เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 245 คืนที่วุ่นวาย ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 245 คืนที่วุ่นวาย ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์
“คุณตั้งใจทำเช่นนี้ ใช่ไหม?” เธอมองแจ็คสันด้วยสายตาที่เอาผิดเขา
“ไม่นะ ผมไม่ได้ทำ ตอนที่ผมออกไปแก้วยังวางอยู่ที่ที่วางแขนอยู่เลย ผมไม่รู้ว่ามันหกได้อย่างไร” แจ็คสันยักไหล่อย่างไร้เดียงสา
“คุณจงใจทำให้งานฉันเยอะ ใช่ไหม? คุณก็รู้ว่าฉันเหนื่อยจากการทำความสะอาดแค่ไหนแต่คุณก็ยังหาเรื่องให้ฉันต้องเก็บกวาด! คุณจะให้ฉันเช็ดคราบนี้ออกอย่างไร?” ทิฟฟานี่ทำหน้าราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้ เธอไม่เคยต้องกำจัดคราบเปื้อนบนโซฟามาก่อนเธอจึงไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้
แจ็คสันหัวเราะออกมาทันที เขาคิดว่าทิฟฟานี่จะกล่าวหาว่าเขาจงใจทำให้โซฟาสกปรกเพื่อบังคับให้เธออยู่ต่อ เขาคาดไม่ถึงว่าความคิดของเธอจะบริสุทธิ์ขนาดนี้ มันเหมือนกับว่าสมองของเธอนั้นมีความคิดไม่เหมือนกับสมองของคนปกติ
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว และในที่สุดทิฟฟานี่ก็ยอมรับความจริงว่าวันนี้เธอจะไม่ได้กลับบ้าน ถึงกระนั้นเธอก็ยังยืนกรานที่จะไม่ใช้ผ้าห่มผืนเดียวกับแจ็คสัน อย่างน้อย วิธีนี้ก็สามารถทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยขึ้น
ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์…
นีน่าบังคับให้แอเรียนมาช่วยเลือกกระเป๋าแบรนด์เนมลิมิเต็ดอิดิชั่นหน้าคอมพิวเตอร์กับเธอ ทุกใบถูกแนะนำโดยเพื่อนเธอที่อยู่ต่างประเทศ เนื่องจากเขตเวลาที่แตกต่างกันพวกเขาจึงต้องอยู่จนดึก
“นีน่า วันนี้พอก่อนไหม? ฉันง่วงมากเลย…” แอเรียนทนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนครึ่งแล้ว เธอโดนนีน่า ‘สั่ง’ ให้มาช่วยเลือกกระเป๋าทันทีที่เธอกลับมาถึง แอเรียนอิจฉามาร์คที่ตอนนี้คงจะหลับสนิทไปแล้ว เธอก็อยากนอนเหมือนกัน!
นีน่ายังคงเต็มไปด้วยพลังราวกับว่าเธอจะไม่มีวันหมดเรี่ยวแรง “ไม่ต้องห่วง! เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว เร็ว เลือกให้ตัวเองซักใบสิ เดี๋ยวฉันซื้อให้”
แอเรียนสุ่มเลือกกระเป๋าใบเล็ก ๆ สีเบจ “อันนี้”
เมื่อเสร็จแล้วก็เป็นเวลาหลังตีหนึ่งแล้ว แอเรียนกลับไปที่ห้องนอนด้วยดวงตาที่แทบจะลืมไม่ขึ้น เปลือกตาของเธอรู้สึกหนักมากราวกับว่ามันถูกเย็บปิดเอาไว้
ทันทีที่เธอนอนลงมาร์คก็ขยับตัวเข้ามาหาเธอพร้อมกับกอดเธอ แต่สติแอเรียนไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวเธอแล้ว “ไม่ต้องเลย… ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว…”
มาร์คไม่สนใจเธอและตรึงเธอลงบนเตียงด้วยร่างของเขาแทน แต่ตอนนี้เธอขี้เกียจเกินกว่าจะใส่ใจ เธอจึงผ่อนคลายร่างกายและปล่อยให้ตัวเองหลับ
ในความงุนงงของเธอเธอรับรู้ได้ถึงความเย็นเบา ๆ บนร่างกายซึ่งทำให้เธอตื่นขึ้นมาเล็กน้อย เธอลืมตาตื่นขึ้นและตกใจเมื่อเห็นเขาจู่โจมเธอกระทันหัน เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าช่วงเวลาแห่งความใกล้ชิดครั้งแรกของพวกเขาในระยะเวลาอันยาวนานจะอยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ในความมืดเธอไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจนได้เธอจึงมองเห็นเพียงร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาอย่างคลุมเครือ…
หลังจากนั้นไม่นานทุกอย่างก็กลับมาปกติเหมือนเดิม ทิ้งไว้เพียงความเงียบของราตรี
ทุกคนตื่นสายในวันถัดไป นีน่าตื่นสายเนื่องจากเมื่อคืนช็อปดึกไปหน่อย แต่กลับกัน ราตรีของแอเรียนและมาร์คนั้นกลับยุ่งวุ่นวาย
ด้วยเหตุนี้แมรี่และพ่อบ้านเฮนรี่จึงได้มีเวลาว่างมากขึ้น พวกเขายืนคุยกันที่ประตูว่าหลายปีที่ผ่านมานี้เขาไม่เคยเห็นมาร์คนอนเลยเวลาเที่ยงเลย
จริง ๆ แล้ว แอเรียนตื่นตั้งแต่ 10 โมงเช้า แต่พอเธอจะลุกขึ้นมาร์คก็ดึงเธอกลับลงไปนอนต่อ ถึงแม้ว่าประสบการณ์เมื่อคืนนั้นเป็นประสบการณ์ที่ดีที่สุดเท่าที่เธอเคยได้รับมาแต่นั้นก็ส่งผลให้เธอล้าอยู่ดี สุดท้ายเธอก็คิดเพียงสิ่งเดียวในใจเมื่อเธอมองไปที่ผู้ชายที่อยู่บนเธอ ต่อให้ใช้เวลาทั้งชีวิตนี้เธอก็ไม่มีวันที่จะเคยชินกับเรื่องนี้ได้หรอก!
