เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 260 รอคอยความตายอย่างสงบ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 260 รอคอยความตายอย่างสงบ
แอเรียนสังเกตเห็นผลไม้และอาหารเสริมบนหัวเตียง ซึ่งดูคล้ายกับที่เอธานนำมาเมื่อวาน อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องนี้มากนัก สิ่งเหล่านี้สามารถหาซื้อได้ทั่วไปในบริเวณบ้านฟักฟื้น ซึ่งหมายความว่าตราบใดที่ใครบางคนซื้อของเหล่านี้จากบริเวณใกล้เคียง มันก็คงจะเหมือนกัน เธอไม่ค่อยเชื่อเรื่องของจอร์จนัก “คุณลีไวน์ นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณพูดเมื่อเรามาที่นี่เมื่อวานนี้ คุณมีเหตุผลสำคัญซ่อนอยู่เพื่อป้องกันคุณจากการพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้เหรอคะ?”
จอร์จหลับตาที่สับสนของเขา การหายใจของเขาถี่ขึ้นเล็กน้อย “ไม่ได้มีเหตุผลสำคัญอะไร ฉันแค่ไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับตัวเอง กรุณาอย่ามาหาฉันอีกเลย เรื่องของคุณสโลนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉัน ทั้งหมดนี้ฉันเพียงต้องการรอคอยความตายของฉันอย่างสงบ”
ตามความคิดของเธอที่เดินทางไปตามที่อยู่ในจดหมายที่น่าเบื่อนี้ทำให้ทิฟฟานี่ยอมรับได้ยาก อย่างไรก็ตามจอร์จได้ยุติการสนทนากับเธอ จอร์จยอมรับว่ารู้จักกับคุณสโลนในทันที ซึ่งกำจัดความเป็นไปได้ว่าเขาจะเป็นคุณสโลนออกไป นอกจากนี้ เขายังบอกอย่างชัดเจนในทันทีว่าคุณสโลนตายแล้ว นี่เป็นการขัดขวางแผนสำรองของแอเรียน
หลังจากความพ่ายแพ้ก่อนหน้านี้ แอเรียนกลับมีความมุ่งมั่นมากขึ้น เธอไม่ยอมจบลงด้วยความล้มเหลวอีกแล้ว “มันดึกแล้ว คุณควรพักผ่อนก่อน คุณลีไวน์ ฉันจะกลับมาวันหลังนะคะ”
จอร์จหายใจรุนแรง ลุกขึ้นและนอนลงบนเตียงของเขาโดยปราศจากคำพูด
แอเรียนลากทิฟฟานี่ออกมาและรอจนกระทั่งพวกเขาออกจากห้องก่อนจะพูดออกมา “รอผลจากนักสืบเอกชนก่อนเถอะ ถ้าคุณสโลนไม่ได้เปลี่ยนชื่อของเขา พวกเราจะกลับมาอีกครั้งและเยี่ยมจอร์จเพื่อคุยเกี่ยวกับอดีตของคุณสโลน นั่นคือทั้งหมดที่เราพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหาหลักฐานและความจริง มันผ่านมาหลายปีแล้ว พวกเราไม่สามารถคาดหวังที่จะพบทุกสิ่งทุกอย่างในคราวเดียว”
ทิฟฟานี่รู้สึกกลัว “ฉันคิดว่าเธอจะต้องลงเอยด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง ฉันดีใจที่เธอไม่เป็นไร ฉันต้องกลับบ้านแล้ว เธอก็ควรกลับบ้านและเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำเหมือนกันนะ”
…
เมื่อเธอกลับถึงคฤหาสน์เทรมอนต์ แอเรียนนึกถึงความเป็นไปได้อีกครั้ง คุณสโลนรู้จักพ่อของเธอและมีข้อมูลจากวงใน จะขอให้คนในคฤหาสน์เทรมอนต์ช่วยหรือ? ถ้าคุณสโลนเคยอยู่ที่คฤหาสน์เทรมอนต์ อาจจะถามเรื่องนี้กับแมรี่หรือเฮนรี่ก็ได้
ความคิดที่อยากจะลองทำนั้นอยู่ภายในจิตใจเมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ เธอเรียกแมรี่ “แมรี่ คุณจำได้ไหมว่าพ่อของฉันมีคนรู้จักชื่อสโลน? ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าเขาเป็นผู้ชาย”
แมรี่หยุดเพื่อครุ่นคิด “มันผ่านมาหลายปีแล้ว ฉันจำไม่ได้เหมือนกัน ฉันคิดว่า…พ่อของคุณค่อนข้างเป็นที่โปรดปรานมากนะในตอนนั้น นายท่านและนายหญิงดีกับเขามาก คุณควรจะรู้เรื่องนี้เหมือนกัน พ่อของคุณรู้จักคนเยอะ แต่คนที่ชื่อสโลนในแวดวงของคฤหาสน์เทรมอนต์… อืม… ความจำของฉันไม่ค่อยดีเท่าไรนัก ให้ฉันไปถามเฮนรี่ให้คุณนะ”
แอเรียนรีบพูดขึ้น “แมรี่ คุณต้องเก็บมันไว้เป็นความลับนะคะ ห้ามให้มาร์ครู้ว่าหนูถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ เข้าใจไหมคะ?”
แมรี่ไม่ได้ถามเธอว่าทำไมเธอต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เธอพยักหน้าและไปตามหาเฮนรี่ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็กลับมา “แอริ ฉันไปถามเขามาแล้ว คนขับรถของนายท่านชื่อสโลน เขาไม่ได้อยู่บนเครื่องบินลำนั้นเมื่อเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น หลังจากเกิดอุบัติเหตุ นายท่านโกรธมาก พนักงานของคฤหาสน์เทรมอนต์หลายคนจึงถูกไล่ออก คนขับรถคนนี้เคยเป็นคนขับรถส่วนตัวของนายท่าน นายท่านต้องรู้สึกอึดอัดเป็นพิเศษเมื่อมองเห็นเขา ดังนั้นเขาจึงถูกไล่ออก”
แอเรียนรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรง “คนขับรถคนนั้นชื่อสโลน แล้วชื่อเต็มของเขาคืออะไร?”
