เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 264 การสอบถามผ่านโทรศัพท์ของมาร์ค
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 264 การสอบถามผ่านโทรศัพท์ของมาร์ค
แน่นอนว่าพอสามารถเรียกราคาได้ไม่อั้นนักสืบก็ตื่นตัวทันที
ทิฟฟานี่นำมือมาลูบแก้มแอเรียนหลังจากที่เธอวางสาย “อย่าหัวเสียไปเลยแอริ ทุกอย่างจะดีขึ้น นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราผิดหวัง อย่างไรเราก็ต้องหาจอร์จให้เจอตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ ถ้าเรารู้ตั้งแต่แรกว่าเค้าคือคุณสโลน เราคงจะสอบถามเขาและไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปแน่ ๆ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ชีวิตเธอตอนแรกก็มีความสุขดีอยู่แล้ว แล้วอยู่ ๆ เขาก็ตัดสินใจมาบอกเธอว่าพ่อเธอถูกใส่ร้าย พอเธอจะมาหาเขาเขาก็ดันมาเล่นเกมส์ซ่อนแอบ เขาคงคิดว่าตัวเองไม่ต้องกังวลอะไรเพราะกำลังจะตาย ทำไมคนที่อยู่จึงต้องเป็นคนที่ทรมาน?”
แอเรียนยิ้มท่ามกลางลมหนาว “ฉันจะหาเขาจนเจอ เขาทำงานให้กับครอบครัวเทรมอนต์มานานและฉันก็สามารถรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวกับเขามาจนได้ ตราบใดที่เขายังไม่ตายฉันจะหาเขาให้เจอ”
อยู่ ๆ โทรศัพท์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้น เธอบ่นก่อนที่จะดูด้วยซ้ำว่าใครโทรมา “พระเจ้าช่วย น่ารำคาญชะมัด ฉันบอกแม่แล้วว่าให้สั่งอาหารเอา ฉันให้เงินเธอแล้วด้วยซ้ำ แล้วยังจะโทรมาทำไม…” แต่พอเธอมองไปที่จอและเห็นว่าแม่เธอไม่ได้เป็นคนโทรมา เธอจึงตัดประโยคตัวเองก่อนจบและมีสีหน้าที่อึ้ง “นี่ไม่ใช่แม่ฉัน มันเป็นเบอร์แปลก”
แอเรียนไม่สนใจด้วยซ้ำ เธอเดินไปที่ประตูทางออกบ้านพักฟื้นอย่างช้า ๆ อยู่ ๆ ทิฟฟานี่ก็เรียกเธอจากด้านหลัง “แอริ สามีของเธอ!”
แอเรียนกระโดดด้วยความตกใจ “อะไรนะ?”
ทิฟฟานี่เอามือปิดปากตัวเองด้วยความตกใจ “มาร์ค! เขาโทรหาฉัน! เล่นฉันกลัวไปหมด!”
แอเรียนขมวดคิ้ว นี้เป็นครั้งแรกที่มาร์คตามหาเธอด้วยการโทรหาเพื่อนเธอ แอเรียนรับโทรศัพท์มาจากทิฟฟานี่แล้วพูดว่า “อะไร?”
เสียงมาร์คดังมาจากปลายทาง “เธอถามฉันหรอ? เธอนั้นแหละ ทำอะไร? ทำไมอยู่ ๆ ถึงโทรหาฉันกลางดึกแล้วก็วางสายใส่? ทำไมคุณไม่รับสายผมเมื่อเช้า? และปิดเครื่องหนีฉันทำไม? ถ้าฉันไม่โทรหาทิฟฟานี่ผมก็คงหาเธอไม่เจอ ฉันกำลังกลับบ้านแล้ว เธอเตรียมหาข้ออ้างดี ๆ ที่ฟังขึ้นรอไว้เลย”
ทิฟฟานี่ที่เอาหูแนบหูแอเรียนเพื่อแอบฟังได้ยินทุกอย่างชัดเจน เธอไม่อาจระงับอารมณ์ตัวเองได้อีกต่อไป “คุณนั้นแหละที่ควรคิดหาข้ออ้างดี ๆ ที่ฟังขึ้นเอาไว้ ไอ้ลูกกะหรี่ปั๊บ! ฉันไม่เคยเจอคนเสแสร้งอย่างคุณมาก่อน แค่คุณเที่ยวออกสื่อกับอีนางตัวอื่นก็แย่พอแล้ว โพสต์นั้นดังไปทั่ว คุณเสียสติไปแล้วรึ? ไม่รู้ไม่เห็นอะไรเลยรึไง? แอริของฉันพลาดมากที่ต้องอยู่กับคุณ!”
แอเรียนรีบตัดสายทันทีด้วยความช็อค “ทิฟฟ์! เธอทำอะไร? ฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่หรอว่าให้ใจเย็น ๆ นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันและเขา ฉันไม่อยากดึงเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง ฉันต้องแย่แน่ ๆ ถ้าเขาโกรธขึ้นมา ฉันไม่ได้กลัวเขานะ แต่ฉันกลัวว่าเธอจะไม่ปลอดภัย”
ทิฟฟานี่จับชายกระโปรงตนเองและสะบัดมันไปมาพร้อมกับยิ้มเสแสร้งอย่างชัดเจนเพื่อปกปิดความโกรธตนเอง “ฉันไม่กลัว ฉันจนขนาดที่ต้องเช่าห้องอยู่ ทำไมฉันต้องกลัวเขาด้วย? อย่างมากเขาก็ทำได้แค่ฟ้องแจ็คสันและฉันก็จะโดนไล่ออก แต่ฉันไม่กลัว อย่างไรฉันก็ต้องมีชีวิตรอด ถึงแม้ว่าฉันจะต้องล้างจ้านหรือไปทำงานเป็นเด็กบาร์ก็ตาม!”
แอเรียนขำ “เธอเนี่ยนะ… ช่างมัน ๆ ไปเถอะ ไปหาอะไรกินกัน กลับบ้านไปฉันยังมีสงครามให้รบต่ออีก จะให้ฉันสู้ทั้ง ๆ ที่ท้องว่างแบบนี้หรอ? ฉันเลี้ยงเอง ฉันจะใช้เงินเขา เธออยากกินอะไรก็สั่งเลยนะ!”
หัวใจของทิฟฟานี่ร้อนผ่าวด้วยความสุขเมื่อเธอนึกถึงการแก้แค้นโดยการใช้เงินมาร์ค “ดี ไปที่ ไวท์ วอเตอร์ส เบย์ คาเฟ่ กัน ถ้าเราไม่รีบใช้เงินของไอ้บัดซบนั้นเราจะต้องเสียดายโอกาสทีหลังแน่ ๆ “
แอเรียนไม่แน่ใจว่าเธอควรหัวเราะหรือร้องไห้ดี ไวท์ วอเตอร์ส เบย์ ราคาไม่เบาเลยนะ แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอรู้สึกว่าต้องการที่จะใช่เงินนั้นมาก
