื่อวาน…เธอเจอใคร เธอรู้ดีแน่นอน

หานมู่จื่อเอนลงไปพิงหมอนแล้วหลับตา

เย่โม่เซิน คุณเพิ่มWechatฉัน ต้องการจะทำอะไรกันแน่?

บริษัทตระกูลเย่

ห้องประชุม

คณะกรรมการรุ่นใหญ่โต้เถียงกันโมโหจนหน้าดำหน้าแดง

“ความคิดเห็นของคุณ ผมไม่เห็นด้วย แบบนี้จะเปิดโอกาสให้กับบริษัทเล็กเหล่านั้น ไม่มีความหมายต่อบริษัทของพวกเรา ถ้าจะทำสู้ไม่ทำจะดีกว่า”

ชายชราอายุหกสิบเศษจ้องไปที่ชายชราในวัยใกล้เคียงกันแล้วพูด

“ชายชราอย่างคุณ ผมมองว่าแก่เลอะเลือนแล้วละมั้ง เรียกว่าเปิดโอกาสให้บริษัทเล็กๆ เหล่านั้นได้อย่างไร พวกเราเป็นบริษัทตระกูลเย่ในเมืองเป่ย บริษัทเล็กๆ ที่ไหนจะกล้ามาฉกฉวยผลประโยชน์ของบริษัทตระกูลเย่? คุณแค่ให้เงินพวกเขา ให้เขาลักลอบ พวกเขายังไม่กล้าลักลอบ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเงื่อนไขการอนุญาตใดๆ อีก!”

“พวกคุณไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว มีอะไรค่อยๆ พูด เรื่องนี้พวกเราต้องปรึกษากันอีกมาก”

“ปรึกษากันในระยะยาว? หึ มีอะไรให้พูดดีๆ กับเขากัน? ควรลงมือได้แล้ว!”

“……”

เซียวซู่ที่อยู่ด้านข้างมองคนพวกนี้ทะเลาะกันไปมา แต่คนที่นั่งอยู่ตำแหน่งประธานอย่างเย่โม่เซินกลับไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย

อ้อ เขาไม่ใช่แค่เพียงแต่ไม่สะทกสะท้าน แต่เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างเพลิดเพลินแล้ว

ก็ไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติ ตั้งแต่ตอนเช้าบางครั้งบางคราวก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแวบหนึ่ง จากนั้นก็วางลงไปแล้วก็หยิบขึ้นมาดูอีกแวบหนึ่ง

ในขณะนั้น เซียวซู่ก็ได้มองโทรศัพท์ของเขาอย่างสนใจ แล้วก็เห็นหน้าWechatพอดี

เซียวซู่สงสัยอยู่ในใจ เมื่อคืนคุณชายเย่ก็โทรศัพท์หาเขาตอนดึกดื่นบอกให้เขาสร้างบัญชีWechat ผลปรากฏว่าเย่โม่เซินมาทำงานวันนี้ก็ยังจ้องWechatตลอด แม้แต่การประชุมที่ในเวลาปกติเขาสนใจมากที่สุด เขาก็ยังไม่มีสมาธิ

คนอื่นทะเลาะกันจนโมโหหน้าดำหน้าแดง แต่เขากลับไม่ใส่ใจเลยสักนิด

เซียวซู่กำลังคิดใคร่ครวญ จากนั้นก็มองไปที่โทรศัพท์ของเย่โม่เซิน ทันใดนั้นก็ดูเหมือนว่าโทรศัพท์ของเย่โม่เซินจะสั่นและในขณะเดียวกันร่างกายของเย่โม่เซินก็สั่นด้วย

ในเวลานี้ ดูเหมือนเขาจะดีใจมาก

หลังจากนั้นรีบเปิดออกมา

เซียวซู่เหลือบมองอย่างเงียบๆ แวบหนึ่ง

Shellyอนุมัติคำขอเป็นเพื่อนของคุณ ตอนนี้สามารถเริ่มพูดคุยกันได้แล้ว

Shelly?

Shellyเป็นใคร?

เซียวซู่รู้สึกสงสัยเล็กน้อย ดูเหมือนเขาจะไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนได้อย่างไร?

ที่เย่โม่เซินมองโทรศัพท์มือถือตลอดก็เพราะรอคนๆ นี้? ฟังดูเหมือนจะเป็นชื่อผู้หญิง…

เซียวซู่ชะโงกหน้าเข้าไปอย่างลับๆ ล่อๆ อยากจะดูว่าเย่โม่เซินพูดกับผู้หญิงคนนั้นว่าอย่างไร แต่ก็ถูกสายตาเย็นชาตอบโต้กลับมา เซียวซู่ตกใจจนรีบเหยียดตัวตรง

จบแล้วจบแล้ว ชีวิตน้อยๆ ตกอยู่ในอันตราย เขาไม่ควรจะทำตัวซุบซิบขนาดนั้นเลย

เย่โม่เซินอยากจะส่งข้อความ แต่พอไปที่กล่องข้อความ เขาก็ไม่รู้ว่าตนเองควรจะพูดอะไร

ไม่ได้เจอกันห้าปี เขาเพิ่มเพื่อนเธออย่างกะทันหัน เธอจะรู้ว่าเป็นตนเองไหม??

หรือว่า ไม่รู้?

อย่างนั้นเขาต้องพูดว่าอะไร?

“จะพูดอะไร?” เย่โม่เซินกวาดสายตามองเซียวซู่ เซียวซู่ขานรับแล้วขยับเข้ามาใกล้: “คุณชายเย่?”

“ประโยคแรกที่ใช้พูดในชีวิตประจำวัน”

“คุณ สวัสดี?”

เย่โม่เซินเม้มริมฝีปากแล้วไม่ตอบ เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ

เซียวซู่คิดวุ่นวายสักพัก แล้วพูดอีกหนึ่งประโยค: “ถ้าไม่พูดสวัสดีแล้วจะพูดอะไรดี? ถ้าอย่างนั้น…ชื่ออะไร?”

เย่โม่เซินก็ยังไม่พอใจ เซียวซู่ทำได้เพียงไอออกมาเบาๆ : “ถ้าอย่างนั้น ถามว่าอยู่ไหม?”

ดวงตาของเย่โม่เซินขยับ ดูเหมือนจะพอใจกับประโยคนี้ จากนั้นเขาก็ขยับนิ้ว แล้วส่งมันออกไปจริงๆ

เซียวซู่ที่อยู่ด้านข้างมองสองคำนี้แล้วก็อดมุมปากกระตุกไม่ได้

ดูเหมือนว่าคุณชายเย่จะไม่เคยคุยกับคนอื่นในWechatมาก่อน WeChatมีสถานะทำงาน ส่วนใหญ่มีธุระถึงจะพูด แต่ทำไมวันนี้…คิดไม่ถึงยังส่งไปว่าอยู่ไหม?

แต่สิ่งที่ทำเซียวซู่ตกใจตาโตคือ หลังจากที่ส่งข้อความไป บนหน้าจอปรากฏสิ่งที่ไม่คาดคิดคือ

{ข้อความถูกส่งแล้ว แต่ถูกคู่สนทนาปฏิเสธ }