เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 16 ใจดีเกินไป

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 16 ใจดีเกินไป

มาร์ค เทรมอนต์ บีบคางของเธอ น้ำเสียงของเขาไม่แยแสและแข็งกร้าน “คุณจะกลับไปเรียนได้ก็ต่อเมื่อร่างกายของคุณฟื้นตัวและได้รับการรักษาอย่างเหมาะสม หยุดโหยทำตัวน่าสงสารด้วยการทำให้เห็นว่าคุณมันน่าเวทนาแค่ไหน!”

แอเรียน วินน์ โมโหและผลักตัวเองขึ้นมา “ไม่มีทาง…”

มาร์ค เทรมอนต์ ไม่พูดอะไรสักคำ เขามองลงมาที่เธอยังฉุดไม่อยู่

แอเรียนกัดริมฝีปากของเธอ เสียงของเธอก็สั่นเทาเช่นกัน “ฉันต้องเรียนอย่างหนักและคืนเงินทั้งหมดที่เป็นหนี้อยู่ให้กับคุณเมื่อฉันหาเงินได้ในอนาคต ฉันขอบคุณที่คุณดูแลฉันมาตลอดสิบปี ฉันจะย้ายออกโดยเร็วที่สุดเมื่อฉันฝึกงาน”

ความจริงถูกเปิดเผย เธอไม่เคยเชื่อว่าตัวเองจะต้องพึ่งเขาไปทั้งชีวิต เธอเป็นหนี้เขามากเกินไปและเธอไม่ต้องการที่จะเป็นหนี้บุุญคุณเขา

อยู่ดี ๆ มาร์ค เทรมอนต์ ก็หัวเราะ รอยยิ้มของเขาดูเหมือนดวงจันทร์ที่อยู่ห่างไกลออกไป ไม่สามารถที่จะเข้าใจและไม่สามารถเข้าถึงได้และไม่เป็นที่ต้อนรับเช่นกัน “ให้ผมสะกดมันให้คุณตอนนี้ อย่าคิดที่จะออกไปชั่วชีวิตของเธอ”

หัวใจของแอเรียนดิ่งลง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมองเขาตรง ๆ โดยไม่หลบสายตา

“เมื่อคุณเห็นฉันมันไม่ทำให้คุณนึกขึ้นได้เรื่องพ่อแม่ผู้ล่วงลับของคุณหรือไง? ทำไมคุณถึงมีคนอย่างฉันอยู่เคียงข้าง? ฉันจะตอบแทนทุกสิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณด้วยทั้งหมดที่ฉันมี ฉันจะตอบแทนทุกอย่างด้วยชีวิตของฉันในแบบของฉันเอง!”

การหายใจของมาร์ค เทรมอนต์ หยุดลงเป็นจังหวะในขณะที่การจ้องมองของเขาดุดันลงเล็กน้อย

แอเรียน วินน์ ประพฤติตัวดีมาตลอดตราบเท่าที่เขาจำได้ เธอไม่กล้าที่จะต่อต้านความปรารถนาใด ๆ ของเขา เขามองข้ามความจริงที่ว่าเธอได้เติบโตขึ้น ความจริงที่ว่าเธออาจจะเปลี่ยนไป วันหนึ่งเจตจำนงอันแข็งแกร่งของเธอจะกลายเป็นป้อมปราการที่ปกป้องตัวเธอเองจากเขา บางทีแม้แต่ดาบก็ชี้มาที่เขา

พวกเขาเผชิญหน้ากันด้วยการจ้องมองลึก ๆ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งนิ้วอันเรียวยาวของมาร์ค เทรมอนต์ ก็ไปดึงที่เน็คไทก่อนที่เขาจะถอดเสื้อสูทและโยนมันลงบนพรมอย่างไม่แยแส

“สิ่งที่คุณเป็นหนี้ผม คุณจะไม่สามารถชำระคืนได้ในตลอดชั่วชีวิตนี้ ผมใจดีกับคุณมามากเกินไป”

เมื่อตระหนักได้ถึงสิ่งที่เขากำลังจะทำ ปฏิกิริยาฉับพลันของแอเรียนก็คือการหลบหนี

ขณะที่เธอลุกขึ้นจากเตียงมือใหญ่ของมาร์ค เทรมอนต์ ก็กดหลังเธอลงบนเตียง จากนั้นเธอก็ถูกห่อหุ้มด้วยร่างที่ใหญ่แข็งแกร่งของเขา

ความคิดอันฟุ้งซ่านของแอเรียนถูกห่อหุ้มไปด้วยกลิ่นของมาร์ค เทรมอนต์ เธอต่อต้านด้วยการใช้มือของเธอผลักเข้าที่อกของเขา อ้อนวอนขอร้องด้วยเสียงอันสั่นเท่าว่า “อย่า…”

