เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 248 ได้ค่าจ้างเป็นตัวเลขสี่หลักง่าย ๆ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 248 ได้ค่าจ้างเป็นตัวเลขสี่หลักง่าย ๆ
มาร์คคิดไปชั่วขณะหนึ่ง “เราค่อยคุยเรื่องของเธอในภายหลังเมื่อผมกลับไป ตอนนี้ยังไม่ว่าง ยังมีอีกหลายอย่างที่เราต้องซื้อสำหรับบ้านใหม่ของนีน่า”
ในช่วงบ่าย แอเรียนพบกับทิฟฟานี่ที่คาเฟ่ที่ทางใต้ ทั้งคู่ดูทุกข์ใจ ไม่มีข่าวจากฝั่งของแจ็คสัน แต่แอนนี่ไร้ซึ่งความปราณี เธอไปพบกับนักข่าวและโพสต์ข่าวลงบนอินเตอร์เน็ต ยอดรับชมเพิ่มขึ้นสูงสุดภายในไม่กี่ชั่วโมง ทิฟฟานี่เป็นเพียงคนเดียวที่ปรากฏในบทความและไม่มีรูปของแจ็คสันในบทความ ไม่มีแม้แต่เงาของเขา สุดท้ายแล้วสิ่งนี้ทำให้ทิฟฟานี่รู้สึกว่าเธอได้รับโทษทุกอย่างแต่เพียงผู้เดียว
แอเรียนเกลียดข่าวที่แฉคนอื่นแบบนี้มาตลอด “เมื่อสักครู่นี้ฉันโทรหามาร์ค เขาจะไปพบแจ็คสัน ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะไม่ปล่อยให้ข่าวนี้อยู่บนอินเตอร์เน็ตนานเกินหนึ่งวัน เธอจะต้องไม่โดนต่อว่าในเรื่องนี้”
ทิฟฟานี่จิบกาแฟและเม้มริมฝีปากของเธอ “ฉันจะไม่ถูกต่อว่าได้อย่างไร? ในความจริงก็คือฉันยังนอนกับผู้ชายของคนอื่น แม้ว่าฉันจะต้องทนทุกข์กับการสูญเสียบางอย่าง แต่ผู้หญิงคนนั้นต้องประสบกับสิ่งที่เลวร้ายกว่านั้น โชคดีที่เราเพียงแค่นอนด้วยกันเท่านั้นและไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่น ไอ้บ้าแจ็คสันนั่น เขามีผู้หญิงของเขาอยู่แล้ว ไปนอนกับเธอไม่ดีกว่าเหรอ? ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ฉันถูกทำให้กลายเป็นคนร้าย ฉันเดาว่าฉันควรจะเคารพและอยู่ห่าง ๆ พวกคนรวยเหล่านั้น”
ทันทีที่เธอพูดจบโทรศัพท์ของเธอก็ได้รับการแจ้งเตือนการทำธุรกรรมทางการเงินจากธนาคาร จำนวนเงินที่ระบุไว้ทำให้เธอตกตะลึง “แอริ… ฉันคิดว่าฉันไม่ได้เสียอะไรเลย ฉันได้รับค่าจ้างเป็นตัวเลขสี่หลักสำหรับการนอนหลับทั้งคืนโดยไม่ต้องทำอย่างอื่นเลย…”
แอเรียนรู้สึกขบขับกับเธอ “เธอนี่ซื่อบื้อจริง ๆ ! เธอไม่สามารถซื้อชื่อเสียงของเธอกลับมาได้ด้วยเงินหรอกนะ เธอจะเข้าใจถ้าสักวันหนึ่งเธอแต่งงาน เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้จะกลายเป็นหนามหยอกอกสามีของเธอและเป็นต้นเหตุของการทะเลาะต่าง ๆ แม้ว่ามาร์คจะไม่เคยพูดตรง ๆ แต่เขาก็ยังคงคิดอยู่กับเรื่องอื้อฉาวที่ฉันมีส่วนเกี่ยวข้องในตอนนั้น…”
ทิฟฟานี่ยิ้มอย่างรู้ทัน “แอริ นี่เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริง ๆ ดูเหมือนกับว่าการแต่งงานจะช่วยเร่งให้ใครบางให้คนโตขึ้นจริง ๆ นะ ที่ผ่านมาเธอเป็นหญิงสาวที่บอบบางและต้องการการปกป้องในสายตาของฉันเสมอ ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังพูดไม่เก่งและขี้อายอยู่เสมอ แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนไปแล้ว ฉันไม่ได้ใส่ใจเลยว่าตอนนี้สิ่งต่าง ๆ จะบานปลายมาถึงจุดนี้ ฉันอยู่ในนรกแล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้แล้ว”
เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา แอเรียนรู้ว่าไม่ใช่โทรศัพท์ของเธอ เธอจึงมองไปที่ทิฟฟานี่ “นั่นเป็นแจ็คสันโทรมาหรือเปล่า?”
