เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 243 อยู่ค้างคืน

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 243 อยู่ค้างคืน

ตามความเป็นจริงแล้วมีผู้หญิงไม่กี่คนหรอกที่จะปฏิเสธแจ็คสันได้ลงคอ ต่อให้คุณรู้ว่าเขาเจ้าชู้ คุณก็ยังคงมองว่าเขาสง่างามและมีเสน่ห์ รายละเอียดดังกล่าวมักจะสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นสุภาพบุรุษและนิสัยที่มีน้ำใจของเขา ที่สำคัญกว่านั้นคือเขามีทรัพย์สินพร้อมที่จะเป็นเพลย์บอย เขาทั้งรวยและหล่อ แม้แต่ทิฟฟานี่เองยังแอบรู้สึกท้องใส่ปั่นป่วนไปชั่วขณะ

…

ตอนมาร์คและแอเรียนออกมาจากวิลลาของแจ็คสันก็เป็นเวลาหลังสี่ทุ่มแล้ว ทุกคนดื่มไวน์ระหว่างทานอาหารมื้อเย็น รวมถึงแอเรียนด้วย แต่เธอไม่ได้ดื่มมากขนาดนั้น เธอรู้สึกได้ว่าหน้าเธอร้อนเบา ๆ แต่เธอยังคงมีสติดี

ไบรอันรอข้างนอกตั้งนานแล้ว เมื่อพวกเขาขึ้นรถ แอเรียนมองไปที่วิลล่าที่กลายเป็นประกายในยามค่ำคืนและถามขึ้นมาว่า “แจ็คสันแต่งงานแล้วหรอ?”

มาร์คชะงักไปเสียววินาทีก่อนที่เขาจะตอบว่า “ยัง แต่อีกไม่นาน ไม่ต้องห่วงหรอก เขารู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่”

มาร์คก็คงเป็นมาร์ค เขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่เพียงผ่านคำถามเดียวเท่านั้น สำหรับผู้หญิงแล้ว สัญชาตญาณเกี่ยวกับผู้ชายของแอเรียนนั้นแม่นยำ เช่นเดียวกับความลำเอียงของเธอ ผู้ชายอย่างแจ็คสันนั้นไม่เหมือนใครและมีความดึงดูดใจอย่างยิ่ง สายตาของเขาเป็นมิตรเมื่อมองไปที่ผู้คน เขาหล่อเหลา ร่ำรวย และมีนิสัยดี เขาสามารถชนะได้ทุกการต่อสู้ รวมทั้งยังสามารถปรุงอาหารได้รสเลิศ เขาเข้าครัวเพราะความเพลิดเพลิน แต่กลับทำอาหารได้ระดับเชฟ ผู้ชายอย่างเขาช่างไร้ทีติสำหรับยุคสมัยใหม่ แอเรียนเป็นห่วงว่าการที่ทิฟฟานี่และแจ็คสันได้ใช้เวลาร่วมกันเยอะจะทำให้เกิดความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนี้ มีบางคนที่คุณไม่ควรเล่นสนุกด้วย เพราะคุณอาจจะกลายเป็นของเล่นซะเอง…

ณ วิลล่า ทิฟฟานี่รู้สึกอ่อนล้าเมื่อเธอเห็นโต๊ะที่รอให้เธอมาเก็บกวาด เธอต้องทำมันเสร็จก่อนที่เธอจะกลับได้ สำหรับพนักงานพาร์ทไทม์แล้วนี้ถือว่าเกินคำว่าคุ้ม เนื่องจากเธอได้ทานอาหารฟรีและมื้อเย็นยังรสชาติดีเหมือนอาหารที่ร้านอาหาร ไวท์ วอเตอร์ส เบย์ เลย ราวกับว่าเธอได้รับประทานอาหารฟรีในร้านอาหารสุดหรูที่เธอไม่ต้องจ่ายเงิน อย่างไรก็ตามเธอยังคงต้องทำงานให้เสร็จ

หลังจากที่เธอพักสั้น ๆ เธอก็สวมผ้ากันเปื้อนและเริ่มทำความสะอาด ปากเธอก็ทำงานเช่นกัน “ฉันไม่นึกเลยว่าคุณจะทำอาหารเก่งขนาดนี้ อาหารคุณอร่อยมาก ภรรยาในอนาคตคุณนี่ชั่งเป็นผู้หญิงที่โชคดีจริง ๆ อ๋อ คราวหน้า เอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วใส่ตะกร้าไว้ด้วยนะ ฉันจะได้ไม่ต้องหาทุกที่ และหากฉันมีงานต้องทำล่วงเวลาที่ออฟฟิศ ฉันจะไม่สามารถทำงานที่นี้เสร็จภายในวันเดียวนะ ฉันทำอาหารไม่ค่อยเป็น อีกอย่างคุณคงกินอาหารฉันไม่ลงอยู่ดี ขนาดแม่ฉันยังด่าฉันทุกวันเลยเวลาเธอกินอาหารที่ฉันทำ แต่นอกเหนือจากทำอาหาร ฉันทำได้ทุกอย่าง…”

