เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 289 ความรักคือสิ่งที่เป็นอดีต

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 289 ความรักคือสิ่งที่เป็นอดีต

แอรี่หัวเราะคิกคัก “เธอนี่โง่มาก คราวนี้ไม่ใช่ฉันจริง ๆ ต้องมีคนเห็นเธอและวิลกำลังเข้าไปในโรงแรมด้วยกันและแอบบอกให้ฉันรู้ ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าจะจับเธอได้คาหนังคาเขาแบบนี้ เธอดูมีศักดิ์ศรีแค่ผิวเผิน เธอทำให้ฉันอับอายหลังจากที่เธอรู้เรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับมาร์ค เธอไม่ได้เป็นแบบนั้นเหมือนกันเหรอ? ทำไมเธอต้องอวดอ้างด้วย?”

แอเรียนพูดอะไรไม่ออก เธอวางสายทันทีและเดินกลับเข้าไปในบ้าน เธอนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน และไม่ได้ไปทำงานในวันต่อมา เธอขอหยุดงานกับเอริก เธอต้องครุ่นคิดถึงผลที่จะตามมา มาร์คจะหย่ากับเธอไหม? ที่ผ่านมาการหย่าจะทำให้เธอโล่งอก แต่ตอนนี้เธอไม่ต้องการจบลงแบบนั้น ถ้าเธอต้องจากไป เธอจะจากไปพร้อมกับความภูมิใจ

ราว ๆ สิบโมงเช้า เธอได้ยินเสียงของรถที่ด้านนอกและวิ่งไปดูที่หน้าต่างฝรั่งเศสอย่างไม่รู้ตัว รถของมาร์คกลับมาแล้ว

ในไม่ช้าเขาก็มาถึงที่ชั้นบน แต่ไม่ได้มองมาที่เธอเมื่อเขาเข้ามาภายในห้อง เขาเดินไปที่ห้องเก็บของและเก็บกระเป๋า เธอก้าวไปข้างหน้า ก้มลงและช่วยเขาทำสิ่งที่เขาทำอยู่ อย่างไรก็ตาม เขาเตะกระเป๋าเดินทางอย่างแรง เสื้อผ้าราคาแพงกระจัดกระจายไปทั่วพื้น

“อย่าแตะข้าวของของฉัน น่ารังเกียจ!” มาร์คมองไปที่เธอด้วยความเฉยเมยปนเย็นชา

มือของแอเรียนชะงักก่อนจะเก็บของของเขาคืน เธอพูดพึมพำออกไป “ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น ฉันโดนใส่ร้าย”

มาร์คทำเหมือนกับว่าเขาได้ยินเรื่องที่ตลกที่สุดในโลก เขาหัวเราะออกมาอย่างเย็นชาก่อนที่เขาจะพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม “จะมีใครใส่ร้ายเธอได้อย่างไรถ้าเธอไม่ไปเจอกับวิลระหว่างช่วงพักกลางวัน? เธอสัญญากับฉันว่าเธอจะไม่ไปพบกับมันอีกแล้วไม่ใช่เหรอ? นี่เธอไม่ใช่แค่ยังติดต่อกัน แต่เธอแอบไปเจอกัน ฉันให้โอกาสเธอแล้ว”

เธอเงยหน้าของเธอขึ้นและจ้องมองไปที่เขา “คุณเองก็ไม่ได้สัญญาว่าจะไม่ติดต่อกับแอรี่อีกเหรอ? หลังจากที่พวกเราผ่านทุกสิ่งทุกอย่างมา เราบริสุทธิ์ใจต่อกันจริง ๆ เหรอ คุณคิดว่าคุณสามารถทำอะไรก็ได้ตามที่คุณพอใจและไม่สนใจว่าฉันจะรู้สึกอย่างไรเพียงเพราะฉันเป็นหนี้คุณเหรอ? ฉันไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วนะ ฉันเองก็รู้สึกเจ็บปวดเป็นเหมือนกัน คุณทำร้ายฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็รู้ว่าฉันเกลียดเฮเลน คาเมราน และแอรี่ คินซีย์ มากแค่ไหน! ฉันไม่เคยหักหลังคุณด้วยการใช้วิล ไม่เว้นแม้แต่ตอนที่ฉันอยู่กับเขาเมื่อสามปีก่อน! ฉันเสียความบริสุทธิ์ของฉันให้กับคุณ!”

เธอรู้สึกผิดแปลก ๆ หลังจากที่เธอพูดออกไปแบบนั้น “มันก็จริง ที่ในเวลานี้ฉันไม่แน่ใจเหมือนกันเพราะฉันถูกวางยาเมื่อฉันเข้าไปในโรงแรม ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฉันไม่มีสติ คุณต้องการอะไรจากฉัน? ฉันสามารถออกไปจากตระกูลเทรมอนต์ได้ ฉันสามารถตกลงที่จะหย่าได้ ฉันไม่ได้ต้องการอะไรเลย ฉันจะออกไปทางเดิมที่ฉันมา แต่ฉันต้องการออกไปด้วยความภูมิใจ คุณไม่จำเป็นต้องผลักไสฉันออกไป!”

ความรู้สึกซับซ้อนและยากที่จะคาดเดาฉายแววในดวงตาของมาร์ค จากนั้น เขาก็หัวเราะเยาะและเอื้อมมือไปเชยคางของเธอขึ้น “โอ้จริงเหรอ? เธอเสียความบริสุทธิ์ให้กับฉันจริง ๆ เหรอ? แล้วทำไมถึงไม่เห็นมีร่องรอยของมันอยู่บนผ้าปูที่นอนเลยล่ะ? ฉันเคยคิดว่าเธอแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นของผม แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้แตกต่างสักเท่าไร เธอคิดว่าฉันไม่ยุติธรรมเหรอ? ถ้าฉันบอกกับเธอว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างผมกับแอรี่ล่ะ? ฉันให้สถานะที่ชื่อว่า ‘คนรัก’ ของฉันกับเธอและซื้อทุกสิ่งที่เธอต้องการให้ สิ่งเดียวที่ฉันไม่ได้ทำคือนอนกับแอรี่ ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกเจ็บปวดเป็นเหมือนกัน ฉันคิดว่าเธอจะไม่รู้สึกอะไรเลยเสียอีก”

เขาพูดต่อ “การหย่ามันง่ายเกินไปสำหรับเธอ ฉันเคยเตือนเธอมาก่อนแล้วว่าจะไม่ลืมว่าแม้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขได้ เราจะทำให้มันเป็นความรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นแทน ฉันยื้อเวลาออกไปได้ จากนาทีแรกที่ผมตกหลุมรักคุณ ผมรู้ว่าผมจะใช้ชีวิตที่เหลือกับคุณ ผมแน่ใจในตัวเอง ฉันไม่เคยเปลี่ยนใจไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม อย่างไรก็ตาม ไม่ต้องหวังที่จะได้ความรักจากฉันอีกต่อไป นั่นมันเป็นอดีตไปแล้วในตอนนี้”