ทิฟฟานี่ส่ายหัวของเธอ “เป็นแม่ของฉัน”
ทันทีที่เธอรับสาย แอเรียนก็สามารถได้ยินเสียงของลิเลียน ถึงแม้ว่าทิฟฟานี่จะไม่ได้เปิดลำโพงโทรศัพท์ก็ตาม “แกอยู่ที่ไหน! ข่าวบนอินเตอร์เน็ตคืออะไร? ฉันอยู่ตรงนี้ กำลังสงสัยว่าทำไมแกถึงไม่เคยอยู่บ้านในตอนกลางคืน! แกกำลังทำสิ่งที่น่าอับอายแบบนี้เพื่อให้ฉันอับอายใช่ไหม?”
ทิฟฟานี่ดูเหมือนจะเคยชินกับมันแล้ว เธอจิบกาแฟของเธออย่างไม่ทุกข์ร้อนและตอบกลับไป “ถ้าหนูไม่ทำ ‘เรื่องน่าอับอาย’ แบบนี้ หนูจะหาเงินมาให้แม่เล่นการพนันและซื้อสินค้ามียี่ห้อได้อย่างไร? ถ้าหนูเป็นแม่ หนูคงไม่มีหน้ามาถามคำถามเหล่านี้ เอาล่ะ ตอนนี้ปล่อยหนูเอาไว้คนเดียว”
ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็วางสายและปิดโทรศัพท์ของเธอทันที
แอเรียนไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างไร ทำได้เพียงพูดขึ้น “จนตอนนี้แจ็คสันยังไม่ติดต่อเธอมาเลยเหรอ? เขาโอนเงินมาให้เธอเท่านั้นใช่ไหม?”
ทิฟฟานี่พยักหน้า “ฉันเดาว่าเขาคงมีปัญหาใหญ่กับผู้หญิงของเขา ฉันคิดว่าเธอเป็นคนขี้โมโหคนหนึ่งเลยล่ะ ทุกอย่างที่ฉันต้องกังวลตอนนี้คือฉันกำลังจะตกงาน ถ้าผู้หญิงคนนั้นพบว่าฉันทำงานให้แจ็คสัน เธอจะไม่มีทางปล่อยให้ฉันลอยนวลอีกแน่นอน ฉันเตรียมใจเอาไว้แล้วว่าอาจจะเป็นไปได้ที่ฉันจะต้องตกงาน ของใช้ที่บ้านของฉันขาด เพราะฉะนั้นคงต้องไปซื้อของก่อน พวกเรากลับกันเถอะ ฉันจะโทรหาเธอถ้ามีอะไรเกิดขึ้น”
ตอนที่แอเรียนกลับไปที่คฤหาสน์เทรมอนต์ ก็เป็นเวลาอาหารค่ำเสียแล้ว เนื่องจากมาร์คยังไม่กลับบ้าน เธอรู้ว่านีน่าขอให้เขาอยู่รับประทานอาหารเย็น เช่นนั้นเธอก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม หลังจากช่วงบ่าย เหตุการณ์ของทิฟฟานี่รุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก บางคนเริ่มต้นหาข้อมูลเกี่ยวกับทิฟฟานี่
แอเรียนทุกข์ใจมากจนเธอกินไม่ได้นอนไม่หลับ เธอต้องการอยู่รอให้มาร์คกลับมาและปรึกษาถึงวิธีที่ต้องทำต่อไป ใครจะไปรู้ว่ากว่าเที่ยงคืนแล้ว เขาก็ยังไม่กลับบ้าน เธออดไม่ได้ที่จะโทรไปถาม แต่คาดไม่ถึงว่าจะโทรไม่ติด โทรศัพท์ของเขาปิดอยู่
