เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 22 สกปรก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 22 สกปรก
ไบรอัน เพียซ แสดงออกอย่างมืดมนและคาดการณ์ได้ว่าจะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น เขารีบกลับรถอย่างรวดเร็ว ทุกครั้งที่มาร์ค เทรมอนต์ เดือดดาล มันเป็นเพราะการกระทำของแอเรียน วินน์
แอเรียนเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับไปเป็นุเดิมในห้องของเธอที่คฤหาสน์เทรมอนต์ เมื่อประตูถูกเปิดออกทำให้กระเเทกเข้าอย่างแรง
เธอหันไปมองด้วยความประหลาดใจ เธอได้พบกับสายตาที่จ้องมองอย่างโกรธเกรี้ยวของมาร์ค เทรมอนต์ เธอดึงแจ็คเก็ตมาคลุมด้านหน้าของเธอเนื่องจากตอนนี้เธอไม่ได้สวมอะไรเลย เสียงของเธอสั่นเมื่อเธอถามว่า “คุณกลับบ้านทำไม…”
ความโกรธในดวงตาของมาร์ค เทรมอนต์ สว่างขึ้นเมื่อเขาเห็นเสื้อผ้าที่เธอกำอยู่คือเสื้อแจ็คเก็ตของผู้ชาย “เอาออกซะ!”
เธอเอาแจ็คเก็ตออก จากนั้น…
ในขณะที่เธอตกอยู่ในความหวาดระแวง มาร์ค เทรมอนต์ ที่อยู่ตรงหน้าบีบคางของเธอ
“คุณจะทำเองหรือต้องให้ผมทำ?” แอเรียน วินน์ ปราถนาว่ามันไม่จำเป็นจะมีทางเลือกสักทาง เธอกำเสื้อผ้าอย่างเเน่นด้วยความกลัวอย่างเงียบ ๆ
เมื่อหมดความอดทน มาร์ค เทรมอนต์ ก็ดึงแจ็คเก็ตที่คลุมตัวเธอออกแล้วโยนโทรศัพท์ทิ้งต่อหน้าเธอ
“คิดว่าผมไปแล้วเหรอ? คุณตื่นเต้นอยากไปเจอมันมากเหรอ?!”
สายตาของแอเรียนมองต่ำลงไปที่หน้าจอที่ถ่ายภาพของเธอและวิล ซีวาน ซึ่งมันเป็นไปได้เพียงนัยเดียว เธอรู้สึกเหมือนถูกเหวี่ยงลงไปในหลุมน้ำแข็ง
ทั้งชีวิตเธอจะไม่คิดว่าจะมีคนถ่ายภาพของพวกเขาเมื่อคืนนี้หรือมันจะกลายเป็นหัวข้อข่าวอย่างรวดเร็ว หัวเรื่องไม่น่าดู ไม่เพียงแค่เธอและวิล ซีวาน เท่านั้นที่ทะเลาะกัน มาร์ค เทรมอนต์ ก็มีส่วนร่วมด้วย!
ความสัมพันธ์ของเธอกับมาร์ค เทรมอนต์ ก็ถูกเปิดเผยเช่นกันซึ่งเรียกว่าเป็นการไม่สมควร เหตุการณ์ที่เธอรับมีดแทนเขาซึ่งเป็นวันที่มีงานประจำมหาวิทยาลัยก็รายงานเช่นกัน บทความนี้ยังตั้งข้อสงสัยในศีลธรรมของมาร์ค เทรมอนต์ ที่ดูแลเธอ…
ข่าวดังกล่าวผลักดันให้ทั้งสามคนได้รับความสนใจจากสาธารณชนโดยแอเรียน วินน์ ถือเป็นเรื่องที่ยากที่สุด
“ฉันขอโทษ…” แอเรียนเอามือปิดหน้าอกของเธอ ความอ่อนน้อมถ่อมตนและภาพถ่ายทำให้อารมณ์ของเธอซับซ้อน นอกเหนือจากการขอโทษแล้วเธอไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้อีกเพื่อช่วยสถานการณ์นี้.
โทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้นอย่างกะทันหัน แต่เธอไม่กล้ารับสาย นอกจากทิฟฟานี่ เลน และวิล ซีวาน แล้วในเวลานี้ไม่มีใครโทรหาเธอ
“รับสายซะ!” มาร์ค เทรมอนต์ สั่ง
กลั้นใจดึงโทรศัพท์ของเธอและรับสาย เสียงของซีวานดังขึ้น “แอริ เธอกลับบ้านแล้วหรือยัง? ฉันอธิบายได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น เธออารมณ์เสียหรือเปล่า? แอริ?”
แอเรียนอยากรู้มาก แต่ไม่มีคำใดหลุดรอดจากริมฝีปากของเธอเมื่อเธอเห็นใบหน้าที่ไม่เป็นมิตรของมาร์ค เทรมอนต์ จากนั้นมาร์ค เทรอมนต์ ได้ดึงโทรศัพท์มือถือของเธอออกไปและเขวี้ยงมันเข้าที่ผนัง
หลังจากนั้นแอเรียนก็ถูกผลักลงบนเตียงโดยที่มาร์ค เทรมอนต์ ตรึงเธอไว้จากด้านบน เธอถูกห่อหุ้มด้วยความรู้สึกของเขา ความประหม่าและความกลัวของเธอพุ่งเข้าสู่จุดสูงสุดขณะที่เธอร้องไห้ด้วยเสียงสะอื้น
“อย่าทำแบบนี้…”
“คุณไม่ชอบแบบนี้เหรอ? คลานไปบนเตียงของผู้ชายคนอื่นทันทีที่ผมออกไป! ฉันจะไม่อนุญาตให้วิล ซีวาน กลับไปเยี่ยมครอบครัวถ้าผมรู้! ทิฟฟานี่ เลน ควรถูกส่งไปต่างประเทศเช่นกัน!” น้ำเสียงของมาร์ค เทรมอนต์ ประกาศอย่างทิ่มแทงราวกับเป็นเสียงจากนรก เขาตรึงแขนทั้งสองข้างของ แอเรียนไว้เหนือศีรษะของเธออย่างไร้ความปราณีความแข็งแกร่งของเขาทำให้เธอหน้าซีดจากความเจ็บปวดซึ่งเขาไม่อาจลืมเลือน
เมื่อมองไปที่ชายผู้ทำลายล้างที่อยู่เหนือเธอ แอเรียนก็ถูกโจมตีด้วยความตระหนักว่าวันนี้ซึ่งเธอเคยกลัวมานานก็มาถึง เธอไม่ได้แปลกใจเลย แต่หัวใจของเธอเจ็บปวดเมื่อรู้ว่าวิลและทิฟฟานี่เป็นผู้บริสุทธิ์
“พวกเขาจะได้รับการอภัยหรือไม่ถ้าฉันยอมปล่อยผ่านมันไป…”
.
“คุณพูดอะไร?” มาร์ค เทรมอนต์ หยุดการกระทำของเขาและมองไปที่เธอ
แอเรียนไม่ได้พูดซ้ำอีกครั้งและเเน่นอนว่าเขาเองก็ได้ยินอย่างชัดเจนแล้ว
ระยะห่างระหว่างพวกเขาใกล้มากจนลมหายใจของเขาเล็ดลอดเข้ากับริมฝีปากของเธอ แต่น้ำเสียงของเขานั้นอยู่ในจุดเยือกแข็ง ช่างเยือกเย็นเหลือเกิน “คุณคิดว่าฉันจะสัมผัสกับสิ่งที่คนอื่นเคยได้มันไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?”
ตอนนี้เขาคิดว่าเธอลามก…
แอเรียนรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอถูกฉีกออกจากกันอย่างรุนแรงในขณะนั้นการหายใจของเธอก็ดูเหมือนจะหยุดลง
