เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 233 นอนกับฉัน

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 233 นอนกับฉัน

ทิฟฟานี่ดันแก้วน้ำไปที่ริมฝีปากของแจ็คสันอย่างเร่งรีบ “ดื่มซะ ฉันยังเหลืองานต้องทำอีกเยอะและไม่มีเวลามาคุยด้วยหรอก นายแค่ขอให้ฉันมาทำความสะอาดบ้านและเตรียมอาหารให้ นายไม่ได้บอกว่าฉันต้องมารับใช้นาย ถ้าต้องการแบบนั้นนายต้องขึ้นค่าจ้างฉัน!”

แจ็คสันดื่มน้ำจนหมดแก้วและหยิบธนบัตรออกจากกระเป๋าสตางค์เขามาปึกนึง “ได้สิ…เท่าที่คุณต้องการ แต่ฉันมีข้อแม้ นอน…กับฉัน คุณเสนอราคามาเลย”

ทิฟฟานี่เกือบจะระเบิดด้วยความโมโห นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน? “แจ็คสัน เวสต์ เมื่อกี้นายพูดว่าอย่างไรนะ?”

แจ็คสันปลดกระดุมเสื้อตนเองเผยให้เห็นหน้าอกที่ล่ำของเขา “นอนกับฉัน…”

ทิฟฟานี่ดันตัวเองไปด้านหน้าและตบหน้าแจ็คสันอย่างไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้ “ไปตายซะ! ถ้าขืนนายยังทำตัวแบบนี้อยู่ฉันจะตีนายให้ตายแน่!”

แต่เธอไม่ได้โมโหร้ายแรงขนาดนั้น ทิฟฟานี่รักในความสวยงาม ตอนแจ็คสันปลดกระดุมเสื้อเธอเกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ หากแจ็คสันไม่ได้หล่อขนาดนี้เธอคงจะทำร้ายเขาจนเขาพิการไปแล้ว! แต่เพราะความมึนเมาของแจ็คสันเธอจึงไม่ได้ถือสาเขา

แจ็คสันที่เพิ่งจะโดนตบไปสีหน้าและสายตาเปลี่ยนเป็นดุดัน ทิฟฟานี่เสียใจกับการกระทำเมื่อกี้และรู้สึกขี้ขลาดทันที เธอเคยได้ยินมาว่าคนเราไม่ควรตบหน้ากัน โดยเฉพาะกับผู้ชาย มันจะโชคร้าย แต่เธอไม่อาจรั้งมือตนเองได้…

หลังจากจ้องตาแจ็คสันอยู่พักนึง ทิฟฟานี่เอ่ยอย่างรู้สึกผิดว่า “เอ่อ… เมื่อกี่ฉันไม่ได้ตั้งใจ เป็นเพราะนายปากร้ายต่างหาก… นายจะหาสาวมาบริการก็ได้นะ แต่อย่าทำเหมือนฉันเป็นพวกนั้น ฉันไปทำความสะอาดต่อละ”

เธอกำลังจะหันกลับไปทำงานต่อ แต่อยู่ ๆ ก็มีคนจับที่คอเธอและดึงเธอกลับไป ทิฟฟานี่เสียการทรงตัว และล้มลงไปในอ้อมกอดของแจ็คสัน แขนของแจ็คสันโอบกอดเอวเธอ ตอนนี้ทั้งสองนอนทับกันดั่งท่ามาตรฐาน

“ปล่อยฉันนะ! นี้นายกำลังทำอะไรอยู่? ฉันจะบอกให้นะ… หยุดทำตัวแปลก ๆ ตอนเมาได้แล้ว เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!” ทิฟฟานี่พยายามดิ้นรนด้วยความกลัว

“คุณจะไปหลังจากที่ตบหน้าผมหรอ? ขนาดแม่ผมยังไม่เคยแตะต้องหน้าผมเลย ทีนี้เราจะทำอย่างไรดี? เราเคยนอนด้วยกันมาแล้ว ยังไม่เรียกว่าสนิทอีกหรอ?” เสียงหายใจของแจ็คสันดังข้างหูทิฟฟานี่ เขาไม่ได้ฟังดูโกรธ แต่เหมือนกับเขาถูกเร้าใจมากกว่า

“เราไม่เคยนอนด้วยกัน! คืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น! เลิกพูดโอ้อวดได้แล้ว ฉันไม่ได้สนิทกับนาย!” เธอพลิกตัวไปมาพยายามหาทางออก แต่แจ็คสันแข็งแรงมาก หลังจากที่เธอพยายามดิ้นมาสักพักแล้ว เธอก็ยังคงแกะแขนเขาไม่ออก นอกจากที่เธอจะเสียงดังเพื่อให้ดูดุแล้ว ความพยายามของเธอนั้นช่างไร้จุดหมาย

“หยุดขยับสักที!” แจ็คสันพูดอย่างดุเดือด

ทำไมทิฟฟานี่จึงต้องฟังเขาด้วย? เขาฉวยโอกาศเธอและยังมีหน้าสั่งให้เธอหยุดดิ้นอีกเหรอ? เธอหมุนตัวไปมาแรงขึ้น แขนขาที่ยาวของเธอสบัดไปมาอย่างบ้าคลั่ง สายตาของแจ็คสันดุดันขึ้นเมื่อเขาพลิกตัวเธอให้อยู่ข้างใต้เขา “ผมบอกให้คุณหยุดดิ้นไง…”

ทิฟฟานี่รับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลง เธอไม่กล้าแม้จะขยับตัว ถึงเธอจะไม่เคยมีประสบการณ์โดยตรงไม่ได้แปลว่าเธอจะไม่รู้เรื่องเลย ทิฟฟานี่รู้สึกเขินอายและใบหน้าของเธอรู้สึกเหมือนกำลังลุกเป็นไฟ “แจ็คสัน… อย่าบอกนะ…?”

สำหรับทิฟฟานี่แล้ว ผู้ชายจะมีปฏิกิริยาทางร่างกายต่อผู้หญิงก็ต่อเมื่อเขาชอบผู้หญิงคนนั้น หรือเพราะความหื่นล้วน ๆ ชัดเจนว่าแจ็คสันเป็นดั่งข้อที่สอง และสำหรับทิฟฟานี่ผู้ชายที่เป็นดั่งข้อสองคือพวกสวะ!

“อย่าฝืนตัวเองเลย ผมขอให้คุณนอนกับผม แค่นอนเฉย ๆ ไม่มีใครขอให้คุณทำอะไรมากกว่านั้น ผมแค่… ผมแค่ดื่มไวน์มานิดหน่อย… ผมไม่สามารถควบคุมร่างกายตัวเองได้…” แจ็คสันพูดด้วยเสียงเขิน ๆ เช่นกัน

ทิฟฟานี่ไม่กล้าที่จะยั่วโมโหเขาอีกเธอจึงทำได้เพียงแต่สงบอารมณ์ตนเอง “โอเค ๆ ฉันจะไม่ขยับแล้ว แต่ลงมาจากตัวฉันที นายจะทับฉันแบนอยู่แล้ว… ตอนนี้อากาศไม่ได้หนาวขนาดนั้น ไม่จำเป็นต้องหาใครมานอนด้วยเพื่อให้อุ่นหรอก ฉันจะไม่ทำด้วย หาคนอื่นเถอะ ฉันคิดว่ามันน่าจะมีมืออาชีพที่เขารับงานกอด งานนอนอยู่นะ”