คำขอร้องนั้นไม่ได้ทำให้เขาสะเทือน มาร์ค เทรมอนต์ ล็อกแขนทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะและผูกด้วยไทของเขาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเขานึกขึ้นได้เกี่ยวกับความตั้งใจที่เธอต้องการขีดเส้นแบ่งระหว่างทุกสิ่ง เมฆสีดำอึมครึมก็ปรากฏขึ้นเหนือการแสดงออกของมาร์ค เทรมอนต์ ก่อนที่เขาจะแทรกเข้าไปเพื่อปิดริมฝีปากของเธอ

หลังจากความเอาแต่ใจของแอเรียน จูบของเขาดุดันและกลืนกิน ทำให้เธอพ่ายแพ้ไปอย่างเต็มที่

แอเรียน วินน์ รู้สึกถึงความรู้สึกหนาวสั่นและขนลุกบนร่างกายของเธอ แอเรียน วินน์ บิดตัวและหันไปด้วยความตื่นตระหนก ทุกที่ที่ฝ่ามือของมาร์ค เทรมอนต์ ได้สัมผัสลง มันรู้สึกราวกับว่าผิวของเธอกำลังไหม้ เมื่อเธอรู้ว่าเธอไม่สามารถวิ่งหนีได้เธอก็หยุดที่จะขัดขืน การจ้องมองของเธอนั้นแสนว่างเปล่าเมื่อเธอปล่อยให้เขาทำทุกอย่างที่ต้องการ

มาร์ค เทรมอนต์ หยุดการกระทำของเขา เขามองไปที่แอเรียน เมื่อสังเกตเห็นว่าจู่ ๆ การปลดปล่อยจากคนที่อยู่ด้านล่างของเขา เหมือนว่าต้องการมองผ่านเธอ แววตาของเธอมองอย่างเหม่อลอย เขาจึงถอยห่างออกมาและตะโกนว่า “ออกไป!”

ดวงตาซึ่งไร้ชีวิตของแอเรียน วินน์ ค่อย ๆ กลับมาโฟกัสได้ในขณะที่กอดเสื้อผ้าของเธอไว้แน่นและหนีออกจากห้องนอนก่อนที่เธอกลัวว่าจู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนความคิดไปอย่างกะทันหัน

เมื่อประตูด้านหลังเธอปิดลง เสียงของสิ่งต่าง ๆ ที่กำลังพังลงก็ดังมาจากด้านใน แอเรียนตัวสั่นและกลับไปที่ห้องของเธอ

ตลอดช่วงบ่ายไม่มีเสียงใด ๆ จากห้องข้าง ๆ ของเธอ เมื่อผ่านไปหนึ่งทุ่ม รถของมาร์ค เทรมอนต์ก็ออกไปจากคฤหาสน์เทรมอนต์

แม้ว่ามาร์ค เทรมอนต์ จะไม่ได้พูดถึงเธออย่างชัดเจน พ่อบ้านเฮนรี่บอกกับแอเรียนว่า เธอจำเป็นต้องพักผ่อนที่บ้านหลายวัน

ไม่ว่าแอเรียนจะอึกอักแค่ไหนเธอก็ทำได้เพียงแค่เชื่อฟังเพราะเธอไม่กล้าพอที่จะท้าทายเขาในเวลานี้

หลังจากนั้นไม่กี่วันในที่สุดเธอก็กลับไปมหาวิทยาลัยหลังจากได้อิสรภาพกลับคืนมา ทิฟฟานี่ เลน ควงแขนเธอและพูดคุยอย่างไม่หยุด “เธอไม่รู้หรอกว่าวันนั้นเธอทำให้ฉันกลัวแค่ไหน! ตอนนี้เธอโอเคไหม? เธอรู้ไหมว่าหลายคนอิจฉาตาร้อนเมื่อเห็นมาร์ค เทรมอนต์ พาเธอไปโรงพยาบาล? เขาเป็นคนดีและอ่อนโยนสุด ๆ ในที่สุดฉันก็เข้าใจว่าทำไมหลาย ๆ คนถึงหลงใหลเขากันนัก”

“พูดจริง ๆ จากใจนะ เขาหล่อมาก! ถ้าฉันสามารถคบกับเขาได้ฉันก็ดีใจแม้ว่ามันจะทำให้ฉันตายในภายหลังก็ตาม! นอกจากนี้ครูสอนพิเศษของเราก็ถูกไล่ออกเนื่องจากเหตุการณ์นั้น! วันนี้เราจะได้เห็นมาร์ค เทรมอนต์ อีกครั้ง สำหรับพิธีของมหาวิทยาลัย! ฉันตื่นเต้นมากเลยแหล่ะ!”