เมื่อมองไปที่ทิฟฟานี่ที่เดินไป ๆ มา ๆ แจ็คสันก็ตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ มันรู้สึกแปลก ๆ อยู่ ๆ บ้านที่เคยเงียบเหงาของเขาก็มีชีวิตชีวาขึ้น ความรู้สึกมันเหมือนชีวิตประจำวันของคู่รักธรรมดา เรียบง่ายและอบอุ่นเหมือนบ้าน แต่อย่างไรมันก็คือบ้าน นานมาแล้วที่เขาไม่ได้รู้สึกเช่นนี้ ครั้งหนึ่งเมื่อเขายังเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ เขาเคยมีความสงบสุขเช่นนี้… มันเป็นความทรงจำที่ห่างไกล

ขณะที่เขาจมอยู่ในความทรงจำของเขานั้นราวกับว่าประตูระบายน้ำถูกเปิดออก

ตอนนั้น พ่อแม่ของแจ็คสันทำได้เพียงปกป้องตัวเองตามลำพังเนื่องจากความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ได้รับการอนุมัติจากครอบครัว ถึงแม้ว่าแต่ละวันจะแย่ลง ๆ พวกเขาก็ยังมีแจ็คสัน แต่แม้วันที่สงบสุขก็ไม่อาจทำให้ลืมความเป็นจริงได้ สุดท้ายพ่อของเขาจึงยอมจำนนและพาเขากลับไปที่ครอบครัวเวสต์

ต่อให้แม่เขาสามารถเข้าบ้านของครอบครัวเวสต์ได้ แต่เธอก็กลับไม่เคยถูกต้อนรับเลย

ช่างเป็นเรื่องที่น่าขบขัน เนื่องจากความเพียรพยายามของแม่ของเขาความทุกข์ทรมานของเธอจึงได้รับการตอบแทนด้วยจุดจบอันแสนหวานเมื่อปู่ย่าของแจ็คสันจากไป อย่างไรก็ตามเป็นพ่อของเขาที่ไม่ซื่อสัตย์เมื่อได้เผชิญกับการยั่วยวนจนเขามีผู้หญิงคนอื่น มันทำให้แจ็คสันรู้สึกราวกับว่าความสุขทั้งหมดที่พวกเขาเคยมีเป็นเพียงภาพลวงตา เมื่อพ่อของเขาจากไปด้วยความเจ็บป่วยแม่ของเขาก็แบกรับครอบครัวเวสต์ตามลำพัง มันเป็นช่วงเวลาสิปปีสั้น ๆ ตอนนั้นเขายังเป็นเพียงเด็กตัวเล็ก ๆ ที่แม่ตนเองทำงานเยอะมากจนไม่มีแม้แต่เวลาจะกลับบ้าน การที่เขาอยู่คนเดียวเป็นเวลาหลายปี ทำให้มันดูค่อนข้างน่าเศร้าที่จู่ ๆ เขาจะได้รับผลกระทบจากอารมณ์ตัวเอง

“คุณคิดอะไรอยู่? ฉันทำความสะอาดเสร็จแล้ว แต่โทรศัพธ์ฉันแบตหมด ขอยืมโทรศัพธ์คุณเรียกรถหน่อยสิ”

เมื่อถูกดึงกลับมาสู่ความเป็นจริงด้วยเสียงของทิฟฟานี่ แจ็คสันรู้สึกหลง ๆ ไปหลายวินาทีขณะมองผู้หญิงตรงหน้าเขา ก่อนที่เขาจะตอบสนองทิฟฟานี่สอดมือของเธอเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อล้วงโทรศัพท์ของเขา หลังจากที่เธอโทรเรียกรถเรียบร้อย เธอก็คืนเครื่องให้เขา “เสร็จละ ฉันจะรอรถที่นี่ คุณจะทำอะไรก็ตามสบายเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจฉันเดี๋ยวฉันปิดประตูให้”

“เอ่อ… คุณอยู่ต่อและนอนเป็นเพื่อนผมได้ไหม? แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว” แจ็คสันดูจริงจังอย่างที่สุดเมื่อเขาพูด

ทิฟฟานี่คิดว่าเขาหยาบคายในตอนแรก แต่การแสดงออกของเขาไม่ตรงกับที่คิด

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขออะไรแบบนี้ เมื่อมันเกิดขึ้นบ่อยเกินไป ทิฟฟานี่จึงเกิดสงสัยในความประสงค์ที่แท้จริงของเขา “นอนหรอ? แน่ใจหรอว่าไม่ได้พยายามทำอนาจาร? การถามผู้หญิงแบบนี้เป็นเรื่องที่เหมาะสมจริง ๆ หรือ?”

แจ็คสันดูตั้งใจที่จะทำตามการตัดสินใจของตนเอง “คุณสามารถระบุเงื่อนไขของคุณได้เลย อยู่ค้างคืน แค่นอนอย่างเดียว ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้น”

คำขอนี้มันแปลก ๆ ทิฟฟานี่รู้สึกขี้อายเล็กน้อย เธอยังไม่ถึงขั้นที่จะหันไปทำสิ่งเหล่านี้เพื่อเลี้ยงตัวเองและแม่ของเธอ แต่เมื่อเธอเป็นหนี้บุญคุณแจ็คสันมันคงดูไม่ดีถ้าเธอจะปฏิเสธเขารุนแรงเกินไป รวมค่าผ่าตัดของพ่อและค่าอาหารกลางวันตอนนัดเดทบอดของเธอ เธอเป็นหนี้เขาเกือบ 36,600 ดอลลาร์แล้ว เขาว่ากันว่าคุณจะขายเสรีภาพของคุณเมื่อคุณได้รับของขวัญ ถึงแม้ว่าในกรณีของเธอมันจะไม่ใช่ของขวัญก็ตาม …