เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 190 วิเคราะห์คำพูดของนีน่า

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 190 วิเคราะห์คำพูดของนีน่า

แอเรียนยืนหลังตรงและถามห้วน ๆ ว่า “คุณหวังว่าจะได้รับอะไรจากการที่บอกเรื่องทั้งหมดนี้กับฉันเหรอ? คุณเองก็รู้จักมาร์คผ่านทางคุณพ่อของคุณทั้งคู่เท่านั้น ฉันไม่คิดว่ามันเป็นหน้าที่ของคุณที่จะพูดเรื่องนี้ การแต่งงานของเราไม่เกี่ยวกับคุณ คุณก้าวก่ายมากเกินไปแล้วนะคะคุณมอร์แรน”

นีน่ายิ้มและเดินกลับไปยังห้องนอนของเธอโดยไม่พูดอะไรอีก

แอเรียนผลักประตูและเข้าไปในห้องนอน มาร์คดูเหมือนว่าจะหลับสนิทไปแล้วเพราะภายในห้องเงียบสนิท

เธอนอนลงอย่างเงียบ ๆ ด้วยจิตใจที่สับสนวุ่นวาย ทุกครั้งที่มีคนพูดถึงเรื่องเครื่องบินตก เธอจะรู้สึกหายใจไม่ออกจากแรงกดดันอย่างท่วมท้น มันกระตุ้นความปรารถนาของเธอที่ต้องการจะพบกับคุณสโลนโดยเร็วที่สุดเพื่อเธอจะได้เปิดเผยความจริง

เช้าวันรุ่งขึ้น มาร์คพร้อมที่จะออกไปข้างนอก

นีน่ารีบวิ่งออกมาจากห้องของเธออย่างรีบร้อน “มาร์ค! ฉันจะออกไปข้างนอกเหมือนกัน! ให้ฉันไปด้วย! ฉันขี้เกียจขับรถ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแอเรียนก็รีบกระโดดลงจากเตียงและเปิดประตูห้องให้เปิดออกเล็กน้อยเพื่อสังเกตสถานการณ์อย่างรอบคอบ

มาร์คไม่ได้ปฏิเสธ แต่ถามขึ้นว่า “คุณจะไปไหน? ผมจะดูว่าเราไปทางเดียวกันหรือไม่? ถ้าไม่ จะดีกว่าถ้าคุณขับรถไปด้วยตัวเอง ผมกำลังรีบ”

เนื่องจากนีน่าไม่รู้เส้นทางที่เธอจะไปที่นี่ เธอจึงไม่สามารถหาเหตุผลดี ๆ ได้ แต่สุดท้ายเธอก็พูดขึ้นว่า “ฉันดูในแผนที่ มันใกล้กับออฟฟิศของคุณระหว่างทางแน่นอน ดังนั้นคุณสามารถส่งฉันที่นั่นได้”

มาร์คไม่ได้พูดอะไรในเวลานี้ แอเรียนลงไปที่ชั้นล่างหลังจากที่พวกเขาออกไป แมรี่นำชามโจ้กข้าวฟ่างมาให้ที่โต๊ะ “แอริ นี่อาหารเช้าของคุณ”

แอเรียนตอบเสียงต่ำแล้วนั่งลงที่โต๊ะ ค่อย ๆ คนโจ้กอุ่น ๆ ในชาม เธอรู้สึกไม่อยากอาหารนัก “แมรี่… นีน่าเล่าเรื่องแปลก ๆ ให้หนูฟังเมื่อคืนนี้ เพราะคุณรู้จักคนเยอะ ช่วยหนูวิเคราะห์มันหน่อย”

แมรี่ดึงเก้าอี้ออกมาและนั่งลง “ว่าไป ฉันฟังอยู่”

แอเรียนเล่าเรื่องที่นีน่าพูดกับเธอเมื่อคืนโดยไม่พลาดรายละเอียดเลยแม้แต่นิดเดียวและแมรี่ก็กลอกตาทันที “ฉันคิดว่าเธอกำลังจะบอกกับคุณว่าเธอเหมาะสมกับนายท่านที่สุด เธอควรจะส่องกระจกมองตัวเอง! คุณอยู่เคียงข้างนายท่านของฉันมามากกว่าสิบปี เธอจะมาเทียบได้อย่างไร? นั่นเตือนความจำของฉัน ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นเธอมาก่อน บอกตามตรงฉันคิดว่าเธอโชคดีที่เกิดมาในครอบครัวที่ดี เพราะฉะนั้น เธอจะไม่สามารถหาสามีได้ในอนาคต ฉันไม่คิดว่าเธอจะเปลี่ยนไปมากนักหลังจากโตขึ้น”

“ตอนนั้นพ่อของนีน่าตั้งใจจะให้ลูกสาวแต่งงานกับนายท่าน แต่นายท่านไม่ยอมรับมัน นายท่านยังไม่เป็นผู้ใหญ่และในตอนนั้นนีน่าอายุน้อยกว่าเขาสี่ปี พ่อของเขาบอกว่าเขาต้องการให้เด็ก ๆ ตัดสินใจเองในอนาคต แต่ใครจะรู้ว่าจะมีบางอย่างผิดพลาด หลังจากนั้น…เป็นเวลาหลายปี ตั้งแต่นีน่ามาหานายท่านทันทีที่เธอกลับประเทศ ฉันเดาว่าเธอยังคงมีความปรารถนาอยู่ในใจ ตอนเด็ก ๆ เธอดูน่าเกลียด ฉันไม่คิดว่าเธอจะโตขึ้นเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์อย่างที่เธอเป็นทุกวันนี้ มันเหมือนกับการทำศัลยกรรมพลาสติก ไม่ต้องกังวลเลยแอริ ว่านายท่านไม่ได้เป็นคนแบบนั้น”

แอเรียนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “หนูไม่ได้กังวล… หนูถามเฉย ๆ หนูจะต้องกังวลเรื่องนี้ไปทำไม? ไม่มีอะไรแล้วแมรี่ ตอนนี้กลับไปทำงานของคุณได้แล้ว หนูจะกลับช่วยคุณอีกเมื่อหนูหายดีในเวลาต่อมา”

แมรี่มองเธอด้วยสายตาจริงจัง “ไม่มีทาง คุณความจำสั้นหรือไง? นายท่านไม่เคยเห็นด้วยกับการให้คุณทำงานกับคนรับใช้ไปตลอดทั้งวัน คุณไม่สังเกตหรือว่าเขาปฏิบัติกับคุณดีขึ้นหลังจากเหตุการณ์เกิดขึ้น? หากคุณยังยืนกรานที่จะช่วยฉันทำงาน ฉันไม่รู้ว่าฉันจะแก้ตัวกับเขาอย่างไร คุณควรพักผ่อนให้ดีขึ้นเพื่อจะได้ทำอะไรที่คุณควรจะทำเร็ว ๆ นี้ หวังว่าคุณจะสามารถมีลูกให้ตระกูลเทรมอนต์ได้ในเร็ว ๆ นี้ การมีลูกทำให้คู่แต่งงานใกล้ชิดกันมากขึ้นโดยธรรมชาติ”

ใบหน้าของแอเรียนซีดลงเมื่อพูดถึงเด็ก การแท้งลูกไม่เพียงแต่ทำให้เธอได้รับความเสียหายทางร่างกายเท่านั้นแต่ยังรวมไปถึงจิตใจอีกด้วย เธอละอายใจที่เธอเคยคิดจะทำแท้ง…ใครจะไปคาดคิดว่าแอรี่จะลงเอยด้วยการตัดสินใจแทนเธอ…