เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 286 พิสูจน์ความจริง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 286 พิสูจน์ความจริง
เมื่อออกไปนอกห้อง มาร์คพูดขึ้นด้วยความเย็นชา “ถ้ารูปไหนที่คุณถ่ายหลุดออกไป คุณคงรู้ว่าผลที่จะตามมาคืออะไร”
แอรี่ตกใจมาก มาร์คดูราวกับว่าเขามาจากนรกในขณะนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดจารุนแรงกับเธอแบบนี้ เธอพูดขึ้นด้วยสัญชาตญาณ “อย่ากังวล… ฉันแค่ต้องการเก็บหลักฐานให้คุณ ฉันกังวลว่าเธอจะปอกลอกเงินไปจากคุณเมื่อคุณหย่ากับเธอ ฉันจะไม่ปล่อยมันลงไปในอินเตอร์เน็ต…”
เธอรีบลุกขึ้น เธอไม่รู้ว่าอะไรคือความจริงที่เกิดขึ้น เธอตัวสั่นขณะที่สวมเสื้อผ้าของเธอ จากนั้นก็เขย่าตัวของวิลเพื่อปลุกเขาขึ้นมา
วิลดูเหมือนสับสนขณะที่เธอทำเช่นนั้น “หื้ม? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้แอริ?”
เธอตอบด้วยเสียงสะอื้นว่า “นายโทรหาฉันเมื่อตอนเที่ยงและขอให้มาที่นี่เพราะนานรู้สึกป่วย ประตูถูกแง้มเปิดเอาไว้ดังนั้นฉันจึงเข้ามา ทันทีที่ฉันเข้ามา มีบางคนวางยาฉัน เมื่อฉันตื่นขึ้นมา พวกเราทั้งสองคนก็นอนอยู่ด้วยกันด้วยสภาพที่เปลือยเปล่า นอกจากนั้นมาร์คและแอรี่ยังอยู่ที่นี่อีกด้วย… ฉันไม่รู้ว่าที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น…”
วิลหน้าซีดลงทันที เขาพลิกผ้าห่มออกเพื่อตรวจดูตัวเองและดูหน้าซีดลงไปอีกเมื่อเขาทำเช่นนั้น “ฉันไม่ได้โทรหาเธอ! ที่นี่ที่ไหน? ฉันกำลังจะไปทานอาหารกลางกับลูกค้าในช่วงเที่ยง ฉันดื่มไวน์และไปเข้าห้องน้ำ มีคนเรียกฉันจากด้านหลัง และฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น!”
พวกเขาทั้งสองคนทำความเข้าใจกับความคิดของพวกเขา เพื่อยืนยันว่ามีใครบางคนพาพวกเขามาที่โรงแรมซัมเมอร์ และใส่ร้าย วิลไม่รู้ว่าแอเรียนเปลี่ยนสถานที่ทำงาน เขากำลังจะไปรับประทานอาหารที่ ไวท์ วอเตอร์ เบย์ ซึ่งอยู่ค่อนข้างไกลจากที่นี่!
เมื่อเห็นดวงตาของแอเรียนบวมจากการร้องไห้ วิลจึงปลอบเธอ “ถ้าเราทั้งสองคนหมดสติไปคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก ไม่ต้องกังวล มาร์คอยู่ข้างนอกใช่ไหม? ฉันจะไปอธิบายกับเขาเอง ตราบใดที่เขาไม่ได้ทำให้เรื่องของเธอยุ่งยาก เขาสามารถทำอะไรก็ตามที่เขาอยากจะทำกับฉัน!”
แอเรียนส่ายหัวของเธอ “เขาเชื่อเพียงสิ่งที่เขาเห็น อธิบายก็มีแต่จะทำให้เรื่องแย่ลงไปอีก อย่าเพิ่งออกไปเลยนะ ให้ฉันออกไปก่อน” เธอลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปที่ประตู ฤทธิ์ยาดูเหมือนจะยังคงอยู่ในร่างกายของเธอ จึงทำให้เธอโซซัดโซเซเมื่อเธอเดิน
เมื่อเธอไปถึงที่ประตูด้วยความยากลำบากแล้ว เธอเปิดประตูและเห็นกับตาของเธอว่าแอรี่คล้องแขนของมาร์คเอาไว้และวางมือข้างหนึ่งไว้บนแผ่นอกของเขา เธอรู้สึกใจหาย
แอเรียนกำลังจะพูดขึ้นทว่ามาร์คพูดขึ้นกับเธอ “เราจะไปโรงพยาบาลกัน”
เธอสับสน “ทำไมเราต้องไปโรงพยาบาลคะ?”
มาร์คหรี่ดวงตาของเขาลง ฉายแววความเย็นชาและอันตรายออกมา “ไปตรวจ”
แอรี่ขมวดคิ้ว “มาร์ค คุณก็เห็นกับตาของคุณเอง ทำไมคุณยังคิดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับวิลอีก?”
มาร์คเดินตรงไปที่ลิฟต์เป็นอันดันแรก “ผมต้องการผลการตรวจเท่านั้น”
ผลการตรวจเท่านั้น… เขาจะทำอย่างไรต่อไปเมื่อผลตรวจออกมา? จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นจริง?
เมื่อพวกเขาออกจากโรงแรมแล้ว แอเรียนก็ตระหนักได้ว่ามันเป็นเวลากลางคืนแล้ว เธอคงหมดสติไปนานพอสมควรเพราะเธอออกมาตั้งแต่ตอนเที่ยง เธอมีสายที่ไม่ได้รับจากเอริกและมาร์ค… รวมทั้งหมดแล้วมากกว่าห้าสิบสาย เขาตามหาเธอหรือ? เขาต้องกังวลมาก เขาต้องรู้สึกผิดหวังเมื่อเขาพบเธอที่นี่
มาร์คขับรถของเขาไปที่โรงพยาบาล ไบรอันไม่ได้อยู่แถว ๆ นั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง แอรี่นั่งที่ที่นั่งของผู้โดยสารขณะที่แอเรียนนั่งที่ที่นั่งด้านหลังเพียงลำพัง
