เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 237 หน้าชา

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 237 หน้าชา

มาร์คหันหน้ามามองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสับสน “ถ้าผมบอกคุณว่าอดีตมันไม่สำคัญละ? ผมไม่ได้…” เขาถูกขัดจังหวะก่อนที่เขาจะพูดจบประโยคโดยแอรี่และครอบครัวของเธอ วันนี้เธอไม่ได้มาเพียงกับคุณแม่ของเธอ แต่แม้กระทั่งคุณพ่อของเธอ ฌอง คินซีย์ ก็มาด้วย

“พี่มาร์คที่รัก บังเอิญจังเลย! ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณที่นี้ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คุณสบายดีไหม?” แอรี่ทำเหมือนกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นและยังคงคุยกับมาร์คด้วยน้ำเสียงที่แอ๊บแบ๊วของเธอ

มาร์คผู้ที่ไม่ชอบโดนขัดจังหวะจึงมีสีหน้าที่แสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน “ดี” เขาตอบอย่างสั้น ๆ

แอรี่รู้ดีว่าสถานการณ์เช่นนี้ควรต้องทำตัวอย่างไรเธอจึงเลือกที่จะหยุดพูดแล้วเปลี่ยนมาส่งสายตาพิฆาดให้แอเรียนแทน ฌองและเฮเลนทำตัวเป็นมิตรต่อหน้ามาร์คเสมอ ถ้าให้พูดถึงความร้ายกาจของสองคนนั้นแขาคงจะอยู่ในระดับที่ต่างกัน พวกเขาเรียกมาร์คว่า ‘มาร์ค’ แทนที่จะเรียก ‘คุณเทรมอนต์’ เหมือนกับคนอื่นด้วยซ้ำ “วันนี้อากาศดีนะมาร์ค ดีแล้วที่คุณพาแอริออกมาข้างนอกบ้าง ลูกสุขภาพไม่ค่อยดีตั้งแต่เล็ก แม่รู้สึกโล่งใจที่ได้เห็นว่าหลายปีที่ผ่านมาลูกอยู่กับครอบครัวเทรมอนต์อย่างสุขสบาย”

แอเรียนทนกับพฤติกรรมหน้าไหว้หลังหลอกของเฮเลนไม่ได้ เธอมันนกสองหัวชัด ๆ แต่ถึงแอเรียนจะรู้สึกเช่นนั้น เธอก็ทำได้เพียงระงับอารมณ์ตนเอง ถ้าหากว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในที่สาธารณะแอเรียนคงจะสั่งสอนเฮเลนไปชุดใหญ่แล้ว

ทางกฏหมายแล้วเฮเลนคือแม่ยายของมาร์ค ตราบใดที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดมาร์คก็ต้องให้ความเคารพเธอ “ไม่ต้องห่วงครับ เธอสบายดี”

เมื่อแอรี่เห็นว่าท่าทางของมาร์คที่คุยกับเฮเลนไม่ได้เย็นชาเหมือนตอนแรกเธอก็ฉวยโอกาศนี้เอาไว้ “ทำไมเราไม่ต่อโต๊ะและทานอาหารด้วยกันละ? นาน ๆ ทีครอบครัวเราจะพร้อมหน้าพร้อมตากัน เธอว่าอย่างไร พี่สาว?”

ทันที่เธอแอรี่เอ่ยปากถามสายตาทุกคนก็หันมาที่แอเรียน ถ้าเป็นแอเรียนในอดีตเธอคงจะรับข้อเสนอนั้นไว้เพราะไม่อยากเสียมารยาทแล้วยอมทนกับความอึดอัดที่จะต้องเกิดขึ้น แต่ตอนนี้ เธอไม่อยากฝืนตัวเองอีกแล้ว “ครอบครัวหรอ? ครอบครัวไหน? พวกคุณมีใครใช้นามสกุลเดียวกับดิฉันด้วยหรอ? ดิฉันต้องการความสงบและไม่ขอร่วมกลุ่มกับพวกคุณ รบกวนพวกคุณไปหาที่นั่งที่อื่นเถอะ”

แอรี่และครอบครัวหน้าชาทันที หลังจากเฮเลนได้เจอกับแอเรียนหลายครั้ง ทำให้เธอพอจะรู้นิสัยใจคอของแอเรียนแล้วบ้าง “ถ้าเช่นนั้นเราควรไปดีกว่า แอริ น้องสาวลูกทำให้ลูกไม่พอใจก็จริง แต่ลูกก็เป็นพี่สาว ลูกต้องรู้จักให้อภัยน้อง อย่าได้ทะเลาะกันเลย คราวหน้าแม่จะให้แอรี่มาขอโทษนะ”

ขอโทษหรอ? วางแผนเพื่อที่จะได้ไปหาที่คฤหาสน์เทรมอนต์และหวังจะตีสนิทมากกว่านะสิ ราวกับว่าเธอไม่มีวันตัดความสันธ์แม่และลูกนี้ได้ขาดหรอก เฮเลนฉลาดพอที่จะใช้ลูกสาวเธอเป็นข้ออ้าง แต่แอเรียนไม่ยอมให้เธอได้โอกาศนั้นหรอก “ทำไม่ต้องรอถึงคราวหน้า? ทำไมไม่ขอโทษตอนนี้ซะเลย?”

แอรี่หน้าเขียวด้วยความโกรธ “คุณแม่!”

ในเมื่อแอเรียนต้องการเช่นนั้น ตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เฮเลนกัดฟันและลากแอรี่มาข้างหน้าแอเรียน “พูดสิ”

แอรี่เม้มปากและไม่ยอมพูดอะไร เฮเลนจึงต้องหยิกแขนเธออย่างแรง แต่ต่อให้เธอจะเจ็บมากแค่ไหนเธอก็ไม่ยอมพูดอยู่ดีเพราะว่าเธอไม่อยากขายหน้าต่อหน้ามาร์ค แอเรียนยิ้ม “ไม่เป็นไร ฉันคงไม่คู่ควรที่จะได้รับคำขอโทษนั้น”

ฌองทนดูลูกสาวตนเองทรมานไม่ได้จึงเลือกที่จะเข้ามาแทรก “ลืมเรื่องนี้ซะเถอะ พี่สาว น้องสาวทะเลาะกันมันเป็นเรื่องธรรมชาติ เรารบกวนเขามามากพอแล้ว ไปที่โต๊ะเราดีกว่า”

แอรี่เดินออกไปคนแรก เฮเลนที่โมโหแอเรียนมากจ้องแอเรียนด้วยสายตาพิฆาตตลอดระยะเวลาที่นั่งทานอาหารกัน

แอเรียนมีความสุขในการรับประทานอาหารและยังพูดคุยกับมาร์คอย่างสนุกสนานราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แอรี่เห็นเช่นนั้นก็โกรธจนควันออกหูออกปากกันเลยทีเดียว

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแอเรียนถือวิสาสะควงแขนมาร์คตอนที่พวกเขากำลังเดินไปที่ประตูทางออก พอเห็นเช่นนั้นแอรี่จึงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไปและลุกขึ้นมาหาพวกเขาโดยเร็ว “พี่มาร์คที่รัก!”