เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 302 ความแตกต่าง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 302 ความแตกต่าง
ลิเลียนตอบรับอย่างง่ายดายและแสดงให้แอเรียนเห็นถึงด้านที่อบอุ่นของเธอ เธอเตือนว่าควรระวังอะไรบ้างและอะไรที่ควรทานระหว่างที่ตั้งครรภ์โดยอิงจากประสบการณ์ของตัวเอง อย่างไรก็ตาม ทิฟฟานี่กล่าวว่าลิเลียนมีประสบการณ์แค่ในเรื่องของการอุ้มท้องและการให้กำเนิด แต่นอกจากนั้นเธอไม่ได้รู้อะไรเลยเพราะว่าอาหารที่เธอกินตอนที่ตั้งครรภ์ถูกจัดเตรียมโดยนักโภชนาการทั้งนั้น
เช้าวันต่อมาทิฟฟานี่ลงไปเพื่อต่อคิวซื้อไข่ม้วนเนื่องจากว่าเธอไม่ยอมที่จะให้แอเรียนต้องมายืนต่อคิวทั้ง ๆ ที่ท้องอยู่ สายตาของเธอเหลือบไปมองที่หัวแถวโดยไม่ได้ตั้งใจ เอธานไม่ได้มาแถวนี้นานแล้ว เขาเบื่ออาหารที่แฟนเขาทำให้หรือว่าเป็นแฟนเขาที่เบื่ออาหารเขา? อย่างไรก็ตามเขาคงจะไม่มาอีกแล้วล่ะ…
ทิฟฟานี่ส่ายหัวตนเองเมื่อรู้ตัวว่ากำลังคิดไปเลยเถิด ผู้ชายคนนั้นไม่มีค่าพอที่เธอจะต้องนึกถึงอีกต่อไป
ระหว่างที่เธอกำลังซื้ออาหารเช้า แอเรียนก็ออกมาพร้อมกับกระเป๋าสตางค์ของเธอ ทิฟฟานี่ยื่นไข้ม้วนร้อน ๆ ให้ “ฉันขอให้คนขายใส่ไส้เพิ่มด้วย ลองชิมสิ”
แอเรียนเหวอ “เธอกำลังพยายามจะสืบว่าลูกเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงหรอ? ฉันยังไม่อยากอาหารเลย ฉันไม่ได้กินเยอะด้วย ไม่แพ้ท้องด้วย แปลกเนอะ ครั้งที่แล้วฉันอ้วกแตกอ้วกแตนแทบแย่ แต่ครั้งนี้ฉันไม่มีปัญหาอะไรเลย”
ทิฟฟานี่หยอกเล่น “ฉันเคยได้ยินคนแก่คุยกันว่าเด็กจะมาเกิดเพื่อมาทดแทนบุญคุณหรือไม่ก็เพื่อมาแก้แค้น ดูอย่างเด็กคนนี้สิ เป็นเด็กดีมากไม่สร้างความเดือดร้อนให้เธอเลย เธอยังดูดีและเพลิดเพลินกับอาหารไม่ว่าเธอจะกินอะไร ไม่แตกต่างจากตอนที่เธอไม่ท้องเลย”
เมื่อแอเรียนไปถึงที่ทำงานเอริกก็มาหาเธอทันทีที่เธอนั่งลง “ทุกคนต่างผอมและโทรมลงเพราะทำงานล่วงเวลา แต่คุณกลับดูอวบอิ่มและกระจ่างใส่ขึ้น ผมนึกว่าคุณจะเสียใจหลังจากที่ทิ้งมาร์ค แต่ดูเหมือนว่าคุณจะสุขสบายกว่าเมื่อไม่มีเขา ผู้หญิงนี่ใจดำจริง ๆ”
แอเรียนไม่มีอารมณ์จะเล่น “คุณต้องการอะไรจากฉัน? บอกฉันมาเลย คุณไม่ต้องมาเยาะเย้ยฉันเหมือนกับว่าฉันไม่ทำงานล่วงเวลาหรอก”
เอริกทำหน้าจริงจัง “ผมพูดจริง ๆ คุณแยกแยะไม่ออกหรอ? แต่ผมมีบางอย่างให้คุณทำจริง ๆ ดูบริษัทใหม่เราสิ แผนกของเรายังก่อตั้งไม่เสร็จสมบูรณ์ดีและเราก็ต้องแบ่งหน้าที่กันด้วย เพราะฉะนั้นคุณคงไม่ติดอะไรถ้าหากว่าคุณจะต้องออกไปข้างนอกและเอาสัญญาไปให้ลูกค้าเซ็น ถูกไหม?”
แอเรียนกรอกตา “ทำอย่างกับว่าคุณไม่เคยขอให้ฉันทำอะไรแบบนี้ที่ ไกลด์ ทั้ง ๆ ที่แผนกที่ ไกลด์ ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร เจ้าเล่ห์ แดดร้อนตับแตกขนาดนี้ฉันไม่ออกไปไหนหรอก”
เอริกก้มโค้งทันที “แม่หญิงงามของผม นี่เป็นลูกค้าสำคัญมากเลยนะ มีบริษัทหลายแห่งที่กำลังพยายามตื้อให้เขาเซ็นสัญญาด้วย ผมต้องการความมั่นใจเต็มร้อยกับกรณีนี้ เราเป็นบริษัทใหม่ เพราะฉะนั้นในเรื่องของการระดมทุนเรายังตามหลังบริษัทอื่นอีกเยอะ”
แอเรียนไม่ได้โง่ การที่เอริกขอร้องเธอแบบนี้หมายความว่าเธอเป็นคนเดียวที่สามารถเอาลูกค้าคนนี้อยู่ได้ ทำไมเขาถึงมั่นใจในตัวเธอขนาดนั้น? หรือว่าลูกค้าจะอยู่บริษัทมาร์ค? เธอปฏิเสธทันที “เอริก ฉันรู้นะว่านี่เป็นลูกค้าที่บริษัทมาร์ค ฉันไม่อยากไป แถมคุณมีโอกาสในความสำเร็จมากกว่า ตอนนี้ฉันไม่สะดวกที่จะออกไปข้างนอกด้วย คุณไปเองเถอะ”
เอริกมองเธอด้วยความกลั่นกรอง “ทำไมถึงไม่สะดวก? หรือว่าวันนั้นของเดือนมา?”
เธอกรอกตา “ยังจะถามเรื่องนี้อีก น่ารำคาญ! ฉันมีงานต้องทำ อย่ามายุ่งกับฉัน วันนี้ฉันไม่อยากทำงานล่วงเวลาอีก!”
ดูจากการปฏิเสธอย่างแน่วแน่ของเธอแล้วเอริกจึงไม่ได้บังคับเธอต่อ เขาอยากให้เธอไปเพราะลูกค้าคนนี้สำคัญมาก เขาไม่มีความมั่นใจที่จะไปเองเพราะเขาแน่ใจว่ามาร์คจะต้องไม่ยื่นมือมาช่วยเขาอีก กำไรจากธุรกิจครั้งนี้สำคัญมากเช่นนั้น
ณ บริษัท เวสต์ ไปร์ท…
