เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 17 รับมันแทนเขา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 17 รับมันแทนเขา
เมื่อแอเรียน วินน์ จำได้ว่าวันนี้เป็นงานประจำมหาวิทยาลัยและเขาก็จะมาที่นี่เช่นกัน… เขาไม่ได้กลับบ้านเลยตั้งแต่ที่เขาหายไปวันนั้นมันจะเป็นยังไงกันที่วันนี้จะได้เจอเขา? ทันใดนั้นเธอรู้สึกถึงความวุ่นวาย
“วันนั้นเขา…พูดอะไรหรือเปล่า?”
ทิฟฟานี่ เลน ไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางที่เหม่อลอยของเธอ
“เปล่า แต่ฉันบ่นเรื่องพี่ชายของเธอให้เขาฟัง พี่ชายของเธอเป็นไอ้ห่วยแตกจริง ๆ !”
แอเรียนถึงกับพูดไม่ออก ตอนนี้เธอไม่แปลกใจอีกต่อไปว่าทำไมคำตอบของเธอในวันนั้นทำให้เขาโกรธดั่งภูเขาไฟปะทุ – ไม่เหมือนการระเบิดของภูเขาน้ำแข็งอีกต่อไป… เขาคงรู้สึกแย่มากที่ถูกประณามแบบนั้นต่อหน้าเขาด้วย
เสียงกรี๊ดและกำลังใจดังมาจากชั้นล่างอย่างกะทันหัน ทิฟฟานี่ได้รับการกระตุ้นจากอะดรีนาลีน เธอจึงลากแอเรียนและลงบันไดไป “มาร์ค เทรมอนต์ อยู่ที่นี่แล้ว! ไปดูเขากันเถอะ!”
แอเรียน ค่อนข้างประหม่าเพราะเธอยังไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไร
“ทิฟ ปล่อยฉัน เธอไปเถอะ ฉันไม่ไป…”
“แอริ เขาช่วยเหลือเธอไว้ดีมทาก ๆ นะ เธอต้องไปขอบคุณเขาด้วยตนเอง!”
ทิฟฟานี่รู้สึกไม่เป็นปลื้มเมื่อเธอดึงแอเรียนลงบันไดในขณะที่เธอกำลังพูด
แอเรียน วินน์ ผู้ซึ่งยังคงเตรียมวิธีหลีกเลี่ยงชายคนนี้อยู่ หยุดชะงักลงเมื่อเห็นว่าใครอยู่ตรงหน้าเธอ มาร์ค เทรมอนต์ เดินผ่านไปและตามมาด้วยกลุ่มครูและนักเรียนจำนวนมาก ชุดสูทที่ตัดเย็บของเขาพอดีกับเขาเหมือนดั่งถุงมือ เฉดสีดำขลับตัดกับผิวของเขาทำให้เขาดูผ่องในขณะที่เขายิ้มอย่างอ่อนโยน ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนเขามักจะตกเป็นจุดสนใจเสมอ
ทิฟฟานี่ลากแอเรียนที่ยังคงมึนงงไปข้างหน้า “คุณเทรมอนต์คะ ทุกอย่างต้องขอบคุณคุณเมื่อวันก่อน แอริพูดไม่เก่ง ฉันจะขอบคุณในนามของเธอค่ะ”
แอเรียน วินน์ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเพื่อที่จะดูการแสดงออกของชายคนนี้ เธอกำชายเสื้อเอาไว้เพื่อสะกดอาการประหม่า
มาร์ค เทรมอนต์ เดินเข้าไปหาเธอแล้วก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อมองเธออย่างใกล้ ๆ
“คุณดูดีขึ้นมาก ดูเหมือนว่าการฟื้นตัวของคุณจะเป็นไปด้วยดี”
เมื่อเห็นว่าแอเรียนไม่ตอบสนอง ทิฟฟานี่จึงสะกิดศอกเธออย่างตระหนก “รุ่นพี่ของเรากำลังคุยกับเธอนะ…”
“ขอบคุณค่ะ…” การหลีกเลี่ยงในการโต้ตอบล้มเหลว การมองเห็นขอแอเรียนสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในแววตาของมาร์ค เทรมอนต์ หัวใจเต้นเร็วขึ้นในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้น โดยไม่รู้ตัว
“ไม่มีปัญหาครับ แล้วเจอกัน” เขาตบไหล่เธอเบา ๆ เป็นการกระทำที่ธรรมดาอย่างไม่มีข้อกังขา อย่างไรก็ตาม “แล้วเจอกัน” ของเขาทำให้แอเรียนตื่นเต้น เธอแทบจะมองเห็นฉากที่กำลังจะเกิดขึ้นเมื่อเธอกลับถึงบ้าน
ทันใดนั้นชายแปลกหน้าก็รีบวิ่งไปที่ด้านหลังของมาร์ค เทรมอนต์ จากมุมของแอเรียน เมื่อเธอเห็นมีดในมือของเขา ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เธอผลักมาร์ค เทรมอนต์ ออกไปโดยไม่รู้ตัวทำให้มีดแทงเข้าที่ไหล่ของเธอ
หลังจากเสียงกรีดร้องของทิฟฟานี่ เลน เลือดสาดกระเซ็นเข้าบนใบหน้าของมาร์ค เทรมอนต์ เขาตะลึงไปชั่ววินาทีก่อนที่เขาจะเหวี่ยงหมัดใส่ชายคนนั้นและดึงแอเรียนเข้ามาหาเขา
“แอริ!”
ผู้ร้ายถูกควบคุมโดยการรักษาความปลอดภัยของมหาวิทยาลัยในทันที ขณะที่มาร์ค เทรมอนต์ แบกแอเรียน วิ่งออกไปที่ประตู
เมื่อแอเรียนเห็นคราบเลือดบนใบหน้าของมาร์ค เทรมอนต์ จิตใต้สำนึกของเธอก็เตือนให้เธอเช็ดมัน เขาเป็นตัวประหลาดที่สะอาด มันคงต้องรู้สึกขยะแขยง – เขาหน้าบึ้งตึง..
ก่อนที่มือของเธอจะไปถึงใบหน้าของเขา เธอก็สลบไป
มาร์ค เทรมอนต์ มองฆาตกรที่ยืนอยู่ตรงทางเดินนอกหอผู้ป่วยฉุกเฉินของโรงพยาบาล กลิ่นอายของความเยือกเย็นที่เขาหลั่งออกมาทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้
ข้าง ๆ เขา คณบดีกำลังสั่นอย่างกังวล เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดอุบัติเหตุในการเยี่ยมชมมหาวิทยาลัยทั้งหมดของมาร์ค เทรมอนต์
“คุณเทรมอนต์ครับ…มันเป็นอุบัติเหตุจริง ๆ ผมกำลังขอให้มีการสอบสวนผู้กระทำความผิด เราจะตรวจสอบให้แน่ชัดเพื่อผ่านการตัดสินที่จำเป็นทั้งหมด!”
