เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 249 กำลังโกรธ

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 249 กำลังโกรธ

แอเรียนไปทำงานตามปกติในวันที่สองและพบว่ามาร์คไม่ได้กลับบ้านเลยตลอดทั้งคืน

มันไม่ใช่ว่าเธอสงสัยว่ามีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างเขากับนีน่า เธอเพียงแค่อยากรู้ว่าทำไมเขาไม่บอกใครสักคนเอาไว้ล่วงหน้าว่าเขาจะไม่กลับบ้าน

เมื่อเธอมาถึงออฟฟิศ เอริกดูปกติราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ความปกติของเขาควรจะทำให้แอเรียนคลายกังวล เนื่องจากที่ผ่านมาเขามีความสนิทสนมกับมาร์คและจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคนหรือไม่ แต่มันก็ยังไม่ทำให้เธอรู้สึกคลายกังวลลง

จากนั้นทิฟฟานี่ส่งข้อความถึงเธอ “แอริ ฉันรู้สึกว่ามีคนเฝ้าอยู่ที่ใกล้ ๆ บ้านของฉัน และมีใครบางคนใช้สีแดงเขียนคำด่าฉันที่บนประตูบ้านของฉัน ตอนนี้ฉันไม่กล้าออกไปเลย!”

แอเรียนผุดลุกขึ้นเมื่อเธออ่านข้อความและตัดสินใจที่จะไปบ้านของทิฟฟานี่ ด้วยความกลัวเกินกว่าจะไปคนเดียว เธอคิดว่าจะลากเอริกไปด้วย

เมื่อรถของเอริกจอดที่ด้านนอกของบ้านทิฟฟานี่ แอเรียนจดจำคนที่มีพิรุธหลายคนที่สัญจรไปมาในบริเวณใกล้เคียง เอริกเองก็รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่เช่นกัน “ผมขอแนะนำให้เราคิดก่อนว่าเราควรจะทำอย่างไร ถ้าแอนนี่จ้างคนพวกนี้มา พวกเขาไม่มีทางที่จะออกไปง่าย ๆ อาจจะมีคนได้รับอันตรายได้ อันดับแรกผมจะโทรหาแจ็คสัน เขาจะต้องรับผิดชอบเรื่องนี้”

แอเรียนรู้สึกสับสน “แอนนี่คือใครคะ?”

“คู่หมั้นของเขา ไม่ต้องกังวล ผมไม่ได้สนิทสนมกับผู้หญิงคนนั้นหรอก แจ็คสันไม่ได้พาเธอมาเจอกับพวกเราเหมือนกัน” เอริกอธิบาย

โทรศัพท์ของเอริกเชื่อมต่อกับบลูทูธของรถยนต์ เมื่อการโทรถูกเชื่อมต่อ เสียงที่ได้ยินในโทรศัพท์มันไม่ใช่เสียงของแจ็คสัน แต่เป็นเสียงของใครคนที่กำลังตำหนิ “คุณทำอะไรลงไป? แจ็คสัน พวกเราควรจะบอกพวกโนเรียนว่าอย่างไร? คุณเป็นเด็กดีเสมอมา ตลอดเวลาหลายปี ฉันไม่เคยต้องตามล้างตามเช็ดสิ่งที่คุณทำ แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น?”

เอริกไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง เขาบอกแอเรียนด้วยท่าทางระมัดระวังว่านั่นคือแม่ของแจ็คสัน

เมื่อรู้เช่นนั้นว่าพวกเขาไม่สามารถพึ่งพาแจ็คสันได้ในตอนนี้ แอเรียนจึงวางสายไป “เรามาจัดการกันเองเถอะค่ะ มาปรึกษากันดีกว่าว่าเราควรจะโทรแจ้งตำรวจหรือทำอะไรสักอย่าง ทิฟฟ์เป็นเพื่อนสนิทของฉัน ฉันไม่สามารถปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเธอได้และฉันจะไม่ทนเห็นเธอถูกคุกคาม”

เมื่อพวกเขาทั้งคู่ไปเคาะประตู ทิฟฟานี่กล้าเปิดประตูออกมาก็ต่อเมื่อแน่ใจแล้วว่าคนที่อยู่ด้านหลังประตูนั้นเป็นใคร ลิเลียนบ่นไม่หยุดอยู่ในบ้าน สุดท้าย เธอก็ยังสามารถหลับไปได้อย่างรวดเร็วในชั่วโมงต่อมา ในตอนนี้เธอไม่สามารถพักผ่อนได้อย่างเต็มที่เนื่องจากความหวาดกลัว

ทิฟฟานี่แทบจะเป็นบ้า “ฉันไม่สามารถออกจากบ้านได้ และฉันก็ไปทำงานสาย เงินเดือนของฉันก็น้อยนิดแทบจะชักหน้าไม่ถึงหลังแล้วพวกเขาคงจะกำลังลดมันลงไปอีก ฮึ มันน่าสิ้นหวังจริง ๆ “

แอเรียนตัดสินใจเด็ดขาด “โทรแจ้งตำรวจกันเถอะค่ะ แค่บอกว่าเธอกำลังตกเป็นเป้าและมีใครบางคนมาเขียนคำสาปแช่งเธอด้วยสีแดงที่ประตูบ้านของเธอ ตำรวจคงจะไม่นั่งเฉย ๆ และไม่ทำอะไรเลย”

ก่อนที่ทิฟฟานี่จะทันได้พูดอะไร ลิเลียนก็เป็นคนแรกที่พรวดพราดขึ้นมา “คุณจะโทรแจ้งตำรวจได้อย่างไร? ถ้าพวกเขาถามถึงต้นเหตุล่ะมันจะเป็นเรื่องที่น่าอับอาย ปล่อยให้มันผ่านไป แค่อดทนกับมัน”