เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 207 สวย

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 207 สวย

ขณะที่แอเรียนคิดหาวิธีปิดปากของเธอ มาร์คก็ล้มตัวลงนอนข้าง ๆ เธอแล้ว เขาหยิบโทรศัพท์ของเธอออกไปก่อนที่เขาจะพูดว่า “แล้วเธอต้องการให้ฉันใช้น้ำเสียงแบบไหนกับเธอ?”

ใบหน้าของแอเรียนร้อนผ่าวขึ้นเล็กน้อยเมื่อเธอได้กลิ่นหอมของผู้ชายที่เป็นของเขาโดยเฉพาะ “คืนโทรศัพท์ให้ฉัน… ฉันจะนอนหลังจากตอบทิฟฟานี่”

มาร์คยกมือที่ถือโทรศัพท์ขึ้นสูง ไม่มีทางที่เธอจะเอื้อมไปถึงมันได้ “ตอบคำถามของฉันก่อน”

แอเรียนตอบว่า “ฉันไม่ใช่ลูกสาวของคุณ… คุณคิดว่าคุณควรใช้น้ำเสียงแบบไหนกันล่ะ?”

“สอนฉันสิ?” มาร์คมองเธอด้วยสายตาแพรวพราว แอเรียนรู้สึกราวกับว่าการทำเช่นนั้นคล้ายกับการทำภารกิจฆ่าตัวตาย เธอชกหน้าอกของเขาเบา ๆ และพูดว่า “นอนกันเถอะ”

เหลือเชื่อสุด ๆ อยู่ดี ๆ มาร์คก็ก้มลงไปจูบที่หน้าผากของแอเรียน “เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำตัวน่ารักยังไง เธอเป็นผู้หญิงหรือเปล่าเนี่ย?” หลังจากนั้นเขาก็คืนโทรศัพท์ให้เธอก่อนที่เขาจะปรับตัวให้อยู่ในท่าสบาย ๆ

หัวใจของแอเรียนเต้นเร็วมากจนเธอรู้สึกราวกับว่ามันจะกระโจนออกจากอก เธอตอบกลับทิฟฟานี่อย่างเร่งรีบปิดโทรศัพท์แล้วเข้านอน

ทัศนคติที่เจ้าอารมณ์ของมาร์คที่มีต่อเธอทำให้เธอกังวล เธอแทบจะไม่สามารถตั้งสติตัวเองได้และพบว่ามันยากที่จะปรับตัวให้เข้ากับอารมณ์ที่ผันผวนของเขา แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะมีปฏิสัมพันธ์กันมากขึ้นแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกประหม่าเกือบตลอดเวลา ราวกับว่าเธอย้อนกลับไปในวัยเด็กเมื่อเธอมีชีวิตอยู่โดยจับตาดูอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาของเขา

…

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น แอเรียนแต่งหน้าเบา ๆ บนใบหน้าก่อนจะเก็บข้าวของ เธอมุ่งหน้าลงไปชั้นล่างอย่างตื่นเต้น

แมรี่ดีใจที่เห็นแอเรียนมีความสุข “นายหญิง คุณเตรียมพร้อมที่จะกลับไปทำงานแล้วหรือยัง? นี่คือลักษณะที่เยาวชนควรมีลักษณะแบบนี่ คุณดูน่าทึ่งด้วยความพยายามเพียงเล็กน้อย”

“แม่นมแมรี่…” แอเรียนรู้สึกเขินอายจากคำชม

มาร์คเรียกเธอจากห้องอาหาร “กินให้หมด แล้วมากับฉัน ฉันจะไปส่งเธอที่นั่น เรียกแท็กซี่ถ้าเธอมาช้า”

แอเรียนอุ้มข้าวปั้นที่เดินมาหาเธอ เธอขยุ้มขนของมันก่อนจะกินอาหารเช้าอย่างไม่เต็มใจ เธอสะดุ้งเมื่อเห็นนีน่าตื่นเช้าเช่นกัน

นีน่าหมดอารมณ์จะทานอาหารเมื่อเห็นว่าแอเรียนมีความมุ่งมั่นสูงเพียงใด หลังจากที่ดูไม่สบายก่อนหน้านี้โดยไม่มีสีบนใบหน้าของเธอมากนัก แม้ว่าเธอจะสวยแต่วิสัยทัศน์ของเธอก็ไม่มีที่ไหนน่าทึ่งเท่าแอเรียน ตอนที่แต่งตัวแล้วเธอคิดว่าไม่น่าแปลกใจที่มาร์คตกหลุมรักแอเรียน

ตรงกันข้ามกับความคิดในใจของเธอ นีน่าถามเบา ๆ ส่ง “แอเรียน คุณทำงานที่ไหน?”

“แฟชั่น ดีไซน์ ที่บริษัทของเอริค” แอเรียนดูไม่เหมือนที่เธอสนใจอะไร ยังไงซะ อีกฝ่ายก็ดูเป็นมิตร เธอไม่อาจเพิกเฉยต่อเธอได้

“ก่อนหน้านี้คุณดูไม่สบาบ ฉันเลยไม่กล้าพาคุณออกไปสนุกด้วยกัน ถ้าคุณเลิกงานแล้วออกไปเที่ยวกันเถอะ บางทีเราสามารถไปช้อปปิ้งและทานอาหารเย็นได้? ฉันไม่มีเพื่อนมากนักตั้งแต่ฉันเพิ่งกลับมา การอยู่คนเดียวมันน่าเบื่อเกินไป” นีน่ากล่าว

“ได้สิ” แอรียนพูดและรีบทานอาหารเช้าให้เสร็จก่อนจะหันไปมองมาร์ค “ฉันเสร็จแล้ว”

มาร์คมองไปที่อาหารเช้าที่แทบไม่ได้สัมผัสของเขาและจ้องมองไปที่ปากเล็ก ๆ ของแอเรียนโดยไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเธอกินอะไรเร็วขนาดนี้ เขาทำได้เพียงเร่งความเร็วของเขา