เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 182 มันคือเขา

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 182 มันคือเขา

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง แอเรียนก็ถามว่า “แล้วข้าวปั้นล่ะ? เป็นยังไงบ้าง?”

มาร์คตอบเพียงแค่ว่า “ค่อนข้างดี” โดยไม่ได้สบตาเธอ

แอเรียนถอนหายใจอย่างโล่งอก “ดีแล้ว ฉันเห็นพยากรณ์อากาศว่าช่วงนี้จะมีลมแรงและฝนตกเร็ว ๆ นี้” จากนั้นเธอก็ถามอย่างไม่แน่ใจว่า “… คุณอนุญาตให้ข้าวปั้นเข้าบ้านได้ไหม? มันค่อนข้างโง่ ไม่รู้จะหลบฝนได้อย่างไรด้วยซ้ำ… ”

มาร์คเหลือบมองเธอ “มันค่อนข้างโง่ มันเข้าบ้านได้ตราบเท่าที่มันไม่เข้ามาใกล้ฉัน”

ทัศนคติของมาร์คดีขึ้นมากเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน นี่เป็นสัญญาณที่ดี แอเรียนรู้สึกโล่งใจเนื่องจากข้าวปั้นจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน เนื่องจากเธอได้ตัดสินใจที่จะดูแลมันเธอจึงต้องรับผิดชอบมัน

แจ็คสันเฝ้าดูการโต้ตอบของพวกเขาจากด้านข้างโดยไม่พูดอะไร พยาบาลเข้ามาตรวจร่างกายแอเรียนเป็นประจำและวัดอุณหภูมิของเธอ เมื่อเธอเห็นแจ็คสันและทิฟฟานี่เธอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “คุณเวสต์ ฉันสงสัยว่าทำไมคุณถึงใจกว้างขนาดนี้ ฉันเห็นว่ามันเหมาะกับสาวสวยคนนี้นะ”

แจ็คสันขมวดคิ้ว คำตอบของเขาคลุมเครือ “หยุดแกล้งผมแล้วไปทำงานของคุณเถอะน่า”

ทิฟฟานี่ไม่ใช่คนโง่ มีบางอย่างไม่ถูกต้อง โรงพยาบาลแห่งนี้เป็นโรงพยาบาลที่พ่อของเธอเสียชีวิตไปแล้วเธอคุ้นเคยกับพยาบาลที่นี่มากและอดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณหมายถึงอะไรเหรอคะ?”

พยาบาลตอบด้วยรอยยิ้มว่า “ตอนนี้คุณพ่อของคุณเสียชีวิตไปสักพักแล้ว มันคงไม่เป็นอะไรที่จะเปิดเผยเรื่องนี้ได้แล้ว คุณเวสต์เป็นผู้จ่ายค่าผ่าตัดและค่ารักษาตัวในโรงพยาบาล คุณถามฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่ได้บอกคุณเพราะคุณเวสต์ไม่อนุญาตให้ฉันบอก… คุณทั้งคู่ต้องอยู่ด้วยกันตอนนี้ใช่ไหม? คนที่จากไปแล้วก็จากไป คนที่ยังมีชีวิตอยู่ต้องอยู่ดีกินดี”

มุมปากของแจ็คสันกระตุก เขาไม่คาดคิดว่าจะถูกพยาบาลหักหลังเนื่องจากเหตุการณ์นี้ผ่านไปนานแล้ว มันไม่เหมือนกับที่เขาปฏิบัติเหมือนกรณีการกุศล เขาทำออกมาด้วยความสงสาร

ทิฟฟานี่ประหลาดใจ เธอเคยคิดว่ามันเป็นเงินของเอธานในตอนแรก เมื่อเธอพบในภายหลังว่าไม่ใช่เขา เธอจึงไม่สามารถหาผู้มีพระคุณได้ ใครจะรู้ว่าเขาอยู่เคียงข้างเธอตลอดเวลา ทันใดนั้น เธอก็พบว่ามันยากที่จะสบตาแจ็คสัน อารมณ์แปลก ๆ ผุดขึ้นในใจของเธอ

แอเรียนที่ไม่รู้ถึงความเอื้ออาทรของแจ็คสันก็มองไปที่ทิฟฟานี่ อย่างไรก็ตาม ไม่มีสิ่งใดที่เธอสามารถพูดได้ในขณะนี้

เมื่อพยาบาลจากไปทิฟฟานี่ก็รั้งตัวเองและพูดเบา ๆ ว่า “ขอบคุณ… ทำไมคุณถึงไม่เปิดเผยตัวตนล่ะ? อย่างน้อยก็บอกให้ฉันรู้ว่าคุณเป็นใครเพื่อที่ฉันจะได้คืนเงินให้คุณ ตอนนั้นคุณช่วยฉันมากจริง ๆ มันเป็นช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในชีวิตของฉัน ขอบคุณนะคะ”

แจ็คสันไม่ชอบบรรยากาศที่สุภาพเกินไป เขาพูดอย่างพลิกหน้ามือเป็นหลังมือว่า “ใช่แล้ว ๆ ผมจะรู้สึกขอบคุณตราบใดที่คุณไม่ล้อเลียนผมอีกต่อไป ผมจะกล้าขอความขอบคุณจากคุณได้อย่างไร? คุณไม่ต้องคืนเงินหรอก การบริจาคคือการบริจาค เงินกู้คือเงินกู้ มันแตกต่างกัน ถ้าคุณต้องการตอบแทนผมจริง ๆ ก็จงทำงานให้หนักในบริษัทของผม”

ทิฟฟานี่พยักหน้า แก้มของเธอมีสีแดงระเรื่อ

แจ็คสันยังคงมีธุระที่ต้องไปทำและไม่สามารถอยู่ได้นานกว่านี้ในขณะที่ทิฟฟานี่ต้องรีบกลับบ้าน ทั้งสองจากไปด้วยกันอีกครั้ง

ในขณะนี้เหลือเพียงแอเรียนและมาร์คเท่านั้นที่อยู่ในวอร์ด บรรยากาศค่อย ๆ เปลี่ยนไปอย่างน่าอึดอัด เธอรู้สึกกระสับกระส่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากฟังคำพูดของแมรี่ก่อนหน้านี้ เธอพบว่าพฤติกรรมของมาร์คแปลกไปเมื่อเธอคิดถึงการกระทำของเขาเมื่อคืน