เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 141 บางที… ทั้งสอง

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 141 บางที… ทั้งสอง?

แอเรียนยืนอยู่หน้าหน้าต่างฝรั่งเศสในห้องนอนของเธอมองออกไปในยามค่ำคืน หัวใจของเธอระส่ำระสาย บางจุดเริ่มมีฝนตกปรอยๆ

เมื่อเธอเห็นไฟรถที่สว่างจ้าจากระยะไกลเธอดึงปกเสื้อคลุมด้วยนิ้วเรียวยาวและหมุนตัวจากนั้นเดินลงไปชั้นล่าง

ไม่กี่นาทีต่อมามาร์คก็เดินเข้ามาโดยเปียกเล็กน้อย เธอคว้าผ้าขนหนูและเดินเข้ามาหาเขา “อากาศเย็นและฝนตก อย่าป่วย รีบไปอาบน้ำเถอะ”

มาร์คไม่ได้หยิบผ้าเช็ดตัว เขาไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ เขาเดินตรงขึ้นไปชั้นบนแทน

เธอก็ไม่อายกับเรื่องนี้เช่นกัน เธอนั่งลงและแขวนผ้าเช็ดตัวไว้ที่โซฟา

หลังจากนั้นไม่นานมาร์คก็มาถึงชั้นล่างอีกครั้งพร้อมกับอาบน้ำให้สดชื่นเรียบร้อย ผมสีดำสนิทของเขาเป็นประกายระยิบระยับด้วยหยดน้ำที่เหมือนคริสตัล เมื่อเดินผ่านโซฟาเขาก็หยิบผ้าขนหนูขึ้นมาและเป่าผมให้แห้ง การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ จากเขาทำให้แอเรียนกล้าที่จะเข้าหาเขา

“ทำไมคุณถึงปฏิเสธการทำงานร่วมกับคินซีย์?” เธอถามห้วนๆ

“เพราะหนี้สินมีมากกว่าทรัพย์สิน คุณคิดว่ามันคืออะไรล่ะ?” เขาตอบอย่างไร้ความปรานี

ริมฝีปากของแอเรียนขยับ แต่เธอไม่ได้พูดในทันที เธอหยุดคิดอย่างรอบคอบแล้วพูดว่า “มีที่ว่างสำหรับการคุยไหม?”

มาร์คหยุดเป่าผมกลางคัน ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เธอ คุณกำลังร้องขอกรณีของคินซีย์หรือไม่?” เขาถามด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

แอเรียนกำหมัดแน่นอย่างประหม่า แต่ไม่แสดงออกทางสีหน้าและพูดว่า “เฮเลนมาหาฉัน เธอบอกว่าถ้าฉันสามารถโน้มน้าวให้คุณทำงานกับคินซีย์ได้ ฉันจะไม่เห็นหน้าเธออีก ฉันไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเธออีกแล้ว”

มาร์คลดสายตาลงราวกับว่าเขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “แค่นั่นเหรอ?”

เธอหันไปมองที่อื่นด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย ในท้ายที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะเปิดเผยอย่างตรงไปตรงมา “และ… เธอสัญญาว่าจะทำให้แอรี่อยู่ห่างจากคุณ แน่นอนว่าถ้าคุณอยากอยู่กับแอรี่ ฉันก็ไม่มีอำนาจที่จะหยุดคุณได้ อย่างไรก็ตาม วิธีการของฉันสมเหตุสมผลและยุติธรรม”

มาร์คเคาะนิ้วมือของเขากับเบาะโซฟาข้าง ๆ เขา ราวกับว่าเขากำลังตรึกตรองอยู่ “สรุปแล้วคุณกำลังทำสิ่งนี้เพื่อให้แน่ใจว่า แอรี่จะอยู่ห่างจากผม… หรือเพื่อกำหนดขอบเขตที่ชัดเจนระหว่างเฮเลนกับคุณ? หรือบางที… ทั้งสองอย่าง?”

แอเรียนกลัวเกินกว่าที่จะคิดอะไรต่อไป เธอเลือกคำตอบที่คลุมเครือที่สุด – ทั้งสองอย่าง “มันทั้งสองอย่าง…” เธอสารภาพ

มาร์คไม่ได้ให้คำตอบกับเธอในทันที เขาลุกขึ้นและก้าวออกไปข้าง ๆ เพื่อโทรออก

ที่โต๊ะอาหารค่ำ แอเรียนรู้สึกหวาดหวั่น เธอกลัวการกินเร็วเกินไปเช่นกัน เมื่อเธอสังเกตเห็นว่ามาร์คมีจังหวะที่ค่อนข้างสบายในการทานอาหารของเขา เธอก็อดไม่ได้ที่จะหยิบอาหารทุกจานมาใส่จานให้เขาส่วนใหญ่เป็นเพราะเธอกลัวว่าเขาจะยังกินอยู่เมื่อเธอทานอาหารเสร็จ …

เมื่อมองไปที่แต่ละส่วนแม้จะมีอาหารหลากหลายบนโต๊ะ แต่ปริมาณอาหารที่เสิร์ฟก็ไม่ได้อยู่ในปริมาณมาก ความอยากอาหารของเธอก็มากขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ด้วย…

มาร์คสังเกตเห็นการกระทำของเธอและคิดว่าเธอกังวลกับการตอบสนองของเขา เขาจ้องมองเธออย่างใจเย็นและพูดว่า “ผมจะคิดเรื่องนี้ คุณไม่จำเป็นต้องล้มตัวเองด้วยความพยายามที่จะชนะใจผมก็ได้”